Οι Δήμοι βρίσκονται εδώ και χρόνια στη μετάβαση στο νέο ρόλο που τους επιφυλάσσει η η προσαρμογή του οικονομικού μας συστήματος στις νέες συνθήκες.
Οι πολιτικές που ξετυλίγονται για να υπηρετήσουν τον παραπάνω στόχο δημιουργούν τριγμούς και ένα διαρκή αναβρασμό στους εργαζόμενους, αλλά και στους δημότες που βλέπουν τον δήμο να τους τα παίρνει συχνότερα και περισσότερο.
Ο “Kαποδίστριας” και ο νέος Δημοτικός και Κοινοτικός Κώδικας, είναι η τελευταία εκσυγχρονιστική επίθεση των οικονομικών και πολιτικών συμφερόντων που λυμαίνονται τους Δήμους.
ΜΕΡΟΣ Β
ΕΡΩΤΗΣΗ : Τι προβλήματα αντιμετωπίζουν σήμερα οι εργαζόμενοι στους Δήμους ;
Μίτσος ( δημοτικός υπαλληλος) : Σοβαρό πρόβλημα αντιμετωπίζει μεγάλο κομμάτι των εργαζόμενων στους Δήμους με τα βαρέα και ανθυγιεινά. Πάνω από ένα χρόνο έχουν παρθεί αποφάσεις από την Ομοσπονδία μας- για παραπέρα δράση των εργαζομένων- όμως έμειναν στα λόγια. Στα λόγια έμειναν επίσης οι εξαγγελίες από το κράτος.
Πρόβλημα επίσης είναι οι εποχιακοί εργαζόμενοι, που επιδράει συνολικά στην εργασία και στο μόνιμο προσωπικό. Θα πρέπει οι προσλήψεις να είναι μόνιμες, εκτός από εξαιρετικές περιπτώσεις (πυρκαγιές, χιονοπτώσεις κλπ) και μόνο για το διάστημα που υπάρχει το πρόβλημα.
Κώστας ( εργαζόμενος σε Δημοτική επιχείρηση) : Η Τ.Α θέλει τους εργαζόμενους υποταγμένους. Η τακτική γνωστή. Από τη μια επιδόματα, πλασματικές υπερωρίες και όχι αυξήσεις στους μισθούς. Διάσπαση των εργαζομένων σε μόνομους, αορίστου, εποχιακούς. Εκμετάλλευση της συνεχώς αυξανόμενης ανεργίας στον ιδιωτικό τομέα, και μαζικά συμμετοχές σε διαγωνισμούς για το δημόσιο ,γενικά. Εφησυχασμός των εργαζόμενων και έλλειψη μαχητικότητας για προώθηση ζητημάτων που αφορούν γενικά την εργατική τάξη. Οι κινητοποιήσεις αφορούν συντεχνιακά θέματα. Στο Δήμο μας η δημοτική επιχείρηση έκλεισε και οι περισσότεροι εργαζόμενοι πέρασαν στο Δήμο με σχέση εργασίας αορίστου χρόνου. Κάποιοι όμως πήραν το δρόμο της ανεργίας γιατί δεν είχαν τις προϋποθέσεις του Ν. 3463.
Γιάννης (δημοτικός υπάλληλος) : Το μεγαλύτερο πρόβλημα, είναι το πώς επιδράει η μονιμότητα στην ανάπτυξη της πολιτικής και συνδικαλιστικής συνείδησης. Υπάρχει μεγάλη δυσκολία στην πάλη για πραγματικές αυξήσεις. Έτσι κάθε χρόνο περνάει εύκολα η κρατική εισοδηματική πολιτική της τάξης του 3%, και κάποια μικροεπιδόματα για να φαίνεται ότι κλείνουν νικηφόρα οι κινητοποιήσεις που γίνονται. Αυτό γίνεται σε συνδυασμό με την δυνατότητα μεγάλου κομματιού εργαζομένων για δεύτερη δουλιά, σε γνώση της δημοτικής εξουσίας, λόγω του ωραρίου εργασίας.
Σωκράτης (δημοτικός υπάλληλος) : Στο Δήμο μας τίποτα δεν φαίνεται να αλλάζει μετά και τις δημοτικές εκλογές. Το εργασιακό παραμένει στάσιμο, ενώ εκπνέει σιγά-σιγά η διορία του νέου δημοτικού κώδικα. Η μόνο προσπάθεια της διοίκησης είναι να έχει τον έλεγχο των σωματείων των εργαζομένων για να μην υπάρχουν αντιδράσεις. Ταυτόχρονα η νέα διοίκηση μάλλον βγάζει ένα-ένα τα λιθαράκια τόσων χρόνων δημοτικής συγκοινωνίας, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των εργαζομένων, που φυσικά δεν αρκούν.
ΕΡΩΤΗΣΗ : Ο εργαζόμενος – δημότης, τι εισπράττει (παροχές) από όλο αυτό το χορό εκατομμυρίων των δήμων σήμερα ;
Μίτσος ( δημοτικός υπαλληλος) : Αυτό που ζει βασικά ο δημότης είναι η διαρκής αύξηση των δημοτικών και άλλων τελών. Πληρώνει διαρκώς για αμφίβολες παροχές.
Πληρώνει για κατασκευή πεζοδρομίων, πληρώνει για παιδικούς σταθμούς, τώρα πληρώνει και κλήσεις για παρκάρισμα.
Κώστας ( εργαζόμενος σε Δημοτική επιχείρηση) : Τα μόνα που φαίνεται να επιδράνε θετικά στην καθημερινότητα του δημότη είναι η δημοτική συγκοινωνία και τα ΚΕΠ. Στα υπόλοιπα έχουμε στην καλλίτερη περίπτωση ημίμετρα στις κοινωνικές παροχές, παιδικούς σταθμούς , δημοτικές κατασκηνώσεις κ.α. Δυσανάλογες αυξήσεις στα τροφεία των παιδικών σταθμών. Ελλιπή καθαριότητα των κοινόχρηστων χώρων, ανύπαρκτη ή προβληματική διαμόρφωση χώρων πρασίνου, αναψυχής, άθλησης.
Κυκλοφοριακές μελέτες για εξυπηρέτηση μόνο εμπορικών και οικονομικών συμφερόντων. Συνεχή άυξηση ανταποδοτικών τελών, χωρίς αντίστοιχη αύξηση παροχών.
