8 Ιουλίου 2007

ΣΤΟ ΝΤΙΒΑΝΙ: 3η συνεδρία


3η Συνεδρία


Ασθε: (έχει μπει στο γραφείο ήρεμος, ευδιάθετος, χαμογελαστός)… Γιατρέ μου οι περισσότερες ημέρες από την προηγούμενη συνεδρία πέρασαν καλά.

Ψυχο: (τακτοποιώντας τα χαρτιά με τις σημειώσεις του από την προηγούμενη συνεδρία) Χαίρομαι και εγώ μαζί σας για τις καλές ημέρες σας, όμως στη ζωή υπάρχουν και οι κακές νύχτες με τις ενοχές που κουβαλάει το υποσυνείδητο στον ύπνο μας και που είναι επώδυνες για τους αγχωτικούς ανθρώπους.

Ασθε: (σοβαρεύει απότομα, σχεδόν μουρμουρίζει χαμηλώνοντας το βλέμμα στο πάτωμα) Ναι…βέβαια είναι και…τα βράδια…και βέβαια… πώς να το πώ… να, μου βγαίνουν τα δύσκολα… και… δεν… να ξέρετε…

Ψυχο: (σταυρώνει τα χέρια πάνω στο γραφείο του, και κοιτάζει την ώρα) Αγαπητέ κύριε δεν μπορώ να ξέρω, αξιοποιήστε τον χρόνο σας συζητώντας μαζί μου, θα γίνει καλύτερα, πιστέψτε με, αν ξαπλώσετε στο ντιβάνι.

Ασθε: (ξαπλώνει με φανερό τρακ)… γιατρέ στην προηγούμενη συνάντησή μας εκνευρίστηκα αφάνταστα, με την ερμηνεία που δώσατε στον τρόπο ζωής που έχω επιλέξει, δηλαδή την πολιτική και ιδεολογική πάλη μέσα από το κόμμα μου. Μιλήσατε για φαντασιώσεις… δεν ασχολείστε με την πολιτική για να καταλάβετε την προκλητικότητα των λόγων σας. Ο λόγος που αποφάσισα να συνεχίσω τις επισκέψεις είναι πως…προτίθεμαι να αντιταχτώ στην πρόκληση υπερασπιζόμενος τα πιστεύω μου.

Ψυχο: Χαίρομαι για την αποφασιστικότητά σας, αυτή η τροπή που παίρνει η θεραπεία σας, ομολογουμένως είναι και για μένα πρόκληση,

Ασθε:Μπορώ να σας πω πως περνάω πολύ καλά μαζί με τους συντρόφους μου, με αυτά που εσείς λέτε φαντασιώσεις. Δεν προτίθεμαι να τις απαρνηθώ. Το άγχος της ζωής με αρρωσταίνει από αυτό θέλω να απαλλαγώ.

Ψυχο: Ομολογουμένως είναι ευκολότερο να παρατηρεί κάποιος το παιχνίδι των παιδιών, παρά τον μηχανισμό της φαντασίας των ενηλίκων. Το παιδί με την παιδική του παρέα απλά παίζουν μόνο για τον εαυτό τους χωρίς να κρύβονται από τους ενήλικες. Ο ενήλικας αντιθέτως ντρέπεται για τις φαντασιώσεις του, τις κρύβει από τους άλλους σαν μεγάλα προσωπικά του μυστικά. Προτιμά να τα παρουσιάζει ως σφάλματά, κάτι σαν την αυτοκριτική που λέτε εσείς. Εσείς ίσως να θεωρείτε ότι είστε ο μόνος που έχετε πλάσει τέτοιες φαντασιώσεις, που στην ουσία είναι αυτό που λέτε «άγχος της ζωής», χωρίς καν να υποψιάζεστε ότι και άλλοι, πιθανόν οι σύντροφοί σας, δημιουργούν ανάλογες.

Ασθε: Από την πρώτη συνεδρία προσπαθείτε να μου δημιουργήσετε αμφιβολίες για τα ιδεολογικά μου πιστεύω και την πολιτική μου δράση. Νομίζετε πως αυτά είναι η αιτία; Δεν υπάρχει περίπτωση να συνυπάρξουν η επαναστατική ιδεολογία και δράση με τα καθημερινά πράγματα που αυτά με φορτώνουν προβλήματα;

Ψυχο: Ίσως και να έχετε δίκιο, είμαι σίγουρος ότι αυτή την στιγμή ο μισός πληθυσμός της ανατολικής Μεσογείου και των Βαλκανίων φιλοσοφεί και φτιάχνει ιδεολογίες. Τελικώς δεν είναι οι ιδέες που οφείλουν να αποδείξουν ότι προηγούνται των πραγμάτων, είναι τα πράγματα που οφείλουν να αποδείξουν ότι δεν έπονται των ιδεών. Αγαπητέ μου θα επιθυμούσα, αν συμφωνείτε και σεις, στην επόμενη συνεδρία να μας απασχολήσει το μέγα κατά την γνώμη μου θέμα της σχέσης του υπαρκτού έναντι του ιδεατού.

Ασθε: Συμφωνώ μαζί σας, το βρίσκω ενδιαφέρον και θα προετοιμαστώ ανάλογα, αντίο και στο επανειδείν.

Ο ψυχόπονος