Ο Πόλεμος στην Συρία

                                             Ahmet Orak*

Κατ’ αρχήν, όταν μιλάμε για την Κρίση στην Συρία δεν πρέπει να χρησιμοποιούμε την ορολογία των δυτικών μέσων ενημέρωσης. Έννοιες όπως «Αραβική Άνοιξη», «η δικτατορία του Άσαντ», «Εξέγερση για την δημοκρατία», «Σφαγές του καθεστώτος του Άσαντ» είναι απλά μέρος  μιας μεγάλης εκστρατείας  παραπληροφόρησης.

 Γιατί οι ΗΠΑ και η Ευρώπη δεν θέλουν δημοκρατία στην Σαουδική Αραβία, στο Κατάρ, στα Εμιράτα, στο Κουβέιτ και στο Μπαχρέιν; Γιατί τα δυτικά μέσα ενημέρωσης επιμένουν να μην μεταδίδουν καμιά είδηση από τις καθημερινές διαδηλώσεις και τα αιτήματα για βασικά ανθρώπινα δικαιώματα στο Μπαχρέιν; Τα δυτικά μέσα  καθοδηγούν αυτή τη βρώμικη καμπάνια στην Συρία, σε σημείο που οι δολοφόνοι να είναι ταυτόχρονα και «ανταποκριτές» του BBC, CNN, Al Jazeera κ.λ.π. Υπάρχουν «αίθουσες επιχειρήσεων» σ’ αυτούς τους δημοσιογραφικούς οργανισμούς και εκατοντάδες ειδήσεις παραπληροφόρησης κατασκευάζονται μέσα σ’ αυτές. Απ’ την άλλη πλευρά, προκειμένου να εξασφαλίσουν την νίκη των μέσων, τα σημαντικότερα Συριακά δορυφορικά κανάλια και sights αποκλείστηκαν, στο όνομα της δημοκρατίας.

Οι ΗΠΑ και ο δυτικός κόσμος ποτέ δεν ήθελαν δημοκρατία για τα άλλα έθνη και πάντα φοβόντουσαν την δημοκρατία. Στην αρχή της κρίσης στην Συρία, αφού το καθεστώς ήταν καταπιεστικό και διεφθαρμένο, ο απλός κόσμος βγήκε στους δρόμους. Οργάνωσαν μεγάλες διαδηλώσεις και απαίτησαν ψωμί και ελευθερία. Το καθεστώς δεν επιτέθηκε στους διαδηλωτές, όπως ισχυρίστηκαν τα μέσα και υποσχέθηκε να κάνει κάποιες ουσιαστικές αλλαγές. Αλλά οι ΗΠΑ και το Ισραήλ ανέλαβαν δράση τόσο γρήγορα, ώστε ακόμα και οι διαδηλωτές δεν μπορούσαν να καταλάβουν τι γινόταν. Χιλιάδες οπλισμένοι άντρες έρρεαν στην Συρία από τον Λίβανο και το Ιράκ. Παρακολουθούσαν τις διαδηλώσεις και άρχισαν να τις οργανώνουν και να τις ελέγχουν. Τελικά, δημιούργησαν «ελεύθερες περιοχές», όπως το Baba Amr και έβαλαν την Συρία σ’ ένα πόλεμο. Οι διαδηλώσεις ήταν ειρηνικές και τα αιτήματα είχαν μεγάλη αποδοχή και ήταν σωστά. Αλλά τα ιμπεριαλιστικά κράτη είχαν άλλη ατζέντα και ξεκίνησαν τον πόλεμο στην Συρία. Άρα, οι ΗΠΑ και η Ευρώπη σκότωσαν την δημοκρατία στην Συρία, πριν καν γεννηθεί. 

Ο πόλεμος στην Συρία είναι ένας εισαγόμενος πόλεμος και όχι εξέγερση του Συριακού λαού. Είναι η πιο παλιά στρατηγική της CIA, στις επιχειρήσεις της ενάντια σε αντίθετες κυβερνήσεις ανά τον κόσμο. Σήμερα όλοι βλέπουν και ξέρουν ότι οι οπλισμένες ομάδες που πολεμούν στην Συρία είναι ριζοσπαστικές ισλαμιστικές ομάδες –μέλη της Αλ Κάιντα, των Αδελφών Μουσουλμάνων κ.λ.π.- και δεν έχουν ιδέα από δημοκρατία. Οργανώνονται από τις ΗΠΑ και το Ισραήλ, χρηματοδοτούνται και εξοπλίζονται από το Κατάρ και την Σαουδική Αραβία και εκπαιδεύονται στην Τουρκία. Υπάρχει κανείς σ’ αυτόν τον πλανήτη που να πιστεύει ότι οι πιο σκοταδιστικές χώρες, όπως η Σαουδική Αραβία και το Κατάρ θα ξόδευαν δισεκατομμύρια δολάρια για την δημοκρατία στην Συρία, ενώ δεν έχουν δημοκρατία στις ίδιες τους τις χώρες; Αυτές οι ομάδες είναι «Contras», που δουλεύουν για τις ΗΠΑ σε κάθε γωνιά του κόσμου.

Ο κύριος στόχος αυτού του πολέμου δεν είναι ν’ αλλάξει το καθεστώς του Μπασάρ Άσαντ στην Συρία, αλλά να «καταστρέψει την Συρία σαν κράτος, κοινωνία, οργανώσεις και στρατό». Οι ΗΠΑ και οι συνεργάτες τους θέλουν να διαιρέσουν και τα δύο, και την κοινωνία, αλλά και γεωγραφικά την περιοχή σε μικρά κομμάτια και ν’ αφήσουν την Συρία σ’ ένα ατελείωτο χάος, όπως στην περίπτωση του Ιράκ και της Λιβύης. Δεν έχουν προβλήματα με τον ίδιο τον Άσαντ, αλλά με αυτό καθεαυτό το κράτος της Συρίας. Γι’ αυτό χρησιμοποιούν την θρησκευτική και εθνική διαφορετικότητα σαν όπλο στον πόλεμο. Στην πραγματικότητα, η Συρία δεν είναι ένα κράτος σέχτα, όπως η Σαουδική Αραβία, ή κράτος φυλών, όπως η Ιορδανία, ή το Κατάρ, ή τα Εμιράτα. Οι ΗΠΑ και το Ισραήλ θέλουν να ιδρύσουν καινούρια κράτη στην περιοχή και αυτά τα κράτη δεν πρέπει να έχουν εθνική ενότητα και ισχυρούς στρατούς, αλλά μια χαοτική πολιτική κατάσταση και κάποιους αστυνομικούς. Το Ισραήλ πρέπει να είναι το μόνο ισχυρό κράτος στην Μέση Ανατολή και αυτή η επιχείρηση ονομάζεται «Μεγάλη Επιχείρηση Μέσης Ανατολής». Είναι σημαντικό να τονίσουμε ότι αυτό το πρόγραμμα δεν είναι φτιαγμένο από τις ΗΠΑ, αλλά από το Ισραήλ. Οι ΗΠΑ είναι μόνο ο «διεκπεραιωτής».

Δεν υπάρχει «αντιπολίτευση» στην Συρία. Υπάρχουν οπλισμένες συμμορίες που σκοτώνουν, κλέβουν, καταπατούν, βιάζουν και καταστρέφουν. Δεν έχουν κανένα πολιτικό πρόγραμμα, καμιά ιδεολογική άποψη ούτε καν κανένα νόμιμο ή παράνομο κόμμα. Γιατί το μόνο που ενδιαφέρει αυτές τις ομάδες είναι το Χρήμα. Τα πολιτικά, ιδεολογικά και άλλα θέματα μπαίνουν από τα αφεντικά τους, τις ΗΠΑ. Υπάρχει μια οργάνωση μαριονέτα, με το όνομα «Εθνικό Συμβούλιο Συρίας». Τα μέλη του είναι κάποιοι πρόσφυγες, κάποιοι ακαδημαϊκοί, που δουλεύουν σε ευρωπαϊκά πανεπιστήμια, κάποια  μέλη του Αμερικάνικου «άρματος  σκέψης», κ.λ.π. Αλλά δεν υπήρχε κανένα μέλος που να προέρχεται από την Συρία. Επομένως, αυτό το συμβούλιο δεν είχε καμιά σχέση με την Συρία και δεν μπορούσε να ενώσει και να αντιπροσωπεύσει την «αντιπολίτευση». Ήταν τόσο ανεπαρκές, ώστε οι ιδρυτές του θέλουν να το ξεφορτωθούν και να το αντικαταστήσουν με άλλη οργάνωση. Σαν αποτέλεσμα, εξόπλισαν συμμορίες και υπηρέτες της CIA, το συμβούλιο πέθανε και το αυθεντικό αντιπολιτευτικό κίνημα μέσα στην Συρία καταπνίγηκε από τις ΗΠΑ και τους συνεργάτες τους.

Ο Άσαντ δεν είναι μόνος του εντός της Συρίας, έχει αρκετά καλή λαϊκή υποστήριξη. Δεν είναι ο επικεφαλής της μειοψηφίας του Alawite, που καταπιέζει τους άλλους, όπως ισχυρίζονται τα δυτικά μέσα, αλλά είναι ο πρόεδρος της Συρίας και η Συρία δεν είναι κράτος από σέχτες και φυλές, όπως η Σαουδική Αραβία ή η Ιορδανία. Το σύστημα είναι σε μεγάλο βαθμό κοσμικό, λαϊκό και οι θρησκευτικές και εθνικές ρίζες δεν έχουν σημασία στην κοινωνία. Ο καθένας μπορεί να πάρει μέρος στην διοίκηση, χωρίςνα λαμβάνεται υπόψιν από πού προέρχεται. Ο περισσότερος κόσμος εξεπλάγη μετά την έκρηξη στο κτίριο Εθνικής Ασφάλειας, επειδή είδε, ότι οι περισσότεροι αρχηγοί προέρχονταν από διαφορετικές εθνικές και θρησκευτικές ρίζες. Το καθεστώς ήταν πάντα ικανό να κρατά την κοινωνία ενωμένη και ύστερα από 18 μήνες πολέμου, ο Συριακός λαός είδε ότι η πιο σοβαρή εγγύηση για την ενότητα είναι ο Άσαντ ό ίδιος και όχι οι ΗΠΑ ή οι συμμορίες της Τζιχάντ. Ο λαός της Συρίας έμαθε πολλά από το Ιράκ και την Λιβύη και γνωρίζει πολύ καλά ότι η αμερικάνικη δημοκρατία σημαίνει μόνο αίμα και δάκρυα. 

Στην διεθνή αρένα επίσης ο Άσαντ έχει γερούς υποστηρικτές. Οι κυριότεροι είναι η Χεζμπολά (στον Λίβανο), το Ιράν, η Ρωσία και η Κίνα. Αλλά επίσης, υπάρχουν και πολλές χώρες που αντιτίθενται σ’ οποιαδήποτε στρατιωτική δράση, όπως η Ινδία, η Βραζιλία,η Βενεζουέλα, η Ινδονησία, η Κούβα. Περισσότερο από τον μισό κόσμο είναι ενάντια στην επέμβαση των Αμερικανών και των συνεργατών τους στην Συρία. Η Συρία είναι το προπύργιο του ιμπεριαλιστικού ψυχρού πολέμου ανάμεσα στο μπλοκ Ρωσία-Κίνα και στο μπλοκ ΗΠΑ-Ευρώπη. Ο νικητής στην Συρία θα κερδίσει και παγκόσμια. Γι’ αυτό οι Ρωσία- Κίνα πρέπει να υποστηρίξουν τον Άσαντ και πρέπει να κερδίσουν τον πόλεμο στην Συρία. Η Χεζμπολά και το Ιράν γνωρίζουν επίσης την σημασία που έχει η Συρία για την ύπαρξή τους. Γι’ αυτό θα δώσουν κάθε δυνατή βοήθεια στον Άσαντ, ακόμα και στρατιώτες. Ο Άσαντ δεν θα χάσει τον πόλεμο, διότι και εσωτερικά, αλλά και εξωτερικά παίζει ρόλο κλειδί, τόσο για την εσωτερική, όσο και για την διεθνή ισορροπία.

* Ο Ahmet Orak ήταν μέλος της Τούρκικης Αποστολής στην 41η μπριγάδα στην Κούβα. Το άρθρο αποδόθηκε στα ελληνικά από εμάς και δημοσιεύτηκε στο διαδίκτυο στα τουρκικά και αγγλικά.