ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 23 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2010
Θέμα της παγκόσμιας επικαιρότητας έγινε η άγρια συμπλοκή ελλήνων και σέρβων διεθνών, στον αγώνα μπάσκετ της Πέμπτης. Αν και η εικόνα μιλάει από μόνη της, γράφτηκαν και ακούστηκαν πάρα πολλά. Ακόμα και εκ διαμέτρου αντίθετα μεταξύ τους, που τελικά προκαλούν ζάλη.
Κι άλλα πολλά όμως αποσιωπήθηκαν, ίσως γιατί σε ένα δεύτερο επίπεδο λειτούργησε το δίπολο Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός, το οποίο έτσι κι αλλιώς συμμετείχε στην «άσκηση» του ΟΑΚΑ. Και ταυτόχρονα δημιούργησε τις γνωστές προκαταλήψεις μεταξύ παραγόντων, προπονητών, παικτών, οπαδών αλλά και δημοσιογράφων!
Οταν ο Ιβκοβιτς αποχώρησε από τον αγώνα, διαμαρτυρόμενος για τη μεταχείριση που έτυχε ο ίδιος, αλλά και η ομάδα του από τους διαιτητές, βρέθηκαν έλληνες θεατές που τον αποθέωσαν! Προφανώς όχι γιατί ήθελαν να συμπαρασταθούν στην Εθνική Σερβίας, αλλά γιατί ήθελαν να του πουν ότι αυτή πρέπει να είναι η αντίδρασή του όταν θα αδικείται και ως προπονητής του Ολυμπιακού...
Εκ του αποτελέσματος, λοιπόν, ο πολύπειρος σέρβος προπονητής έκανε «πρόβα νυφικού» για το ελληνικό πρωτάθλημα. Και ταυτόχρονα, ηθελημένα ή όχι, έδωσε το σύνθημα για ό,τι ακολούθησε. Γι' αυτό άλλωστε όταν άναψε η σπίθα ανάμεσα στον Τεόντοσιτς και τον Φώτση, όλοι οι παίκτες της Σερβίας όρμησαν να χτυπήσουν, παρ' ότι οι περισσότεροι από τους δικούς μας προσπαθούσαν να το παίξουν ειρηνοποιοί.
Εκ του αποτελέσματος, λοιπόν, ο πολύπειρος σέρβος προπονητής έκανε «πρόβα νυφικού» για το ελληνικό πρωτάθλημα. Και ταυτόχρονα, ηθελημένα ή όχι, έδωσε το σύνθημα για ό,τι ακολούθησε. Γι' αυτό άλλωστε όταν άναψε η σπίθα ανάμεσα στον Τεόντοσιτς και τον Φώτση, όλοι οι παίκτες της Σερβίας όρμησαν να χτυπήσουν, παρ' ότι οι περισσότεροι από τους δικούς μας προσπαθούσαν να το παίξουν ειρηνοποιοί.
Νομίζω ότι περιττεύει να πει κανείς πως η ενέργεια του Κρίστιτς να χτυπήσει με σιδερένια καρέκλα στο κεφάλι τον Μπουρούση, που προσπαθούσε να τον προστατέψει, υποδήλωνε δειλία αλλά και απώλεια φρένων. Γενικά άλλωστε οι Σέρβοι μέσα σε όλο αυτό το κακό λειτούργησαν ως προβοκάτορες και παλικαράδες της κακιάς ώρας. Οπότε...
Μερικοί είπαν «καλά να πάθουμε», αφού καθ' όλη τη διάρκεια της αθλητικής τους απομόνωσης, στη 10ετία του '90, τους δώσαμε φιλοξενία, υποστήριξη και ευκαιρίες, σαν εκείνη του ευρωμπάσκετ της Αθήνας, χάρη στην οποία ξαναμπήκαν στον χάρτη. Ομως, για να είμαστε έντιμοι και ωραίοι, πρέπει να παραδεχθούμε ότι και εκείνοι μας υποστήριξαν θερμά όταν το 2005 κερδίσαμε το χρυσό μέσα στο Βελιγράδι όπου νιώσαμε σαν στο σπίτι μας.
Ας μην ψάχνουμε λοιπόν στο παρελθόν. Το παρόν φταίει για όλα και η κακιά στιγμή, η οποία παραδόξως βρήκε τους Σέρβους έτοιμους για το χειρότερο. Γιατί, εντάξει, ο Τεόντοσιτς με τον Φώτση είχαν ενδεχομένως να λύσουν διαφορές από τα τελευταία πλέι οφ Παναθηναϊκού-Ολυμπιακού. Αυτός ο «κομήτης» ο Κέσελι, όμως, πότε πρόλαβε να μπει στο πνεύμα του συλλογικού μίσους και άρχισε να χτυπάει πισώπλατα, κατά σύμπτωση, μόνο παίκτες του Παναθηναϊκού; Αλλά και ο Κρίστιτς από το ΝΒΑ, πού αγωνίζεται; Και αυτό το νέο πουλέν του Ιβκοβιτς, ο Μπιέλιτσα, που παραλίγο να ερχόταν κι αυτός στον Ολυμπιακό;
Το χειρότερο όμως είναι ότι μετά την παρέμβαση του γεν. γραμματέα της FIBA, Πάτρικ Μπάουμαν, οι παίκτες που ενεπλάκησαν στα επεισόδια κινδυνεύουν να τιμωρηθούν εν όψει Παγκοσμίου Πρωταθλήματος. Και που εάν συμβεί θα ισοδυναμεί με καταστροφή και για τις δύο ομάδες. Γιατί τόσο εμείς όσο και η Σερβία έχουμε δυνατότητες για υψηλές διακρίσεις, που εάν υπάρξουν αποκλεισμοί παικτών πιθανότατα θα πάνε περίπατο. Θα πει ίσως κανείς, ότι οι παίκτες μας, που στην συντριπτική τους πλειονότητα εκτός από καλοί αθλητές είναι και καλά παιδιά, έπρεπε να επιδείξουν αυτοσυγκράτηση και ψυχραιμία. Ναι. Μόνο που κάτι τέτοιο είναι εύκολο να το λες και δύσκολο να το κάνεις. Ιδίως όταν μέσα στο σπίτι σου δέχεσαι επιθέσεις σαν αυτές που εξαπέλυσαν ο Τεόντοσιτς, ο Μπιέλιτσα, ο Κέσελι και ο θρασύδειλος ψυχάκιας Κρίστιτς.
