Από νωρίς το απόγευμα χθες (12/2) χιλιάδες λαού πλημύρισε το κέντρο της Αθήνας στην μεγάλη διαδήλωση στο Σύνταγμα την ώρα που οι εντολοδόχοι ευρωτσολιάδες ,φερόμενοι βουλευτές , υπερψήφιζαν το γνωστό μνημόνιο2 διασφαλίζοντας τα κέρδη των αφεντικών τους, αλλά και τα δικά τους συμφέροντα.
Από νωρίς η πλατεία Συντάγματος, η Σταδίου, η Πανεπιστημίου, η Ερμού κ.α γέμιζαν ασφυκτικά μέχρι την Ομόνοια και το Μοναστηράκι, και ο κόσμος μπροστά από την Βουλή έφτασε μέχρι τις στήλες του Ολυμπίου Διός. Ακόμα και με τις πιο μετριοπαθείς εκτιμήσεις ο αριθμός των διαδηλωτών ήταν εξαψήφιος. Ήταν μια πραγματικά μεγαλειώδης διαδήλωση , κα αυτό έπρεπε πάση θυσία να μην φανεί. Γι αυτό η καταστολή της με τον παραδοσιακό τρόπο της εκτεταμένης χρήσης χημικών εναντίον πυκνών μπλοκ διαδηλωτών άρχισε από πολύ νωρίς, με αποτέλεσμα η πλειοψηφία των διαδηλωτών να βουλιάξει μεν όλη την Αθήνα, αλλά να μην καταφέρει να φτάσει στο Σύνταγμα.
Πάνω από πέντε ολόκληρες ώρες οι διαδηλωτές δέχονταν τα χημικά, υποχωρούσαν, επανασυντασόταν και παρέμεναν στη διαδήλωση. Δεκάδες φωτιές άναψαν σε πολλά σημεία κυρίως από τους κάδους των απορριμμάτων για την αντιμετώπιση των χημικών. Τα σπασίματα, οι πυρπολήσεις κτιρίων ήταν το αναμενόμενο από όλους ,αποτέλεσμα της εκτεταμένης καταστολής, και φυσικά, αυτό που μονοπώλησε το ενδιαφέρον των ΜΜΕ, τα οποία υποβάθμισαν σκανδαλωδώς τον όγκο ,τον παλμό και το σαφές μήνυμα της διαδήλωσης, ενώ ήδη τις προηγούμενες μέρες αναμάσησαν με φανατισμό την καθεστωτική προπαγάνδα των καταστροφών που μας περιμένουν αν δεν ψηφιστεί το μνημόνιο.
Αντιστρόφως ανάλογο το κλίμα ”εντός της αιθούσης” με τον παραληρούντα εθνικοσοσιαλίζοντα αντιπρόεδρο της κυβέρνησης Ε.Βενιζέλο να δίνει ρεσιτάλ κρετινισμού και καφρίλας, τους δε κυβερνητικούς βουλευτές να φτάνουν στα ανώτατα επίπεδα ξεφτίλας που θα μπορούσαν να φανταστούν.
Η νέα ομάδα των πρόσφατα διαγραφθέντων “ Μαγδαληνών ”, που στην πλειοψηφία τους είχαν ψηφίσει όλα τα προηγούμενα, αποτελεί ήδη την 3η δύναμη του κοινοβουλίου και την δεξαμενή με τα θολά νερά που θα αναζητηθούν οι εφεδρείες του πολιτικού συστήματος που δοκιμάζεται βασικά από τον εαυτό του, χωρίς απειλητικό αντίπαλο που θα του επέβαλε την συσπείρωσή του.
Όπως όλοι περίμεναν το μνημόνιο υπερψηφίστηκε. Κανείς όμως (για τους δικούς του λόγους) δεν είναι ευχαριστημένος. Ούτε κι εμείς βέβαια. Ο αγώνας συνεχίζεται και θα είναι μακρύς, οι λαϊκές δυνάμεις όμως δεν έχουν άλλη επιλογή. Είναι εκτός των άλλων και θέμα επιβίωσης (φυσικής).
