Η ουσία της ταινίας του Μεξικάνου σκηνοθέτη Αλεχάντρο Γκονζάλες Ινιάριτου είναι η παγκοσμιοποιημένη ξενοφοβία και ο ρατσισμός.
Τα οποία σε συνδυασμό με την συγκυρία, (την τύχη τη μοίρα, τη σύμπτωση, όπως θέλετε πέστε το), καταλήγει σε βραδυφλεγή βόμβα. Το σενάριο διαιρείται σε τρεις ιστορίες, αρχίζει απο τη Βόρεια Αφρική, προχωράει στα σύνορα ΗΠΑ - Μεξικού περνώντας από Ιαπωνία. Η παγκόσμια γεωγραφία ένας τεράστιος χάρτης ρατσισμού καχυποψίας και ξενοφοβίας.
Παράδειγμα : Δύο ρακένδυτα πιτσιρίκια, παιδιά ορεισίβιου τσοπάνου στο Μαρόκο, αρπάζουν την αστραφτερή καραμπίνα του πατέρα, με την οποία εκείνος θα καθάριζε αλεπούδες και τσακάλια, και αρχίζουν να πυροβολούν στον αέρα. Ετσι, η σφαίρα καταλήγει στο σώμα μιας Αμερικανίδας τουρίστριας. Κάνει έτσι ο σύζυγος της και παραλίγο να του 'ρθει κόλπος.
Στο διπλανό κάθισμα του τουριστικού πούλμαν, η γυναίκα των δύο παιδιών του - τα οποία άφησε να τα φροντίζει μια σκουρόχρωμη Μεξικάνα πίσω στις ΗΠΑ - πλημμυρισμένη στο αίμα. Τρομοκρατία, τρομοκρατία, φωνάζουν αμέσως οι ΗΠΑ, και μεταδίδουν τα διεθνή ΜΜΕ! Την ίδια στιγμή λοιπόν που ο Βύρων Πολύδωρας και η ΓΑΔΑ του Μαρόκου ξαμολιούνται να συλλάβουν, να ανακρίνουν, και να εξοντώσουν δύο λιλιπούτειους δεκάχρονους Μπιν Λάντεν, η Μεξικάνα μπέιμπι σίτερ τραβάει τον δικό της ρατσιστικό Γολγοθά απο τη συνοριακή μπατσαρία των ΗΠΑ, ενώ μια μικρή Γιαπωνέζα, παιδί με ειδικές ανάγκες, βρίσκεται αντιμέτωπη με τον κοινωνικό ρατσισμό.
Αυτα, με ένα καστ ηθοποιών από Μπρατ Πιτ και Κέιτ Μπλάνσετ, αλλά και τη Μεξικάνα Αντριάνα Μπαράτσα και τη μικρή Γιαπωνέζα Ρίνκο Κικούκι, η οποίες ήταν και υποψήφιες για Όσκαρ β΄ γυναικείου ρόλου. Και όπου ακούς μεγάλα ονόματα του Χόλιγουντ, κράτα και μικρό καλάθι. Η ταινία τελικά κατάφερε να αποσπάσει ένα Όσκαρ. Της μουσικής. Της κινηματογραφικής μουσικής εννοούμε. Για όποιον αρέσκεται σε αυτό το είδος.
Ο σκηνοθέτης τώρα Ινιάριτου, μας λέει με την ταινία του ότι υπάρχει ρατσισμός και ξενοφοβία. Και λοιπόν; Τι πρέπει να γίνει, ρωτάς εσύ ο αδαής, υποτίθεται; Χάος στο μυαλό του σκηνοθέτη. Εξ ου και το όνομα της ταινίας, Βαβελ. Αυτό θέλει να υποδηλώσει. Α, δεν ξέρω, εγω ξέρω μόνο ότι υπάρχει ρατσισμός και ξενοφοβία, λέει ο σκηνοθέτης! Χαίρω πολύ! Παρακάτω; Παρακάτω δεν έχω κάτι να πώ λέει ο σκηνοθέτης. Και όχι μόνον αυτό. Τρισχειρότερα. Μας λέει ότι ο ρατσισμός και η ξενοφοβία προέρχονται από τυχαίες συγκυρίες, απο την τύχη, απο τη μοίρα
Η ταινία είναι απελπιστικά αργή, σε σημείο που θυμίζει Αγγελόπουλο. Μόνο που ο Αγγελόπουλος δεν κάνει σινεμά. Κάνει ζωγραφική, ποίηση, λογοτεχνία, με κινηματογραφική επένδυση. Ο συγκεκριμένος Μεξικάνος δεν ξέρω τι κάνει.
Αν δεν έχει κανείς να κάνει τίποτε για ένα βράδυ, και θέλει να σκοτώσει το χρόνο του, μπορεί να δεί αυτή την ταινία από DVD. Αλλά και αν δεν τη δεί, δεν θα χάσει και τίποτε σπουδαίο.
