ΕΚΛΟΓΙΚΟΣ ΛΙΒΕΛΟΣ

(με ολίγη από πολιτική σκέψη και πολύ συναίσθημα έτσι όπως γίνονται οι εκλογές)              

ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΤΣΙΧΛΑ

1^ο. Κρίση για πάντα

Το μεταπολιτευτικό πολιτικό μοντέλο των 38 χρόνων κρίθηκε ανεπαρκές δεν εξελίχθηκε, παρέμεινε στάσιμο, αντικοινωνικό, αντιπαραγωγικό. Είχε αντικαταστήσει το μοντέλο 7χρονης Χούντας, που επιβλήθηκε του μοντέλου βασιλευομένη δικτατορία, επόμενης του μοντέλου κοινοβουλευτικής δικτατορίας, αφού απέτυχε το μοντέλο της βασιλευομένης δημοκρατίας που με ένα διάλειμμα για δοκιμή των κατοχικού και εμφυλιοπολεμικού άστα να πάνε μοντέλων, επόμενων του μοντέλου κοινοβουλευτική χούντα με Μανιαδάκη του Μεταξά που πάει λέγοντας ως τον Καποδίστρια. Η Ελλάδα πασαρέλα. Με δοκιμές μοντέλων ξεκίνησε με δοκιμές συνεχίζει. Ξένοι βασιλικοί οίκοι, πρεσβείες, ο στρατός με τις μυστικές υπηρεσίες, το Δ.Ν.Τ. η Ε.Ε. Η Ε.Τ., στήνουν προσκήνιο και παρασκήνιο, οι εκλογές τα κόμματα και οι εκλογικοί νόμοι απαραίτητο αξεσουάρ που τονίζει την σκηνική παρουσία. Ζήτω η Μοντελική Δημοκρατία, ζήτω και οι βουλευτικές μοντέλες. Οι σημερινοί απερχόμενοι αποτυχημένοι μπαίνουν επικεφαλείς για το στήσιμο του επόμενου μετακρισιακού μοντέλου εξασφαλίζοντας τα προνόμιά τους. Το μεταπολιτευτικό μοντέλο ξεκίνησε φορτωμένο με την ηρωική κληρονομιά αγώνων και θυσιών, ιδανικών ονείρων και ευσεβών πόθων και καταλήγει αλλοτριωμένο, πνιγμένο στη θαλασσοταραχή του λαμογιοδομημένου κοινοβουλευτισμού, αυτοδιαλυμένο ξεκομμένο από τις αφετηρίες του. Οι εκτροπές γίνονται νομότυπα, κοινοβουλευτικά ελεγχόμενες, με εξασφάλιση της ανοχής της συντριπτικής κοινωνικής πλειοψηφίας. Ο λαός ακέφαλος σέρνεται κατεστραμμένος, ξέπνοος, συντηριτικοποιημένος στις κάλπες, για να επιλέξει μεταξύ κομπογιαννίτικων παρεμβατικών βελτιώσεων της καθημερινότητας, ανεφάρμοστων πολιτικών οικονομίστικης διαχείρισης του στυλ ευρώ ή δραχμή, δασκαλίστικων παραινέσεων περί οργανωμένης αγωνιστικής συμπεριφοράς. Από τα αληθοφανή οράματα της σοσιαλίζουσας Αλλαγής, περάσαμε στα διαχειριστικά τερτίπια των Ευρωπαϊκών προσαρμογών, από την αυταπάτη της συμμετοχής σε πολιτικοοικονομικούς παραδείσιους ευρωπαϊκούς σκληρούς πυρήνες, στην στυγνή ληστεία των εργαζομένων και του πλούτου της χώρας. Οι ξένοι ισχυροί ξεκοκαλίζουν τον πλούτο μας, αντλούν από εδώ την ισχύ τους με όχημα τις κρίσεις και συνεπιβάτες τους ντόπιους συνεταίρους. Υποκρισία, απάτη, ψευτιά, κατάμαυρη οικονομική βάση και διεφθαρμένο πολιτικό εποικοδόμημα εξευρωπαϊσμένο, με γλυφιτζούρια τις πιστωτικές κάρτες, τα δάνεια, μια θέση στο δημόσιο και μπόλικη αυταπάτη. Η Ελλάδα γεωπολιτικώς νοούμενη δεν υπάρχει, η πολιτική οικονομία έγινε οικονομολογία και μάλιστα υποβαθμισμένη στην λογιστική της εκδοχή. Οι διακομματικοί οικονομολόγοι έχουν έτοιμες τις λύσεις στα συρτάρια τους και στις βιβλιοθήκες τους για το ξεπέρασμα της κρίσης. Ορισμένοι από αυτούς αναλύουν το σύστημα το χαλάνε και το ξαναφτιάχνουν πάνω σε νέα μοντέλα τέλεια και ιδανικά. Αριθμοποιούν την ευημερία απλά τοποθετώντας την σε άλλο τόπο με άλλο κράτος. Άλλοι συνεπαρμένοι στο χάρτινο κόσμο τους βλέπουν τους αριθμούς των δημοσιονομικών ελλειμμάτων και των μισθών πείνας να εγκυμονούν, κυοφορώντας εξεγερμένους προλετάριους να εφορμούν στη Βουλή τοποθετώντας αντιμνημονιακή κυβέρνηση. Τα ποσοστά ανεργίας αστέγων και αγανακτισμένων να κινούνται ρέοντα σαν λάβα, κατακλύζοντας τις τράπεζες επιβάλλοντας εργατικό έλεγχο και ανάπτυξη. Όνειρο ζουν μην τους ξυπνάτε! Βγαίνουν όλα σχεδόν τα κουσούρια του προχουντικού καθεστώτος.

Πάντα ειλικρινείς και ικανοί οι τραπεζίτες, με τον Παπαδήμο έφεραν όλη τη πολιτική ζωή στα μέτρα τους, όλα πρέπει να γίνουν άμεσα, γρήγορα. Κάθετη αντίθεση, Μνημονιακοί – Αντιμνημονιακοί, ή εμείς ή αυτοί. Άλλο στρατόπεδο δεν υπάρχει. Μία είναι η κρίση και οι απόστολοι αυτής, πρωτόγνωρη μάλιστα γιατί έτσι βγάζουν οι αριθμοί για να δικαιολογούν τα αντιλαϊκά μέτρα και την κερδοφορία του κεφαλαίου. Ο λαός μπερδεμένος σε αριθμούς, τάχα πρωτόγνωρους που να επιβάλλουν ή την πλήρη υποδούλωση ή την πλήρη επανάσταση. Χωρίς άλλη λύση, χωρίς άλλο χρόνο. Και τα λένε αυτά στην Ελλάδα! Στον τόπο που κρίση είναι ο ορισμός του κράτους! Στο τόπο που η πρώτη κρίση – πτώχευση του κράτους έγινε πριν γίνει κράτος το 1827 μετά το πρώτο δάνειο! Στον τόπο που έζησε μόλις πριν 90 χρόνια το 1922, 300.000 νεκρούς και 1.5 εκατ. πρόσφυγες. Στον τόπο που μόλις πριν 64 χρόνια ισοπεδώθηκε από την γερμανική κατοχή και τον εμφύλιο πόλεμο. Στον τόπο που στα παιδικά χρόνια της σημερινής μεταπολιτευτικής γενιάς η οικονομία κινούνταν με τα κάρα.

Κάθε κρίση κύριοι είναι πρωτόγνωρη, δεν είναι αιτία είναι σύμπτωμα, όπως σύμπτωμα είναι η σημερινή κρίση πολιτικώς και όχι οικονομολογικώς νοούμενη. Δεν το διδαχτήκατε, δεν φροντίσατε να το μάθετε. Καταστρέψατε τον τόπο και οι αιτίες είναι ανέγγιχτες. Και ώ του θαύματος! Σε αυτές τις εκλογές οι πολιτικές αυτών των πολιτικών εγγυώνται το άμεσο ξεπέρασμα της κρίσης! Και θα ψηφιστούν. Ίσως και να είναι αργά για την «πολιτική των πολιτών», που επέστρεψε για να ψυχορραγήσει πάνω στον ίδιο ελληνικό τόπο που γεννήθηκε, αφού πρώτα γύρισε όλο τον κόσμο δίνοντας τα φώτα της. Σύγχρονη ελληνική τραγωδία.

2^ο. Ψηφοθηρικός τζόγος

Πετάνε – πετάνε τα …κόμματα μέσα στη συστημική μετέωρη φούσκα τους. Έπεσαν οι μάσκες και τα φτιαξίματα. Δεν το κατάλαβαν. Κύριοι αποκαλυφτήκατε ως αυτοσχέδια σύλληψη κάποιων φανατικών αλλά εξαιρετικά ευφυών ειδικών τεχνολόγων – διανοουμένων, που πριν 40 περίπου χρόνια αξιοποίησαν στο έπακρο την αντιφασιστική ηρωική νεολαιίστικη εξέγερση. Κατασκεύασαν ένα τεχνητό κίνημα κυριολεκτικά σε συνθήκες εργαστηρίου. Βιαστικά, αγχωτικά, βίαια, σπρώξατε την ιστορία μπροστά – έτσι γίνεται στην Ελλάδα - να κάνει ένα ακόμα απονενοημένο «ποιοτικό άλμα». Το άλμα έγινε με όλες τις συστημικές προϋποθέσεις, συγκροτημένα μαζικά κόμματα, θεωρητική επάρκεια, ιδεολογική πολιτική οργανωτική κάλυψη από πιθανές παρεκλήσεις, μελέτες συνέδρια επιτροπές, διεθνή στήριξη και αποδοχή. Όσοι από εμάς συμμετέχοντες στο άλμα μείναμε στο κενό, λόγω επαφής μας με την γήινη πραγματικότητα που διέπεται και από τον νόμο της βαρύτητας, ακόμα μετράμε το βάθος του. Οι διακομματικοί παραμένουν σε άλμα καταργώντας τον νόμο της βαρύτητας, έγιναν και ιπτάμενοι για το χατίρι του κόμματος που εκπροσωπεί έκαστος, μέγιστη θυσία να υποστούν τέτοια μετάλλαξη. Πετάνε με τα φτερά της φαντασίας και των κρατικών ή επιχειρηματικών επιχορηγήσεων. Ποιοτικότατο άλμα. Οι διακομματικοί ορθολογιστές ανεύθυνοι ήταν και ανεύθυνοι θα είναι. Τώρα ζητάνε ψήφο είτε ζητώντας συγνώμη είτε τάζοντας κυβερνητικές αριστερές υπερβάσεις! Ποιοι; Οι παγκαλοτσοχατζόπουλοι οι μπιρμπιλογκερέκοι, οι ξεσαμαροκούβελοι, οι αβραμορουσόπουλοι, οι τσιπροκαμένοι! Οι καημένοι! Με μια λέξη: Κωμικοτραγικοί.

Έχουμε εκλογές, δεν αρκεί η ανοχή απαιτούν μαζική αποδοχή, δια της συμμετοχής ως υποψήφιοι ή ψηφοθήρες ή ψηφοφόροι. Η συμμετοχή συνενοχή, η ψηφοθηρία ψυχοκτονία, φυλακίζουν στο υποσυνείδητο τις απορριπτικές διαθέσεις, την ελεύθερη κρίση. Το σύστημα σώζεται με ψήφους συμβιβασμού, υποταγής, διαμαρτυρίας και αγανάκτησης, διανθισμένες με ολίγη ανατρεπτική αντεπίθεση και ριζοσπαστική εργατική εξουσία, όλα τα «εφικτά» έχει ο μπαξές. Το επιθυμητό γίνεται «αντικειμενικές προϋποθέσεις και δυνατότητες» που είναι κάτι άλλο από τις «υποκειμενικές». Οι δύο πραγματικότητες συνυπάρχουν μεταφυσικά στο στημένο διακομματικό εκλογικό σκηνικό. Ο λαός μπορεί να εκτονώσει τις «αντικειμενικές» ενστικτώδεις διαθέσεις περιστασιακά δηλαδή εκλογικά, αφού δεν υπάρχουν (γιατί;) οι «υποκειμενικές» για μόνιμη συμμετοχή σε κέντρα παραγωγής πολιτικής. Υποταγή στο εκλογικό μέσον που γίνεται αυτοσκοπός. Οι εκλογές υπέρτατη πολιτική αξία. Τα γνωστικά δεδομένα δεν μετακινούνται σε επικίνδυνα για το σύστημα μονοπάτια όπου η πραγματικότητα είναι πάντα κρυμμένη πίσω από τα φαινόμενα και προσεγγίζεται δια της λογικής σύνθετης σκέψης. Κυρίαρχος ο εφικτός συναισθηματισμός. Πολιτικός πρωτογονισμός, επιστροφή στα σπήλαια της πρωτοχριστιανικής παθητικής αντίστασης και της απελπισμένης εξέγερσης των δούλων του Σπάρτακου. Ο φασισμός βρίσκει τα νερά του και αρμενίζει, τα πρόβατα στο διακομματικό μαντρί με την TV και τις σημαίες, o λύκος στην αναμπουμπούλα …

Η κρίση δεν είναι ουρανοκατέβατη, επιβάλλεται σε βάρος της λαϊκής και μεσαίας πλειοψηφίας, αφού έχει προηγηθεί η καλύτερη μέθοδος ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας: Η παραγωγική καταστροφή και πολιτισμική ισοπέδωση της πατρίδας μας. Κανένα κάστρο δεν πέφτει χωρίς ρουφιάνους. Κύριοι διακομματικοί είστε ρουφιάνοι ως κληρονόμοι και συνεχιστές προηγούμενου ρουφιάνικου πολιτικού συστήματος που δεν αλλάξατε παρά τις εξαγγελίες σας. Γκρεμίσατε το όραμα της Αλλαγής ή της Πραγματικής Αλλαγής που όλοι πιστέψαμε. Πάνω στα μπάζα της κατεδάφισης πάτε να στήσετε νέα κοινωνική πυραμίδα, ξεπουλώντας εκ νέου τον τόπο για τοκογλυφικά δάνεια. Ίδια συνταγή για ίδιο μοντέλο, μια πυραμίδα χτισμένη με την μύτη προς τα κάτω, μπουτελιαρισμένη στα πλάγια με παλιόξυλα ίσα ίσα να στέκεται. Αυτός είναι ο ρόλος των κομμάτων σας, γιαυτόν τον ρόλο πληρώνεστε αδρά. Μοντέλο κράτους που παραπέμπει στα 1832. Ο Βαυαρός βασιλιάς Όθων λείπει, …λέτε;

Ω, διεστραμμένες αναγνωρησιμότητες, αριθμοποσοστοπροσκυνητές. Άρρωστοι δημοσκόποι, νάρκισσοι πολιτικάντηδες, αυταπατώμενοι απατεώνες!

Ω, γραφειοκράτες διεκπεραιωτές, παλιοποιότητες. Συντηρητές του μαφιόζικου νεοελληνικού καπιταλισμού, αστοτσιφλικάδες, φαναριώτες ευρωπαίοι της πλάκας!

Ω, κομματικόπνευστοι επιτροπάριοι, κρατικοεξαρτώμενοι. Διαχειριστές του μαζικού λαϊκού καημού, αισχροί σφετεριστές των λαϊκών αγώνων και θυσιών.

Ω, ουτοπιστές του 19^ου αιώνα, των κοινωνικών φαλανστηρίων του Κάρολου Φουριέ, των Home – colonies του Όουεν και της σοσιαλιστικής Ικαρίας του Καμπέ.

Ω, ψυχασθενείς εκλογοεραστές καλπολάγνοι. Ανιστόρητοι λαοπλάνοι, καιροσκόποι, συγγραφείς σοφτ μυθιστορικών προεκλογικών προγραμμάτων.

Ομφαλοσκοπείτε αναζητώντας την αυτοεπιβεβαίωση, κάνοντας περισσότερη φασαρία παρά πολιτική με τους μιας χρήσεως εκλογικούς συνδυασμούς σας.

3^Ο. Ανεμομαζώματα ανεμοσκορπίσματα

Αυτό που πριν φάνταζε στα μάτια των πιστών αλλά αγνοούντων ως δύναμη γίνεται ακριβώς το αντίθετο. Πηγή πολιτικής αδυναμίας και ανεπάρκειας, με προσφορά γραφειοκρατών προς το διεφθαρμένο καθεστώς, ένα γερό ανάχωμα ενάντια σε κάθε σκέψη και πράξη που τείνει να ξεφύγει εκτός ορίων, ένα προγεφύρωμα από το οποίο περνάνε οι ενισχύσεις των ιμπεριαλιστών προς το κράτος κατασκεύασμά τους. Διακομματική συντήρηση του συστήματος με το πλήθος των παντελώς ανίκανων χαραμοφάηδων να καταστρέφουν τις γηγενείς παραγωγικές δομές μας, σέρνοντας μας κομπάρσους στο γεωπολιτικό θέατρο των ισχυρών.

Δυστυχώς όμως ο παραδειγματισμός σπάνια λειτουργεί άμεσα την στιγμή της κρίσης, η ευθύνη βαραίνει τον ανεύθυνο δηλαδή τον λαό που καλείται να πληρώσει ακριβά για πολιτικές ξένες. Αυτός ορίζεται τώρα υπεύθυνος για να βγουν λάδι οι ένοχοι. Όλα κρίνονται τάχα από τις θυσίες του και την ψήφο του. Ενώ του έκοψαν τα φτερά τώρα του λένε να πετάξει. Άλα οι διακομματικοί, τσάμπα μάγκες! Βομβαρδισμός αριθμών, η τσέπη το στομάχι τα παιδιά, οι πλούσιοι και οι φτωχοί, ο λόγος της λαϊκής αγοράς, αυτονόητες ταξικές αντιθέσεις, απλοϊκά, ευκολοχώνευτα. Ο εγκέφαλος η σύνθετη σκέψη, στην ασιτία. Η πολιτική διαδικασία στον κοινωνικό πάτο, πάτος που αναβαθμίζεται σε πρωτοπορία. Η πάντα και παντού αδιαμόρφωτη μάζα, αντανακλάτε στα κόμματα. Θαυμάστε τα. Ηγέτες που σαν μικρά παιδιά τσακώνονται γιατί δεν μπορούν δύο μαζί να παίξουν με το ίδιο παιχνίδι. Ζούμε μια ιστορική φάση όπου ο άνεμος σήκωσε όλα τα πολιτικά σκουπίδια από τις χαραμάδες τους και τα απόθεσε σε όλα τα ψηφοδέλτια άναρχα, έγιναν σκουπιδιάρικα παζλ. Φυσικά μόλις τελειώσει το εκλογικό γυφτοπάζαρο, πάλι θα τα ξανασκορπίσει στις γωνιές τους έχοντας στο μυαλό του μελλοντική χρήση. Όσοι δεν είναι οφείλουν να το αποδείξουν. Σοφός άνεμος, ανεμομαζώματα ανεμοσκορπίσματα, τα σκουπίδια είναι παντοτινά και η μαφιόζικη εξουσία διαιωνίζεται.

Δεν υπάρχουν άσπιλοι και αμόλυντοι σε αυτή τη υπόθεση, δεν είμαστε και εμείς - όσοι εκ των ανιδιοτελώς δρώντων - αμέτοχοι σε αυτό το ανεμομάζωμα, είχαμε πολλή σαβούρα και εμείς στους κόλπους μας, βάλαμε και εμείς το χέρι μας σε αυτή την υπόθεση, η ήττα είναι και δική μας. Ας αναλογιζόμαστε την εμπειρία μας για να διαπιστώνουμε το ποσοστό της ενοχής μας. Οφείλουμε να είμαστε ειλικρινείς, να κοιτάζουμε τα γεγονότα όπως έγιναν και όχι όπως εμείς θέλαμε να γίνουν. Ας είμαστε γενναίοι κρίνοντας σωστά το παρελθόν και όχι ανάλογα με το συμφέρον μας, που κατά περίσταση μετατρέπεται σε «ταξικό». Γιατί το συμφέρον μας - όχι το ταξικό - στάθηκε συχνά αφορμή κακών. Είναι γεγονός πως σε φάσεις ανόδου τα κέρδη πάντα οδηγούν σε υπερεκτίμηση των δυνάμεών μας, κανείς δεν βλέπει το κακό που συνυπάρχει με το καλό. Οι δε συμμετέχοντες θεωρούν τον εαυτό τους παντοδύναμο, ειδικά όσοι από τίποτα γίνουν κάτι, νομίζουν πως αυτοί είναι και κανένας άλλος, ενώ στην ουσία δεν είναι αυτοί αλλά η θέση, που όταν λείψει αυτή η θέση ξαναγίνονται ένα τίποτα. Και όμως πολλά διακομματικά τίποτα είναι σε εκλόγιμες θέσεις. Δίνουν το στίγμα του πολιτικού μας πολιτισμού. Ψηφίστε τα και αφήστε τα.

Κατά τα φαινόμενα αυτές οι εκλογές είναι απαραίτητες μόνο και μόνο για να γίνει το νεοελληνικότατο πολυκομματικό μπάχαλο. Να συντηρητικοποιηθεί περισσότερο η κυρίαρχη μεσαία τάξη και να προκύψουν σύντομα οι επόμενες. Δικομματικά ή πολυκομματικά σίγουρα πάντως διακομματικά, όλα θα προχωρήσουν συστημικά, στη δοκιμασμένη συνταγή του εκλογοσυντηρούμενου κοινοβουλευτισμού, με την ανάλγητη κρατική εξουσία να επεκτείνει τα προνόμιά της πάνω στη λαϊκή εξαθλίωση. Δεν φαίνεται να υπάρχουν προϋποθέσεις να αλλάξει ριζικά το μοντέλο. Ας υπάρξουν και ας βγω ψεύτης, άσε που θα διεκδικήσω και εκλογική υποψηφιότητα.

Μένει να φανεί εάν έμεινε κάτι που μπορεί να αποδείξει ότι τίποτα δεν πάει χαμένο, κάτι που προφανώς δεν θα φανεί από μόνο του, κάτι που αφορά τους συνεπείς αναρχίζοντες, αφανείς αιρετικούς σκαπανείς της λογικής σκέψης και δράσης.

Προεκλογικός Απρίλιος 2012 Γιάννης Τσίχλας