Αναχώρηση για Holguin 10/08/09 Δευτέρα

Μετά το πρωινό, πληρώσαμε τον Señor Jerry, που ήταν πιο ακριβός στο πρωινό και στο φαγητό, σε σχέση με αυτό που πρόσφερε, αλλά δεν βαριέσαι, μας πήγε και βόλτα με το τζιπ. Αποχαιρετήσαμε και τις 2 κοπέλες που δούλευαν στο σπίτι, εκ περιτροπής. Η μία ήρθε το πρωί, ενώ δεν δούλευε σήμερα, για να μας αποχαιρετήσει και μας έκανε δώρο 1 κροκόδειλο και 1 καβούρι, φτιαγμένα από ψωμί. Τα έφτιαξε ο άντρας της που δουλεύει σε φούρνο. Ήταν καταπληκτικά. Μας έδειξε και φωτογραφίες του άντρα της και του παιδιού, που είχε από τον πρώτο του γάμο. Ο άντρας της ήταν 1 σεμνό παιδί έως 30 ετών, με τατουάζ του Τσε στον ώμο. Ο Βαγγέλης πέθανε από την ζήλεια του.

Αφού φιληθήκαμε πήραμε τον δρόμο για τον σταθμό των Viazul. Περιττό να πω ότι γίναμε το αξιοθέατο του σταθμού, όχι μόνο από τα παιδάκια, αλλά και από τους μεγάλους, κρατώντας τον κροκόδειλο στο χέρι. Οι μεγάλοι όμως δεν άφηναν τα παιδάκια να κόψουν και να φάνε, μάλλον φοβόντουσαν για την γρίπη.

Η διαδρομή θα είναι δύο ώρες. Για να δούμε και το Holguin. To Bayamo ήταν πολύ ωραίο.

Σημείωση, κανείς δεν προσπάθησε ούτε να μας πουλήσει πούρα, ούτε να μας πάει σε paladar.

Φτάσαμε στο Holguin. Η διαδρομή μεταξύ Bayamo-Holguin είναι γεμάτη από κάμπους, τεράστιες εκτάσεις, κυρίως ζαχαροκάλαμα. Πλησιάζοντας προς τα περίχωρα της πόλης, βλέπουμε παντού εργοστάσια, πολλά εργοστάσια, μέχρι και εργοστάσιο αγροτικών μηχανημάτων, αλλά και εργοστάσιο ηλεκτρικό, πάρα πολύ μεγάλο, μπορεί να είναι και υδροηλεκτρικό, γιατί στο βάθος έπιασε το μάτι μας και μια μεγάλη λίμνη. Αλλά είδα και μια μεγάλη έκταση με τρακτέρ στην σειρά και είχε ταμπέλα, ότι νοικιάζονται. Έχει και αεροδρόμιο, πολύ μεγάλο.

Όπως μπαίνουμε προς το κέντρο της πόλης παίρνει το μάτι μου και μια προτομή του Λένιν. Είναι η πρώτη πόλη που συναντάμε και έχει πλατεία Λένιν. Μάλλον είναι εργατούπολη και από τις μεγάλες. Το δωμάτιο είναι μια έκπληξη. Το καλύτερο μακράν και με προδιαγραφές ξενοδοχείου. Μέχρι και ψυγείο με νερό και μπύρες έχει μέσα. Το πιο «πολυτελές» απ’ όσα έχουμε μπει.

Φαίνεται να είναι όμορφη πόλη και αυτή. Βασικά αυτή είναι η Κούβα. Αυτές οι πόλεις, που ο τουρισμός είναι ελάχιστος.

……………………………..

Τελικά το Holguin μάλλον είναι μια πλούσια πόλη. Ναι, καλά ακούσατε. Είναι προσεγμένη, ο κεντρικός δρόμος που περνάει μέσα από το τουριστικό κέντρο είναι στρωμένος με πλάκες, έχει πάρα πολλά και μεγάλα μαγαζιά με ρούχα και προϊόντα, που δύσκολα βρίσκεις στις άλλες πόλεις. Και ο κόσμος, τουλάχιστον αυτοί που βλέπουμε το βράδυ φαίνεται να έχει λεφτά. Το δε ντύσιμο, στην τρίχα.

Α! είδαμε και KIA SPORTAGE το νέο μοντέλο, ιδιωτικό, αλλά και Μερσεντές ιδιωτική. Από πού προέρχεται αυτή η διαφορά δεν καταλαβαίνω. Και το Bayamo φαινόταν πιο πλούσια και πιο αυτάρκης πόλη, σε σχέση με τις άλλες, αλλά το Holguin μου δημιουργεί την αίσθηση της πόλης με λεφτά.

Α! εδώ έχει και αρκετά «καμάκια», με την ελληνική έννοια του όρου. Το μπαρ που πήγαμε το βράδυ για ποτό, μας βγήκε τελικά ντίσκο, αλλά ήταν ωραία, πάνω σε ταράτσα, με δροσιά και αέρα. Εμένα με έχει πιάσει λίγο ο λαιμός μου. Λες να είναι η γρίπη των χοίρων, καλού κακού θα πάρω καμιά αντιβίωση και θα δούμε.