και μετα ηρθαν οι πολυκατοικιες....

 by Μαρία Κουλουράκις

Βρισκόμαστε στα μέσα της δεκαετίας του 60. Το Μαρούσι είναι ένα από τα πιο ομορφα προαστεια, παραδεισος για τα παιδια που παιζουν ανεμπόδιστα στους δρομους, με δεντρα που σχηματιζουν αλλεες, προσφερωντας ισκιο τα καλοκαιρια, ενω τεραστιοι ελαιωνες αποτελουν ιδανικο προορισμο για εκδρομες με τα ποδηλατα! Τα σπιτια ειναι αλλο ενα εκπληκτικο στοιχειο που δειχνει την γνησιοτητα των Μαρουσιωτων της εποχης εκεινης...Νεοκλασικα, διπλα σε πιο φτωχικα σπιτακια, διωροφα διπλα σε κλασικες μονοκατοικιες τυπικα δειγματα μιας αρχιτεκτονικης που ουτε " φλυαρουσε" ουτε προσπαθουσε να μας  πεισει οτι εδω μενει ο κ. Ταδε! 

Οι γείτονες συνυπαρχουν αρμονικα, εχουν σχεσεις φιλιας και ανεξαρτητα απο την κοινωνικη-οικονομικη θεση τους εχουν ανοιχτα τα σπιτια τους ο ενας στον αλλο....Χαρακτηριστικα θυμαμαι οτι τα πιο ηλικιωμενα ατομα τα προσεχε ολη η γειτονια οταν ελειπαν απο το σπιτι οι δικοι τους, δεν κατεληγαν στα γηροκομεια και πολλες φορες μαλιστα οι γονεις μας , μας υποχρεωναν σαν παιδια να τους κάνουμε θελήματα, η ακομα και παρεα, κατι πολυ βαρετο οταν σου λαχαινε αλλα ...

Ετσι οταν τα αλλα παιδια ετρεχαν σαν τους δαιμονες πανω κατω με τα πατινια, εγω φυλαγα την κ. Μαρικα μην πεσει απο το κρεββατι η της διαβαζα την Εστια κατι που με δυσκολευε ιδιαιτερα μιας και η καθαρευουσα ηταν γλωσσοδετης και η κ. Μαρικα επασχε απο κοφωση! Αλλα για το κεφαλαιο φιλιες-γειτονια θα μιλησουμε μια αλλη φορα. Ολα λοιπον κυλαγαν αρμονικα, μεχρι την αποφραδα μερα που ενω παιζαμε στο χωραφι με τις ελιες, ηρθαν οι μπουλντοζες και τα φορτηγα. Κατι κυριοι με χαρτια στα χερια μας εκαναν νοημα να φυγουμε και μεις τρεχωντας το βαλαμε στα ποδια. Αργοτερα μαθαμε οτι στην γειτονια μας θα γινει πολυκατοικια! 

Οι μεγαλοι χωριστηκαν σε παραταξεις! Οι μισοι ελεγαν ποσο μοντερνες ειναι, οι αλλοι μισοι σιχτιριζαν το τσιμεντενιο θηριο. Οι γυναικες πινωντας καφε στις αυλες ελεγαν τα δικα τους και γω εστηνα αφτι να μαθω κατι και μετα να το σπειρω στα αλλα παιδια, σχετικα με το θεμα πολυκατοικια. Ακουγα με τις ωρες τα υπερ και τα κατα , εβαζα και την σχετικη σαλτσα ( υπερβολη) και μετα εβγαζα το παραρτημα. Αυτο λειτουργουσε βεβαια σαν σπασμενο τηλεφωνο με αποτελεσμα  μεσα σε ενα μηνα να κυκλοφορουν απίστευτες ιστοριες για τα τσιμεντενια κοτετσια . Ετσι τα αποκαλουσε ο πατερας μου, κελια, φυλακες, τσιμεντενια κοτετσια κτλ.. Η μητερα μου ειχε αλλη αποψη επι του θεματος βεβαιως βεβαιως. 

Εγω οπως παντα , τρωγωντας βανιλια στο ποτηρακι μου, εκανα ταχα πως βαριεμαι να παω για παιχνιδι και κατασκοπευα τα παντα. Βαρεθηκα να τριβω τα πλακακια, ελεγε η μανα μου και να καταβρεχω την αυλη για να κατακατσει το χωμα. Εκει εχει βεραντες με μωσαικο! Αμ το αλλο , ελεγε με το χερι στην μεση, εχουν και μπιντε!!Αλλο παλι και τούτο. Τι ειναι ο μπιντες; Μαμα τι ειναι μπιντες; Ποτε δεν πηρα απαντηση για το συγκεκριμενο θεμα!! Εχουν δαπεδο απο μαρμαρινες ελεγε η μανα μου. Εχουν τον διαολο μεσα τους απαντουσε ο πατερας μου! Εχουν καλοριφερ επεμενε ματαια, οχι σομπα και μπουρια! Μαλιστα κ. Νικο , έλεγε η υπερασπιση της μανας μου και κολλητη της , μην επιμενετε ειναι κομψα διαμερισματα, με ασανσερ και βλεπεις απο ψηλα μεχρι τους Αμπελόκηπους! Τα καλα διαμερισματα ειναι ευαερα και ευηλια..Τα καλα ειναι πανω πανω, τα ημιυπογεια βεβαια ειναι πιο φθηνα αλλα τα ρετιρε ειναι αλλο πράγμα. Με αυτα και με κεινα ο καιρος περναγε και η πολυκατοικια σχεδον ειχε τελειωσει. Επειδη βρισκονταν απεναντη απο το σπιτι μου, προσεξα οτι ο ηλιος πια δεν με ξυπναγε το πρωι περνωντας τα τζάμια του παραθυρου..  

Προσεξα οτι οι ανθρωποι που ηρθαν στα διαμερισματα δεν ηθελαν να μας μιλανε ουτε αφηναν τα παιδια τους να παιζουν στον δρομο. Πολλες φορες κλεινανε απο νωρις τις ξύλινες μπαλκονοπορτες σαν να μην θελανε να βλεπουν τις αυλες η τους κηπους τριγυρω.. Εγω τους έλεγα ,αχωνευτους και ενα αλλο παιδι τους αποκαλουσε βλαχους!!!!Το ειπα στην μανα μου και μου απαντησε θυμαμαι οτι αυτο ειναι κακο. Στο επιμονο γιατι μου , μου εξήγησε οτι ειναι ανθρωποι που ήρθαν απο τα χωρια τους, δουλεψαν εκαναν προκοπη και να που τωρα εχουν ωραια σπιτια!!!Ποτε δεν πειστηκα απο αυτην την εξηγηση. 

     Απο ενστικτο ηξερα οτι κατι αλλαζει προς το χειροτερο.. Οτι οι ανθρωποι εκει μεσα δεν ειναι χαρουμενοι, οτι μια εποχη τελειωνει...Αλλωστε απο μακρυα ακουγωνταν ο θόρυβος απο αλλες μπουλντοζες..Το Μαρουσι αλλαζε..Οι ανθρωποι άλλαζαν...Οι κηποι με τις αγριοτριανταφυλλιες και τις πικροδαφνες δινωνταν αντιπαροχη και οι μπιντέδες ηρθαν μαζι με τις πολυκατοικιες......

* οι φωτογραφίες από το blog To Mαρούσι άλλοτε