Φωτόπουλος Θανάσης.
Δημοτικός Σύμβουλος Μαρουσιού με τη Λαική ΣυσπείρωσηΤον Μάη του 2010, η κυβέρνηση έφερε στη Βουλή προς κύρωση το μνημόνιο. Ουδείς αμφισβήτησε ποτέ ότι το μνημόνιο συνιστά συν τοις άλλοις μια σύμβαση διεθνούς χαρακτήρα μεταξύ της Ελλάδας με διεθνείς οργανισμούς. Αλλά γι' αυτού του τύπου τις συμβάσεις το Σύνταγμα περιλαμβάνει ειδική διάταξη όσον αφορά την κύρωσή τους.
Χωρίς καμία αυταπάτη για τα όρια της συνταγματικής νομιμότητας που υπηρετούν τα αστικά κόμματα στο κοινοβούλιο, το ΚΚΕ κατέθεσε αίτημα για την εφαρμογή του συγκεκριμένου άρθρου, του άρθρου 28 του Συντάγματος,το οποίο προβλέπει αυξημένη πλειοψηφία 180 ψήφων για την κύρωση συμβάσεων από τη Βουλή που αφορούν σε μεταβίβαση κυριαρχικών δικαιωμάτων σε ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς.
Το αίτημα αντιμετωπίστηκε από τα κόμματα του κεφαλαίου με το γνωστό τρόπο που συνηθίζουν να τσαλαπατούν ακόμη και το Σύνταγμά τους, αν αυτό επιτάσσουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου.
Η κυβέρνηση, επειδή έπρεπε να διευκολύνει τη ΝΔ να μην ψηφίσει το μνημόνιο και επειδή η προθυμία του ΛΑ.Ο.Σ. δεν ήταν αρκετή για να μαζευτούν οι 180 ψήφοι, δήλωσε διά χειλέων του συνταγματολόγου Ε. Βενιζέλου ότι θα εφαρμόσει την «τυπική» (!) διάσταση της δημοκρατίας» και ότι για την κύρωση του μνημονίου αρκούσαν οι 151 ψήφοι...
Ενα μήνα αργότερα, τον Ιούνη του 2010 η κυβέρνηση κατέθεσε στη Βουλή για το θεαθήναι τη δανειακή σύμβαση με την τρόικα.
Η κατάπτυστη συμφωνία, με την οποία η Ελλάδα υπάγεται υπό το «αγγλικό δίκαιο», όσον αφορά τις απαιτήσεις της ντόπιας πλουτοκρατίας των δανειστών και των ξένων τοκογλύφων, προβλέπει μεταξύ άλλων τα παρακάτω:
«Ο δανειολήπτης (σ.σ. η Ελλάδα) αμετάκλητα και άνευ όρων παραιτείται από κάθε ασυλία που έχει ή που πρόκειται να αποκτήσει, όσον αφορά τον ίδιο ή τα περιουσιακά στοιχεία, από νομικές διαδικασίες σε σχέση με την παρούσα Σύμβαση, περιλαμβανομένων, χωρίς περιορισμούς, της ασυλίας όσον αφορά την άσκηση αγωγής, δικαστική απόφαση ή άλλη διαταγή, κατάσχεση ή αναστολή εκτέλεσης δικαστικής απόφασης ή προσωρινή διαταγή και όσον αφορά την εκτέλεση και επιβολή κατά των περιουσιακών στοιχείων του».
Ολα τα παραπάνω «νομιμοποιούνται» μέσω νέου πραξικοπήματος:
Η δανειακή σύμβαση που καθιστά «υπέρτατο νόμο» του κράτους το μνημόνιο που συνέταξε η κυβέρνηση και συνυπέγραψε με την Ευρωπαϊκή Ενωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, κατατέθηκε στο κοινοβούλιο μόνο... προς ενημέρωση.
Στην περίπτωση, δε, της δανειακής σύμβασης προχώρησαν κι ένα βήμα παραπέρα: Οχι μόνο απαγορεύτηκε στη Βουλή ακόμα και η διαδικασία τυπικής επικύρωσης της σύμβασης, αλλά απαγορεύτηκε ακόμα και η... συζήτηση για τη σύμβαση! Ουδέποτε το ΠΑΣΟΚ επέτρεψε διεξαγωγή στη Βουλή με αντικείμενο τη δανειακή σύμβαση...
Τον Αύγουστο του 2010 η κυβέρνηση προχωρά στην «επικαιροποίηση» του μνημονίου.
Το ΚΚΕ καταθέτει αίτημα διά της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του να φέρει η κυβέρνηση στη Βουλή για συζήτηση και ψήφιση το «επικαιροποιημένο» μνημόνιο.
Το αίτημα, προφανώς, απορρίφθηκε...
Το ΚΚΕ από τη πρώτη στιγμή κάνει λόγο για κήρυξη πολέμου, της αστικής τάξης και των κομμάτων της, στους εργαζόμενους και στα φτωχά λαϊκά στρώματα. Καλεί σε πανστρατιά , σε ξεσηκωμό, σε συμπόρευση για την απόκρουση της αντιλαϊκής επίθεσης.
Σε αυτό το κάλεσμα δε ζητάει συμφωνία σε όλα με τις θέσεις του, καλεί σε συμπαράταξη, κοινή δράση με το ΚΚΕ στους αγώνες και στις εκλογές, ανεξάρτητα αν παραμένουν ορισμένες διαφορές στο ζήτημα του σοσιαλισμού.
Το ΚΚΕ πάνω από 9 δεκαετίες αποδεικνύει τον πατριωτισμό του και με έργα και όχι μόνο με λόγια. Έχει πληρώσει βαρύ τίμημα για τον πατριωτισμό του αυτόν, με εξορίες, φυλακές, εκτελεστικά αποσπάσματα, στο παρελθόν. Με απολύσεις , διώξεις, επιθέσεις , σήμερα
Κλείνουμε αυτό το σχόλιο με την παράθεση ενός αποσπάσματος , ως απάντηση στη κ. Χαριτίνη Ρασιά , που στο Δημοτικό Συμβούλιο "αποκήρυξε" το ΚΚΕ και δήλωσε πατριώτισσα`
".. Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και τρέχει να βρει κέρδη σ' όποια χώρα υπάρχουνε τέτοια. Γι' αυτό δε νοιάζεται κι ούτε συγκινείται με την ύπαρξη των συνόρων και του κράτους.
Ενώ εμείς το μόνο που διαθέτουμε είναι οι καλύβες μας και τα πεζούλια μας. Αυτά, αντίθετα από το κεφάλαιο που τρέχει όπου βρει κέρδη, δεν μπορούν να κινηθούν και παραμένουν μέσα στη χώρα που κατοικούμε.
Ποιος, λοιπόν, μπορεί να ενδιαφερθεί καλύτερα για την πατρίδα του; Αυτοί που ξεπορτίζουν τα κεφάλαιά τους από τη χώρα μας ή εμείς που παραμένουμε με τα πεζούλια μας εδώ;
Οταν έξαφνα στα 1929-'31 το κράτος ζήτησε, λόγω της οικονομικής κρίσης που μάστιζε τότε τη χώρα μας, να κατεβάσουν οι ξένοι ομολογιούχοι το ποσοστό που πληρώναμε σε τοκοχρεολύσια, οι Αγγλοι δέχτηκαν να το μειώσουν σε 35%, αλλά οι Ελληνες ομολογιούχοι αρνήθηκαν.
Να, λοιπόν, ποιος είναι ο πατριωτισμός τους! Αυτός φτάνει μέχρι το σημείο που δεν θίγονται τα οικονομικά τους συμφέροντα.
Αυτοί, λοιπόν, οι ίδιοι που μας κατηγορούν ότι επιδιώκουμε την κατάργηση των συνόρων και τη διάλυση του κράτους, αυτοί τα ξεπουλάνε αυτά στην πρώτη ευκαιρία(...).
Με αυτά τα μέσα προσπαθούν να εξαπατήσουν το λαό για να συνεχίσουν το ξεζούμισμα και την εκμετάλλευσή του».
Ποιοι είναι λοιπόν πατριώτες; Αυτοί ή εμείς;"
Άρης Βελουχιώτης, Λαμία 29/10/1944
Μαζική συμμετοχή στην 48ωρη απεργία με το ΠΑΜΕ, συμπόρευση με το ΚΚΕ στους αγώνες και τις εκλογές πρέπει να είναι η λαϊκή απάντηση.
