Σήμερα δεν έχει όρεξη για δουλειά γιατί έχει ένα προαίσθημα – σπάνια έχει γενικά προαισθήματα – ότι η σημερινή συνάντηση με τη Μάρτα θα είναι ιδιαίτερη, ίσως καθοριστική. Μάλλον με δυσάρεστο τρόπο, γιατί τα προαισθήματα – τις σπάνιες φορές που εμφανίζονται στους φανατικούς ρεαλιστές – είναι συνήθως δυσοίωνα. Αυτές του τις σκέψεις τις διακόπτει ο θόρυβος από το παλιό τζιπ του Μανολίτο που πλησιάζει αγκομαχώντας, παλεύοντας με την παλιάς τεχνολογίας τετρακίνηση να δαμάσει το ελάχιστα φιλικό σε τροχοφόρα άγριο έδαφος. Σε λίγο η εύθραυστη και ταυτόχρονα δυναμική φιγούρα της Μάρτα θα είναι στην πόρτα του – κραυγαλέος ευφημισμός για την είσοδο του ιδιόμορφου χώρου του.
«Του χώρου του» μπορεί να θεωρηθεί επίσης ευφημισμός, αφού δεν πληροί τις προδιαγραφές ενός ιδιωτικού χώρου που φιλοδοξεί να υποδεχτεί επισκέπτη, πόσο μάλλον αν ο τελευταίος είναι γυναίκα. Ο «χώρος» μοιάζει περισσότερο με κελί ερημίτη ή αρχαίας φυλακής. Ένα μικρό κτίσμα ακανόνιστων διαστάσεων κακοφτιαγμένο από ένα αμάλγαμα υλικών, σκοτεινό και καλυμμένο εξωτερικά με φυσική βλάστηση, επιπλωμένο με ένα ράντσο εκστρατείας, ένα χοντροκομμένο γραφείο και μια ξεχαρβαλωμένη βιβλιοθήκη που αδυνατεί να φιλοξενήσει το πλήθος βιβλίων του ιδιοκτήτη της, με αποτέλεσμα οι περισσότεροι τόμοι να είναι στοιβαγμένοι στο πάτωμα σχηματίζοντας σουρεαλιστικούς πυργίσκους. Τα μόνο σύγχρονα αξεσουάρ είναι ένας ογκώδης ηλεκτρονικός υπολογιστής – server – πάνω στο γραφείο και ένας συνηθισμένος φορητός πάνω στο κρεβάτι. Υπάρχει ακόμα ένα παμπάλαιο θορυβώδες ψυγείο σε κάποια σκοτεινή γωνία και ένας ανεμιστήρας οροφής που ανακυκλώνει τον ζεστό και υγρό αέρα του τροπικού.
Η Μάρτα κάνει ως συνήθως εντυπωσιακή είσοδο και κρεμιέται από το λαιμό του.
- Σου έλειψα αμόρ; Πες μου, σου έλειψα καθόλου;
Της χαϊδεύει τα μαλλιά – φρεσκολουσμένα αλλά αχτένιστα – με τρυφερότητα και κάποια δόση συγκίνησης. Λατρεύει τους ατίθασους μαύρους χείμαρρους που αναβλύζουν από το κεφάλι της και το μικροκαμωμένο σώμα σε σχήμα αχλαδιού, όπως των περισσότερων κοριτσιών της φυλής της.
Αν φορούσε έθνικ φόρεμα θα ήταν πολύ πειστική ως πριγκίπισσα Μάγια, αν και δεν είναι καθαρή Ινδιάνα. Έχει έναν παππού Καταλανό, πρόσφυγα του Ισπανικού Εμφυλίου, και πατέρα Παλαιστίνιο, πρόσφυγα μαχητή Φενταγίν. Αλλά και την ινδιάνα γιαγιά πρόσφυγα από τη Γουατεμάλα μετά την ανατροπή της κυβέρνησης Άρμπενς από το πραξικόπημα του Καστίγιο Αρμάς και της United Fruit – μετέπειτα Chiquita Banana.
Η Μάρτα αντί για εξωτικό φόρεμα φέρει πιο σύγχρονη περιβολή. Ευτυχώς είχε λίγο χρόνο να κάνει ντους και να αλλάξει στη βάση πριν φύγει για το καρακόλ. Ψάχνοντας στα λιγοστά υπάρχοντά της ξετρύπωσε με ανακούφιση ένα πολύ φθαρμένο – μπορεί να το είχε και από έφηβη – αλλά καθαρό τζιν και ένα λευκό μπλουζάκι με στάμπα ¡Ya Basta! Δυστυχώς δεν βρήκε κάποιο αξιοπρεπές ζευγάρι παπούτσια για να αντικαταστήσει τις στρατιωτικές μπότες, έτσι αναγκάστηκε να τις ξαναφορέσει, καθαρίζοντάς τες όπως όπως. Αν ήταν Ντοκ Μάρτενς θα υποστήριζαν καλύτερα το συνολικό λουκ, σκέφτηκε αυτοσαρκαζόμενη. Δεν χρειαζόταν να πάρει το ΑΚ-47, μιας και θα πήγαινε σε φιλικό έδαφος και επιπλέον ο οδηγός πάντα οπλοφοροεί. Πήρε όμως το περίστροφό της και το έβαλε μέσα στο παντελόνι, σαν γκάνγκστερ. Η αίσθησης της κρύας άκαμπτης κάνης πολύ κοντά στο φύλο της την έκανε να ανατριχιάσει και να θυμηθεί πως είχε καιρό να πάει με άντρα. Δηλαδή από την τελευταία φορά που ήταν μαζί του.
- Έχεις σκοπό να με δολοφονήσεις, Μάτα Χάρι;, αντιδρά με αποστροφή νιώθοντας το ξένο μεταλλικό αντικείμενο ανάμεσα στο καβάλο του και την κοιλιά της κοπέλας. Αν και υποστηρικτής του ένοπλου αγώνα, ανέκαθεν είχε αλλεργία για τα όπλα.
- Όχι αλλά μου αρέσει να κυκλοφορώ οπλισμένη και επικίνδυνη!, ξεσπώντας αυτή σε γέλια και απομακρύνοντας το επίμαχο αξεσουάρ.
- Άντρες… Δεν μπορούν να αντέξουν τον ανταγωνισμό πάνω στο ευαίσθητο σημείο τους! Αλλά για πες μου… Πόσο καιρό έχει να μπει γυναίκα εδώ μέσα; Τι αχούρι!
- Ξέρεις πολύ καλά από πότε…
- Ναι σιγά μην το πιστέψω, το λες επειδή έχω όπλο, χαχα!
Αφού πετά τις μπότες με ανακούφιση κινάει προς τη γωνιά που – κατ’ ευφημισμόν και κατ’ οικονομίαν πάντα – αντιστοιχεί στην κουζίνα.
- Σου έχω φέρει φρέσκο καφέ. Αν και δεν θα καταλάβεις τη διαφορά βάρβαρε!
Κάθεται στο κρεβάτι – που χρησιμεύει και ως καναπές – και την περιμένει να φτιάξει τον καφέ. Άπληστα και απροκάλυπτα θαυμάζει την πίσω όψη του κορμιού της που αυτή του προσφέρει γενναιόδωρα. Αυτή το καταλαβαίνει και το διασκεδάζει να του προσφέρει αυτή την όμορφη παράσταση, ποζάρωντας αισθησιακά. Είχε πάνω από ένα μήνα να τη δει, αλλά άντεχε την απουσία της έχοντας αποτυπώσει στη μνήμη του όλες τις στάσεις και κινήσεις του ρεπερτορίου της, επιτηδευμένες και μη. Πώς τινάζει τα πλούσια μαύρα μαλλιά της αυτάρεσκα, πώς σπάει τη μέση της εκθέτοντας τα πληθωρικά της οπίσθια, πώς χτυπά νευρικά τα δάχτυλα των χεριών και πως στηρίζεται γερά στο αριστερό πόδι για να πετάξει προς τα πίσω ξεδιάντροπα την δεξιά πατούσα.
Η Μάρτα πλησιάζει στο κρεβάτι φέρνοντας δύο χοντροκομμένα μικρά σκεύη που θα θέλανε να είναι φλιτζάνια και κάθεται με ευελιξία και άνεση πάνω στα πόδια του. Βγάζει ένα τσιγάρο με σκοπό να το καπνίζει πίνοντας τον καφέ, αλλά δεν βιάζεται να το ανάψει. Του αρέσει αυτή η συνήθειά της και αυτή το γνωρίζει, φροντίζοντας να την επαναλαμβάνει και με έμφαση.
Το ευχάριστο βάρος της κοπέλας πάνω στους μηρούς του τού υπενθυμίζει πως είναι ακόμα άντρας σε σεξουαλικά ενεργή ηλικία και του αρέσει να κάνει έρωτα με μια ελκυστική γυναίκα. Ωστόσο, η σχέση του με τη Μάρτα δεν είναι μόνο σεξουαλική. Η Μάρτα είναι και φίλη, και συντρόφισσα, και ερωμένη, και σύζυγος μερικής απασχόλησης (sic), και μπελάς συχνά, και φαντασίωση, πάντα. Με λιγότερα λόγια, είναι η γυναίκα της ζωής του.
Αναπάντεχα τότε επιστρέφει το προαίσθημα ότι αυτή η επίσκεψη έχει κάτι το ιδιαίτερο και αλλόκοτο. Σαν να μην πρόκειται να επαναληφθεί ίσως; Για να αποδιώξει την δυσάρεστη σκέψη αγκαλιάζει τη Μάρτα πιο σφιχτά και της ψιθυρίζει στο αυτί.
- Λοιπόν, τι νεότερα, μπρούχα (2);
- Πλάκα μου κάνεις; Εσύ είσαι ο καλύτερα ενημερωμένος άνθρωπος σε όλη τη ζούγκλα.
- Ξέρεις τι εννοώ… Όχι την επικαιρότητα.
- Α… Κουτσομπολιά. Αν βρήκα άλλο γκόμενο, ας πούμε;
- Θα μπορούσες να βρεις… Είσαι τόσο νέα και όμορφη.
- Δεν είμαι άσχημη γέρο αλλά όχι τόσο νέα πια… Έφτασα τα 29.
- Κι εγώ πλησιάζω τα 40.
- Για τους άνδρες είναι πιο εύκολα. Ο χρόνος είναι λιγότερο αδυσώπητος.
- Έχεις δίκιο. Μου πέφτεις πια μεγάλη για να σε παντρευτώ.
- Μεγάλη όχι, αλλά δεν μπορώ να σου κάνω παιδιά.
- Πώς είσαι τόσο σίγουρη; Δεν το έχουμε προσπαθήσει συστηματικά.
- Δεν είναι αστείο. Το ξέρεις πως θα το ήθελα πολύ αν ήταν διαφορετικά.
- Έχεις δίκιο. Με συγχωρείς.
- Δεν πειράζει. Και χωρίς παιδιά ένας γάμος μπορεί να είναι ευτυχισμένος. Που θα με πήγαινες για μήνα του μέλιτος;
- Ολόκληρο μήνα δε νομίζω να μας άφηνε η Οργάνωση. Ίσως μερικές μέρες στο Βαραδέρο.
- Ωραία θα ήταν… Αν δεν χρειαζόταν να σε κυνηγάω για να σε αποσπάσω από ομάδες εργασίας με στελέχη του Κόμματος, δημοσιογράφους και μπριγαδίστες.
- Το ξέρεις πολύ καλά πως τα σιχαίνομαι όλα αυτά περισσότερο και από σένα.
- Μακάρι να μπορούσαμε να ζήσουμε μια άλλη ζωή μαζί. Κάπου όμορφα και ήσυχα. Χωρίς την αγωνία για το μέλλον, αν αύριο θα ζούμε ή θα πεθάνουμε ή θα μείνουμε ανάπηροι ή θα πάμε φυλακή.
- Καλώς ή κακώς διαλέξαμε και οι δύο το δύσκολο δρόμο, το δρόμο του φωτεινού αστεριού, όπως έλεγε ο Μαρτί. Αν ήταν αλλιώς όμως, μάλλον δε θα είχαμε γνωριστεί ποτέ.
- Χμμ καλά. Όμως η ώρα περνά και δεν έχω όρεξη να ξοδέψουμε τον λίγο χρόνο που έχουμε σε χαζές φλυαρίες για υπαρξιακά διλλήματα.
Έκαναν έρωτα με πάθος, όπως πάντα, αλλά περισσότερο αγχωτικά από άλλες φορές. Παρά τη σαρκική απόλαυση και εκτόνωση, από τον άνδρα δεν έφυγε το δυσάρεστο προαίσθημα. Αν δεν ήταν λάθος συναγερμός, ίσως ήταν η τελευταία φορά που έκανε έρωτα με τη Μάρτα…
(Συνεχίζεται)
Σημειώσεις:
(1)
Caracol. Αρχαιολογικό μνημείο των αρχαίων Μάγια. Εκτός από τη θρησκευτική και τελετουργική του σημασία, χρησίμευε και ως παρατηρητήριο.
El Caracol αναφέρεται συνήθως σε μείζονα αρχαιολογικό τόπο στο Μπελίζε.
(2) Bruja, μάγισσα. Χαϊδευτικό για μελαχρινές (κυρίως) κοπέλες με εξωτικά χαρακτηριστικά.
