Τι κακό σ΄ αυτό το μέρος ,σ΄ αυτό φταίει ο Βολταίρος,Τι χαλάζι ένα σωρό,σ΄ αυτό φταίει ο Ρουσσό
(…)Οι σφαίρες εξακολουθούσαν να σφυρίζουν γύρω του, χωρίς όμως να τον πετυχαίνουν. Ο Γαβριάς εξακολουθούσε να τραγουδάει:Είμαι νέος κι όχι γέρος,σ΄ αυτό φταίει ο Βολταίρος Σαν μικρό πουλί πετώ,σ΄ αυτό φταίει ο Ρουσσό
Οι σφαίρες συνεχίζουν να πέφτουν όμως αυτό ενέπνευσε τον Γαβριά για μια καινούργια ρίμα:Είμαι χαρωπός σαν Έρως,σ΄ αυτό φταίει ο Βολταίρος,Ξεροκόμματα αν μασώΣ΄ αυτό φταίει ο Ρουσσό
(…)Το οδόφραγμα έτρεμε και αυτός τραγουδούσε. Δεν ήταν παιδί ούτε άντρας, ήταν ένας άτρωτος δαίμονας(…)Αλλά μια σφαίρα πιο εύστοχη ή πιο ύπουλη από τις άλλες, χτύπησε τελικά το παιδί. Όσοι ήταν πίσω από το οδόφραγμα έβγαλαν μια κραυγή. Αλλά μέσα σε αυτό το χαμίνι υπήρχε ψυχή Ανταίου. Ότι συνέβαινε σ΄ εκείνο το γίγαντα, όσες φορές άγγιζε τη γη, το ίδιο συμβαίνει και στο χαμίνι όταν αγγίζει το λιθόστρωτο του Παρισιού. Ο Γαβριάς έπεσε για να ξανασηκωθεί ενώ το αίμα έτρεχε σα βρύση από το πρόσωπό του. Σήκωσε και τα δυο του χέρια ψηλά, γύρισε προς το μέρος όπου ήρθε η σφαίρα και άρχισε ξανά να τραγουδάει:Να που πέφτω μες΄ το θέρος,σ΄ αυτό φταίει ο Βολταίρος,Κι αν στο χώμα κυλιστώ,σ΄ αυτό φταίει ο …
Δεν μπόρεσε να το αποτελειώσει. Δεύτερη σφαίρα του ίδιου στρατιώτη του έκοψε το τραγούδι. Έπεσε μπρούμυτα πάνω στο λιθόστρωτο κι έμεινε ακίνητος.»ΒΙΚΤΩΡΟΣ ΟΥΓΚΩ: ΟΙ ΑΘΛΙΟΙ. Β΄ τόμος σελ. 323. Εκδ. Πέλλα
επιμέλεια: Γιάννης Τ.