(με ολίγη από
πολιτική σκέψη και πολύ συναίσθημα έτσι
όπως γίνονται οι εκλογές)
1ο. Κρίση
για πάντα
Το μεταπολιτευτικό
πολιτικό μοντέλο των 38 χρόνων κρίθηκε
ανεπαρκές δεν εξελίχθηκε, παρέμεινε
στάσιμο, αντικοινωνικό, αντιπαραγωγικό.
Είχε αντικαταστήσει το μοντέλο 7χρονης
Χούντας, που επιβλήθηκε του μοντέλου
βασιλευομένη δικτατορία, επόμενης του
μοντέλου κοινοβουλευτικής δικτατορίας,
αφού απέτυχε το μοντέλο της βασιλευομένης
δημοκρατίας που με ένα διάλειμμα για
δοκιμή των κατοχικού και εμφυλιοπολεμικού
άστα να πάνε μοντέλων, επόμενων του
μοντέλου κοινοβουλευτική χούντα με
Μανιαδάκη του Μεταξά που πάει λέγοντας
ως τον Καποδίστρια. Η Ελλάδα πασαρέλα.
Με δοκιμές μοντέλων ξεκίνησε με δοκιμές
συνεχίζει. Ξένοι βασιλικοί οίκοι,
πρεσβείες, ο στρατός με τις μυστικές
υπηρεσίες, το Δ.Ν.Τ. η Ε.Ε. Η Ε.Τ., στήνουν
προσκήνιο και παρασκήνιο, οι εκλογές
τα κόμματα και οι εκλογικοί νόμοι
απαραίτητο αξεσουάρ που τονίζει την
σκηνική παρουσία. Ζήτω η Μοντελική
Δημοκρατία, ζήτω και οι βουλευτικές
μοντέλες. Οι σημερινοί απερχόμενοι
αποτυχημένοι μπαίνουν επικεφαλείς για
το στήσιμο του επόμενου μετακρισιακού
μοντέλου εξασφαλίζοντας τα προνόμιά
τους. Το μεταπολιτευτικό μοντέλο ξεκίνησε
φορτωμένο με την ηρωική κληρονομιά
αγώνων και θυσιών, ιδανικών ονείρων και
ευσεβών πόθων και καταλήγει αλλοτριωμένο,
πνιγμένο στη θαλασσοταραχή του
λαμογιοδομημένου κοινοβουλευτισμού,
αυτοδιαλυμένο ξεκομμένο από τις αφετηρίες
του. Οι εκτροπές γίνονται νομότυπα,
κοινοβουλευτικά ελεγχόμενες, με
εξασφάλιση της ανοχής της συντριπτικής
κοινωνικής πλειοψηφίας. Ο λαός ακέφαλος
σέρνεται κατεστραμμένος, ξέπνοος,
συντηριτικοποιημένος στις κάλπες, για
να επιλέξει μεταξύ κομπογιαννίτικων
παρεμβατικών βελτιώσεων της καθημερινότητας,
ανεφάρμοστων πολιτικών οικονομίστικης
διαχείρισης του στυλ ευρώ ή δραχμή,
δασκαλίστικων παραινέσεων περί
οργανωμένης αγωνιστικής συμπεριφοράς.
Από τα αληθοφανή οράματα της σοσιαλίζουσας
Αλλαγής, περάσαμε στα διαχειριστικά
τερτίπια των Ευρωπαϊκών προσαρμογών,
από την αυταπάτη της συμμετοχής σε
πολιτικοοικονομικούς παραδείσιους
ευρωπαϊκούς σκληρούς πυρήνες, στην
στυγνή ληστεία των εργαζομένων και του
πλούτου της χώρας. Οι ξένοι ισχυροί
ξεκοκαλίζουν τον πλούτο μας, αντλούν
από εδώ την ισχύ τους με όχημα τις κρίσεις
και συνεπιβάτες τους ντόπιους συνεταίρους.
Υποκρισία, απάτη, ψευτιά, κατάμαυρη
οικονομική βάση και διεφθαρμένο πολιτικό
εποικοδόμημα εξευρωπαϊσμένο, με
γλυφιτζούρια τις πιστωτικές κάρτες, τα
δάνεια, μια θέση στο δημόσιο και μπόλικη
αυταπάτη. Η Ελλάδα γεωπολιτικώς νοούμενη
δεν υπάρχει, η πολιτική οικονομία έγινε
οικονομολογία και μάλιστα υποβαθμισμένη
στην λογιστική της εκδοχή. Οι διακομματικοί
οικονομολόγοι έχουν έτοιμες τις λύσεις
στα συρτάρια τους και στις βιβλιοθήκες
τους για το ξεπέρασμα της κρίσης.
Ορισμένοι από αυτούς αναλύουν το σύστημα
το χαλάνε και το ξαναφτιάχνουν πάνω σε
νέα μοντέλα τέλεια και ιδανικά.
Αριθμοποιούν την ευημερία απλά
τοποθετώντας την σε άλλο τόπο με άλλο
κράτος. Άλλοι συνεπαρμένοι στο χάρτινο
κόσμο τους βλέπουν τους αριθμούς των
δημοσιονομικών ελλειμμάτων και των
μισθών πείνας να εγκυμονούν, κυοφορώντας
εξεγερμένους προλετάριους να εφορμούν
στη Βουλή τοποθετώντας αντιμνημονιακή
κυβέρνηση. Τα ποσοστά ανεργίας αστέγων
και αγανακτισμένων να κινούνται ρέοντα
σαν λάβα, κατακλύζοντας τις τράπεζες
επιβάλλοντας εργατικό έλεγχο και
ανάπτυξη. Όνειρο ζουν μην τους ξυπνάτε!
Βγαίνουν όλα σχεδόν τα κουσούρια του
προχουντικού καθεστώτος.