ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ
Παραγωγης 2004
Η ταινία παρουσιάζει τις τελευταίες στιγμές του τέρατος με το όνομα Χίτλερ. Την ώρα που τα σοβιετικά στρατεύματα είναι ήδη στο Βερολίνο. Ωστόσο ερωτηματικά έχουν διατυπωθεί και σάλος έχει ξεσπάσει κύρια στη Γερμανία για το κατά πόσο είναι θεμιτή η παρουσίαση του Χίτλερ σαν ένα ανθρώπινο ον που συζητάει, οργίζεται, φέρεται τρυφερά στον σκύλο ή στην ερωμένη του.Είναι αλήθεια ότι στην ταινία ο Χίτλερ δακρύζει, και μάλιστα δύο φορές. Οχι όμως γιατί συμπονά τον γερμανικό λαό ή δείχνει κάποια ένδειξη μετάνοιας αλλά γιατί αντιλαμβάνεται το τέλος του Τρίτου Ράιχ στη μια περίπτωση και γιατί τον πρόδωσε ο πιστός του Χίμλερ στην άλλη.Πρόκειται για μία ανούσια και ξεφτιλισμένη ταινία, που επιχειρεί να παρουσιάσει στους ανιστόριτους, το τέρας σαν άνθρωπο. Όλοι γνωρίζουν ότι ο Χίτλερ, και όσοι τον περιστοιχίζαν, ήταν καθάρματα. Λέει τέτοιο πράγμα η ταινία; ΟΧΙ! Γιατί; Ρωτήστε το σκηνοθέτη!Αξίζει κάποιος να τη δει; ΟΧΙ! Γιατί; Γιατί η ταινία είναι αδιάφορη, δεν είναι πολεμική, περιορίζει το ενδιαφέρον της στο τι έκανε ο Χίτλερ στις τελευταίες του στιγμές! Και γιατί να ενδιαφέρει τον κόσμο αυτό; Καλά είπανε κάποιοι ότι η ταινία είναι προπαγλανδα υπέρ του Χίτλερ, παρουσιάζοντας το τέρας σαν άνθρωπο! 157 λεπτά χαμένα από τη ζωή μου!!!!
Aντώνης Ελευθεράτος
