Δεν έκρυψε την πρόθεσή του ο εργοδότης δήμαρχος να συγκεντρώσει από κάθε τμήμα του Δήμου, τα ονόματα όσων απήργησαν
Δεν χρειαζόταν τόση φασαρία, οι εκκαθαριστές μισθοδοσίας θα το έκαναν αναγκαστικά στο τέλος του μήνα. Γιατί λοιπόν οι τυμπανοκρουσίες, που χαλάνε και το "φιλεργατικό προφίλ του πατερούλη δημάρχου" ;
Τα περιθώρια στένεψαν, η παπάρα τελείωσε. Η εποχή της διαπαραταξιακής, της "επιστημονικής" αξιολόγησης του προσωπικού, των πανηγυρισμών για τη νομική "του" νίκη ανήκουν στο παρελθόν.
Γι' αυτό με τα μαντρόσκυλα του έδωσε "πολιτικό χαρακτήρα" στην απεργία ρίχνοντας συνθήματα του στυλ:
- Τώρα θα δούμε τους πραγματικούς μας φίλους.
- Όποιος απεργήσει είναι απέναντί μας (εχθρός).
Και να σκεφθεί κανείς ότι βρισκόμαστε στο έτος 2009, σε μια επιχείρηση του ευρύτερου δημόσιου τομέα,και μιλάμε για το αναφαίρετο δικαίωμα της απεργίας, δικαίωμα που στον ιδιωτικό τομέα έχει χτυπηθεί προ πολλού, και η επιτυχής οργάνωση μιας απεργίας αποτελεί ηρωική πράξη.
Στόχος της νέας τρομοκρατικής επίθεσης του εργοδότη - δημάρχου είναι να αποφύγει τα χειρότερα. Να πείσει ότι στις επαπειλούμενες απολύσεις, αυτοί που αγωνίζονται θα την πληρώσουν πρώτοι, και οι τρομοκρατημένοι λουφάζοντες, με επικεφαλής τους θλιβερούς εργοδοτικούς συνδικαλιστές (του) θα διασωθούν.
Τα πράγματα όμως μάλλον είναι ακριβώς ανάποδα.
Αν το αφεντικό μπορούσε να πετάξει έξω 1.500 εργαζόμενους και να βάλει μέσα 1.500 εξαπατημένους δικούς του θα το είχε κάνει.
Δεν μπορεί όμως. Και δεν μπορεί γιατί οι εργαζόμενοι δεν πάτησαν την πεπονόφλουδα που πατούσαν 20 χρόνια.
Οι πιο επισφαλείς και πιο βολικοί για απόλυση λοιπόν είναι αυτοί που λουφάζουν και ελπίζουν έτσι να τη γλυτώσουν.
Αυτή η ιστορία όμως κάποτε πρέπει να τελειώσει. Να σταματήσει να θεωρείται φυσιολογικό γεγονός ότι ο κάθε δήμαρχος θα βολεύει τους δικούς του.
Και αυτή την ιστορία μόνο οι εργαζόμενοι μπορούν να την τελειώσουν.
Οι εργαζόμενοι μέσα και έξω από το Δήμο.
