25 Ιουλίου 2010

Το Κίνημα της 26ης Ιουλίου


Το Κίνημα της 26ης Ιουλίου (ισπανικά: Movimiento 26 de Julio, M-26-7) ήταν μία επαναστατική ομάδα με ηγέτη τον Φιντέλ Κάστρο, που σχεδίασε και πέτυχε το 1959 την ανατροπή του δικτατορικού καθεστώτος του Φουλχένσιο Μπατίστα στην Κούβα. Η ονομασία του προήλθε μετά από μία αποτυχημένη πολεμική επιχείρηση στη Μονκάδα, η οποία έλαβε χώρα στις 26 Ιουλίου 1953. Μετά από αυτή την επίθεση, η ομάδα ανασυγκροτήθηκε στο Μεξικό, το 1955, έχοντας ως μέλη 82 εξόριστους επαναστάτες, μεταξύ αυτών ο Φιντέλ Κάστρο, ο αδελφός του Ραούλ καθώς και ο Ερνέστο Τσε Γκεβάρα, με αποστολή το σχηματισμό ενός αντάρτικου στρατού για την ανατροπή του καθεστώτος της Κούβας. Άλλα μέλη του κινήματος, όπως ο Φρανκ Παΐς και ο Αρμάντο Χαρτ, παρέμειναν στην Κούβα, σχεδιάζοντας δολιοφθορές. Σε ότι αφορά το πολιτικό του πρόγραμμα, το κίνημα της 26ης Ιουλίου ήταν υπέρ μίας γεωργικής μεταρρύθμισης αναδιανομής της γης.

Στις 25 Νοεμβρίου του 1956, η ομάδα των ανταρτών επιβιβάστηκε στο πλοιάριο Γκράνμα και αποβιβάστηκε στην Κούβα στις 2 Δεκεμβρίου. Οι δυσμενείς καιρικές συνθήκες ανάγκασαν το πλήρωμα να προσαράξει στις ακτές του νησιού καθυστερημένα και σε διαφορετικό σημείο από το αρχικά συμφωνημένο. Κατά την απόβασή τους, δέχθηκαν επίθεση από τα στρατεύματα του καθεστώτος του Μπατίστα, από την οποία επέζησαν τελικά 15-20 αντάρτες. Η ολιγάριθμη αυτή ομάδα ανασυντάχθηκε καταφεύγοντας στα βουνά της Σιέρα Μαέστρα και αποτέλεσε τον πρώτο πυρήνα της Κουβανικής Επανάστασης που διήρκησε για τα επόμενα δύο περίπου χρόνια και οδήγησε τελικά στην ανατροπή του Μπατίστα. Μετά την επιτυχία της επανάστασης, το κίνημα της 26ης Ιουλίου συνενώθηκε με άλλες πολιτικές ομάδες σχηματίζοντας τον Ιούλιο του 1961 ένα νέο πολιτικό κόμμα, τις Ενωμένες Επαναστατικές Οργανώσεις (Organizaciones Revolucionarias Integradas, ORI), οι οποίες μετεξελίχθηκαν το 1965 στο Κομμουνιστικό Κόμμα της Κούβας.