Ο Αριστείδης Δημητράτος (1902-1986) ήταν
κοινωνιολόγος, Υπουργός Εργασίας,
βουλευτής και ηγετικό στέλεχος της συντηρητικής παράταξης στην
προπολεμική ΓΣΕΕ.
Τα πρώτα χρόνια δράσης
Ο Δημητράτος γεννήθηκε στην Κεφαλλονιά. Ήταν αδερφός του Σοσιαλιστή ηγέτη Νίκου Δημητράτου και ξάδερφος του Παναγή Δημητράτου. Κατά
τα γυμνασιακά του χρόνια εντάχθηκε στη Σοσιαλιστική
Νεολαία Ελλάδας, που αργότερα θα συγχωνευτεί με το ΣΕΚΕ.
Μετά την ολοκλήρωση των γυμνασιακών του σπουδών δραστηριοποιήθηκε στο Συνδικαλιστικό Κίνημα .
Στις αρχές της δεκαετίας του '20 ανέλαβε σημαντικές
καθοδηγητικές θέσεις στην ΟΚΝΕ, ενώ πρωταγωνίστησε
και στους αγώνες των καπνεργατών της Καβάλας. Το 1925 εκλέχθηκε Γενικός Γραμματέας τουΕργατικού Κέντρου
Θεσσαλοννίκης. Ταυτόχρονα, αποχώρησε από το ΚΚΕ,
στράφηκε στον αντικομμουνισμό και εντάχθηκε στη συντηρητική
παράταξη, στην οποία και παρέμεινε ως το τέλος της ζωής του. Το 1926, μάλιστα, ως
εκπρόσωπος της συντηρητικής παράταξης στο 3ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ κατήγγειλε τη
Διοίκηση της Συνομοσπονδίας για "υποταγή στον Κομμουνισμό". Το 1928 εκλέχθηκε Γενικός
Γραμματέας της ΓΣΕΕ και το 1929 μέλος του Ανωτάτου Οικονομικού Συμβουλίου.
Υπουργός Εργασίας
Το 1936 με το
ξέσπασμα της μεταξικής δικτατορίας, ο Δημητράτος θα
διοριστεί για πρώτη φορά Υπουργός Εργασίας. Παράλληλα το 1937 θα διορίστεί
και στη θέση του Γενικού Γραμματέα της Εθνικής
Συνομοσπονδίας Εργατών Ελλάδας, όπως είχε μετονομάσει ο Μεταξάς τη ΓΣΕΕ. Επί υπουργίας Δημητράτου
καθιερώθηκε το Οχτάωρο στην Ελλάδα. Ο Δημητράτος παρέμεινε στη θέση του Υπουργού και στην
κυβερνήση Κορυζή ενώ στην αυτοεξόριστη
κυβέρνηση Τσουδερού ανέλαβε και το Υπουργείο Γεωργίας μέχρι
το 1942.
Στις εκλογές του 1946 εκλέχθηκε
βουλευτής με την Ηνωμένη Παράταξη Εθνικοφρόνων. Στις εκλογές του 1950 και
του 1951 δεν κατόρθωσε να
εκλεγεί. Εκλέχθηκε ξανά το 1956 με το ψηφοδέλτιο της ΕΡΕ, ενώ την περίοδο 1958-1961 ανέλαβε εκ
νέου Υπουργός Εργασίας στην κυβέρνηση του Καραμανλή. Το 1961 εκλέχθηκε για
τελευταία φορά βουλευτής.
Πηγές
Πάπυρος Larousse Britannica: Λήμμα για τον
Αριστείδη Δημητράτο
Δημήτρης Λιβιεράτος:Τα Συνέδρια της ΓΣΕΕ,
Εκδόσεις Προσκήνιο
Δημήτρης Λιβιεράτος:90 χρόνια ΓΣΕΕ, Έκδοση
του Αρχείου Ιστορίας Συνδικάτων (ΑΡ.ΙΣΤΟ.Σ.)
Ο Φώτης Κουβέλης (πλήρες ονοματεπώνυμο: Φώτης -
Φανούριος Κουβέλης, Βόλος 3 Σεπτεμβρίου 1948) είναι Έλληνας δικηγόρος και πολιτικός της Αριστεράς. Από το 2010 είναι
πρόεδρος της Δημοκρατικής Αριστεράς.
Πολιτική σταδιοδρομία
Πριν από τη στρατιωτική Χούντα ήταν μέλος της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη και στη
συνέχεια οργανώθηκε στο Ρήγα Φεραίο. Αποτέλεσε ιδρυτικό μέλος του ΚΚΕ εσωτερικού, του οποίου διετέλεσε μέλος της
Κεντρικής Επιτροπής, και έπειτα συμμετείχε στην ιδρυση της ΕΑΡ, στην οποία εξελέγη μέλος του Εκτελεστικού
Γραφείου και της Κεντρικής Επιτροπής. Στις 25 Ιουνίου 1989 εξελέγη
γραμματέας της ΕΑΡ και επί θητείας του αποφασίστηκε η ένταξή της στον Συνασπισμό, στον οποίο έγινε μέλος της εκτελεστικής
επιτροπής και της πολιτικής επιτροπής. ΔιετέλεσεΥπουργός Δικαιοσύνης στην Κυβέρνηση Τζαννετάκη (2
Ιουλίου έως 12 Οκτωβρίου 1989).
Στις εκλογές του Νοεμβρίου 1989 εξελέγη
για πρώτη φορά βουλευτής Β΄ Αθήνας με την υποστήριξη του Συνασπισμού και επανεξελέγη στι ςβουλευτικές εκλογές του 1990.
Στις 30 Ιουνίου 1991 στην Α΄
Πανελλαδική Συνέλευση του Συνασπισμού εξελέγη μέλος της Κεντρικής Πολιτικής
Επιτροπής και της Πολιτικής Γραμματείας, ενώ τρεις μέρες αργότερα ορίστηκε
γραμματέας του ίδιου κόμματος.
Στις βουλευτικές εκλογές του 1993 απέτυχε να
εκλεγεί βουλευτής καθώς ο Συνασπισμός δεν συγκέντρωσε τα απαραίτητα ποσοστά για
να εισέλθει στην Βουλή. Επανεξελέγη βουλευτής με τον Συνασπισμό στις
βουλευτικές εκλογές του 1996, του 2000, του 2004, του 2007 και του 2009. Μετά τις εκλογές του 2009 ορίστηκε
κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ.
Το 2002 έθεσε
υποψηφιότητα για τον δήμο Αθηναίων με την υποστήριξη του Συνασπισμού
συγκεντρώνοντας 19.996 ψήφους (5,91%) και μία έδρα. Το 2008 ήταν
υποψήφιος για την προεδρία του Συνασπισμού αλλά
στις εκλογές που πραγματοποιήθηκαν στις 10 Φεβρουαρίου του 2008 απέτυχε να
εκλεγεί λαμβάνοντας 28,67% έναντι 70,41% του Αλέξη Τσίπρα.
Στις 5 Ιουνίου 2010 σε ομιλία του στο Συνέδριο του Συνασπισμού ανακοίνωσε,
ως επικεφαλής της Ανανεωτικής Πτέρυγας, την αποχώρηση αυτού και των μελών της
από το κόμμα. Πέντε μέρες αργότερα ανεξαρτητοποιήθηκε μαζί με τους Θανάση Λεβέντη, Γρηγόρη Ψαριανό και
Νίκο Τσούκαλη. Στις 18 Ιουνίου ορίστηκε εκπρόσωπος στη Διάσκεψη των
Προέδρων της πολυκομματικής ομάδας των ανεξάρτητων βουλευτών. Λίγες μέρες
αργότερα ανακοίνωσε την ίδρυση νέου κόμματος με την ονομασία Δημοκρατική Αριστερά. Στις 10 Ιουλίου 2010 εξελέγη
αρχηγός, χωρίς να υπάρχει άλλος υποψήφιος, της Δημοκρατικής Αριστεράς από το
πρώτο συνέδριο του κόμματος
