mastrogiani
Επίλογο, πρόλογο ή ντιβάνι ψυχο; Διαλέξτε
 |
| Η μαύρη απελπισία σε λευκή προοπτική |
Πρώτη αντίδραση, κοιταζόμαστε μεταξύ μας χωρίς να έχουμε κάτι να πούμε, κάτι δηλαδή που δεν το έχουμε ξαναπεί. Ξέρουμε πολύ καλά πως εάν αρχίσουμε συζήτηση πάλι θα τσακωθούμε. Οπότε νομίζω πως τα συμπεράσματα και οι απόψεις από όλα αυτά που «είδαμε», μάλλον παραπέμπονται σε μια άλλη συζήτηση μιας άλλης κοινωνικής διάστασης, όπου θα έχουν κάποια σημασία οι συζητήσεις γενικότερα, εφ΄ όσον θα υπάρχουν οι πολιτισμικές προϋποθέσεις, δηλαδή θα ξέρουμε για ποιο πράγμα συζητάμε, για ποιο πράγμα θα συμφωνούμε, για ποιο πράγμα θα διαφωνούμε.
Άλλωστε τα έργα τέχνης προϋποθέτουν μυαλά τέχνης, γιατί διαφορετικά απορροφώνται στη μαύρη τρύπα των άτεχνων ή κενών εγκεφάλων, αχρησιμοποίητα ως κοινωνικό εργαλείο επικοινωνίας και γενικής προόδου, χρήσιμα μόνο για βιομηχανικό εμπόρευμα παραγωγής υπερκέρδους.
Ας προσπαθούμε λοιπόν να δημιουργούμε αυτόν τον πολιτισμικό τόπο σε όλες τις συνθήκες, για να αλλάζουμε και τις συνθήκες και τον τόπο. Διώχνω αυτές τις κουραστικές σκέψεις, φτάνει. Παίρνω στυλό και χαρτί και προσθέτω το συνολικό χρόνο των «πέντε πράξεις» χωρίς την εισαγωγή και τον επίλογο, σύνολο εκατόν δέκα έξι (116) λεπτά της ώρας καθαρό κινηματογραφικό χρόνο. Κοιτάζω ενστικτωδώς το ρολόι μου και κουνάω με θαυμασμό το κεφάλι μου, που να το πεις, ο mastrogiani έκανε υποτιθέμενο σενάριο για μιάμισης ώρας υποτιθέμενης ταινίας με πέντε (5) σκηνικά πλάνα. Λίγοι έχουν αυτή την ικανότητα ή μάλλον ένας, ο μοναδικός Έλληνας καλλιτέχνης, όνομα δεν λέμε, είναι και διεθνώς αναγνωρισμένος και με Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Κανών παρακαλώ, το 1998, και πάμπολλα βραβεία σε διεθνή φεστιβάλ,…και ας χτυπιέται ο Δανίκας.
Εν πάσει περιπτώσει είναι καλλιτεχνικό φαινόμενο αυτό το παιδί και προβλέπω να προκόψει ως εργάτης της τέχνης, στην άλλη όμως κοινωνική διάσταση, που προείπαμε. Σε εκείνη που οι γιατροί θα γίνονται και ψαράδες, οι οικοδόμοι και οικονομολόγοι, οι αγρότες και πολεοδόμοι, οι πολιτικοί μηχανικοί και μάγειροι σε παιδικούς σταθμούς, κ.ο.κ. Όλοι θα έχουν το δικαίωμα στο φιλοσοφείν θα είναι ποιητές και θα υπηρετούν την τέχνη και φυσικά όλοι όσοι απολαμβάνουν της κοινής αποδοχής, θα μετέχουν της εξουσίας θα έχουν το δικαίωμα να μετέχουν στα νομοθετικά σώματα να φτιάχνουν κυβερνήσεις και τοπικά δημοτικά συμβούλια, όχι εκλεγόμενοι αλλά αποδεχόμενοι αλλήλους, χωρίς να διεξάγουν προεκλογικούς αγώνες για να κερδίζουν πλειοψηφίες της πλάκας τάζοντας τα απίθανα.
Να ψάξετε και να μάθετε για τον Χρυσό Αιώνα της Αθήνας του Περικλέους, ποτέ κανένα κράτος στην ανθρώπινη ιστορία δεν κατάφερε να συνδυάσει τόσο τέλεια τις πολιτικές με τις πολιτιστικές επιδιώξεις, και αυτό με έναν κυβερνήτη φιλόσοφο τον Περικλή που είχε κολλητό τον Αναξαγόρα. Ήταν απόλυτος μονάρχης και φάνταζε ως ο τελειότερος δημοκράτης, δεν πίεσε ούτε εκβίασε ποτέ, απλώς έλεγε την άποψή του που την υιοθετούσαν όλοι αυτομάτως, ήταν απλά ικανός και αποδεκτός από όλους, που και εκείνοι ήταν εξ ίσου ικανοί να αναγνωρίσουν τις ιδιοφυΐες και έτσι δεν χρειάστηκε να εκλέγεται από κανέναν. Ήταν πράγματι ένα θαύμα που σαν θαύμα κράτησε λίγο, μας άφησε όμως την Ακρόπολη και τον Παρθενώνα που σε λίγα χρόνια από τώρα προβλέπω να γίνονται από τις «δημοκρατικές» πλειοψηφικές ηγεσίες, οικόπεδα άρτια και οικοδομήσιμα. Ας έχουμε για παράδειγμα τον Χρυσό Αιώνα και ας μην είναι δυνατόν να τον ζωντανέψουμε, τουλάχιστον να τον βγάλουμε από τα Μουσεία των «πεθαμένων» και να τον βάλουμε στον νοητικό μας κόσμο των ζωντανών, μήπως και ζωντανέψουμε την προς το παρόν μουμιοποιημένη μας θέληση για κάποια Μεγάλα πράγματα στις σημερινές συνθήκες της εξουσίας των «μικρών».
Ας γυρίσουμε να τελειώσουμε με το «Τοπίο σε κρίση» και το ατελές τέλος του. Αγαπητοί φίλοι μένουμε με την ποίηση και τις φιλοσοφικές προεκτάσεις της «εικόνας», χωρίς τελική απάντηση για την έκβαση της σεναριακής πλοκής, μένουμε με την προσμονή και την αμφιβολία, έτσι όπως συμβαίνει με κάθε μορφή αληθινής τέχνης, ειδικά με σενάρια που έχει πιάσει στα χέρια του ο Αγγελοπουλικός mastrogiani, που προβάλλει την άποψή του σε κάθε ευκαιρία πως:
- Όποιοι ψάχνουν για απαντήσεις, οι απαντήσεις βρίσκονται πρωτίστως μέσα τους, εκεί θα ανακαλύψουν πέρα από την καθορισμένη κοινωνικά στάση, και την συνείδηση τους και πως είναι ανεξάρτητες προσωπικότητες που αγωνίζονται και ταυτίζονται πολιτικά και πολιτιστικά για τα δικά τους πιστεύω τα δικά τους ιδανικά και όχι σαν κάποιοι που πάνε άψαχτοι και ταυτίζονται σε δοσμένες καταστάσεις από θρησκευτικού τύπου πίστη, ελλείψει ατομικής συνείδησης.
ΤΕΛΟΣ
