ΟΥΓΓΑΡΙΑ : Xωριό ΝΙΚΟΣ ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ
Έτυχε να βρεθούμε στην Ουγγαρία. Είμαστε αποφασισμένοι με το που πατήσαμε το πόδι μας στη Βουδαπέστη να επισκεφθούμε το ελληνικό χωριό ΝΙΚΟΣ ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ,
για το οποίο είχε γυριστεί η γνωστή ταινία
ΚΑΛΗ ΠΑΤΡΙΔΑ ΣΥΝΤΡΟΦΕ.
Το χωριό αυτό χτίστηκε και κατοικήθηκε το 1950 από έλληνες πολιτικούς πρόσφυγες που βρέθηκαν στην Ουγγαρία μετά την ήττα του ΔΣΕ!
Ξέραμε πως μέχρι σήμερα υπάρχουν έλληνες κάτοικοι.
Το εγχείρημα δεν ήταν απλό, καθώς βρίσκεται 60 χιλιόμετρα έξω από τη Βουδαπέστη και δεν ήταν ιδιαίτερα εύκολη η πρόσβαση.
Ρωτώντας όμως δεν πάς μόνο στην πόλη, αλλά και στο Ν. ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ !
Έτσι αφού εξασφαλίσαμε ίδια μέσα μεταφοράς ξεκινήσαμε το ταξίδι μας, και σε
1,5 ώρα διασχίζοντας τον κάμπο και περνώντας αρκετά χωριά προσεγγίσαμε τον προορισμό μας. Όσο πλησιάζαμε αισθανόμαστε κάπως περίεργα.
Αντιστασιακούς όλοι έχουμε γνωρίσει, αλλά να πας στο Ν.ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ είναι κάπως …
Στην είσοδο του χωριού μας καλωσόρισε η ταμπέλα στα ελληνικά ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΑΤΕ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΑΣ ΝΙΚΟΣ ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ. Φτάσαμε στην πλατεία που ήταν το Δημαρχείο, το ελληνικό σχολείο, το επιβλητικό μνημείο του Ν. ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗ, όλα με δίγλωσσες ταμπέλες. Και φυσικά το ελληνικό καφενείο, το Ζαχαροπλαστείο ΓΑΛΑΝΗΣ.
Πλησιάσαμε διστακτικά. Δεν προλάβαμε να διστάσουμε πολύ, βγήκαν αμέσως και μας κάλεσαν μέσα. Στο εσωτερικό (επιτέλους ..!) κάπνα ντουμάνι, ελληνικά τραγούδια και φωτογραφίες στους τοίχους. Βεβαίως η αφίσα της Εθνικής ποδοσφαίρου, και από ομάδες ΑΕΚ, ΠΑΟΚ, ΑΡΗΣ (μόνο). Αφού έγιναν οι πρώτες συστάσεις, μας ρώτησαν πως βρεθήκαμε εκεί. Αφού έγιναν και οι δεύτερες η συγκίνηση ήταν έκδηλη και από τις δύο πλευρές και η ενημέρωση - ξενάγηση πλήρης.
Μας είπαν ότι το 1950 το χωριό κατοικούσαν 1800 έλληνες και 300 Ούγγροι, ενώ τώρα η αναλογία είναι ακριβώς ανάποδη. Ακόμα και σήμερα που οι περισσότεροι επαναπατρίστηκαν υπάρχουν έλληνες 5ης γενιάς, λειτουργεί ελληνικό σχολείο και ο δήμαρχος είναι ελληνικής καταγωγής. Μια φορά το χρόνο συγκεντρώνονται κάπου στη Θεσσαλονίκη οι κάτοικοι του χωριού που επαναπατρίστηκαν , και πηγαίνουν και από εδώ. Η οικονομική δραστηριότητα του χωριού ήταν κυρίως αγροτικές δουλειές και υπήρχε και συνεταιρισμός 200 γυναικών του χωριού που έφτιαχναν ρουχισμό εργασίας. Βεβαίως σήμερα δεν υπάρχει ,ακολούθησε το δρόμο των υπόλοιπων επιχειρήσεων της Ουγγαρίας. Συναντήσαμε και ανθρώπους που επαναπατρίστηκαν το 80-85, αλλά ξαναγύρισαν.
Βεβαίως η συζήτηση επεκτάθηκε και σε θέματα που εύκολα μπορεί να φανταστεί κανείς, αλλά σεβόμενοι την επιθυμία των συνομιλητών μας την κρατάμε για μας που είχαμε την τύχη να βρεθούμε στο Ν. ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ.
Ήταν πια σχεδόν απόγευμα όταν πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Κοιτώντας από το αυτοκίνητο τους συντρόφους να μας αποχαιρετούν συγκινημένοι, συνειδητοποιήσαμε ότι θα είμαστε πραγματικά ασυγχώρητοι αν πηγαίνοντας στην Ουγγαρία δεν πηγαίναμε στο χωριό Ν.ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ.
Βαγγέλης Γονατάς
