«Δεν μ’ ενδιαφέρει κύριε αν υπάρχετε»!!!
Το να παρακολουθήσεις ένα Δημοτικό Συμβούλιο, μπορεί ν’ αποδειχθεί άκρως «εκπαιδευτικό» και κατατοπιστικό.
Την νοοτροπία και την αντίληψη, με την οποία αντιμετωπίζουν τα προβλήματα των κατοίκων (ειδικά όταν είναι χρόνια), οι περισσότεροι (ευτυχώς όχι όλοι) Δημοτικοί Σύμβουλοι, κυρίως όταν είναι η εξουσία του Δήμου, είτε την έχουν, είτε την αποκτούν, με την παρατεταμένη εκλογή τους, όπως γίνεται στον Δήμο της Κηφισιάς.
Οι ίδιοι Δημοτικοί Σύμβουλοι, μεταπηδώντας από τον ένα στον άλλο συνδυασμό, εκλέγονται εδώ και χρόνια.
Μ’ αφορμή την επίσκεψη του Συλλόγου των Εργατικών Κατοικιών & Κ.Κηφισιάς, στο Δημοτικό Συμβούλιο, για την αντικατάσταση του δικτύου αποχέτευσης (έργο που ξεκίνησε και σταμάτησε), πλευρές αυτής της νοοτροπίας ξεδιπλώθηκαν μέσα από τις απαντήσεις ορισμένων Δημοτικών Συμβούλων, στην προσπάθειά τους να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα ( την απραξία των Δημοτικών αρχών και την υποβάθμιση της περιοχής).
Ο κανονισμός συζήτησης στα θέματα προ ημερησίας διάταξης, θέματα που συνήθως αφορούν προβλήματα των κατοίκων προβλέπει να εκθέτει την άποψή του για το θέμα ο Δήμαρχος, μετά να παίρνουν τον λόγο οι Δημοτικοί Σύμβουλοι, και αν θέλει το προεδρείο δίνει το λόγο στον εκπρόσωπο των κατοίκων, πριν δώσει τις τελικές του απαντήσεις ο Δήμαρχος.
Η αντιδημοκρατική αυτή διαδικασία δεν επιτρέπει στους δημότες να προβάλλουν το πρόβλημά τους, όπως θα ‘πρεπε.
Τα Δημοτικά Συμβούλια θα έπρεπε να είναι βήμα για ν’ ακούγονται οι κάτοικοι, μιας και έχουν εκλεγεί από αυτούς και η διαδικασία θα έπρεπε να βοηθάει και όχι να κόβει την δυνατότητα αυτή.
Το ότι ο Σύλλογος των Εργατικών παίρνει το λόγο στα Δημοτικά Συμβούλια είναι κατάκτηση που κερδήθηκε ύστερα από πολλές μάχες, με δυναμική παρουσία, επιβάλλοντας ν’ ακούγεται η άποψή του. Σε άλλο Σύλλογο, η Πρόεδρος κ.Κοσμά δεν έδωσε το λόγο με το απαράδεκτο σχόλιο «Δεν με ενδιαφέρει κύριε αν υπάρχετε»!!
Έτσι η εκάστοτε «εξουσία» του Δήμου καβαλάει το καλάμι , λειτουργώντας απαξιωτικά προς τον κόσμο.
Μερικοί από τους Δημοτικούς Συμβούλους νομίζουν ότι εκλέχτηκαν για να προσφέρουν, εν είδει «φιλανθρωπικού» έργου. Το θέμα συζήτησης αφορούσε την αποχέτευση, αλλά η. κ. Κεφαλά, θέλοντας μάλλον να πείσει ότι οι Εργατικές έχουν την προσοχή του Δήμου, μιλούσε για την ενισχυτική διδασκαλία στα παιδιά των Εργατικών, θεωρώντας μάλλον ότι οι κάτοικοι πρέπει να είναι «υποχρεωμένοι», αφού μέχρι γράμματα τους μαθαίνουν.
Ανάλογα παραδείγματα «φιλανθρωπικής» συμπεριφοράς, διανομής «ελεημοσύνης» προς τους σεισμοπαθείς, που προσπαθούν να χτυπήσουν στην αξιοπρέπεια του κόσμου, ζήσαμε και την περίοδο των σεισμών.
Ευελπιστούν όμως στην εξαργύρωση του «κοινωνικού τους έργου» με την ψήφο την κατάλληλη στιγμή.
Αλλά και ο κ. Δήμαρχος υποστήριξε ότι η περιοχή μας δεν είναι αδικημένη, αφού οι μισές Εργατικές δουλεύουν στο Δήμο!!
Όταν ο Δήμος βρει ανέργους στην Πολιτεία και στο Κεφαλάρι μπορεί να τους προσλάβει και να διώξει τους «προνομιούχους» κατοίκους των Εργατικών που καταλαμβάνουν τις θέσεις εργασίας.
Κοροϊδευόμαστε; Ο δήμος προσλαμβάνει με κοινωνικά κριτήρια;
Οι συμβάσεις έργου ή οι 4μηνες συμβάσεις (γιατί η ουρά είναι μεγάλη), δεν αποτελούν ομηρικές προσλήψεις, που βοηθούν το σύστημα επανεκλογής;
Είναι τα παραθυράκια που επιτρέπουν στο σύστημα εξουσίας, να καταντά το δικαίωμα στη δουλειά ένα αλισβερίσι, που περνάει μέσα από τον γνωστό, το μέσον, την ψήφο.
Αν αποδεικνύουν κάτι όλα τα παραπάνω είναι με πόση ευκολία ξεχνιούνται όλα τα ωραία λόγια και οι υποσχέσεις την επομένη των εκλογών.
Το σύστημα εξουσίας φτιάχνει Δημοτικούς Συμβούλους «σωτήρες», που λειτουργούν σαν μικροί βουλευτές, μακριά και έξω από τα καθημερινά προβλήματα του κόσμου.
Η αντιμετώπιση «δεν με ενδιαφέρει κύριε αν υπάρχετε» πρέπει να βάζει τον κόσμο μπροστά στην ευθύνη του, που είναι μία:
ότι τους ακούει ακόμα, αντί να τους «στείλει σπίτι τους» όλους.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΛΟΥΚΙΑ
