....η το παιδικό μου πείσμα ότι ο ήλιος στο Μαρούσι ήταν πιο ωραίος από αλλού!!!!
by Μαρία Κουλουράκις
Κάθε χρόνο τέτοια εποχη οι λυπες μου γινονται μεγαλυτερες και οι χαρές μου αποκτουν χρωμα και νόημα παιδικής ηλικιας..Κοντα στην Μ. Εβδομαδα με συμμαχο τις ηλιολουστες μερες μπαινω στο καραβακι μου και διασχιζω μια τεραστια θαλασσα χρονων για να αραξω τελικα σε καποιο λιμανακι-γειτονια καπου στο Μαρουσι , σε μια μικρη τελεια στον χαρτη, στην γενετειρα μου.
Ειχα την τυχη και την ευλογια να ερθω στον κοσμο απο δυο υπεροχους ανθρωπους, σε μια γειτονια αγγελων, σε ενα σπιτι τοσο φτωχικο αλλα και τοσο μα τοσο φωτεινο. Παντου πασχαλιες, τριανταφυλλιες, γιασεμια..Πευκα στολιζαν την μια πλευρα του τεραστιου μαντροτοιχου, ενω στην μεση της αυλης μια τεραστια μουρια χαριζε τον ισκιο της . Η κρεβατινα ηταν μια προεκταση της και απο κατω το τραπεζι με τις ψαθινες καρεκλες. Τετοιες μερες η μανα μου πηγαινοερχονταν αναστατωμενη και φουριοζα!!! Επλενε κουρτινες, ασβεστωνε τοιχους, μαλωνε με τον πατερα μου γιατι αργοπορουσε να τριψει τα πατζουρια και να τα βαψει.. Αντε Νικολα το Πασχα ηρθε!!!!
Το Πασχα ηθελε καμμια εικοσαρια μερες ακομα αλλα για εκεινη δεν φταναν οι μερες, οι δουλειες ηταν πολλες. Την θυμαμαι να μου εξηγει με αυστηρο υφος οτι η νηστεια αρχισε και να μου υπενθυμιζει αναλυτικα τι τρωμε και τι δεν τρωμε μεχρι την Μ. Βδομαδα, γιατι απο κει και περα δυσκολευε κι αλλο η νηστεια. Θυμαμαι να συμφωνω και να της κανω το χατηρι, αλλα δεν θυμαμαι σε ποια ηλικια επαψα να τηρω τους κανονες της. Οχι ανοιχτα και με ανταρτικο, απλα με κλεμμενα κουλουρακια μες την μεγαλοβδομαδα!!!Τωρα που την φερνω στο νου μαλλον το ηξερε αλλα δεν εδινε θαρρητα!!!θυμαμαι τα αδελφια μου να τρεχουν πανω κατω και να τσακωνονται για ψυλλου πηδημα, τιμωριες με περιορισμο εξοδου, μουτρα, κλαμματα και ο πατερας μου που θυμωνε με την μανα μου και τα μικρα καθαρματα ορμαγαν παλι εξω για να ξαναπλακωθουνε προς δικαιωσην της μανας μου που με υφος οσιομαρτυρα μουρμουραγε ...ξυλο που θελετε!!!!Ο πατερας σας φταιει!!!!!!
Καθως μπαιναμε στην Μ. Εβδομαδα ολα ηταν ετοιμα πια. Φρεσκοβαμμενα, καθαρα, μια παστραδα που μεχρι σημερα αναζηταω αλλα δεν την καταφερνω με τιποτα. Αυτη η καθαριοτητα ηταν ανακατεμα σαπουνιων, ηλιου, ασβεστη, εμπριμε κουρτινων, λευκων σεντονιων, λεβαντας, πασχαλιας που στολιζε τεραστια βαζα σε ανθοστηλες, αρωμα λεμονι που μυριζε ο κορφος της μανας μου και πολυ μα πολυ μαστιχα και μαχλεπι! Στην τελικη ευθεια τα τσουρεκια εφευγαν σε λαμαρινες να πανε για ψησιμο στον φουρνο ενω ο ερμος πατερας μου ειχε αναλαβει αυτο το υπεροχο πηγαινελα .. Σειρα ειχαν τα κουλουρακια και προς το απομεσημερο ολα ηταν ετοιμα στολισμενα πανω στο λινο τραπεζομαντηλο. Ηθελα να κλεψω κουλουρακια αλλα ο φοβος οτι ο Θεος δεν θα με αγαπαει μου εκοβε την ορεξη!
Ετσι καθομουν με τις ωρες και τα μυριζα η τα κοιταζα ενω μολις ακουγα βηματα εξαφανιζομουνα για να μην με κατσαδιασει η μανα μου.. Ακομα θυμαμαι το ιδιαιτερο κοκκινο των αβγων και την απελπισια της μανας μου οταν κατα την βαφη εσπαγαν καμποσα!!Μικροι πανικοι που μεχρι σημερα με ακολουθουν...Αλλος ενας πανικος ηταν τα ψωνια στην αγορα του Μαρουσιου. Η μερα ειχε πολυ τρεξιμο, παπουτσια, φορεμα, φορτωμα του αρνιου απο τον Μονεμβασιωτη, ξηροι καρποι απο την Ερμου, κομμωτηριο για την μητερα μου, γενικα φουριες μεγαλες!! Το σπαστικοτερο ολων βεβαια ηταν τα παπουτσια και η αιωνια αμφιβολια της μανας μου αν το ποδι μου εμπαινε σωστα!!! Σε χτυπαει παιδι μου; Οχι ελεγα εγω αν το σχεδιο μου αρεσε! Αν το σχεδιο δεν ηταν του γουστου μου, ουρλιαζα οτι με χτυπαει βγαζωντας τρελλο τον αμοιρο κ. Τασο ( μαγαζατορας στην Θησεως)
Μετα τον γολγοθα των παπουτσιων που τα περιεφερα σαν τροπαιο καθε φορα που η μανα μου εδινε εντολη απο την κουζινα. Μαρακι φερε παιδι μου τα πεδιλακια σου να τα δει η γιαγια.. Τι βαρετο που ηταν και τι εκνευριστικο συναμα!!! Με αυτα και με κεινα την βραδια της αναστασεως πηγαιναμε απο τις 11 στην ενορια μας, που ο πατερας μου κομπαζε οτι ηταν η πιο ομορφη και οι ψαλτες πιο καλοι απο της Παναγιας!!! Στον δρομο συνανταγαμε και αλλους γειτονες και μεσα στην γλυκεια νυχτα ακουγες καλησπερισματα και τακουνια να κατηφοριζουν την οδο των αγγελων. Με το δευτε λαβετε αρχιζαν τα κουλουρακια να πετανε γυρω μου και με το Χριστος Ανεστη αρχιζαμε διακριτικα την οπισθοχωρηση, πλαγια και τοιχο τοιχο μην μας δει η κυρα παπαδια του πατερ Μιχαηλ και του το σφυριξει..
Με χαρακαι ανακουφιση συνανταγαμε και ολους τους γειτονες μας που κι αυτοι πλεον απο την νηστεια δεν αντεχαν, ανταλλασαμε ευχες και φταναμε σπιτι μας για να κανουμε τον σταυρο στην εισοδο με το κερι μας.. Οταν στρωνονταν το τραπεζι, θυμαμαι , καμμια αισθηση δεν μου εκανε το φαγητο οσο η αρση της νηστειας που με αφηνε ελευθερη πια να παω στα κουλουρακια!!!
* Οι φωτογραφίες είναι από το blog http://amaroussion.blogspot.com/
