ΤΟΠΙΟ ΣΕ ΚΡΙΣΗ – σε πέντε πράξεις, εισαγωγή και επίλογο (2/7)

mastrogiani

Πρώτη πράξις

Φορτίο με οράματα και μνήμες

Οι φίλοι μας, όπως λέει το τραγούδι που επιλέξαμε ως βάση του σεναρίου, ποτήρι στο ποτήρι, ντουμάνι στο ντουμάνι, κάνανε το ρεσάλτο στο καράβι αλλάξανε και τον χάρτη, που όπως λέω εγώ αυτό έπλεε στον Δούναβη. Με την «γεωγραφική» αλλαγή αποκαλύφθηκε μια άλλη Βαλκανική ασύνορη, βγαλμένη από τη Χάρτα του Ρήγα, που δέχεται μονίμως αποβάσεις και επιδρομές βαρβάρων, αυτό φυσικά δεν είναι και τόσο αποκαλυπτικό ούτε δύσκολο να αποτυπωθεί σκηνοθετικά για τον απλό λόγο ότι είναι πασίγνωστο και εννοείται σε κάθε αναφορά πολιτική ή καλλιτεχνική για τα Βαλκάνια, έχουν «περάσει» όλοι οι επιδρομείς του κόσμου από εδώ.

 Ο Δούναβης διασχίζοντας όλη σχεδόν την Ευρώπη εκβάλλει στη Μαύρη Θάλασσα και φτάνει μέσω της Προποντίδας στο Αιγαίο και από εκεί στη Μεσόγειο. Μπορούμε δηλαδή να υποστηρίξουμε πως ο Δούναβης είναι η εισβολή της Μεσογείου στα Βαλκάνια στην Ευρώπη. Η Ελλάδα δηλαδή, θαλάσσιο σταυροδρόμι σε αυτή την διαδρομή είναι και Βαλκάνια και Ευρώπη και Μεσόγειος, να γιατί ποτέ κανείς γεωγράφος ή ιστοριογράφος δεν κατάφερε να προσδιορίσει από Γεωγραφική άποψη τι είναι τα Βαλκάνια, ή που ανήκει η Ελλάδα να γιατί τα σύνορα στα Βαλκάνια είναι εντελώς αυθαίρετα. Μόνο με πολιτιστικά κριτήρια μπορεί κάποιος να βρει κάποια άκρη και πάλι είναι πολύ πιθανό να πέσει σε σύγχυση, μόνο που θα είναι μια ενδιαφέρουσα σύγχυση που όσο το ψάχνει τόσο θα μεγαλώνει και θα γίνεται και ποιο γοητευτική.

Παρακολουθούμε το καράβι στον Δούναβη, ταξιδεύει με ένα τεράστιο κεφάλι - προτομή  του Λένιν, φαίνεται να ταξιδεύει εντελώς έρημο χωρίς πλήρωμα χωρίς καμία κίνηση επάνω του. Προφανώς το κεφάλι –προτομή κάποιοι το κατέβασαν από κάποιο βάθρο του προσκυνήματος που το είχαν βάλει ως τουριστική ατραξιόν οι γραφειοκράτες κρατικοί λειτουργοί του προηγούμενου σοσιαλιστικού καθεστώτος και το φόρτωσαν αφήνοντάς το μόνο του σε ακυβέρνητο καράβι να πηγαίνει με το ρεύμα του Μεγάλου ποταμού, περιφερόμενο αναζητώντας πρόθυμο πλήρωμα και καινούργιο μέρος, νέο έδαφος που πάνω του θα το αποθέσουν ελπίζοντας σε μια νέα επανακόλληση με το «κυρίως ειπείν σώμα» του επαναστάτη και διανοούμενου, που προφανώς είναι χαμένο και αναζητούμενο.

Προς τον Βαλκανικό νότο έχει βάλει ρότα το γνωστό μας καράβι, φορτωμένο  σύμβολα και μνήμες. Τώρα έχει κάποια κίνηση στο κατάστρωμα. Είναι οι φίλοι οι φευγάτοι που κάνανε το ρεσάλτο από το τραγούδι του Ξυδάκη στην προηγούμενη «Εισαγωγή – στο Τοπίο στη κρίση». Ρότα λοιπόν με τους ρεσαλταρισμένους φίλους για πλήρωμα να έχουν κρεμάσει γύρω γύρω στο καράβι κόκκινες και μαύρες σημαίες.

Αυτή είναι η πρώτη πράξη που «βλέπουμε», κλεμμένη κατά το μισό ξέρετε από πού. Της δίνω δέκα οκτώ (18)λεπτά της ώρας κινηματογραφικό χρόνο.