Ασθε: (χτυπά την πόρτα και περιμένει)
Ψυχο: (ανοίγει ο ίδιος την πόρτα με το τυπικό αδιάφορο χαμόγελο της υποδοχής) Περάστε παρακαλώ, ελπίζω να είστε καλά.
Ασθε: (χαλαρός έχει καθίσει στη διθέσια πολυθρόνα δίπλα στο ντιβάνι) Εκνευρίστηκα προς το τέλος της προηγούμενης συνεδρίας, δεν κατανοώ την «αυθεντική ειλικρινή σχέση» που επιδιώκετε με κάθε ασθενή σας.
Ψυχο: Αγαπητέ μου θα ήθελα να εξηγήσετε πως φτάνετε σε αυτή την υπόθεση.
Ασθε: Η επιστήμη σας σάς δίνει τα θεωρητικά δεδομένα για την κατ΄ αρχήν διάγνωση των ασθενών και την ένταξη της κάθε περίπτωσης στο ανάλογο θεραπευτικό πλαίσιο. Επιπλέον ο ασθενής είναι πελάτης και πληρώνει αδρά. Πως μπορεί αυτή η σχέση να είναι αυθόρμητη;
Ψυχο: (δίστασε, θύμισε στον εαυτό του ότι υπάρχει διαφορά ανάμεσα στον αυθορμητισμό και τον παρορμητισμό, ότι δεν είναι υποχρεωμένος να απαντάει, θέλοντας και μη, σε κάθε ερώτηση) Από την αρχή ξεκαθάρισα ότι θέλω να σας βοηθήσω όσο μπορώ περισσότερο, αυτό είναι το πρωτεύον για μένα και για εσας θέλω να πιστεύω, η αυθόρμητη ειλικρινής σχέση πιστεύω βοηθάει σε αυτό, είναι η βάση της ψυχανάλυσης.
Ασθε: …(αμίλητος, σκεφτικός, κοιτάζει τα πλεγμένα χέρια του)
Ψυχο: Διακρίνω ότι υπάρχει κάτι επιπλέον στο προβληματισμό σας. Πέστε μου λοιπόν τι με ρωτάτε στη πραγματικότητα και γιατί;
Ασθε: Νομίζω πως η μέθοδός σας είναι πανομοιότυπη με την κομματική όπου η πεφωτισμένη ηγεσία γνωρίζοντας περισσότερα, καθοδηγεί εκείνους που γνωρίζουν λιγότερα. Βοηθάει βέβαια τους ασθενείς ενισχύει όμως και τους θεραπευτές, τους δίνει κατά κάποιον τρόπο μια μορφή εξουσίας.
Ψυχο: Εκείνο που έχει σημασία για μένα δεν είναι αν η ψυχανάλυση ασκεί κάποια εξουσία όπως λέτε. Δεν την θεωρώ τελευταία λέξη της αλήθειας, ούτε εκπροσωπεί το απόλυτο ιδανικό, θέλω να είναι γόνιμη, να οδηγεί σε ποιο πέρα ανακαλύψεις. Και κάτι ακόμα περισσότερο, σημασία έχει το αν εσείς ανακαλύπτοντας μιαν αλήθεια, αλλάζετε τον εαυτό σας, γίνεστε έτσι ποιο φωτισμένος και είστε σε θέση να μεταβιβάσετε τη νέα σας αυτή γνώση σε εκείνους που σας ακολουθούν.
Ασθε: (έχει σηκωθεί και βηματίζει γύρω από τον καναπέ) Στην πορεία των συνεδριών μου εντυπώθηκε ένα είδος άμεσης καθοδήγησης όπου ο καθοδηγητής αποφασίζει και ο καθοδηγούμενος ενεργεί, μεταφέροντας την …γραμμή, βέβαια έβλεπα θετικά αποτελέσματα γιαυτό συνέχισα…όμως αυτά που μου λέτε…τι να σας πώ…με…κάνουν…
Ψυχο: (κοιτάζει το ρολόϊ στο γραφείο του) Δεν έχουμε χρόνο. Νομίζω πως έχετε μία ακόμα λαθεμένη προσωπική αντίληψη που διαμορφώθηκε σύμφωνα με τα κυρίαρχα πρότυπα των ιδεών που καλλιεργεί η κοινωνία και ποιο συγκεκριμένα το κομματικό σύστημα. Αυτό το ζήτημα επανέρχεται συνεχώς από τους ποιο διαφορετικούς δρόμους. Το είχα υποτιμήσει και πρέπει να επανέλθουμε.
