Με το συντριπτικό 63% των ψήφων επανεκλέγεται ο Evo Morales στην Προεδρία της Βολιβίας, έχοντας τεράστια διαφορά 39 μονάδων από τον δεξιό υποψήφιο Manfred Reyes Villa που απέσπασε το 23% των ψήφων.
Τεράστια η διαφορά, «τεράστια και η ευθύνη» όπως ανέφερε στη νικητήρια ομιλία του ο Έβο στο σύνηθες μέρος των πανηγυρισμών των συνεχόμενων τα τελευταία χρόνια λαϊκών θριάμβων, την πλατεία Muriilo στο κέντρο της πρωτεύουσας La Paz, στην οποία κάποτε απαγορευόταν να πατήσει ιθαγενής.
Από την ώρα που έκλεiσαν οι κάλπες, στις 4 το απομεσήμερο όλοι ήξεραν το αποτέλεσμα.
Το MAS όπως αναμενόταν σάρωσε σε δύση-κέντρο-νότο δηλαδή σε 6 από τις 9 επαρχίες της χώρας (La Paz, Oruro, Potosí, Chuquisaza, Chaco, Cochabamba). Οι δεξιοί πόνεσαν πολύ για την μέχρι πρότινος πιστή Chuquisaza, αλλά την τεράστια ήττα την έπαθαν στα κάστρα της αντιπολίτευσης στην ανατολή, δηλαδή τις περιοχές Pando, Beni και Santa Cruz στις οποίες το MAS βγάζει δύο γερουσιαστές (μέχρι σήμερα δεν είχε κανέναν).
Ο Μοράλες ανέφερε ότι μετά τα χτεσινά αποτελέσματα η χώρα μπαίνει στο «μονοπάτι του διαλόγου με όλες τις πλευρές για την εφαρμογή του πρώτου Συντάγματος στην ιστορία της χώρας το οποίο εγκρίθηκε απευθείας από τον λαό (Ιανουάριος ’09)» λέγοντας ότι αν εξασφαλίσει και τα 2/3 της Συντακτικής Συνέλευσης (της Γερουσίας) «θα πρέπει να επιταχυνθούν οι διαδικασίες που έχουν ξεκινήσει».
Ο έλεγχος των 2/3 της Συντακτικής Συνέλευσης ήταν και το μεγάλο στοίχημα για το Movimiento al Socialismo του Μοράλες, το οποίο κερδίζεται με το MAS να καταλαμβάνει 24-25 έδρες επί συνόλου 36. Κάτι τέτοιο δεν θα αφήσει στην δεξιά αντιπολίτευση των 11 ή 12 γερουσιαστών το πλεονέκτημα που μέχρι σήμερα είχε να παρακωλύει ή να καθυστερεί διαδικασίες και αποτελούσε τεράστιο αγκάθι στις προσπάθειες της κυβέρνησης.
Την Κάτω Βουλή θα συνεχίσει να την ελέγχει όπως και πριν, με πολύ μεγάλη πλειοψηφία, 85 βουλευτών, σε σύνολο 130. 39 βουλευτές θα έχει το PPB-CN, ενώ τα άλλα δύο κόμματα που μπαίνουν στη Βουλή με 3 βουλευτές έκαστο, είναι το Unidad Nacional (UN) του Samuel Doria Medina με 7.9% και η Alianza Social (AS) του René Joaquino με2.4%.
Ο Manfred Reyes Villa ανακάλυψε πίσω από την συντριβή της δεξιάς PPB-CN (Plan Progreso para Bolivia – Convergencia Nacional) «πόλωση» του εκλογικού σώματος, αλλά οι εκλογές ήταν οι πλέον ήρεμες στην ιστορία της χώρας, ενώ ρεκόρ σημείωσε και ο αριθμός των ψηφοφόρων που προσήλθαν στις κάλπες. Έχοντας χάσει και το τελευταίο τους όπλο με το MAS να παίρνει τα 2/3 της Συντακτικής Συνέλευσης θα αρχίσουν πάλι τα «τηλέφωνα» και να δούμε που θα πάει αυτό το γαϊτανάκι.
Ο εκλογικός θρίαμβος ίσως να είναι και η μεγαλύτερη απάντηση στην δεξιά, για (τουλάχιστον) τέσσερις λόγους:
1) όταν το 2006 μετά την ήττα της, η δεξιά αντίδραση περίμενε ότι ο πρώτος indigeno Πρόεδρος της χώρας και η κυβέρνησή του θα κατέρρεαν από μέρα σε μέρα. Όπως έγραφε ο Antonio Peredo Leigue, ακαδημαϊκός και βουλευτής του MAS τον Φλεβάρη του 2008: «Ο Evo oνόμασε υπουργούς ανθρώπους που δεν είχαν καμία εμπειρία στην διακυβέρνηση του κράτους. Η άρχουσα τάξη χαμογέλασε, περιμένοντας ότι ο Έβο θα ερχόταν μετά από μερικούς μήνες, αναθέτοντάς τους τις υπουργικές θέσεις».
2) Ακόμα και όταν η κυβέρνηση αυτή κατάφερε να σταθεί στα πόδια της, δεν έπεσε σε μία νύχτα, την οποία ακόμα περιμένουν οι ντόπιες ελίτ και οι πάμπολλοι φίλοι της στο εξωτερικό.
3) Όχι μόνο άντεξε αλλά εξέθεσε την δεξιά με τις λυσσαλέες προσπάθειες τις για την ανατροπή της που κορυφώθηκαν το φθινόπωρο του 2008, και
4) ανεβάζει από δημοψήφισμα σε δημοψήφισμα και από εκλογές σε εκλογές τα ποσοστά της…
Ο Έβο και ο αντιπρόεδρος Λινέρα θα συνεχίσουν πιθανότατα να βρίσκονται εν μέσω διασταυρωμένων πυρών καθώς μέρος της αριστεράς τους κατηγορεί ότι δεν προχωρούν σε ευρείες κρατικοποιήσεις και ότι παρά το επαναστατικό για τα δεδομένα της χώρας Σύνταγμα παραχώρησαν αρκετά στην ολιγαρχία. Τώρα όμως ξεπέρασαν τον μεγάλο σκόπελο, έχουν υπό τον έλεγχό τους τη Συνέλευση…
Μετά το χτεσινό θρίαμβο θα είναι ευκολότερη και η αντιμετώπιση πολλών προβλημάτων που παραμένουν ανοιχτά και παρακωλυόταν από την μέχρι χτες δεξιά σε πλειοψηφία Γερουσία, αλλά και άλλων που ανοίγουν σιγά-σιγά όπως για παράδειγμα αυτό της εκμετάλλευσης τεράστιων κοιτασμάτων λιθίου, για τα οποία οι Βολιβιανοί δέχονται τρομερές πιέσεις. Στο ζήτημα αυτό έχουν το πρόβλημα που αντιμετώπισαν πολλές χώρες της περιοχής στο παρελθόν: οι ξένοι τους λένε μόνο για εξόρυξη, το MAS όμως θέλει οι όποιες επενδύσεις γίνουν να βοηθήσουν την δημιουργία σοβαρής βιομηχανίας εντός της χώρας.
Σε ένα άλλο πρόβλημα, δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι η δεξιά θα κοιτάξει να ενισχύσει τις αυτονομιστικές τάσεις των ανατολικών πλούσιων επαρχιών.
Από την άλλη, ο τεράστιος βραχνάς για την αντιπολίτευση είναι ότι αν ο Μοράλες συνεχίσει να είναι τόσο δημοφιλής, θα διεκδικήσει τρίτη θητεία, στην οποία και οι ίδιοι ξέρουν ότι αν δεν αλλάξει κάτι δραματικά, θα επανεκλεγεί.
Ο Μοράλες είχε πει ότι σε αυτές τις εκλογές «οι πολίτες θα αποφασίσουν αν θα συνεχίσουν να υποστηρίζουν τις δημοκρατικές αλλαγές ή θα διαλέξουν το νεοφιλελεύθερο μοντέλο».
Ο λαός διάλεξε και ο Έβο Μοράλες που ήδη έχει γράψει ιστορία κάνοντας σε τέσσερα χρόνια άλματα προς τα εμπρός που δεν είχαν γίνει σε 200 χρόνια ανεξαρτησίας έχει στη φαρέτρα του περισσότερα «όπλα» από ποτέ…
