ΒΑΣΙΛΙΚΟ - ΚΟΙΝΟΣ ΤΟΠΟΣ
γαμπρός
Ανάπτυξη ή υπανάπτυξη;
Δεν είμαι
ο πρώτος ούτε ο τελευταίος που
αντιλαμβάνομαι την προβληματική έως
απογοητευτική κατάσταση του Βασιλικού,
γενικότερα της ελληνικής περιφέρειας
νησιώτικης και χερσαίας, που μαζί με
την επίσης απογοητευτική κατάσταση των
μεγαλουπόλεων συνθέτουν την γενικότερη
εικόνα της σύγχρονης νεοελληνικής
πραγματικότητας. Τα αποτελέσματα
υπάρχουν ως γεγονότα, γεγονότα που
ψηλαφίζονται ως πληγές στον ανάγλυφο
χάρτη του «σώματος» του Χωριού. Φυσικό
και λογικό είναι σε αυτό το «πληγωμένο»
χάρτη, να αντανακλάται η προβληματική
φύση του κράτους και των φορέων εξουσίας,
Δήμων, Νομαρχιών, Υπουργείων, Κομμάτων,
Κοινοβουλίου κ.α. και βρίσκω ως ένα βαθμό
λογική την απαίτηση λύσεων από αυτούς
ως πλέον αρμόδιους και υπεύθυνους.
Όμως παρ΄
όλα αυτά είμαι από εκείνους που πιστεύω
ακράδαντα ότι πολλά πράγματα μπορούν
να γίνονται από την αυτενέργεια της
«κοινότητας των χωριανών» για τη βελτίωση
της κατάστασης και τη βιωσιμότητα του
χωριού, μακριά από τη γκρίνια των μονίμως
ανικανοποίητων «δίκαιων αιτημάτων» -
όχι ότι δεν πρέπει να διατυπώνονται -
και την στείρα και άγονη αντιπαράθεση
παραταξιακών, κομματικών και κρατικών
φορέων. Όποιος από αυτούς τους θεσμικούς
φορείς επιθυμεί να αποδείξει την
ωφελιμότητα του ας το αποδείξει. Ιδού
πεδίον δόξης λαμπρόν, ο θαυμάσιος
ελληνικός τόπος και το εξαιρετικό
κομμάτι της Πωγωνίσιας γης.
Θεωρώ ότι
οι όποιες λύσεις σε χρονίζοντα συσσωρευμένα
προβλήματα, για να ανταποκρίνονται σε
σύγχρονες ανάγκες, προϋποθέτουν μελέτη
και έρευνα σαν ένα θα έλεγα στάδιο
ωρίμανσης για το τι, που και πως πρέπει
να γίνει, με δεδομένη την πείρα ότι
περισσότερα προβλήματα δημιουργούν τα
λεγόμενα «μεγάλα» έργα που γίνονται
ξαφνικά έτσι γιατί το επιτάσσει η
«τουριστική μόδα» ή τα «αναπτυσσόμενα»
διπλανά χωριά. Έργα που κυοφορούνται
στα «μαιευτήρια» κάποιων «αναπτυξιακών»
τεχνοκρατικών κέντρων, και επιχειρήσεων,
που ταυτίζουν την όποια «ανάπτυξη» με
το τουριστικό τζίρο, που το μόνο που
κατανοούν είναι αριθμοί, στατιστικά,
και κάποιοι επιστημονικοφανείς
συντελεστές, πράγματα εντελώς άσχετα
έως καταστροφικά για τον εν δυνάμει
βιώσιμο τόπο.
Άραγε ποια
«ανάπτυξη» επιθυμούμε για το Χωριό όσοι
από εμάς ενδιαφερόμαστε, για τη διατήρηση
των βασικών χαρακτηριστικών του όπως
τα βιώνουμε είτε ως τόπος καταγωγής
είτε ως τόπος αναψυχής; Ποια ανάπτυξη
θα είναι αυτή που θα εξασφαλίσει την
ισορροπία μεταξύ του επιθυμητού και
του πραγματικού; Που θα διατηρήσει την
ψυχή του, την ιστορία του τον πολιτισμό
του; Την τόσο πολύτιμη και ανεκτίμητης
αξίας υλική και πνευματική κληρονομιά;
Ποια ανάπτυξη, ποια έργα πρέπει να γίνουν
για να προσκληθούν επισκέπτες που
σέβονται το τόπο, που παίρνουν αλλά και
δίνουν πάνω απ΄ όλα τον σεβασμό τους,
κατανοώντας την αξία του τόπου, την αξία
της ζωής αυτής καθ΄ εαυτής σαν υπέρτατο
αγαθό της γήινης φύσης με το σύνολο των
έμψυχων και άψυχων που την συνθέτουν
σε μια και μοναδική αρμονική σύνθεση.
Αρμονική σύνθεση που δεν μπορεί να
υπάρξει όταν αρχίσουν να κόβονται
κομμάτια της και να μπαίνουν ξένα, στο
βωμό επενδυτικών αξιών που αναπαράγουν
υπεραξίες, αμφίβολης …αξίας.
Το Χωριό
παρ΄ ότι σε περίοδο βαθιάς παρακμής
ακόμα αναπνέει, είναι στέκι νεολαίας,
κινείται, πανηγυρίζει, σημάδια ζωής από
έναν οργανισμό που αρνείται να πεθάνει.
Το Χωριό που εξακολουθεί να εμπνέει
στάση ζωής στους απόγονους δεύτερης,
τρίτης και τέταρτης γενιάς. Το Χωριό
που εκφράζει το ήθος και τα δικαιώματα
της ανθρώπινης κοινότητας, που έχει τη
δύναμη να εντάσσει τις όποιες αντιθέσεις
στην υπηρεσία της υπόθεσης «Κοινός
Τόπος». Ο ανθρωποκεντρικός κοινοτισμός
του Χωριού που αναγνωρίζει περιφρουρεί
και αναβαθμίζει τα δικαιώματα του όποιου
Σαλού ως ισότιμου συγχωριανού. Το Χωριό
που εκπέμπει μια σπάνια πνευματική
ενέργεια προς όσους την αναζητούν και
μπορούν να την συλλάβουν, ενέργεια που
τους ανανεώνει, τους δίνει δύναμη για
να συνεχίσουν τον αγώνα της ζωής στη
πόλη. Στις σημερινές συνθήκες της
ολόπλευρης κρίσης αυτή η «ενέργεια»
γίνεται ανεκτίμητη για τον λόγο ότι
λιγοστεύει, γίνεται όλο και ποιο σπάνια.
Τα νεοελληνικά χωριά κατατρέχονται από
το σύνδρομο της «Μυκονοποίησης» ή της
«Αραχωβοποίησης», όπου όλα τα ανεκτίμητα
αγαθά παίρνουν την τιμή τους, εξαφανίζονται
καταστρέφονται όσο μπαίνουν σε
τιμοκαταλόγους υπηρεσιών, όπου οι
τοπικές παραδόσεις και αξίες μπαίνουν
ως ατραξιόν στο τουριστικό εμπορικό
πακέτο.
Αμφίβολης
αναπτυξιακής αξίας έργα με στόχο την
προσέλκυση τουριστών έχουν μετατρέψει
εκλεκτά κομμάτια από τα νησιά και τα
βουνά της Ελλάδας σε τσιμενταρισμένα
τσίρκα για να κάνουν πασαρέλα οι
«επώνυμοι» και όλο εκείνο το τουριστικός
τσούρμο των ανόητων που περιφέρουν ανά
τον κόσμο την ανοησία τους και την άνοια
τους, καταστρέφοντας ανεπανόρθωτα τον
θαυμάσιο ελληνικό τόπο, αλλοτριώνοντας
και εκφυλίζοντας συνειδήσεις με το
κυνήγι του εύκολου κέρδους.
Όλοι μας
αντιλαμβανόμαστε τη πραγματικότητα με
τον δικό του ξεχωριστό τρόπο ο καθένας.
Η αντίληψη όμως απέχει από τη κατανόηση
ή αλλιώς τη συνειδητοποίηση που είναι
κατά τη γνώμη μου η απαραίτητη προϋπόθεση
για να γίνονται οι ιδέες οι απόψεις,
πράξη και έργα. Προς τη κατεύθυνση λοιπόν
κατανόησης και συνειδητοποίησης των
αιτιών και όχι των επιμέρους συμπτωμάτων
βρίσκεται κατά τη γνώμη μου ο «Κοινός
Τόπος» που πάνω του μπορούν να διατυπωθούν
οι όποιες απόψεις ιδέες αντιπαραθέσεις
και αντιθέσεις ακόμα, που θα είναι όμως
εποικοδομητικές γιατί θα αφορούν ένα
ανώτερο σκοπό, τον «Κοινό Τόπο». Και όσο
περισσότεροι ενδιαφερόμενοι θα
συμμετέχουν στη διαδικασία τόσο θα
ωριμάζουν προϋποθέσεις να υλοποιούνται
μικρά απλά έργα που σιγά σιγά θα αλλάζουν
την εικόνα του χωριού, να μπορεί να
ανταποκριθεί σε σύγχρονες απαιτήσεις
κρατώντας τα βασικά του χαρακτηριστικά,
αυτά που τον κάνουν ξεχωριστό.
Η «Ένωση
Βασιλικιωτών» με «Τα νέα μας», θεωρώ
ότι είναι το καταλληλότερο βήμα για να
διεξαχθεί ο αναγκαίος διάλογος μεταξύ
αρμοδιοτέρων από εμένα, που επιπλέον
της επιστημονικής γνώσης κατέχουν και
το μέγιστο προνόμιο του «χωριανού» με
την έννοια των βιωμάτων, προνόμιο που
δεν έχω εγώ καθ΄ ότι γαμπρός και ά-χωριος
από καταγωγής. Η στήριξη και βελτίωση
της λειτουργίας του συλλόγου, της
εφημερίδας και της ηλεκτρονικής έκδοσης,
είναι κατά τη γνώμη μου το πρώτο μέλημα
όσων επιθυμούν να μπουν σε εθελοντική
προσπάθεια.
Ήμουν και ΄γώ εκεί
Η παρέα γνωστή, ονόματα
δεν λέμε, οι Συνήθεις ύποπτοι, φυσιογνωμίες
ταυτισμένες με το Βασιλικό, το ίδιο
ταυτισμένο και το φιλόξενο Πατέλι.
Άνθρωποι έτοιμοι για όλα. Έτοιμοι να
ανταποκριθούν στο κάλεσμα του Τόπου.
Με αίσθηση και γνώση του χώρου του χρόνου
και του τρόπου, του τάιμινγκ όπως λέμε
στα νεοελληνικά. Άλλο ένα Πάσχα στα
2011, ανταμώθηκαν χωριανοί και Χωριό πάνω
στο «ναρκοθετημένο» πεδίο του Κοινού
Τόπου. Το πεδίο ξαναφορτίσθηκε με
ενέργεια, έγινε επικίνδυνα εκρηκτικό.
Μην ανυσηχείτε, δεν αφορά την τρομοκρατία.
Είναι γνωστό στους …γνώστες, πως αυτό
το Χωριό μόνο έτσι εκτοξεύει στην
ατμόσφαιρα τις αισθήσεις τα ένστιχτα
τη λογική, όλα μαζί χαρμάνι ή και χώρια
με τη σειρά, όπως προστάζει το κλαρίνο
και τα λόγια με τις εικόνες που ζωντανεύουν
με το μοναδικό του τρόπο.
Άλλη μια φορά ενώθηκαν
οι δύο πόλοι: Οι Συνήθεις και το Χωριό.
Έγινε ο σπινθήρας, το τσάφ, οι μυστηριακές
συνθήκες για να βγουν οι μνήμες από το
βάθος της ψυχής στην επιφάνεια του
χορευτικού σώματος. Οι μνήμες που όλο
σχεδόν τον υπόλοιπο χρόνο είναι σε
αναμονή, καταπιεσμένες, πεταμένες,
παρατημένες στις αποθήκες του
υποσυνείδητου. Συντελέστηκε το θαύμα,
το γνωστό θαύμα, το θαύμα που όπως όλα
τα θαύματα κρατάει λίγο, ελάχιστα, στο
λίγο χρόνο της μιας βραδιάς που λαμβάνει
χώρα το … «μυστήριο». Όποιος πρόλαβε
τον κύριο είδε! Οι άλλοι χάσατε, …ίσως
την άλλη φορά, εάν είστε τυχεροί, ή μάλλον
αρκούντως τολμηροί. Διότι θέλει αρετήν
και τόλμην για να τρίψεις Πάσχα το …
πιπέρι!
Οι μνήμες
στέρεες δυνατές χτυπούν του νου τη
πόρτα. Οι Συνήθεις χωριανοί έστω για
λίγο, απεξαρτημένοι από τις καταναγκαστικές
συνθήκες της επιβίωσης, γίνονται
ευαίσθητοι, ευάλωτοι, πνευματικοί,
φορτισμένοι με την «υψηλή τάση» του
ενεργειακού πεδίου. Πεδίου που διακατέχεται
από την αλληλεξάρτηση των εντελώς
ανθρώπινων λειτουργικών δεδομένων:
αισθημάτων - ύλης - πνεύματος, που στο
Χωριό σημαίνει στα ποιο απλά: μνήμες –
τσίπουρο – κλαρίνο, καύσιμα σε πλήρη
ισχύ για τη φάση της απογείωσης. Οι
εντελώς εξαρτημένοι πανηγυριώτες
εκτοξεύονται, αιωρούνται πάνω από το
Χωριό στον αέρα, τον κατ΄ εξοχήν «ζωτικό»
χώρο της διαβίωσης των γονικών και
προγονικών πνευμάτων, που ως γνωστόν
στους πνευματικούς κύκλους, δεν
εγκαταλείπουν τον Κοινό Τόπο όσο υπάρχει
το «ενεργειακό πεδίο». Με προσεκτική
παρατήρηση γίνονται αντιληπτά, παρόντα
κατά τη διάρκεια της τέλεσης του
«μυστήριου».
Ιπτάμενοι
λοιπόν οι πανηγυριώτες συναντούν τα
πνεύματα των γονιών και προγόνων αυτών
που δασκάλεψαν τα κυκλωτικά βήματα πάνω
στο έδαφος του ήθους.
Ιπτάμενοι
επίσης συναντούν και τα πνεύματα των
ζωντανών μεν ανεκπλήρωτων δε ερώτων,
που ως γνωστό είναι οι ποιο δυνατοί οι
ποιο «ολοκληρωμένοι» έρωτες, είναι
αυτοί που δασκάλεψαν τα βήματα πάνω στα
«ποτηράκια του πάθους».
Ιπτάμενοι
όλοι, οι Συνήθεις που ανεβαίνουν, τα
πνεύματα που κατεβαίνουν, συναντιόνται
κάτι νύχτες σαν και αυτήν, κάπου στο
μέσο υπερ – χώριο κενό.
Καθ – ιερωμένη
πανηγυριώτικη πτήση, έκφραση τιμητική
ανιδιοτελής στον απόηχο του πολιτισμού
που κατέχουν οι εκκλησιές, οι καστανιές,
η οικοκυρική, το σκολειό, το περβόλι, το
οικοτροφείο, η κατασκήνωση, τ΄ αλώνια,
η ταπητουργική, τα μαντριά με τις καλύβες,
οι ρούγες με τα καλντερίμια, τ΄ αμπέλια,
τα χαλάσματα. Όλα αναμένουν καρτερικά
τη δικαίωση του ρόλου τους, της ύπαρξής
τους, διεκδικούν πεισματικά τη θέση
τους στη μνήμη. Διεκδίκηση πεισματική
επαναστατική, διαδήλωση της ουτοπικής
θέλησής τους να ξαναζωντανέψουν.
Προσοχή
όμως οι πτήσεις πρέπει να γίνονται με
όλους τους κανόνες ασφαλείας! Όλους;
Λίγο υπερβολικό.
Τουλάχιστο
να φυλάγεται λίγη ενέργεια για την
επιστροφή στο έδαφος της πραγματικότητας.
Αυτή η γή μας χρειάζεται όλους, γαμπρούς
και νύφες, γόνους και εγγόνους, σωστούς
ακέραιους, ψυχή τε και σώματι, για να
φυλάμε τις παραδόσεις και να δημιουργούμε
καινούργιες. Άντε και του χρόνου.
Ο ΚΟΙΝΟΤΙΣΤΗΣ *
Οργανωθείτε χωριανοί!!
Ενθουσιάστηκε στο
πανηγύρι η Βάνα** με το Βασιλικό και το
Βασιλικό με τη Βάνα. Θέλησε να μείνει
μερικές μέρες στο χωριό. Συμφορά που
μας βρήκε. Ποιές ώρες και με τι νερό θα
κάνει το λουτρό της; Η μόνη λύση εντελώς
πρόχειρη μεν, παραδοσιακή δε, είναι η
…σκάφη. Όμως προκύπτει σοβαρό πρόβλημα.
Που να βρεθούν εθελοντές σε εποχή κρίσης,
να κουβαλάνε νερό να το ζεσταίνουν, για
να έχει ζεστό τρεχούμενο νερό η Θεά!;
Βγάλτε από το διεστραμμένο μυαλό σας
την εικόνα της Βάνας να κουβαλάει νερό
με τα κανταρέλια και να ζαλικώνεται
ξύλα από το λόγγο για φωτιά, εδώ είναι
σοβαρά τα πράγματα δεν φτιάχνουμε
σενάριο για ταινία.
Ξεπερνώντας,
με δυσκολίες βέβαια, τις πατροπαράδοτες
ενδοχώριες «τριβές», βρέθηκαν οι
νεροκουβαλητές, βαθιά ανάσα! Είπαμε πως
γλυτώσαμε την δυσφήμιση του χωριού,
ενόψει και της τουριστικής του ανάπτυξης
που επέρχεται οσονούπω. Αμ δε! Τα βάσανα
δεν τελειώνουν, προκύπτει πιο περίπλοκο
πρόβλημα. Ποιος χωριανός θα θυσιαστεί
να ρίχνει νερό με το κατσαρόλι σε αυτόν
τον σωματότυπο*** !; Και όμως παρά το νέο
τρικούβερτο τσακωμό (πατροπαράδοτο),
δεν βρέθηκε κανένας. Τέρμα ο εθελοντισμός.
Δεν υπάρχει άλλη λύση από τον αυτοθυσιασμό.
Εγώ λοιπόν
ο Κοινοτιστής, δηλώνω αυτοθυσιαζόμενος!
Βασιλικιώτερος του Βασιλικιώτη. Μα να
ξέρετε, μόνο για το καλό του Βασιλικού
θα αναλάβω αυτή τη περίπλοκη αποστολή,
άλλωστε έχω πείρα χρόνων στο κουβάλημα
νερού. Ανεβαίνω λοιπόν στο βωμό της
θυσίας, φορτωμένος με το σταυρό του
καταπιεσμένου υπαρξιακού μου υποσυνείδητου,
με ένα και μοναδικό ανώτερο σκοπό: Να
λυθούν τα μάγια της άπνοιας και να
φυσήξει ο αέρας στα πανιά της τουριστικής
ανάπτυξης, σύμφωνα με τον πασίγνωστο
χρησμό του Μαντείου.
Χωριανοί
οργανωθείτε! …έστω για λίγο. Ανάψτε
φωτιά στο καζάνι με το νερό, βάλτε τη
σκάφη, φέρτε μου το κατσαρόλι, ειδοποιήστε
τη Βάνα, ετοιμάστε τα βίντεο και τα
κινητά. Γυναίκα, …πεθερούλα, …παιδιά
μου, …ότι και να δείτε, ότι και ν΄
ακούσετε, δεν θα είναι αυτό που νομίζετε.
Θα είναι μια θυσία. Για το χωριό ρε
γαμώτο!
Βγήκαν οι φωτό και τα βιντεάκια. Το
απόλυτο φολκλόρ! Η Βάνα στο Βασιλικό να
…μπανιάρεται στη …σκάφη! Με τους αφρούς
να πηγαινοέρχονται πάνω κάτω, δεξιά
αριστερά, όπως κάτσει, κάνοντας αγωνιώδη
προσπάθεια να παραμείνουν …ΕΚΕΙ! …ααχ
ναι ΕΚΕΙ!! Τελικά υποτάσσονται στην
εμμονή του νερού να πηγαίνει όλο προς
τα κάτω, καθοδηγούμενοι από ένα τρεμάμενο
από την συγκίνηση και την τενοντίτιδα
ηρωικό χέρι, που κρατώντας το ηρωικό
κατσαρόλι, λίγο λίγο, αργά, βασανιστικά,
τους παρασέρνει στο πάτο της εξ΄ ίσου
ηρωικής αν και κολασμένης πλέον σκάφης.
Εγώ υπεράνω. Ρίχνω με το κατσαρόλι νερό
στο …μύλο της …ανάπτυξης, σημαδεύοντας
…αφρούς, ατενίζοντας…, έ …τι άλλο, το
…μέλλον με …αισιοδοξία. Δόξα και στους
αφρούς που μετά το ένδοξο καταδρομικό
τους έργο, σε φανερές, κρυφές και απόκρυφες
διαδρομές, πέφτουν ηρωικά μαχόμενες
από τα …μπαλκόνια του …ρετιρέ στο πάτο
της σκάφης και από εκεί προς το οριστικό
τέλος του βόθρου, παίρνοντας μαζί τους,
συνειδητά και υποσυνείδητα, αισθήσεις
και παραισθήσεις, εικόνες, οράματα και
τα …μυαλά μας!
Μπλάκ άουτ στο vassiliko.blogspot.
com. Τύφλα νάχει το πιπέρι
και οι συνήθεις ύποπτοι. Στο χωριό
πλάκωσε κόσμος, το αδιαχώρητο. Η τουριστική
ανάπτυξη σίγουρη. Χρειάζονται άμεσα
επείγοντα έργα: Να ανοίξουμε τα προπολεμικά
πηγάδια, να κρεμάσουμε στην αψιδωτή
σιδεριά στο έμπα του χωριού το νέο σήμα
κατατεθέν …Σκάφη και Κατσαρόλι, να
γίνει το γήπεδο πάρκινγκ με σκεπή
Καλατράβα, να αναβαθμίσουμε τις κοινοτικές
τουαλέτες από αφρικάνικες σε τούρκικες,
να μην ξεχάσουμε να …δέσουμε και το
βάρδο.
Βάνα μας, σκέψου καλά αυτή την εντελώς
βιωματική φάση να την κάνουμε έργο,
θεατρικό, κινηματογραφικό, μνημειακό,
ότι θέλεις. Το Βασιλικό, το Πωγώνι, η
παραμεθόριος, η Χώρα, θα σε ευγνωμονούν.
Και μια αποκλειστική είδηση βόμβα της
στήλης: Το Βασιλικό δεν πιθηκίζει δεν
παπαγαλίζει, καινοτόμο πρωτοποριακό,
συμβάλλει και στην ανατροπή του αρνητικού
ισοζυγίου εισαγωγών – εξαγωγών της
χώρας μας. Μετά την τουριστική, είναι
σίγουρη και η τοπική βιομηχανική ανάπτυξη
με εξαγωγές και μην σας φαίνεται παράξενο,
αυξήθηκε κατακόρυφα η ζήτηση σε …σκάφες,
κατσαρόλια και αφρόλουτρα Βασιλικού
με εκχυλίσματα … ριγανάτου τσίπουρου.
Δεν αναφέρω ποιο σώμα θα διαφημίζει το
αφρόλουτρο με ποιανού χέρι να ρίχνει
το νερό, βάλτε τη φαντασία σας να δουλέψει,
όπως εγώ τη δική μου. Επί τέλους οι
αυτοθυσίες έπιασαν τόπο, σ΄ αυτό το
τόπο.
Ας φάνε τη σκόνη μας το Ζαγόρι, η Σαντορίνη,
οι Κάννες, το L.A.
και το …Θιβέτ του Ρίτσαρτ Γκήρ.
Ο Κοινοτιστής: αναπτυξιαστής ****
* οπαδός της
Νέας Κοινότητας, ** Μπάρμπα, *** Κορμάρα,
****οπαδός της ανάπτυξης
Εδώ Γκράτιστα
Το νερό νεράκι
Ο υπεύθυνος αντιδήμαρχος
ύδρευσης του Καλλικρατικού – μην
ξεχνιόμαστε – Δήμου, ήρθε την παραμονή
του πανηγυριού να δώσει «λύση» στο
πρόβλημα του νερού. «Αποφάσισε» λοιπόν
να παρέμβει στο δίκτυο της Γκράτιστας.
Της πολύπαθης Γκράτιστας που τοποθετημένη
στο ψηλότερο σημείο του Βασιλικού για
πολλά χρόνια έλεγε το «νερό νεράκι» και
όταν ακόμα όλο το υπόλοιπο χωριό είχε.
Το δίκτυο της Γκράτιστας κατάλληλα
μελετημένο λειτουργούσε τα τελευταία
χρόνια και έλυνε το χρόνιο αυτό πρόβλημα.
Ο καλός μας «υπεύθυνος» αντιδήμαρχος
ήρθε έσκαψε την τρύπα εκεί που «αποφάσισε»
και ήταν έτοιμος να κόψει το δίκτυο για
να «μοιράσει» το νερό. Με τέτοιο τρόπο,
που σύμφωνα με την τεκμηριωμένη νομικά
και τεχνικά γνώμη των κατοίκων, θα
περιέπλεκε το πρόβλημα και θα μας γύριζε
τριάντα χρόνια πίσω, σε εφιαλτικές
εποχές που όλοι θέλουμε να ξεχάσουμε,
εποχές που τις θυμόμαστε από τα ντοκιμαντέρ
της Αφρικής.
Το ζήτημα
της αναφοράς μας στην εφημερίδα δεν
είναι φυσικά το ότι δεν του επετράπη να
κάνει αυτή την ανοησία. Η άμεση αντίδραση
μας του έκοψε το βήχα και η τρύπα έκλεισε
οσονούπω δύο φορές, όσες και οι προσπάθειές
του. Τρίτη δεν υπήρξε γιατί θα ήταν η
τρίτη και η φαρμακερή όσο και το φίδι
που θα τον έτρωγε, καθ΄ ότι οι Γκρατιστιώτες
γίναμε ολίγον «Κερατιώτες» (όσο
χρειάζονταν δηλαδή). Το έργο τελικά
έγινε όπως υποδείχτηκε από τους κατοίκους
και εκ του αποτελέσματος αποδείχτηκαν
περισσότερο γνώστες αν και λιγότερο
«υπεύθυνοι», τόσο από τον «υπεύθυνο»
Δήμαρχο όσο και από τον «υπέρ – υπεύθυνο»
αντιδήμαρχο. Η στοιχειώδης υπευθυνότητα
ορίζεται από την ενημέρωση την συζήτηση
την ανεύρεση λύσεων κοινά αποδεκτών
πρώτα απ΄ όλα με τους ίδιους τους
κατοίκους και όχι ερήμην τους πίσω από
την πλάτη τους, γράφοντας στα παλιά τους
τα παπούτσια τις εύλογες ανησυχίες και
προειδοποιήσεις τους.
Τρέξαμε στο
Καλπάκι στο δημοτικό συμβούλιο για να
αναφέρουμε το πρόβλημα, προκειμένου να
ενημερώσουμε για τις αντιρρήσεις και
τις ήδη εκφρασμένες έντονες αντιδράσεις
των κατοίκων για τη σχεδιαζόμενη εκτροπή.
Ο Δήμαρχος μας είπε: «Ο αντιδήμαρχος
ύδρευσης είναι υπεύθυνος αυτός αποφασίζει»
και …ένιψε τας χείρας του παραδίνοντας
μαθήματα υπευθυνότητας, ήρθε και στο
πανηγύρι για τις παραδοσιακές δημόσιες
σχέσεις, με πολλούς Βασιλικιώτες μισο
- άπλυτους. Ο αντιδήμαρχος ποιο υπεύθυνος
πήρε το μήνυμα και μας το πέταξε πάνω
από την «τρύπα»: «Εγώ είμαι υπεύθυνος
εγώ αποφασίζω και κάνω ότι θέλω». Μάλλον
δεν συνειδητοποίησαν ότι είπαν κάτι
αντίστοιχο με το παλαιό μεν αξέχαστο
δε «αποφασίζωμεν και διατάσωμεν» ή το
παλαιότερο «το κράτος είμαι εγώ». Ο
τελευταίος βασιλιάς που το είπε έψαχνε
μετά το κεφάλι του, οι άλλοι βασιλιάδες
που το κατάλαβαν άλλαξαν αμέσως τροπάριο
για να σώσουν το κεφάλι τους και τις
βασιλείες τους έστω και κουτσουρεμένες.
Τα προβλήματα
όμως του Βασιλικού και όλου του Δήμου,
είναι πολλά και οξυμμένα σε όλα τα
επίπεδα και το συγκεκριμένο γεγονός
αποκτά την γενικότερη σημασία του. Οι
δημοτικοί άρχοντες ας αφήσουν τις
βασιλικές κορώνες που έχουν μέσα το
«Εγώ», προφανώς βασιλιάδες και δικτάτορες
δεν είναι για να χάσουν το κεφάλι τους.
Είναι εκλεγμένοι δημοκρατικά και πιστεύω
πως αντιλαμβάνονται την κριτική μας
στα πλαίσια αυτής της αμοιβαίας και
αναγκαίας δημοκρατικής επικοινωνίας
μεταξύ αρχών και αρχομένων, για να
λειτουργεί και η Δημοκρατία. Αλλιώς τι
νόημα θα είχε; Επικοινωνίας αυστηρής
μεν απαραίτητης δε προκειμένου να
βρίσκονται λύσεις. Λύσεις που εκ των
πραγμάτων απαιτούν την συμμετοχή όλων,
κριτών και κρινόμενων για να ανεβαίνει
ο πήχης των απαιτήσεων σε ψηλότερο
επίπεδο.
Ο δήμαρχος
και ο αντιδήμαρχος υπεύθυνος ύδρευσης,
ας αφήσουν τις παραπολιτικές παπαγαλίες
περί ευθυνών των προηγούμενων δημάρχων
που όντως υπάρχουν. Έχουν όμως όλο τον
καιρό και την αμέριστη βοήθειά μας αρκεί
να μας τη ζητήσουν, για να αποδείξουν
τις καλές τους διαθέσεις και προθέσεις,
λύνοντας το πρόβλημα της υδροδότησης
στο Βασιλικό και σε όλα τα χωριά,
ουσιαστικά και όχι με μερεμέτια. Όλες
οι προϋποθέσεις υπάρχουν για να ανακτήσουν
την προς στιγμήν χαμένη τους «υπευθυνότητα»
και τους ήδη χαμένους από χέρι ψήφους,
(όσους είχαν από τη Γκράτιστα). Πρώτο
δείγμα θα είναι να τσιμεντάρουν την
επικίνδυνη τρύπα που άνοιξαν στον
Πηγαδούλη, χειμώνας δύσκολος έρχεται
ας μην τον δυσκολεύουν περισσότερο.
Επί της διαδικασίας
Με την ελάχιστη συμμετοχή
μου στην Αδελφότητα του Χωριού, αντιλήφθηκα
την ύπαρξη προβλημάτων τόσο στη συγκρότηση
όσο και στην ενιαία δραστηριότητα.
«Προσωπικές» αναφορές και ακατανόητες
- για μένα - εμπλοκές, δυσκολεύουν την
έκφραση «λογικού λόγου», συγχύζουν
περισσότερο το ήδη αντικειμενικά
συγχυσμένο «κοινοτικό πεδίο», ρίχνουν
σκιά στα θετικά που υπάρχουν, μάλλον
λειτουργούν αποτρεπτικά έναντι όποιας
ενδεχόμενης ανιδιοτελούς προσφοράς.
Θεωρώ πως αν και αδιέξοδος, είναι
προβληματισμός ειλικρινής, - δέχομαι
τη πραγματικότητα όπως είναι και όχι
όπως θα ήθελα να είναι - αντανακλά γνώμες
που καθένας δικαιούται και πρέπει να
έχει. Όπως και εγώ δικαιούμαι (30 χρόνια
γαμπρός) να έχω τη δική μου αντίληψη,
τόσο για τα οξυμμένα ζωτικά προβλήματα
του Βασιλικού και τις ανάγκες κοινής
δράσης, όσο και για τις δυνατότητες
βελτίωσης λόγω και της ύπαρξης συγχωριανών
με έντονη προσωπικότητα, επιστημονική
επάρκεια, διάθεση προσφοράς, κατανόηση
της κρισιμότητας της εποχής, ενωτικές
διαθέσεις. Αισιοδοξώ, ίσως μην συμμετέχοντας
- έως τώρα καλώς ή κακώς - στα της
Αδελφότητας, είμαι απαλλαγμένος από
«αρνητικά φορτία». Εν τούτοις κατανοώντας
το ρίσκο να βρεθώ στη καλύτερη περίπτωση
εκτός πραγματικότητας, στη χειρότερη
εκτός χωριού εξόριστος, εκθέτω τις
απόψεις μου με πρόθεση να είναι απλά
γόνιμες.
Από λόγους
αρχών λοιπόν και εξ΄ αρχής αρνούμαι
οποιαδήποτε εμπλοκή σε «προσωπικά». Οι
όποιες αναφορές μου για όσο θα διατυπώνονται
στην εφημερίδα μας, δεν αφορούν πρόσωπα,
αλλά καταστάσεις. Τα πρόσωπα εμπλέκονται
στις καταστάσεις, επιδρούν σε αυτές και
απέναντι σε αυτές οφείλουν τις όποιες
εξηγήσεις τους. Ας έχουμε υπομονή και
εμπιστοσύνη στις ακατάβλητες δυνάμεις
των «καταστάσεων» δηλαδή της ζωής, μας
βάζει όλους στη θέση μας σύμφωνα με τους
δικούς της κανόνες που είναι εντελώς
άσχετοι με καλές ή κακές προθέσεις και
παντός είδους «κριτικές». Επιπλέον
θεωρώ ανούσια κάθε προσωποποίηση που
κρύβει, θολώνει τις καταστάσεις, αφ΄
ενός εξουδετερώνει την κριτική που
ενεργεί λογικά και συμβάλλει σε έργο,
αφ΄ ετέρου ευνοεί την κριτική που με
περιττή φασαρία, με σαματά, συγκαλύπτει
παθητικοποιεί απογοητεύει, διαλύει.
Θετικά λειτουργεί ο λόγος που προκαλεί
διάλογο αναπτύσσοντας την κριτική
σκέψη, άρα και την απολύτως δημιουργική
διαφωνία αρχών, που αποτελεί και το
ασφαλέστερο κριτήριο συνεπούς συλλογικής
διαδικασίας σε κάθε επίπεδο, ακόμα και
επαγγελματικό. Η κριτική πρέπει να
στέφεται με αυστηρότητα προς όλες τις
κατευθύνσεις, να ανεβάζει τον πήχη των
απαιτήσεων, να οδηγεί αναγκαστικά
κριτικούς και κρινόμενους στη μοναδική
διέξοδο, στη φυγή προς τα εμπρός. Μόνο
τότε αποκαλύπτονται, εκ των καταστάσεων
που λέγαμε, οι προσφέροντες και οι
καιροσκόποι, οι ανιδιοτελείς και οι
αριβίστες, οι ικανοί και οι ανεπαρκείς.
Στο τέλμα της στασιμότητας υπάρχει μόνο
τέλμα.
Οι άνθρωποι
ως μοναδικές οντότητες, αντιλαμβανόμαστε
με το δικό μας τρόπο ο κάθε ένας τα τόσα
πολλά, αμέτρητα, που συνθέτουν την
πραγματικότητα. Ενώ όμως τα αντιλαμβανόμαστε
είναι αδύνατον να κατανοούμε πλήρως
τις νομοτέλειες που διέπουν την ύπαρξη
και τη λειτουργία τους. Κοντολογίς δεν
τα χωράει όλα ο νους του ανθρώπου, όσο
ιδιοφυής και αν είναι. Έτσι είμαστε οι
άνθρωποι, έτσι είναι η πραγματικότητα.
Δεν σηκώνει «ξερόλες». Αυτό δεν σημαίνει
πως δεν πρέπει να βελτιώνουμε τόσο τη
φυσική μας αντίληψη όσο και τις
επιστημονικές μας γνώσεις, να
αντιλαμβανόμαστε και να κατανοούμε όσα
γίνεται περισσότερα πράγματα, ανεβάζοντας
το επίπεδο της «ανθρωπιάς μας». Αυτή η
φαινομενικά αντιφατική αλλά εντελώς
γήινη φύση μας, περιπλέκεται κάπως από
το ότι ο κάθε άνθρωπος αποτελεί και ο
ίδιος αντίφαση, αφού είναι ταυτόχρονα
αντικείμενο και υποκείμενο των πράξεών
του. Συνεπώς η συνεχής, αγωνιώδης θα
έλεγα, διερεύνηση της πραγματικότητας
από όσους προσπαθούν να κατανοούν και
να δρούν επιδιώκοντας τα καλύτερα,
ανακαλύπτει αιτίες και ευθύνες για όσα
καλά ή κακά συμβαίνουν γύρω τους. Κανείς
δεν είναι ανεύθυνος. Ακόμα και αυτοί
που κοιτάνε «μόνο το σπίτι τους», που
δηλώνουν αμέτοχοι, ουδέτεροι, αποχωρούντες,
αναχωρούντες, υποχωρούντες, που ενώ
έχουν κάθε δικαίωμα, πρέπει να ξέρουν
πως συμβάλλουν τα μέγιστα με την άγνοια
ή αδράνειά τους στη διαμόρφωση κακού
παρόντος και ενός κάκιστου μέλλοντος.
Έτσι είναι η αδράνεια, μορφή αντι-δράσης,
αιτία πολλών κακών.
Οι συνταγές
των ιδανικών λύσεων έχουν αποτύχει
παντελώς σε όλα τα επίπεδα. Η γενική
κρίση στο κράτος και όχι μόνο το
επιβεβαιώνει, μόνο οι φανατικοί των
συστημικών ιδεολογιών και θρησκειών
δεν έχουν αδιέξοδα. Η πραγματικότητα
είναι «σκληρή» γιατί εμπεριέχει τα
δεδομένα του λάθους, της αποτυχίας, της
ανεπάρκειας ή της ανικανότητας. Εδώ
κρίνεται και το επίπεδο της συλλογικής
κουλτούρας, που έγκειται στην κατανόηση
από τους εθελοντικά συμμετέχοντες ότι:
Ιδανικό στη ζωή είναι ακριβώς η απουσία
του προσχεδιασμένου ιδανικού, του
τέλειου, η ζωή είναι διαδικασία χωρίς
τέλος, ατελής, συνεχής, δύσκολη αλλά
συναρπαστική, προσκαλεί στη περιπέτεια
τους οπαδούς της. Εν προκειμένω είναι
προς κατάκτηση η δημοκρατική λειτουργία
της αδελφότητας, η έκφραση όλων των
απόψεων, η ικανότητα συνθέσεων που
κάνουν τα λάθη πείρα, τις αντιθέσεις
δημιουργικές. Και είναι κατόρθωμα να
παίρνονται τέτοια συγκεκριμένα μέτρα
που να εξασφαλίζουν την μέγιστη κατά
το δυνατόν συσπείρωση δυνάμεων,
προκειμένου για τον Κοινό Τόπο.
Συνεπώς τα
προβλήματα υπάρχουν πάνω σε γεγονότα
που καθορίζουν το Χωριό, παραμένοντας
άλυτα δεν βελτιώνουν προς κάτι καλύτερο,
κάτι ανώτερο. Παραδείγματα πολλά, γνωστά,
επιφανειακά: Σε λίγα χρόνια μας βλέπω
να κάνουμε τη παραδοσιακή καλοκαιρινή
πεζοπορία με πετσέτες και σαμπουάν στο
ποτάμι λόγω (πιθανής;) κατάρρευσης του
δικτύου ύδρευσης. Προς την Αγία Βαρβάρα
όσο πάει και μεγαλώνει μια νόμιμη κατά
τα φαινόμενα χωματερή. Η είσοδος του
χωριού με την αψίδα του θριάμβου ίδιο
στρατόπεδο, εάν βάλουμε και το σκουπιδαριό
παραδίπλα θυμίζει γυφτομαχαλά από
Κοστουρίτσα. Αυτά και άλλα σαν αυτά,
είναι η κορυφή του παγόβουνου, που για
μένα σαφώς δηλώνουν τη τάση υποβάθμισης.
(Εάν δεν λύνονται τα απλά πως θα λύνονται
τα σύνθετα;) Τάση που δεν ανακόπτεται
με τα όποια έργα συντήρησης, ή τις καθ΄
όλα επιτυχημένες εκδηλώσεις της
αδελφότητας, ή από τη πολυκοσμία στα
φετινά πανηγύρια, την παρουσία του Πέτρο
Λούκα με την Παγώνα, του Αμερικάνου, του
περιφερειάρχη, των δημάρχων και της
Βάνας. Πολύ καλά και άγια είναι, όμως
αντί να είναι κίνητρο για βελτιώσεις,
μάλλον λειτουργούν ως άλλοθι για να
παραμένουν όλα ίδια, ορισμένοι δε, το
λαμβάνουν και ως επιβράβευση της
τελματώδους στασιμότητας, που εντείνεται
με την γενική κρίση και τις εξελίξεις
στους Κακικρατικούς Δήμους.
ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΡΑΜΑ;
Έγινε η γενική συνέλευση
με τις εκλογές νέου Δ.Σ., η ετήσια συνάντηση
στη Ριζάριο, και η εκδήλωση της
Παμπωγωνισιακής Ομοσπονδίας, με την –
κάτι σαν - ενημέρωση ή απολογισμό της
Δημοτικής αρχής. Επαναβεβαιώθηκε η
αγάπη για το Χωριό, η γενική προτροπή
να βοηθηθεί, η αναγνώριση και στήριξη
της Αδελφότητας, καθώς και η αγωνία για
τα άλυτα προβλήματα που μας ταλανίζουν.
Τα Χριστούγεννα ξαναζήσαμε το δράμα
της πλήρους εγκατάλειψης χωρίς νερό
και ρεύμα. Η αγάπη η ενωτική διάθεση και
η «κρισιακή» αγωνία δημιουργούν νέες
υποχρεώσεις, να γίνονται πράξεις τα
λόγια και οι καλές προθέσεις. Το κάλεσμα
για εγρήγορση της προέδρου μας στο
πρωτοσέλιδο της εφημερίδας μας Νο 16 και
η παρουσίαση των προβλημάτων που έκανε
στην Παμπωγωνισιακή στις 18/2/12 με βρίσκουν
σύμφωνο και διαθέσιμο. Έθεσε το ερώτημα:
«Υπάρχει όραμα;» (το έκλεψα για τίτλο).
Είναι ερώτημα καίριο, γόνιμο όσο δίνουμε
στο Όραμα κύρος, ακυρώνοντας το
ερωτηματικό.
Είναι
νομοτέλεια, για τα όποια κακά αποτελέσματα
να προηγείται ένα σύνολο εσφαλμένων
ιδεών, που όμως φανερώνονται εκ των
υστέρων. Ο διάλογος μειώνει τις
πιθανότητες λαθών. Ας αξιοποιήσουμε
την εφημερίδα και την Αδελφότητα, με
καλύτερα προετοιμασμένες συναντήσεις
π.χ. τις μηνιάτικες Τετάρτες στην Αθήνα
ή έκτακτες συνελεύσεις πάνω σε συγκεκριμένα
προβλήματα, με αποφάσεις για συγκεκριμένες
ενέργειες και συγκεκριμένα καθήκοντα
για τον κάθε εθελοντή. Υπάρχει δυναμική
μέσα από διατύπωση ιδεών που ενεργοποιούν
και ειδικά από την νεότερη γενιά που
ενώ γεμίζει, ζωντανεύει με τη παρουσία
της το Χωριό, απουσιάζει από τις
διαδικασίες. Η συλλογικότητα λειτουργεί
όπως η συμφωνική ορχήστρα όπου κάθε
όργανο παίζει το δικό του μεν ήχο,
συμφωνώντας δε στο μοτίβο του έργου,
έτσι το ποιο ταπεινό οργανάκι με την
ελάχιστη συμμετοχή συμβάλλει στο μέγιστο
αποτέλεσμα. Όμως δεν μπορούν όλοι να
σολάρουν, να παίζει ο κάθε ένας το βιολί
του, γίνεται χάβρα. Στο πωγωνίσιο δεν
χορεύουν όλοι πρώτοι, ενώ μπαίνουν όλοι
στο χορό με ίδιο βήμα για να γίνει
«χορός». Προκύπτει «χορο» - διακό έργο
παράδειγμα προς μίμηση για κάθε
«κοινότητα» που σέβεται τον εαυτό της,
γνώμες και πράξεις, ήχοι και βήματα,
είναι αποδεκτά αρκεί να πειθαρχούν σε
κάποιο ρυθμό. Η ζωή είναι άσμα «χορωδιακό
- συμφωνικό» απ΄ το οποίο φυσικά
αποκλείονται οι «φάλτσοι».
Η «κρίση» δεν είναι
ουρανοκατέβατη, επιβάλλεται σε βάρος
της λαϊκής και μεσαίας πλειοψηφίας,
αφού έχει προηγηθεί η καλύτερη μέθοδος
πολιτικής κυριαρχίας, η πολιτιστική
καταστροφή και ισοπέδωση. Η παραγωγική
ερήμωση και φτώχεια της περιφερειακής
Ελλάδας, η διάλυση των Ελληνικών
Κοινοτήτων, που ως μορφή οργάνωσης του
ελληνισμού όπου γης, παραμένουν διαχρονικά
ως οι μοναδικοί κοινωνικοί πυρήνες, που
έχουν παράξει πλούτο, πολιτισμό,
επαναστατικότητα. Το μονίμως κρισιακό
κράτος μας, δανειοσυντηρούμενο από
γεννησιμιού του και οι ξένοι «προστάτες»,
πάλι θέλουν να μας «σώσουν», φορώντας
«καπέλο» διάφορα αναπτυξιακά «δανειακά»
πρότυπα. Είναι πασιφανές ότι ενδιαφέρονται
για τα δικά τους συμφέροντα για τα
γενικότερα επεκτατικά σχέδιά τους, για
νέες φτηνότερες πηγές ενέργειας και
νέες αγορές. Το πολιτικό μας σύστημα
ανεπαρκές, άσχετο με την γεωπολιτική,
είναι ανίκανο να αναπτύξει τις «γηγενείς
παραγωγικές δομές» προς όφελός της
πατρίδας μας, ενισχύοντας την στρατηγικής
σημασίας θέση της, σε αυτή την κρίσιμη
παγκόσμια βίαιη ανακατανομή δυνάμεων
και ρόλων.
Αφού δεν
μπορούν αυτοί μπορούμε εμείς; Τι και αν
δεν είμαστε πολιτικοί, για πολλούς
τίτλος ντροπής σήμερα; Είμαστε πολίτες,
τίτλος τιμής για όσους το κατανοούν και
οφείλουν να το αποδείχνουν. Ας μην
χάνουμε το δάσος για το δέντρο και
απελπιζόμαστε. Ας μην παρασυρόμαστε
στη μιζέρια των ΜΜΕ, της ηττοπάθειας,
των ενοχικών συνδρόμων, των ανούσιων
υπολογισμών για το τι κάναμε έτσι ενώ
μπορούσαμε να το κάνουμε αλλιώς, που
οδηγεί σε αδιέξοδα, σε ατομικές και
οικογενειακές συγκρούσεις, καταστέλλει
κάθε δημιουργική διάθεση και ενασχόληση
με τα Κοινά. Η ζωή, είναι ζωή με τα καλά
και τα κακά, χωρίς αυτά δεν θα ήταν ζωή,
θα ήταν Παράδεισος. Έχουμε μπροστά μας
Άνοιξη Πάσχα καλοκαίρι πανηγύρια, με
όλα όσα πρέπει να οργανώσουμε με τις
οικογένειές μας. Ας υπερβούμε τα κρισιακά
συμπτώματα με εμπιστοσύνη στις
ανεξάντλητες δυνατότητες των ανθρωπίνων
σχέσεων που ανατρέπουν κακές καταστάσεις.
Αλληλέγγυα. Στοχευμένα. Δραστήρια.
Δημοκρατικά. Ανθρώπινα. Έτσι όπως πρέπει
να ορισθεί εκ νέου στις μέρες μας η
«Κοινότητα Ελλήνων πολιτών», γιατί η
ζωή συνεχίζεται με δικούς της εντελώς
φυσικούς όρους που δεν είναι σώνει και
καλά οι όροι των τεχνοκρατικών πολιτικών.
Ξέρουμε πως το Χωριό διαθέτει τις
προϋποθέσεις για καθαρά ελληνική
μεταφυσική ανάταση, με τσίπουρο κλαρίνο
καλή παρέα φιλοσοφία, να ξεφεύγουμε από
τους δαίμονες των κομματικών ιδεολογισμών
και της λογικοφάνειας των
αριθμοστατιστικοποσοστών.
Ευνοείται
η ανθρώπινη δημιουργία όσο συνυπάρχουν
αρμονικά φύση και πολιτισμός, ως κύρια
συνθετικά των «γηγενών παραγωγικών
δομών» που προείπαμε. Το ιστορικά
αποτυχημένο παραγωγικά κράτος και το
ανεπαρκές πολιτικό σύστημα έχουν
αυτοαναγορευθεί σε προστάτη αυτών των
αγαθών. Είναι θέμα κάποιου άλλου κειμένου
η απόδειξη της μέγιστης υποκρισίας,
αφού στην ουσία οι κίνδυνοι προέρχονται
από το ίδιο, ενώ τόσο η φύση όσο και ο
πολιτισμός σαφώς δεν είναι δημιούργημά
τους, αλλά γήινη και λαϊκή κληρονομιά
αιώνων. Εάν είναι να κάνουν κάτι, προφανώς
είναι διαφορετικό από ότι έχουν κάνει
ή που σκέφτονται να κάνουν π.χ. Να γεμίσουν
το Πωγώνι την Ήπειρο, την Ελλάδα με γυαλί
σίδερο φτερωτές, μαύρα απόβλητα, επειδή
έχει ανάγκη για φτηνή ενέργεια η
βιομηχανία της Γερμανίας. Η Ελλάδα
ενεργειακός κόμβος! … Σαχάρα, Σιβηρία,
Βαλκανικό Κουβέιτ!! Ας έχουμε το νου μας
εάν «υπάρχει όραμα(;)».
Μάρτιος
2012 γαμπρός*
*
Είναι αναφαίρετο δικαίωμα όλων να
υπογράφουν όπως επιθυμούν
αυτοπροσδιοριζόμενοι, όπως δικαίωμα
είναι η κάθε διαφωνία όπως και αν
εκφράζεται. Η εφημερίδα μας έχει καλό
επίπεδο που ανεβαίνει γράφοντας
περισσότεροι. Σε ότι με αφορά: Νομίζω
πως, το άγχος(;) για το «όνομα» στα κείμενα
της εφημερίδας μας είναι τρικυμία σε
ποτήρι. Διαβάζω ή γράφω αναζητώντας
πρωτίστως την ουσία κάθε κειμένου, που
είναι το μείζον να κατανοηθεί και να
επικοινωνηθεί, το όνομα είναι εύκολο
γι΄ αυτό και δευτερεύον. Προτιμώ πίσω
από μία λέξη να ανακαλύπτω 100 νοούμενα
ή υπονοούμενα, παρά πίσω από 100 λέξεις
ένα όνομα και κανένα νόημα. Δεν γράφω
για να κάνω συγγραφική ή άλλου είδους
καριέρα. Αν γράφει κάποιος για
αναγνωρησιμότητα, για να γίνει ο ίδιος
κάτι, είναι σκέτος παραλογισμός όταν
δεν είναι σκέτος αριβισμός, η γραφή ως
κοινωνικό εργαλείο είναι μέσον όχι
αυτοσκοπός, είναι υπόθεση υπαρξιακή,
είναι βίος και όχι επιβίωση, είναι τρόπος
ζωής «ανώνυμος» που ξεφτίζει όταν
γίνεται «επώνυμος» δηλαδή επάγγελμα ή
χόμπι.
Παρ΄
όλα αυτά, η κατάσταση είναι ποιο σοβαρή.
Το ομολογώ έχω αστυνομική ταυτότητα με
ονοματεπώνυμο αλλά χωρίς...γαμπρόνυμο,
άρα σκέτο όνομα δεν… λέει, αφού για το
όνομά μου… ποιανού είμαι γαμπρός θα
ρωτήσετε και το «γαμπρός» θα εννοείται
επί της ουσίας πριν ή μετά το όνομα
…οπότε ...και οι γαμπροί έχουν ψυχή,
νονός γήινος τους βάφτισε κι αυτούς! Η
κατάσταση όμως είναι ακόμα ποιο σοβαρή.
Προκύπτει να είμαι γαμπρός γαμπρού και
όταν έρχομαι στο Χωριό σώγαμπρος ...οπότε
άστα να πάνε (του γαμπρού ο γαμπρός διό
φορές γαμπρός). Ως γαμπρός γαμπρού λοιπόν
πέρασα τα τεστ που περνάνε όλοι οι
γαμπροί (και οι νύφες). Νομίζω πως
κατοχύρωσα τόσο νομοτυπικά όσο και
εθιμοτυπικά τον τίτλο του «συγχωριανού»,
έστω με το γαμπρικό υπό-νυμο. Ελπίζω να
ανταποκριθώ στον τιμητικό αυτό τίτλο,
αποτείοντας φόρο τιμής στην ηρωική τάξη
των Γαμπρών του Χωριού. Αυτό μου αρκεί.
ΣΤΟ ΝΤΙΒΑΝΙ
1η
Συνεδρία
Ασθε: (νευρικός
ξαπλωμένος στο ντιβάνι) Γιατρέ μου δεν
είμαι καλά, τα νεύρα μου πάνε να σπάσουν,
τσακώνομαι διαρκώς με τα παιδιά τη
γυναίκα μου, το άγχος από τη κρίση και
τα οικονομικά προβλήματα με τρώει, έχω
στυτικές δυσλειτουργίες, δεν κοιμάμαι,
βλέπω παράξενα όνειρα …(χωρίς τελεία
στο λόγο, με βλέμμα στο κενό)
Ψυχο:
(βηματίζοντας αργά με σταυρωμένα
χέρια πίσω από το κεφάλι του) Το
άγχος σας είναι φανερό, μιλήστε
παρακαλώ για το τελευταίο σας όνειρο.
Ασθε: (αναστεναγμός)
Έβλεπα πως είχα την ευθύνη για ένα πολύ
σοβαρό κύκλο σεμιναρίων με 36 νέα στελέχη
στο συγκρότημα εκπαιδευτηρίων της
Ε.Δ.Ε.Β. (Εταιρεία Διοικήσεως Επιχειρήσεων
Βασιλικού). Ενώ όλα ήταν έτοιμα για την
έναρξη, ειδοποιήθηκα για καθυστέρηση
των 5 ειδικών εισηγητών του Υ.Π.Η.
(Υπουργείου Περιφερειακής Ηπείρου).
Έγινε κατολίσθηση στη νέα σήραγγα μετά
τη Βίγλα και τους φέρνουν με γαϊδούρια
από το παλιό μονοπάτι που βγαίνει στην
Αγία Βαρβάρα. (Στρίβει απότομα το κεφάλι
πίσω για να δει το γιατρό με γουρλωμένα
μάτια) Γιατρέ μου καταλαβαίνετε;
Καταστροφή! Πηγαίνει πίσω το πρόγραμμα
Future Leaders
που είναι τόσο…
Ψυχο: (Τον
διακόπτει ευγενικά) Παραληρείτε,
ηρεμήστε παρακαλώ και συνεχίστε.
Ασθε: (βαθύ
αγχωτικό ουφ, πλέκει τα χέρια στο στήθος,
σταυρώνει τα πόδια). Έχει λήξει εδώ και
δέκα μέρες το πεντάχρονο πλάνο. Ο
ΚΟ.ΣΥ.ΒΑ. (Κοινοτικός Συναιτερισμός
Βασιλικού) κατάφερε να απορροφήσει τα
522 εκατ. Ευρο με την ανάπτυξη των
παραδοσιακών καλλιεργειών και καθετοποίηση
της ζωικής παραγωγής όπως προβλέπονταν.
Όλα πήγαν περίφημα με το άνοιγμα στην
Αμερικάνικη αγορά, έγιναν επενδύσεις,
άλλαξε ο χάρτης, άλλο να σας λέω και άλλο
να βλέπετε. (Με ύφος θριάμβου) Η Νεμέρτσικα
…Ελβετία …με βιομηχανοποιημένη
κτηνοτροφία – γαλακτοκομία, ο Σωκράτης
απολαμβάνει εκείνο το καφεδάκι στη
βεράντα του ομώνυμου Chalet
αγναντεύοντας τα βουκολικά πάρκα με τα
αγριογουρουνογελαδογιδοπρόβατα. Ο δε
κάμπος έως τη Κόνιτσα …ε καλά …Va-Silicon
Valley …παγκόσμιο σημείο
αναφοράς …(συνεχείς γρήγορες βαθιές
ανάσες)
Ψυχο: Διακρίνω
ένταση από άγνωστη απρόσμενη αιτία.
Ασθε: Γιατρέ
μου καθυστερήσαμε για τη συνέχεια,
έπρεπε να είχαμε έτοιμα τα νέα σχέδια,
κινδυνεύουμε να χάσουμε το νέο πακέτο
των 814 εκατ. του Υ.Π.Η. Υπάρχει ανταγωνιστική
κούρσα με τον ΚΟ.ΣΥ.ΖΑ. (Κοινοτικό
Συναιτερισμό Ζαγορίου) …καταλαβαίνετε
γιατρέ, έχω τεράστια ευθύνη και…
Ψυχο: (γράφει
τις παρατηρήσεις του) Ο χρόνος σας
τελείωσε, δύο συμβουλές έχω επί του
παρόντος. Η μία είναι η εύκολη, να
συνεχίσετε το όνειρό σας. «Ζώντας» την
αυταπάτη κάνετε την αθλιότητα της
πραγματικότητας υποφερτή. Η άλλη είναι
λίγο ποιο δύσκολη, να προσεγγίσετε την
ζωή σας εκ νέου με τα νέα δεδομένα της
κρίσης ξεχνώντας τις παλιές κακές
συνήθειες, γιατί όλες οι συνήθειες είναι
κακές. Να αντιληφθείτε τις ευκαιρίες
που υπάρχουν πίσω από τις δυσκολίες.
Αγαπητέ μου ξανασκεφτείτε σοβαρά …το
χωριό σας …πως το είπατε …ίσως να
προσφέρει ιδανικές διεξόδους που να
προκύπτουν από συνδυασμό του οραματικού
και του πραγματικού, κανείς δεν μπορεί
να ξέρει. Στην επόμενη συνεδρία θα ήθελα
πολύ εάν το επιθυμείτε και εσείς να
μιλήσουμε για τα νέα αναπτυξιακά σχέδια
που καθυστερούν και σας αγχώνουν, αν
και ονειρικά ακούγονται με ενδιαφέρον.
Ασθε: (ανακαθισμένος
στο ντιβάνι, δεμένα χέρια, σφιγμένα
χείλη) Γιατρέ μου πρέπει να το σκεφτώ
σοβαρά, έχω ακόμα αμφιβολίες για την
αποτελεσματικότητα της ψυχοθεραπείας,
βλέπετε …γενιά του Πολυτεχνείου …το
θεσμικό μου αξίωμα …πρέπει να το σκεφτώ
…καταλαβαίνετε…
Ψυχο: Ίσως
μπορέσω να καταλάβω καλύτερα εάν το
επιθυμείτε εσείς. Παρακαλώ πληρώστε
έξω στη γραμματέα μου. Χαίρετε.
ΣΤΟ ΝΤΙΒΑΝΙ
2η
Συνεδρία
Ασθε:
(λαχανιασμένος πέφτει στο ντιβάνι)
…γιατρέ χαίρετε.
Ψυχο: Χαίρετε
κύριε, αργήσατε 8 λεπτά, πληρώνετε το
χρόνο σας και τον πετάτε.
Ασθε: (κουνώντας
συγκαταβατικά το κεφάλι) Ζητώ συγνώμη.
Ψυχο: Από τον
εαυτό σας να ζητήσετε συγνώμη. Πέστε
μου, εκτός από το φανερό άγχος σας, τι
προετοιμάσατε για τη σημερινή συνεδρία;
Ασθε: (ξαπλωμένος)
Γιατρέ περιπλέχτηκε η κατάστασή μου,
βρίσκω ακατανόητες τις συμβουλές σας
από τη προηγούμενη συνεδρία. (ανεβάζει
τον τόνο της φωνής) Αντί να με βοηθήσετε
να απαλλαγώ από τις φαντασιώσεις εσείς
με προτρέπετε να μπω περισσότερο μέσα
τους. Εκτός από τον ύπνο μου τώρα
βασανίζομαι και ξύπνιος, μπερδεύομαι,
κλονίζεται το είναι μου. Βλέπω παντού
Ε.Δ.Ε.Β., ΚΟ.ΣΥ.ΒΑ., Υ.Π.Η., VA-SILICON
VALLEY, CHALET -
NEMERTCA.(επεξηγήσεις στη
προηγούμενη 1η Συνεδρία). Έχω
ξεφύγει εντελώς… κατάρτησα ολόκληρο
Master Plan για
την προώθηση του αναπτυξιακού προγράμματος
«The 5 choices
to extraordinary
productivity». Φαντάζομαι το
Βασιλικό κάτι ανώτερο από μια ορεινή
Τοσκάνη, …νομίζω πως δεν με βοηθάτε.
Ψυχο: Αγαπητέ
κύριε θα προτιμούσα να μιλάγαμε για το
ονειρικό - αναπτυξιακό σας πρόγραμμα,
το βρίσκω εξαιρετικά θεραπευτικό. Αλλά
εάν το προτιμάτε ας αναβάλουμε την
αφήγηση για την επόμενη συνεδρία. Αφού
είστε τόσο ανήσυχος για την αποτελεσματικότητα
της ψυχοθεραπείας, μπορώ να σας διαβεβαιώσω
πως πρέπει να ανησυχείτε για τα αγχωτικά
συμπτώματα όσο αρνήστε τις αιτίες
παραπετώντας τες στο υποσυνείδητο.
Προφανώς αγνοείτε ότι δεν εξαφανίζονται
αλλά αποθηκεύονται και επανέρχονται
συνοδεία οδυνηρού άγχους.
Ασθε: (φανερά
εκνευρισμένος) Μα τι λέτε… αυτό δεν μου
το έχει πει ο χειρότερος εχθρός μου,
άκου λέει …ότι δεν κατανοώ τις αιτίες
των προβλημάτων…αυτές προβάλλω προς
αντιμετώπιση μέσα από τα θεσμικά μας
προγράμματα …αγωνίζομαι για τη προώθηση
τους …θίγετε την υπόληψη μου … και
είμαι…
Ψυχο: (τον
διακόπτει σταυρώνει τα χέρια και τον
κοιτάζει κατάματα). Αγαπητέ μου θα πρέπει
να σας υπενθυμίσω πρώτον πως δεν ήρθατε
τυχαία εδώ και δεύτερον πως αφού ξαπλώσατε
στο ντιβάνι να είστε ειλικρινής γιατί
αλλιώς πετάτε τα λεφτά σας. Αν ηρεμίσετε,
αν κατανοήσετε την θέση σας και αν σας
ενδιαφέρει, θα μπορέσω να σας αποδείξω
πως πράγματι το πρόβλημά σας είναι και
θεσμικής φύσεως, το αγνοείτε και γι΄
αυτό υποφέρετε.
Ασθε: (κάνοντας
μια γκριμάτσα μεταξύ λύπης και πόνου)
Γιατρέ μου …έχετε δίκιο, με ειλικρίνεια
σας λέω πως είμαι έτοιμος να σηκωθώ να
φύγω … αλλά μια φωνή μου λέει μέσα μου
να κάνω λίγη υπομονή.
Ψυχο: Βρίσκω
θετική τη φωνή. Λοιπόν, δεν μπορούμε
εύκολα να απαρνηθούμε μια συνήθεια από
τα παιδικά μας χρόνια, είναι ποιο εύκολο
να ανταλλάξουμε κάτι με κάτι άλλο. Ο
έφηβος καθώς μεγαλώνει και σταματά να
παίζει, αποφεύγει να αποδεχτεί γεγονότα
της κοινωνικής ζωής που είναι αντιθετικά
αντιφατικά σύνθετα δυσάρεστα. Αντικαθιστά
το παιδικό παιχνίδι με τη φαντασίωση
που στην περίπτωσή σας, προσφέρεται
μέσω του σοβαροφανούς θεσμικού σας
αξιώματος και της ιδεολογίστικης
επικάλυψης που του προσθέτετε. Στην
ουσία είναι προσοδοφόρο επάγγελμα. Τα
πραγματικά σας ενδιαφέροντα έρχονται
μέσω των ονείρων σας με όχημα το χωριό
σας, αλλά οι συμβατικές υποχρεώσεις που
έχετε αναλάβει σας εμποδίζουν να το
αποδεχτείτε …πιθανόν η θεσμική σας
θέση να έμπαινε σε κίνδυνο.
Ασθε: (σχεδόν
ψιθυρίζοντας) Νιώθω εξαντλημένος και
απογοητευμένος
Ψυχο: (γράφοντας
τις σημειώσεις του) Για την επόμενη
συνεδρία σας προτείνω να συζητήσουμε
το αναπτυξιακό πρόγραμμα του χωριού
σας, τα όνειρα είναι πρόκληση στη τρέχουσα
κατεστημένη ηθική. Σκοπός είναι να
πετύχουμε μια νέα σχέση ισορροπίας.
Φυσικά εάν θελήσετε να συνεχίσετε την
θεραπεία.
Ασθε: (πολύ
σοβαρός) Θα το σκεφτώ χωρίς να υπόσχομαι
τίποτα. Φεύγοντας …ε … ξέρω, θα πληρώσω
στην γραμματέα σας.
ΣΤΟ ΝΤΙΒΑΝΙ
3η
Συνεδρία
Ασθε: (έχει μπει
στο γραφείο ήρεμος, ευδιάθετος,
χαμογελαστός) Γιατρέ μου οι περισσότερες
ημέρες μου πέρασαν καλά, το πήρα απλά
ως καλό σημάδι για την ψυχαναλυτική
θεραπεία, χωρίς να έχω πεισθεί πλήρως.
Ψυχο: (τακτοποιώντας
τις σημειώσεις από την προηγούμενη
συνεδρία) Χαίρομαι για τις καλές ημέρες
σας, όμως υπάρχουν οι κακές νύχτες με
τις επώδυνες ενοχές που κουβαλάνε τα
όνειρα.
Ασθε: (σκυθρωπιάζει
απότομα, σχεδόν μουρμουρίζει χαμηλώνοντας
το βλέμμα στο πάτωμα) Ναι … βέβαια είναι
και …τα βράδια …και βέβαια …πώς να το
πω …να, μου βγαίνουν τα δύσκολα …και
δεν …να ξέρετε…
Ψυχο: (σταυρώνει
τα χέρια πάνω στο γραφείο και κοιτάζει
το ρολόι) Αγαπητέ κύριε δεν μπορώ να
ξέρω, αξιοποιήστε το χρόνο σας συζητώντας
μαζί μου, θα γίνει καλύτερα πιστέψτε
με, εάν προετοιμάζετε τα θέματα των
συνεδριών και φυσικά εάν ξαπλώσετε στο
ντιβάνι.
Ασθε: (ξαπλώνει
με φανερό τρακ) Γιατρέ στην προηγούμενη
συνεδρία εκνευρίστηκα αφάνταστα με την
ερμηνεία που δώσατε στην καριέρα μου.
Μιλήσατε για προσοδοφόρο επάγγελμα με
ιδεολογίστικη επικάλυψη. Αποφάσισα να
συνεχίσω τις επισκέψεις με σκοπό να
αντιταχτώ στην πρόκληση υπερασπιζόμενος
τα πιστεύω μου.
Ψυχο: (όρθιος
βηματίζοντας) Χαίρομαι για την
αποφασιστικότητά σας, αυτή η τροπή που
παίρνει η θεραπεία σας ομολογουμένως
είναι και για μένα πρόκληση. Σας υπενθυμίζω
πως δεν σας προκαλώ εγώ αλλά τα ίδια σας
τα όνειρα. Συνεχίστε παρακαλώ την
ενδιαφέρουσα ονειρική σας αφήγηση από
την πρώτη συνεδρία (σκύβει στο γραφείο
κοιτάζοντας τις σημειώσεις του). Μιλάγατε
για τις ευθύνες σας για την διεξαγωγή
ενός σεμιναρίου καθοριστικού για την
αναπτυξιακή πορεία τού πως το είπατε
…Βασιλικού …αν δεν κάνω λάθος.
Ασθε: (βαθύ
εκτονωτικό ουφ) …Λοιπόν γιατρέ …36
επιλεγμένοι αριστούχοι μεταπτυχιακοί
φοιτητές μας …ε …Βασιλικιώτες …που
σπούδασαν με υποτροφία της Ε.Δ.Ε.Β.
(Εταιρεία Διοικήσεως Επιχειρήσεων
Βασιλικού) στα καλύτερα ελληνικά και
ξένα πανεπιστήμια, γύρισαν στο χωριό
για να παρακολουθήσουν το πρόγραμμα
«The 5 choices
to extraordinary
productivity». Επιδιώκουμε
την μέγιστη συμβολή τους με το ανήσυχο
πνεύμα τους, τις νέες ιδέες και τις
τεχνοκρατικές γνώσεις τους σε νέα
ανάπτυξη με συνδυασμό του επιχειρείν
με τη κοινωνική προσφορά. Από αυτούς θα
βγάλουμε business coaches
και facilitators. Όλοι μαζί μια
ομάδα θα προσφέρουν τις γνώσεις τους
για την αναδιάταξη και επέκταση με
αρμονική συνύπαρξη, τόσο των νέων
παραγωγικών μονάδων όσο και των οικισμών
του Χωριού, καταλαβαίνετε δεν …χωράμε…
Ψυχο: (καθαρίζει
τα γυαλιά του) Και τι επιδιώκετε παρακαλώ
με αυτό;
Ασθε: (όπως είναι
ξαπλωμένος έχει σηκώσει τα χέρια και
χειρονομεί στο ρυθμό του έντονου τονισμού
των λέξεων) Το πρόγραμμα αυτό προσφέρει
στους χαρισματικούς νέους μας τις
προϋποθέσεις να καταλήξουν και να
ετοιμάσουν μια πρόταση και ένα σχέδιο
που να έχει οικονομική και κοινωνική
επίδραση στη Κοινότητα, να αναπτύξει
ακόμα περισσότερο την επιχειρηματική
στρατηγική μας, αυτή που ακολουθούν
μετά από εμάς και άλλοι …αντιγράφοντας
μας. Ζητούμενο του προγράμματος είναι
η δημιουργία 174 νέων θέσεων εργασίας
και η προετοιμασία των παιδιών μας να
ανταποκριθούν στις νέες απαιτήσεις
αύξησης της παραγωγικότητας και
ανταγωνιστικότητας. (σταματάει απότομα
και κοιτάζει αμήχανα το ταβάνι). Γιατρέ
κουράστηκα …από την εναρκτήρια ομιλία
μου …στην …(πετάγεται σαν ελατήριο και
ανακάθεται στο ντιβάνι σκυμμένος στο
πάτωμα με το κεφάλι κλεισμένο στις
παλάμες του) Γιατρέ …πέστε μου είναι
σοβαρό; Τι πρέπει να κάνω; Μην με γεμίζεται
με αμφιβολίες, δεν μπορούν να χωρέσουν
όλα στη ζωή και να αποβληθεί το άγχος;
Ψυχο: (καθισμένος
στο γραφείο του γράφει χωρίς να τον
βλέπει) Νομίζω πως πρέπει να συνέλθετε
γιατί προφανώς παρασυρθήκατε. Βρίσκω
λογικό το ερώτημά σας, είμαι σίγουρος
πως όλος ο ελληνικός πληθυσμός και όχι
μόνο, φιλοσοφεί και ψάχνει για επιβεβαίωση
των ποιο κρυφών επιθυμιών του. Τελικώς
δεν είναι οι ιδέες που οφείλουν να
αποδείξουν ότι προηγούνται των πραγμάτων,
είναι τα πράγματα που οφείλουν να
αποδείξουν ότι δεν έπονται των ιδεών.
Αγαπητέ μου θα επιθυμούσα αν συμφωνείτε,
στην επόμενη συνεδρία να μου παρουσιάσετε
το πρόγραμμα «The 5 choices
to extraordinary
productivity». Το χωριό σας
πρέπει να έχει τέτοια αξία που ίσως και
εσείς που είστε γέννημα θρέμμα δεν το
έχετε καταλάβει, θα ήθελα πολύ να το
επισκεφτώ, να δω
Ασθε: Νομίζω
πως θα έλθω προετοιμασμένος ανάλογα.
Αντίο και στο επανειδείν.
ΣΤΟ ΝΤΙΒΑΝΙ
4η
Συνεδρία
Ασθε: (κάπως
ευδιάθετος) Προσπαθώ να σας εξηγήσω ότι
η καριέρα μου είναι συνειδητή επιλογή,
βιώνω έντονα τη πραγματικότητα με
συνέπεια το οδυνηρό άγχος.
Ψυχο: (κάθεται
στη πολυθρόνα απέναντι από το ντιβάνι)
Κύριέ μου καμία πρόοδος δεν υπάρχει εάν
αυτό που λέτε καριέρα δεν εξασφαλίζει
χαλάρωση και απόλαυση. Γιατί να υπάρχει
σύγκρουση μεταξύ αυτών που κάνουμε και
αυτών που εκ φύσεως χρειάζεται ο άνθρωπος
σαν προϋπόθεση της ψυχοδιανοητικής του
υγείας; Δυστυχώς βιώνουμε την εκτροπή
αυτής της ισορροπίας με αποτέλεσμα
νευρωτικές και ψυχοπαθολογικές παθήσεις.
Επιμένω να μου μιλήσετε για το όνειρό
σας, πιστεύω πως εκεί υπάρχουν λύσεις.
Ασθε: (βολεύεται
στο ντιβάνι) Στο χωριό λοιπόν λειτουργεί
το ΙΝ.Γ.Α. (Ινστιτούτο Γνωστών Αγνώστων)
μια ιδιόμορφη Think Tank
(δεξαμενή σκέψης) που αναζητεί τα μυστικά
της καινοτομίας με παραδοσιακό όμως
τρόπο (αυτό σε άλλη Συνεδρία). Επεξεργάστηκε
ένα πρωτοποριακό πρόγραμμα που μπορεί
να προσφέρει πολλά οφέλη. Οι 36 νέοι
Βασιλικιώτες μας, αυστηρά επιλεγμένοι
από το ΙΝ.Γ.Α. (από την 1η Συνεδρία)
που θα συμμετέχουν στο «The
5 choices to
extraordinary productivity»
θα πάρουν απάντηση για το τι είναι και
τι σημαίνει η σύγχρονη διαχείριση και
το αποτελεσματικό ξόδεμα των τριών
κυρίαρχων στοιχείων της ζωής: Του χρόνου,
της προσοχής και της ενέργειάς μας.
Ψυχο: ( κρατάει
σημειώσεις με φανερό ενδιαφέρον) Με
εκπλήσσετε, αυτός ο κύκλος ενδιαφερόντων
ξεπερνά κατά πολύ τις παραγωγικές
ανάγκες ενός χωριού και με υποχρεώνετε
να ανοίξω νέα σελίδα στο «φάκελο σας».
Αυτό το ΙΝ.Γ.Α. μου κέντρισε την ερευνητική
μου διάθεση και…
Ασθε: (τον
διακόπτει ενώ ανακάθεται στο ντιβάνι)
Μα …δεν ξέρετε για τι χωριό πρόκειται,
το ΙΝ.Γ.Α. έχει καταλήξει πως μπορούμε
να καινοτομήσουμε σε εννέα τομείς,
επιπλέον από το…
Ψυχο: Παρακαλώ
επιμένω να αναλύσετε τα 5 επιμέρους
επίπεδα, του συγκεκριμένου προγράμματος,
στα όρια του χρόνου αυτής της Συνεδρίας
και του χώρου της στήλης.
Ασθε: (ξαπλώνει
στη γνωστή του στάση) Σε μια εποχή
πολλαπλών προκλήσεων και μεταβατικών
καταστάσεων, η «εντολή» που κυριαρχεί
είναι «do more
with less», η
πρώτη από τις 5 επιλογές είναι «Δράσε
για το σημαντικό και όχι για το επείγον»,
η δεύτερη είναι «Προτίμησε το εξαιρετικό
και μη βολεύεσαι με το συνηθισμένο», η
Τρίτη λέει «Βγάλε από τη μέση τους
μεγάλους βράχους και άσε τα χαλίκια»,
η τέταρτη συνιστά «Μην αφήσεις την
τεχνολογία να σε διαχειρίζεται,
διαχειρίσου την εσύ». Όσο για την Πέμπτη
και τελευταία έχει να κάνει με την
εξάντληση των εργαζομένων το γνωστό
burn out που
παραπέμπει στην εφαρμογή οδηγιών
εκτόνωσης που το ΙΝ.Γ.Α. διδάσκει
αυτοπροσώπως, κάποια πειραματικά στάδια
της πέμπτης εκτονωτικής επιλογής
δημοσιεύτηκαν με φωτορεπορτάζ στην
έγκριτη εφημερίδα μας Νο 14.
Ψυχο: (σηκώνεται
δείχνοντας ότι ο χρόνος τελείωσε) Αγαπητέ
μου σκεφτείτε για την επόμενη Συνεδρία
το ενδεχόμενο να έχετε λάθος ως προς
την εκτίμηση της καριέρας σας και
παρακαλώ πολύ προσπαθήστε να αφιερώσετε
χρόνο για τον εαυτό σας, μην γεμίζετε
κάθε τρύπα του χρόνου σας με καθήκοντα
και ανάγκες. Δώστε εύρος στην συναισθηματική
σας ζωή, διακρίνω πως το εσωτερικό σας
τοπίο είναι μονότονο, πληκτικό υπολογίσιμο,
που εξεγείρεται μόνο από την ευεργετική
επίδραση αυτού του χωριού σας …πως το
είπατε, …Βασιλικό; Εκεί νομίζω πως
μπορεί να μετατρέπεται η θυμωμένη
παρόρμηση σε πειθαρχημένη ικανότητα,
μεταβάλλοντας τις δυσκολίες της κρίσης
σε πλεονέκτημα. Οι συνθήκες του χωριού
δηλαδή η ενεργοποίηση πολιτών σε μικρές
ομάδες με κοινούς σκοπούς ευνοεί
καινοτομίες, τους δίνει το χάρισμα να
απλοποιούν κάτι που αλλού είναι εξαιρετικά
δύσκολο να πραγματοποιηθεί.. Η καινοτομία
είναι παρόμοια με την ψυχιατρική, ξεκινά
με την διάγνωση, ποια είναι η κατάσταση,
τι θέλουμε να βελτιώσουμε, ποιοι είναι
οι στόχοι μας.
Αναμένω με εξαιρετικό
ενδιαφέρον στην επόμενη Συνεδρία τους
9 τομείς που μπορεί να καινοτομήσει το
χωριό σας.
