του ΑΝΤΩΝΗ ΕΛΕΥΘΕΡΑΤΟΥ
Όταν είπα σε γνωστούς μου ότι θα έβλεπα αυτήν την αηδία,
προσπάθησαν να με αποτρέψουν με κάθε τρόπο. Όταν τους είπα ότι την προβάλουν σε
διάφορες αναρχικές-ελευθεριακές εκδηλώσεις, σαν καταπληκτική ταινία, μείνανε με
το στόμα ανοιχτό! Αυτήν την ηλιθιότητα; Ναι, και όμως, αυτήν την ηλιθιότητα!
Μετά μου είπε ένας φίλος μου αναρχικός, ότι οι κριτικοί κινηματογράφου, είτε
δεξιοί είναι, είτε κομμουνιστές, είτε αναρχικοί, στέλνουν τον κόσμο να δει
μάπες, και να μη δίνω καμία σημασία, τότε κατάλαβα!
Η υπόθεση, για όσους έχουν ακόμα απορίες, και θέλουν να
ξέρουν τι λέει αυτή η μάπα. Ο πατέρας,
μεγαλοστέλεχος πολυεθνικής, με μερσέντες, η μητέρα και τα τρία τους παιδιά, 20
χρονών, δύο κορίτσια και ένα αγόρι, ζουν
σε μια μονοκατοικία - βίλλα έξω από την πόλη. Γύρω από το σπίτι υπάρχει ένας
ψηλός φράχτης. Τα παιδιά δεν έχουν φύγει ποτέ από το σπίτι. Διαπαιδαγωγούνται,
ψυχαγωγούνται, βαριούνται και αθλούνται έτσι όπως οι γονείς τους πιστεύουν ότι
θα έπρεπε, χωρίς κανένα εξωτερικό ερέθισμα.
Τα παιδιά επίσης πιστεύουν ότι τα
αεροπλάνα που πετάνε πάνω από το σπίτι είναι παιχνίδια και ότι τα ζόμπι είναι
μικρά κίτρινα λουλούδια, όπως τους έχουν πει οι γονείς τους. Ο μόνος άνθρωπος
που μπαίνει μέσα στο σπίτι είναι η Χριστίνα, η οποία δουλεύει σαν φρουρός security στο εργοστάσιο του
πατέρα. Ο πατέρας, τη χρησιμοποιεί επίσης και σαν πόρνη, κανονίζει τις
επισκέψεις της στο σπίτι με σκοπό να κατευνάζει τις σεξουαλικές ορμές του γιού.
Όλη η οικογένεια, και ιδιαίτερα η μεγάλη κόρη, λατρεύει την Χριστίνα. Μια μέρα
η Χριστίνα κάνει δώρο στην μεγάλη κόρη μια στέκα για τα μαλλιά ζητώντας της
κάτι άλλο σε αντάλλαγμα.
Για να μην τα πολυλογώ, η Χριστίνα δίνει στη μεγάλη κόρη δύο
βιντεοκασέτες με τον Ρόκι Μπαλμπόα, τις οποίες έχει απαγορεύσει ο πατέρας. Ο
πατέρας εκνευρίζεται, πηγαίνει στο σπίτι της Χριστίνας, τη χτυπάει, και
απαγορεύει να ξαναέρθει στο σπίτι. Τη σεξουαλική εκτόνωση του γιού αναλαμβάνει
η μεγάλη κόρη.
Επειδή έχουν πει οι γονείς ότι τα παιδιά θα βγουν από το
σπίτι όταν βγάλουν τον κυνόδοντα, η μεγάλη κόρη σπάει με σφυρί τον κυνοδοντά
της, κρύβεται στη μερσεντέρς του πατέρα, και βγαίνει από το σπίτι. Και εκεί
τελειώνει η ταινία!
Κουφαθήκατε; Και εγώ όταν μου το λέγανε, και δεν τους
πίστευα! Και πολύ περισσότερο όταν τα είδα κιόλας! Πέρα από την παραπάνω αηδία που διαβάσατε, να ξέρετε ότι η
ταινία απόλαυσε διθυραμβικών κριτικών,
επευφημίες του κοινού των ηλιθίων των φεστιβάλ κινηματογράφου, και
υπήρξε ακόμα και βράβευση της υποτιθέμενης ελληνικής ταινίας στο τμήμα 'Ένα
Κάποιο Βλέμμα' (Un Certain Regard)
του 62ου Φεστιβάλ των Καννών, ακόμα και από ξένους κριτικούς, η ουσία για την ταινία του Γιώργου Λάνθιμου παραμένει
σε μία μόνη λέξη. Βρε ΟΥΣΤ!!!!!!!
