Θανάση Κάππου
Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ
Επιλογή από άρθρα, κείμενα, συνεντεύξεις του ΚΩΣΤΑ ΚΑΠΠΟΥ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΛΗΘΕΙΑ Αθήνα 2007
Εμείς-η μεταπολιτευτική γενιά- λόγω ιστορικών συγκυριών ευνοηθήκαμε, βρήκαμε σχεδόν έτοιμο στρωμένο δρόμο πολιτικών και κοινωνικών ενδιαφερόντων και έκφρασε κάθε ένας τον νεολαιίστικο ενθουσιασμό του μέσα από το πλήθος των προοδευτικών αριστερών κομμάτων και οργανώσεων νεολαίας.
Την αγωνιστική έξαρση της εποχής σκίαζαν οι ηρωικές αντιφασιστικές πράξεις επωνύμων αγωνιστών, το νεολαιίστικο έπος του πολυτεχνείου, οι κατ΄ αρχήν ημιπαράνομες προσπάθειες κομμουνιστικής οργάνωσης.
Εκ των γεγονότων το ΚΚΕ η ΚΝΕ και όσοι συναγωνιστές βρέθηκαν κοντά, κατέχουν την πλέον πολύτιμη εμπειρία εκείνης της όχι και τόσο περασμένης εποχής. Θεωρώ εκείνη την εποχή κοινωνιολογικό και πολιτικό εργαστήρι που μαζί με όσα προηγήθηκαν και ακολούθησαν προσφέρουν ένα απέραντο πεδίο για έρευνα και μελέτη, για εμπειρική παρατήρηση και θεωρητική επεξεργασία, προσφέρουν μοναδικές δυνατότητες για διατύπωση απόψεων υποθέσεων ιδεών.
Το πόσο αξιοποιείται και από ποιους είναι ζήτημα που μόνο στη ζωή μπορεί να αποδειχτεί, γιατί ως γνωστό η ιστορία δεν κληρονομείτε ούτε μεταβιβάζεται, απλώς διεκδικείτε. Και στην διεκδίκηση της ιστορικής συνέχειας έχουν δικαίωμα όλοι όσοι το επιθυμούν μόνο ας μάθουν αν δεν το ξέρουν πως θα κριθούν αυστηρά για τα πεπραγμένα τους.
Δικαίωμα στην ιστορική κρίση των γεγονότων έχουν όλοι όσοι το επιθυμούν από όποια σκοπιά και αν το βλέπουν. Οι διαφορετικές ή ακόμα και οι εκ διαμέτρου αντίθετες κρίσεις θεωρώ πως είναι απολύτως εποικοδομητικές, ειδικά για φλέγοντα πολιτικά ζητήματα του κοντινού παρελθόντος που επηρεάζουν το κίνημα στις μέρες μας. Πέφτουν στο κενό οι όποιες προσπάθειες προσώπων ή κομμάτων, στο όνομα μιας αποπολιτικοποιημένης, αλλοτριωμένης και ανεπαρκούς κομματικότητας, να συκοφαντούν βιβλία, εφημερίδες, και επώνυμες πολιτικές απόψεις, εμποδίζοντας την συζήτηση μεταξύ σημερινών αγωνιστών που παραπέμπει σε αναζήτηση αιτιών για την σημερινή πτωτική πορεία του αριστερού προοδευτικού κινήματος στη χώρα μας και παγκοσμίως.
Ο Θανάσης Κάππος γιος του αξέχαστου συντρόφου Κώστα Κάππου με το βιβλίο που έκδωσε μας δίνει μια μοναδική ευκαιρία να θυμηθούμε να αναλογιστούμε να βάλουμε σε δοκιμασία τα πολιτικά μας κριτήρια, ασφαλώς του αξίζουν συγχαρητήρια. Μέσα από συνεντεύξεις, άρθρα, πολιτικές αναλύσεις δίνει πολύτιμα στοιχεία για την ζωή του πατέρα του από την γέννησή του το 1937, την πολιτική του δράση το 1956 και το 1958με την ΕΔΑ, την πρώτη του σύλληψη από την φασιστική χούντα το 1968 τα φριχτά βασανιστήρια και η εξορία στη Λέρο, την αποφυλάκιση το 1971 και την οργάνωσή του στην ΚΝΕ στα 37 του χρόνια όπου ανέλαβε την οργάνωση της Αθήνας.
Ξανά στα μπουντρούμια της ασφάλειας με το πολυτεχνείο νέα βασανιστήρια ως την αποφυλάκισή του με την πτώση της χούντας το 1974. Μέλος της κεντρικής επιτροπής του ΚΚΕ στο 9ο συνέδριο, βουλευτής και κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του, διαφώνησε το 1989 με το κοινό πόρισμα ΚΚΕ-ΕΑΡ και την συγκρότηση του Συνασπισμού, αρνείται να ψηφίσει στην βουλή την κυβέρνηση Τζανετάκη (Ν.Δ.-ΣΥΝ) και διαγράφεται από το ΚΚΕ.
Το 1991 εν μέσω των γνωστών διασπαστικών εξελίξεων δηλώνει «…σήμερα οι κομμουνιστές πρέπει να βάλουν ζήτημα να γίνει συνέδριο το οποίο θα προετοιμάσει οργανωτική επιτροπή από κομμουνιστές και από αυτούς που δεν είναι τώρα στο ΚΚΕ και να επαναδιατυπώσει την ταχτική και την στρατηγική. Αυτό θα είναι και η λυδία λίθος για το τι θέλει η ηγεσία των λεγομένων συντηρητικών. Αν δεν το κάνουν, τότε σημαίνει ότι απλώς θέλουν να μερεμετίσουν το κόμμα για να μπορεί να παίζει συμπληρωματικό ρόλο στο πλαίσιο του συστήματος.» Σελ. 219
Σήμερα μας δίνεται η δυνατότητα να κρίνουμε τον χαρακτήρα των αλλαγών μετά την διάσπαση και την επικράτηση της σημερινής ηγεσίας στο ΚΚΕ, τις επιπτώσεις στο γενικότερο κίνημα και ο κάθε ένας να βγάλει τα συμπεράσματά του.
Στις συναρπαστικές σελίδες του βιβλίου ξεδιπλώνεται ο χαρακτήρας το ήθος το μέγεθος του αγωνιστή που παραμένει κομμουνιστής και εκτός του κόμματος για το οποίο αφιέρωσε την ζωή του και ενάντια στην ηγεσία του. Που δεν κρύβεται πίσω από την ανωνυμία των συλλογικών οργάνων και την ψευτοδημοκρατική ταχτική των ιτριγκαδόρων των κομματικών μηχανισμών, γι΄ αυτόν η διαφωνία και η συμφωνία έχει ταξική ουσία και δεν παίζεται στην ταχτική. Εκφράζει ελεύθερα την πολιτική του άποψη για πρόσωπα και καταστάσεις έως το τέλος τεκμηριώνοντάς την με το συγγραφικό του έργο (τέσσερα βιβλία).
Ο Κώστας Κάππος έδωσε και δίνει την δυνατότητα σε όσους το επιθυμούν να συμφωνήσουν ή να διαφωνήσουν μαζί του για τις θεωρητικές και ιδεολογικές του θέσεις. Όμως στις μέρες μας που η απογοήτευση είναι το άλλοθι της αποστράτευσης του συμβιβασμού του βολέματος, η αγωνιστική ζωή του είναι φωτεινό παράδειγμα που έχει ανάγκη το προοδευτικό κίνημα.
Οκτώβριος 2007
Γ.Α.ΑΓΓΕΛΙΔΗΣ
Το βιβλίο για τον Κώστα Κάππο διατίθεται και από την εφημερίδα μας.
