Στις 12 Γενάρη 2013 δημοσιεύθηκε
στην ιστοσελίδα της φασιστικής, νεοναζιστικής οργάνωσης «Χρυσή Αυγή» ένα
κατάπτυστο κείμενο που έφερε τον τίτλο «Ρατσιστής και εναντίον των ομοφυλοφίλων
ο Τσε Γκεβάρα;». Γνωρίζοντας από πρώτο χέρι τις γκεμπελικές μεθόδους διάδοσης
ψεμάτων και συκοφαντιών, ο συντάκτης του λιβελογραφήματος επιχειρεί να ρήξει
στον ιδεολογικό βούρκο που κολυμπά ο ίδιος την προσωπικότητα του Τσε.
Ακολουθώντας την τακτική της υπερσυντηρητικής δεξιάς στις ΗΠΑ, των κάθε λογής
αντικομμουνιστών και ασφαλώς της αντεπαναστατικής κουβανικής μειονότητας της
Φλόριντα, οι εγχώριοι νεοναζιστές δεν διστάζουν να πετάξουν λάσπη, να διαδώσουν
χυδαία ψέμματα, να διασπείρουν πλήρως αστήρικτες κατηγορίες με σκοπό την σπίλωση
του ονόματος του Τσε.
Τι λένε λοιπόν για τον Τσε οι ιδεολογικοί απόγονοι του
Χίτλερ, του Μουσολίνι και των ταγματασφαλιτών;
Αφού χαρακτηρίζει τον Τσε «το
επαναστατικό άλλοθι του κάθε βαριεστημένου μεγαλοαστού» (προφανώς τα λαϊκά
στρώμματα έχουν ως ήρωες τον Ρούντολφ Ες και τον αιμοσταγή δικτάτορα Πινοσέτ),
ο συντάκτης του φασιστικού λιβελογραφήματος προβαίνει σε μια πρώτη γκάφα.
Φανερά άσχετος με οτιδήποτε σχετίζεται με τον Γκεβάρα και το κομμουνιστικό
κίνημα εκείνης της εποχής, ο χρυσαυγίτης επιχειρεί να παρουσιάσει την απόφαση
του Τσε να αναχωρήσει απ’ την Κούβα το 1965 ως αντίδραση στο «νταβατζιλίκι της
Μόσχας στα κομμουνιστικά κινήματα» και στην φιλοσοβιετική γραμμή του Φιντέλ
Κάστρο. Αστήριχτη, προχειρογραμμένη, φανερά εμπαθής προπαγάνδα ναζιστικών απολιθωμάτων.
Και αυτό διότι, παρά τις όποιες επι μέρους διαφωνίες είχε με πτυχές της
σοβιετικής πολιτικής ο Τσε, ο θαυμασμός και η ευγνωμοσύνη του για τα
επιτεύγματα και την στήριξη της ΕΣΣΔ δεν έπαψε να υπάρχει ποτέ. Είναι λογικό οι
ιδεολογικοί απόγονοι του Χίτλερ να έχουν “άχτι” τον Γκεβάρα και για έναν
επιπρόσθετο λόγο: το γεγονός ότι ο Τσε ουδέποτε έκρυψε τον θαυμασμό του για την
ηγετική προσωπικότητα του Ιωσήφ Στάλιν, του σοβιετικού ηγέτη που συνέτριψε
κυριολεκτικά τα βάρβαρα ναζιστικά στρατεύματα κατά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Συνεχίζει λοιπόν απτόητος ο
χρυσαυγίτης και ενημερώνει τους δύστυχους αναγνώστες του για… «κάποιες άλλες
σκέψεις και απόψεις του Αργεντίνου επαναστάτη, τις οποίες οι καπηλευτές των
αγώνων του αποκρύπτουν επιμελώς». Ποιές είναι αυτές οι, σύμφωνα με τους
νεοναζί, σκέψεις και απόψεις του Τσε; Ότι ο Τσε ήταν ομοφοβικός και ρατσιστής –
δηλαδή, με απλά λόγια, σαν τα μούτρα τους. Στην προσπάθεια τους να ταυτίσουν,
τεχνηέντως, απόψεις του κομμουνιστή Τσε με την σάπια ιδεολογία τους, οι χρυσαυγίτες
αυτογελοιοποιούνται. Δεν αναφέρουν ουδεμία πηγή με αυτούσια ομοφοβική αναφορά
του Τσε, πολύ απλά διότι δεν υπάρχει. Αναφέρουν τα “στρατόπεδα εργασίας και
επανεκπαίδευσης” για τους ομοφυλόφιλους στην Κούβα ως ένδειξη της – δήθεν –
“αρνητικής άποψης” του Τσε για όσους είχαν άλλο σεξουαλικό προσανατολισμό.
Αποκρύπτεται όμως πλήρως το γεγονός ότι τα πρώτα χρόνια της Κουβανικής
Επανάστασης, οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες επιχειρούσαν την στρατολόγηση
ομοφυλόφιλων με στόχο να τους μετατρέψουν σε πληροφοριοδότες ενάντια στην
κυβέρνηση του Φιντέλ Κάστρο. Αποκρύπτεται εντέχνως ο ρόλος που ο ιμπεριαλισμός
επιφύλασσε σε μέρος του κουβανικού ομοφυλόφιλου πληθυσμού ως στρατολογημένων
κατασκόπων ενάντια στην Επανάσταση.
Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος που στην
Κούβα του 1960 υπήρξαν στρατόπεδα εργασίας, κάτι για το οποίο η κουβανική
κυβέρνηση έχει κάνει γενναία αυτοκριτική. Οι ιδεολογικοί, λοιπόν, απόγονοι των
εμπνευστών του μεγαλύτερου ολοκαυτώματος της ιστορίας, οι σημερινοί εκφραστές
του χυδαιότερου ρατσισμού δε δικαιούνται να ψέγουν την Κούβα και τον Τσε
Γκεβάρα για τίποτα απολύτως.
Οι νεοναζί όμως της «Χρυσής
Αυγής» δεν αναφέρουν τον Τσε μόνο ως «ομοφοβικό» αλλά και ως «ρατσιστή κατά των
μαύρων». Ο συντάκτης μάλιστα του κατάπτυστου άρθρου παραθέτει (προφανώς για να
κρύψει την εμπάθεια και την ασχετοσύνη του) δύο σκόρπιες φράσεις του Τσε: η
πρώτη έχει καταγραφεί στα «Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας» (1952) και η δεύτερη
χρονολογείται από την εμπειρία του ανταρτοπολέμου στο Κονγκό (1965). Φυσικά,
δεν υπάρχει ούτε καν η παραμικρή προσπάθεια να ερμηνευτούν οι αποσπασματικές
αυτές φράσεις και να εξηγηθούν στο χώρο και το χρόνο που γράφτηκαν. Η πρώτη
λοιπόν φράση που λέει «Ο νέγρος είναι νωχελικός και ευφάνταστος, ξοδεύει τα
χρήματά του για ελαφρότητες και ποτό. Ο ευρωπαίος προέρχεται από μια παράδοση
εργασίας και σωτηρίας που τον ακολουθεί σε αυτή τη γωνιά της Αμερικής και τον
οδηγεί να προχωρήσει μπροστά».
Η φράση σκοπίμως δεν
παρουσιάζεται ολοκληρωμένη. Το πλήρες κείμενο της φράσης του Τσε περιελάμβανε
ενδιάμεσα και την εξής πρόταση «Αυτές οι δύο φυλές (σ.σ: εννοεί τους μαύρους
και τους φτωχούς πορτογάλους μετανάστες) μοιράζονται τώρα μια κοινή εμπειρία,
γεμάτη διαπληκτισμούς και αντιπαραθέσεις. Οι διακρίσεις και η φτώχεια τους
ενώνουν σε μια καθημερινή μάχη για την επιβίωση». Η σκέψη αυτή γράφτηκε απ’ το
νεαρό τότε Γκεβάρα (24 χρονών), κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του σε χώρες της
Λατινικής Αμερικής με τον φίλο του, Αλμπέρτο Γκρανάδο. Σύμφωνα με το βιογράφο
του Τσε, τον Τζον Λι Άντερσον, η κατάσταση των γκέτο στο Καράκας είχε σοκάρει
το Γκεβάρα ο οποίος ουδέποτε στη ζωή του είχε έλθει σε κοινωνική επαφή με
μαύρους ανθρώπους – στην Αργεντινή του 1940 οι έγχρωμοι ήταν απειροελάχιστοι
και σίγουρα όχι στο κοινωνικό επίπεδο που βρίσκονταν τότε η οικογένεια Γκεβάρα
ντε λα Σέρνα. Πέραν του γεγονότος ότι η φράση αυτή δεν εμπεριέχει τίποτα το
συνειδητά “ρατσιστικό” – πρόκειται για την πρώτη παρατήρηση ενός νεαρού που
λίγο αργότερα θα ανακάλυπτε τις θλιβερές κοινωνικές ανισότητες των λευκών
ενάντια στους μαύρους. Αυτές τις ανισότητες τις είδε σε ακόμη μεγαλύτερη
κλίμακα στο Μαϊάμι (όπου παρέμεινε για 30 ημέρες) πριν επιστρέψει στην
Αργεντινή.
Η ζωή και δράση του Τσε Γκεβάρα
όχι μόνο δεν δείχνει κανενός είδους ρατσισμό κατά των μαύρων, αλλά ακριβώς το
αντίθετο: συνεχή αλληλεγγύη στους αγώνες των αφρικανικής καταγωγής πολιτών για
κοινωνική χειραφέτηση και έμπρακτη υποστήριξη στους απελευθερωτικούς αγώνες
αφρικανικών λαών ενάντια στους λευκούς αποικιοκράτες. Να σημειώσουμε λοιπόν
πως, αντίθετα με όσα θέλουν να παρουσιάσουν οι θλιβεροί νεοναζιστές, ο Τσε:
Όπως αναφέρεται στη βιογραφία του
Τσε (Τζον Λι Άντερσον, A Revolutionary Life) ο νεαρός Γκεβάρα, μαζί με τον
εβραϊκής καταγωγής φίλο του Ραούλ Μελιβόσκι, μετείχε σε έναν απ’ τους
ελάχιστους μαθητικούς αντιφασιστικούς πυρήνες στην Αργεντινή του 1940. Μάλιστα
ήταν ο μόνος μαθητής που αντέδρασε στη φιλοναζιστική δημαγωγία καθηγητή του στο
σχολείο.
Ο Γκεβάρα υπήρξε θερμός
υποστηρικτής εθνοτικά μεικτών σχολείων στην Κούβα (λατίνοι, λευκοί, μαύροι)
πολύ πριν την ύπαρξη τέτοιου είδους σχολείων στις νότιες Ηνωμένες Πολιτείες.
Φίλος και προσωπικός φύλακας του
Γκεβάρα υπήρξε ο αφροκουβανός Χάρυ Βιλέγας Ταμάγιο. Ο Ταμάγιο – γνωστός ως
“Πόμπο” – ακολούθησε τον Τσε στις αποστολές του σε Κονγκό και Βολιβία, επέζησε
και σήμερα ζει στην Κούβα. Σε κάθε του συνέντευξη, ο “Πόμπο” αναφέρεται στον
Τσε σαν φίλο και αδελφό που πάντα του έδειχνε το μέγιστο σεβασμό.
Μιλώντας στη Γενική Συνέλευση του
ΟΗΕ, το 1964, ο Γκεβάρα μίλησε δημόσια υπέρ δύο μαύρων προσωπικοτήτων: του
τραγουδιστή-τενόρου Πωλ Ρόμπεσον που είχε διωχθεί στις ΗΠΑ λόγω των
κομμουνιστικών του πεποιθήσεων και του δολοφονηθέντος ηγέτη του Κονγκό Πατρίς
Λουμούμπα. Στην ίδια ομιλία, ο Γκεβάρα καταφέρθηκε δημόσια ενάντια στο
απάνθρωπο άπαρτχαϊντ της Νότιας Αφρικής αλλά και στο ρατσισμό κατά των μαύρων
που υπήρχε σε πολλές πολιτείες των ΗΠΑ.
Να ένα απόσπασμα από την ομιλία του:
«Θα ‘ρθει μια μέρα που τούτη η Συνέλευση θα έχει αποκτήσει μεγαλύτερη ωριμότητα
και θα απαιτήσει τότε από τη βορειοαμερικάνικη κυβέρνηση εγγυήσεις για τη ζωή
για τη ζωή του νέγρικου και του λατινοαμερικάνικου πληθυσμού, που ζει σ’αυτή τη
χώρα και που στην πλειονότητα του είναι βορειοαμερικάνικος είτε λόγω καταγωγής
είτε γιατί έκανε τις ΗΠΑ θετή πατρίδα του. Πως είναι δυνατό να παραστάνει το
φρουρό της ελευθερίας εκείνος που σκοτώνει τα ίδια του τα παιδιά και καθημερινά
τα ταπεινώνει για το χρώμα που έχει το δέρμα τους; Πως μπορεί να ποζάρει για
φρουρός της ελευθερίας εκείνος που αφήνει ελεύθερους τους δολοφόνους των νέγρων
και μάλιστα τους προστατεύει και τιμωρεί το νέγρικο πληθυσμό επειδή απαιτεί να
γίνουν σεβαστά τα δικαιώματα του ως ελεύθερων ανθρώπων;».
Ο Τσε αποφάσισε να ταξιδέψει στο
Κονγκό προκειμένου, να βοηθήσει εκεί, έμπρακτα, τον αγώνα του λαού για
ανεξαρτησία και απελευθέρωση απ’ τα δεσμά της αποικιοκρατίας. Έβαζε σε κίνδυνο
την ίδια του τη ζωή προκειμένου να δείξει έμπρακτη αλληλεγγύη στους
συνανθρώπους του, ασχέτως χρώματος ή φυλής. Είχε στο πλευρό του 100
αφροκουβανούς και συνεργάστηκε με τους εκεί αντάρτες ενάντια στον στρατό των
λευκών νοτιοαφρικανών μισθοφόρων. Αργότερα, ο Γκεβάρα προσέφερε βοήθεα στο
Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Μοζαμβίκης (Frente de Libertação de Moçambique)
στον αγώνα του ενάντια στους λευκούς πορτογάλους αποικιοκράτες.
Συμπέρασμα: Ο Ερνέστο Τσε Γκεβάρα
ουδεμία σχέση έχει με οτιδήποτε ρατσιστικό. Οι άθλιες συκοφαντίες του κειμένου
που δημοσίευσε η «Χρυσή Αυγή» αντικατοπτρίζουν τις δικές της ιδέες: αυτές του
νεοναζισμού, της μισαλλοδοξίας και της ρατσιστικής παράνοιας. Σε πλήρη αντίθεση
με τους ιδεολογικούς πατέρες των χρυσαυγητών, ο Τσε δεν ξεχώριζε τους ανθρώπους
με βάση το χρώμα του δέρματος, τη φυλή ή την θρησκεια. Ο μόνος διαχωρισμός ήταν
αυτός ανάμεσα σε εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους και η θέση του Τσε, όπως
άλλωστε και κάθε γνήσιου κομμουνιστή, ήταν πάντοτε και εξ’ ορισμού με τους
δεύτερους. Γι’ αυτούς αγωνίστηκε σε όλη του τη ζωή και γι’ αυτούς θυσιάστηκε.
Καλά θα κάνουν τα νεοναζιστικά
απομεινάρια του Χίτλερ – του «εκπροσώπου των γερμανικών μονοπωλίων» όπως τον
χαρακτήριζε ο Τσε – να μην πιάνουν στο στόμα τους κανέναν απ’ τους ήρωες του
διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος. Ιδιαίτερα δε το Γκεβάρα, του οποίου η ζωή
και η δράση διαφέρουν όσο η μέρα από τη νύχτα σε σύγκριση με την αθλιότητα, την
μισανθρωπιά και το ρατσισμό των χρυσαυγίτικων μαντρόσκυλων του Καπιταλιστικού
συστήματος.
