του Βασίλη Λυρίτση
Αναδημοσίευση από το φελέκι
http://feleki.wordpress.com/2009/04/23/όταν-η-πολιτική-γίνεται-κοκορέτσι/
Η Θεσσαλονίκη μπορεί να “καυχιέται” για τον σούπερ νομάρχη της Παναγιώτη Ψωμιάδη (ή αλλιώς Πανίκα) και τις εντυπωσιακές εμφανίσεις του πάνω σε άλογο, σε μηχανή, ντυμένος Ζορό.
Τώρα όμως και ο νομός Αττικής απόκτησε το δικό της εκπρόσωπο του κιτς και του λαϊκισμού. Το όνομα αυτού Γιώργος Πατούλης, δήμαρχος Αμαρουσίου. Ακούστε τι έκανε ο αθεόφοβος: σήμερα, με την ευκαιρία της ονομαστικής του εορτής, οι εργαζόμενοι στο Δήμο εργάστηκαν μέχρι τις δώδεκα το μεσημέρι. Ημιαργία δηλαδή, προκειμένου να τιμηθεί ο “πολιούχος” της πόλης Γεώργιος Πατούλης.
Τα καλύτερα όμως δεν σταματούν εδώ. Στο αμαξοστάσιο του Δήμου στήθηκαν σούβλες με αρνιά και κοκορέτσια με τη συνοδεία δημοτικών ασμάτων. Σας θυμίζει κάτι αυτό; Κάτι που συνέβαινε πριν σαράντα χρόνια περίπου, τη “χρυσή” επταετία που είχε ποτέ η χώρα; Και το ανησυχητικό -απ’ ότι πληροφορήθηκα- είναι ότι στο πανηγυράκι που στήθηκε συμμετείχαν εργαζόμενοι απ’ όλες τις παρατάξεις. Εξάλλου μη ξεχνάμε αυτό που έχει τραγουδήσει ένας γνωστός λαϊκός βάρδος: “ο λαός τραγούδι θέλει…”.
Αυτό λοιπόν, που θα πρότεινα στον κ. Πατούλη και στους δημότες του Αμαρουσίου είναι:
1) Να καθιερωθεί η 23η Απριλίου ως ημέρα αργίας προκειμένου να τιμηθεί ο “άγιος” Δήμαρχος.
2) Ο Γιώργος Πατούλης, σε σημαιοστολισμένη άμαξα, να περιφέρεται στα λιθόστρωτα σοκάκια της πόλης όπου θα τον επευφημούν αλαλάζοντα πλήθη.
3) Στις εκδηλώσεις που θα ακολουθούν ο Δήμαρχος να σέρνει πρώτος τον καλαματιανό.
4) Την επόμενη μέρα να υπάρχει δωρεάν ιατρικός έλεγχος των εργαζομένων για να μετρηθεί η χοληστερίνη τους
Ελλάς, Ελλήνων, Κοκορετσιών και μη χειρότερα γ…. το φελέκι μου.
