Tο να σε αποκαλέσει κάποιος «Πάγκαλο» είναι μία από τις μεγαλύτερες προσβολές που υπάρχουν. Δεν το λέω εγώ. Το υποστηρίζει η ίδια η σύζυγος του αντιπροέδρου της κυβέρνησης, Χριστίνα Χριστοφάκη, η οποία μήνυσε την Ελευθερία Ψυχογιού, κάτοικο Κερατέας, επειδή μιλώντας στο "Αλ Τσαντίρι News" του Λάκη Λαζόπουλου για το πρόσωπό της, την αποκάλεσε "κυρία Παγκάλου".
Όπως αναφέρεται στο blog των κατοίκων της Κερατέας, forkeratea.blogspot.com, τα ακριβή λόγια της Ελευθερίας Ψυχογιού στην εκπομπή ήταν τα εξής: «Ως κάτοικοι του Δήμου Σαρωνικού (…) καταγγέλλουμε την κυρία Παγκάλου η οποία καταψήφισε την στήριξη στην Κερατέα. Διότι εμείς δεν φάγαμε μαζί τα λεφτά, διότι εμείς δεν φάγαμε μαζί τον Οτσαλάν, διότι και εμείς δεν φάγαμε και εκείνο το παιδάκι που δεν πρόλαβε να γεννηθεί και η καρδούλα του σταμάτησε να χτυπάει την Τρίτη που μπήκαν τα ΜΑΤ στην Κερατέα».
Όπως αναφέρει στην αγωγή της η κ. Χριστοφάκη, «η εναγόμενη εξαπέλυσε στοχευμένη, αήθη και απρόκλητη επίθεση εναντίον μου με τη χρήση άκρως συκοφαντικών και ψευδών ισχυρισμών που ως στόχο είχαν να με εμφανίσουν ως ηθικό ή φυσικό αυτουργό της απώλειας ενός κυοφορούμενου παιδιού αφετέρου δε, ως άνθρωπο ανήθικο. Διεφθαρμένο και αδιάφορο για τα κοινωνικά δρώμενα της περιοχής. Ακόμα η εναγόμενη επιχείρησε να ταυτίσει τις επιλογές και τις ενέργειές μου με αυτές του συζύγου μου Θεόδωρου Πάγκαλου με τελικό σκοπό να πλήξει βάναυσα την τιμή και την υπόληψή μου και να αμαυρώσει την εικόνα μου ως πολιτικού προσώπου που ασχολείται με τα κοινά του τόπου του».Η κυρία Χριστοφάκη θεωρεί μάλιστα πως η προσφώνησή της με το επίθετο του συζύγου της είναι τόσο βάναυσα προσβλητική για την εικόνα της, που αξιώνει από την εναγόμενη το ποσό των 300.000 ευρώ και τη φυλάκισή της για 12 μήνες. Πάλι καλά που δεν ζήτησε τον απαγχονισμό της στην πλατεία Συντάγματος...
Αυτό που δεν πέρασε από το μυαλό της κυρίας Χριστοφάκη είναι πως μία γυναίκα που εδώ και μήνες έρχεται καθημερινά αντιμέτωπη με δακρυγόνα, κρότου-λάμψης και άνδρες των ΜΑΤ, δεν υπάρχει καμία απολύτως περίπτωση να "ψαρώσει" με μία τόσο αστεία μήνυση. Και έτσι ακριβώς έγινε. Η απάντηση της κυρίας Ψυχογιού ήταν απολαυστική και αποστομωτική:
Η σύζυγος του κ. Παγκάλου επέλεξε για τους δικούς της λόγους, παραφράζοντας τα λεγόμενα μου, υποθέτοντας ότι αναφέρομαι στο πρόσωπό της, να μου κάνει αγωγή ζητώντας μου το ποσό των 300.000 ευρώ και την προσωρινή μου κράτηση διάρκειας δώδεκα μηνών. Ο σύζυγος μου ονομάζεται Βλαβιανός. Ουδέποτε θα θεωρούσα ότι θίγεται η τιμή και η αξιοπρέπεια μου εάν με αποκαλούσε κάποιος κυρία Βλαβιανού. Πέραν τούτου έχω κάθε δικαίωμα ως πολίτης να ισχυρίζομαι ότι δεν έφαγα τα λεφτά κανενός, ότι δεν συμμετείχα στην παράδοση του Οτσαλάν στις τουρκικές αρχές και βεβαίως ότι δεν ευθύνομαι για το θάνατο κανενός παιδιού ή εμβρύου.
Σημειωτέον, την ημέρα της εκπομπής ήταν κι η μαύρη επέτειος της παράδοσης του Οτσαλάν, που σύμφωνα με δημοσιεύματα εδιώχθη από το σπίτι του Έλληνα Πρέσβη στο Ναϊρόμπι από τον κ. Μπόμπο που για μεγάλο χρονικό διάστημα ηγείτο των επιχειρήσεων των ΜΑΤ στην Κερατέα.
Η ελευθερία της έκφρασης καθώς κι η διεκδίκηση, η αγωνία κι ο αγώνας για μια καλύτερης κοινωνίας είναι δικαίωμα και καθήκον κάθε πολίτη.
Όσοι αρνούνται το δικαίωμα αυτό καταζητούνται απ ό την σύνεση, τη λογική και την δημοκρατία. Θα συνεχίσω λοιπόν με το ίδιο σθένος να συμμετέχω στα κινήματα εκφράζοντας ελεύθερα την γνώμη και την άποψη μου, σεβόμενη το Σύνταγμα ,αρνούμενη να συμβιβαστώ ή να υποκύψω σ εκβιασμούς, εκφοβισμούς και τακτικές που δεν τιμούν την δημοκρατία κι εκτρέφουν "τέρατα" όπως λέει κι ο Μ. Χατζιδάκης.
Όσοι αρνούνται το δικαίωμα αυτό καταζητούνται απ ό την σύνεση, τη λογική και την δημοκρατία. Θα συνεχίσω λοιπόν με το ίδιο σθένος να συμμετέχω στα κινήματα εκφράζοντας ελεύθερα την γνώμη και την άποψη μου, σεβόμενη το Σύνταγμα ,αρνούμενη να συμβιβαστώ ή να υποκύψω σ εκβιασμούς, εκφοβισμούς και τακτικές που δεν τιμούν την δημοκρατία κι εκτρέφουν "τέρατα" όπως λέει κι ο Μ. Χατζιδάκης.
Πιο συγκεκριμένα ο Μάνος Χατζιδάκης είπε:
«Από την ώρα που ο Φρανκεστάιν γίνεται στόλισμα νεανικού δωματίου, ο κόσμος προχωράει μαθηματικά στη εκμηδένισή του. Γιατί δεν είναι που σταμάτησε να φοβάται, αλλά συνήθισε να φοβάται.
Κι εγώ με τη σειρά μου δεν φοβάμαι τίποτα περισσότερο, απ' το μυαλό της κότας. Απ' το να υποχρεωθώ να συνομιλήσω με μια κότα ή μ' ένα σκύλο, ή τέλος πάντων, μ' ένα ζώο δυνατό που βρυχάται. Τι να τους πως και πώς να τους το πω. Και μήπως δεν είναι εξευτελισμός, αν επιχειρήσω να μεταφράσω ή να καλύψω τις σκέψεις μου, κάτω από φράσεις και ηλίθια νοήματα, για να καθησυχάσω τυχόν τη φιλυποψία μας κότας, που όμως έχει άνωθεν τοποθετηθεί για να μας ελέγχει και να μας καθοδηγεί;
Η υποταγή, ή ο εθισμός σε μια τέτοια συνύπαρξη, ή συνδιαλλαγή, δεν προκαλεί τον κίνδυνο της αφομοίωσης ή της λήθης, του πως πρέπει, του πως οφείλουμε να σκεφτόμαστε, να πράττουμε και να μιλάμε;
Αναμφισβήτητα αρχίσαμε να το ανεχόμαστε. Και η ανοχή, πολλαπλασιάζει τα ζώα στη δημόσια ζωή, τα ισχυροποιεί και τα βοηθά να συνθέσουν με ακρίβεια τη μορφή του τέρατος, που προΐσταται, ελέγχει και μας κυβερνά.
Το τέρας είχε αρχίσει να κυκλοφορεί. Οι οδοκαθαριστές άρχιζαν την παράστασή τους με Σαίξπηρ, Σίλλερ και Αισχύλο , μιασ και ανήκουν δικαιωματικά στο υπουργείο Πολιτισμού. Χορός από τραβεστί, ψάλλει τα χορικά του Θεοδωράκη και αποσύρεται εις τας μικράς οδούς, χορεύοντας συρτάκι. Τουρίστες Γάλλοι, Άγγλοι κι' Ελβετοί παρακολουθούν κι ανατριχιάζουν μπρος σ' αυτό το παραδοσιακό μας μεγαλείο. Το τέρας γίνεται γελοίο και κυκλοφορεί ανενόχλητο από Ωδείο σε Ωδείο. Η κλασσική μας Μουσική γίνεται Μαγειρείο. Κι όλος ο κόσμος απαιτεί επιδόματα ειδικά από το Δημόσιο Ταμείο.
Το ερώτημα περνάει απ' τις ηλεκτρικές εφημερίδες της κεντρικής πλατείας. Πως θα αντιδράσουμε και πως δε θα συμβιβαστούμε με το τέρας;
Θυμάστε τι έγινε στην «Ερωφίλη». Ο κόσμος της είχε για βασικές αξίες, το ήθος, την αλήθεια και την ομορφιά. Κι έτσι όταν παρουσιαζότανε η μορφή του τέρατος, αναστάτωνε το κοινό αίσθημα, εκ βαθέων, και προκαλούσε απρόσμενη, άμεση και καθοριστική αντίδραση. Μόλις ο Βασιλιάς έβγαλε τον μανδύα του μεγαλείου και το προσωπείο του αγαθού αρχηγού πατέρα, κι εφάνη στο πρόσωπό του η μορφή του τέρατος, ο Χορός, από γυναίκες, ορμά πάνω του, τον ποδοπατά, τον θανατώνει και τον εξαφανίζει.
Αυτό σημαίνει πως ο χορός των γυναικών αυτών, και δεν φοβήθηκε, αλλά και πως δεν μπορούσε ποτέ να μοιάσει με το πρόσωπο του τέρατος.»
Μάνος Χατζιδάκις Κυριακή, 30 Ιουλίου 1978
ΥΓ: Δεδομένου ότι η ηλιθιότητα κι η βλακεία είναι απρόβλεπτες και έχουν την τάση να τείνουν στο άπειρο, ελπίζω η αναφορά μου στον αείμνηστο Μ. Χατζιδάκη να μην γίνει αφορμή για να μου επιδοθεί άλλη μία αγωγή. Αν και κάποιοι με την ανοησία, την αλαζονεία και το έλλειμμα τσίπας που τους δέρνει δεν αποκλείεται να ζητήσουν τα "ρέστα" ακόμη κι από τον Χατζιδάκη…
Κι εγώ με τη σειρά μου δεν φοβάμαι τίποτα περισσότερο, απ' το μυαλό της κότας. Απ' το να υποχρεωθώ να συνομιλήσω με μια κότα ή μ' ένα σκύλο, ή τέλος πάντων, μ' ένα ζώο δυνατό που βρυχάται. Τι να τους πως και πώς να τους το πω. Και μήπως δεν είναι εξευτελισμός, αν επιχειρήσω να μεταφράσω ή να καλύψω τις σκέψεις μου, κάτω από φράσεις και ηλίθια νοήματα, για να καθησυχάσω τυχόν τη φιλυποψία μας κότας, που όμως έχει άνωθεν τοποθετηθεί για να μας ελέγχει και να μας καθοδηγεί;
Η υποταγή, ή ο εθισμός σε μια τέτοια συνύπαρξη, ή συνδιαλλαγή, δεν προκαλεί τον κίνδυνο της αφομοίωσης ή της λήθης, του πως πρέπει, του πως οφείλουμε να σκεφτόμαστε, να πράττουμε και να μιλάμε;
Αναμφισβήτητα αρχίσαμε να το ανεχόμαστε. Και η ανοχή, πολλαπλασιάζει τα ζώα στη δημόσια ζωή, τα ισχυροποιεί και τα βοηθά να συνθέσουν με ακρίβεια τη μορφή του τέρατος, που προΐσταται, ελέγχει και μας κυβερνά.
Το τέρας είχε αρχίσει να κυκλοφορεί. Οι οδοκαθαριστές άρχιζαν την παράστασή τους με Σαίξπηρ, Σίλλερ και Αισχύλο , μιασ και ανήκουν δικαιωματικά στο υπουργείο Πολιτισμού. Χορός από τραβεστί, ψάλλει τα χορικά του Θεοδωράκη και αποσύρεται εις τας μικράς οδούς, χορεύοντας συρτάκι. Τουρίστες Γάλλοι, Άγγλοι κι' Ελβετοί παρακολουθούν κι ανατριχιάζουν μπρος σ' αυτό το παραδοσιακό μας μεγαλείο. Το τέρας γίνεται γελοίο και κυκλοφορεί ανενόχλητο από Ωδείο σε Ωδείο. Η κλασσική μας Μουσική γίνεται Μαγειρείο. Κι όλος ο κόσμος απαιτεί επιδόματα ειδικά από το Δημόσιο Ταμείο.
Το ερώτημα περνάει απ' τις ηλεκτρικές εφημερίδες της κεντρικής πλατείας. Πως θα αντιδράσουμε και πως δε θα συμβιβαστούμε με το τέρας;
Θυμάστε τι έγινε στην «Ερωφίλη». Ο κόσμος της είχε για βασικές αξίες, το ήθος, την αλήθεια και την ομορφιά. Κι έτσι όταν παρουσιαζότανε η μορφή του τέρατος, αναστάτωνε το κοινό αίσθημα, εκ βαθέων, και προκαλούσε απρόσμενη, άμεση και καθοριστική αντίδραση. Μόλις ο Βασιλιάς έβγαλε τον μανδύα του μεγαλείου και το προσωπείο του αγαθού αρχηγού πατέρα, κι εφάνη στο πρόσωπό του η μορφή του τέρατος, ο Χορός, από γυναίκες, ορμά πάνω του, τον ποδοπατά, τον θανατώνει και τον εξαφανίζει.
Αυτό σημαίνει πως ο χορός των γυναικών αυτών, και δεν φοβήθηκε, αλλά και πως δεν μπορούσε ποτέ να μοιάσει με το πρόσωπο του τέρατος.»
Μάνος Χατζιδάκις Κυριακή, 30 Ιουλίου 1978
ΥΓ: Δεδομένου ότι η ηλιθιότητα κι η βλακεία είναι απρόβλεπτες και έχουν την τάση να τείνουν στο άπειρο, ελπίζω η αναφορά μου στον αείμνηστο Μ. Χατζιδάκη να μην γίνει αφορμή για να μου επιδοθεί άλλη μία αγωγή. Αν και κάποιοι με την ανοησία, την αλαζονεία και το έλλειμμα τσίπας που τους δέρνει δεν αποκλείεται να ζητήσουν τα "ρέστα" ακόμη κι από τον Χατζιδάκη…
