Στο Ινστιτούντο Βίλχεμ Ράιχ έγινε παρουσίαση από τον κ. Παναγιώτη Κτενά, ψυχοθεραπευτή, για το πρόβλημα της κατάθλιψης, σύγχρονης μάστιγας του δυτικού κόσμου. Στην παρουσίαση αναλύθηκαν πλευρές του προβλήματος που αφορούν τη ψυχιατρική προσέγγιση σε συνδυασμό με τη φαρμακευτική αντιμετώπισή του ενώ ταυτόχρονα εξετάστηκαν ψυχοκοινωνικοί και περιβαντολογικοί παράγοντες οι οποίοι επιδρούν καταλυτικά στην ανάπτυξή της:
«Ο δυτικός πολιτισμός στηρίζεται σε 4 ιδεολογικούς πυλώνες (ανθρωποκεντρισμός, ατομοκεντρισμός, υλισμός & ορθολογισμός) οι οποίοι ενώ αρχικά δούλεψαν θετικά στην εξέλιξη του ανθρώπου σήμερα καθίστανται προβληματικοί:
· Ο Ανθρωποκεντρισμός καθιέρωσε μια σχέση ασύδοτης εκμετάλλευσης του περιβάλλοντος χωρίς φροντίδα με ταυτόχρονη αποξένωση του ανθρώπου από αυτό, με προφανείς βλάβες στην υγεία και στο μέλλον του πλανήτη.
· Ο Ατομοκεντρισμός θεοποίησε την ατομικότητα και περιφρόνησε την κοινωνία, τη συλλογικότητα, την ομάδα. Καλλιέργησε τις ατομικιστικές συγκρούσεις, κατέστρεψε τις ανθρώπινες σχέσεις και δημιούργησε πραγματικούς (και όχι φανταστικούς) εχθρούς και έτσι προσαυξήθηκαν οι παρανοειδείς τάσεις μεταξύ των ανθρώπων οι οποίες μπορεί να μην είναι ψυχιατρικά παθολογικές όμως «κάνουν τη δουλειά τους» (ξενοφοβία, ρατσισμός).
· Ο Υλισμός (όχι ο επιστημονικός) αντικατέστησε την πραγματική-πυρηνική ανάγκη και επιθυμία με το εμπόρευμα και ευνόησε σε υπερθετικό βαθμό την κατανάλωση, με σκοπό το κέρδος. Όλα θεωρούνται εμπορεύσιμα. Καταναλώνεις πολύ άρα αξίζεις πολύ. Προσθέτοντας και την ταχύτητα κίνησης του κεφαλαίου, που ακολουθεί την ταχύτητα κίνησης της πληροφορίας, συμπαρασύροντας όλο το εποικοδόμημα, οδηγεί τον άνθρωπο στην αντιοικολογική θέση, να καταναλώνει ενέργεια περισσότερη από όση μπορεί να προσφέρει στον ευατό του, με προφανή κατάληξη τη διατάραξη της ενεργειακής ισορροπίας του οργανισμού, στην κατεύθυνση της χαμηλής ενέργειας. Αντιδραστική κατάθλιψη η οποία μπορεί να εξελιχθεί σε παθολογική.
· Ο Ορθολογισμός (σκέπτομαι άρα υπάρχω) που δημιούργησε σχίσμα μέσα στο γνωστικό πεδίο και σχίσματα μεταξύ των πεδίων του ευατού δηλαδή γνωστικού, συγκινησιακού, φυσιολογικού και στάσης, καταλήγοντας να θεοποιήσει τον εργαλειακό λόγο (δρούμε με βάση την αρχή: ποιό είναι το συμφερότερο) ανατροφοδοτεί τους πυλώνες που προαναφέρθηκαν και δημιουργεί πολλά προβλήματα ανάπτυξης κυρίως στους εφήβους».
Καταλήγοντας ο ομιλητής αναφέρθηκε στην πρόληψη η οποία, κυρίως, σχετίζεται με την αλλαγή πλεύσης στο ζήτημα της κοινωνικοοικονομικής ανάπτυξης.
Αμαλία Τανδρία
