γράφει ο ΑΝΤΩΝΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΑΤΟΣ
Σουηδική ταινία του 2009, στην Ελλάδα τον Σεπτέμβριο του 2009, διάρκειας 152΄, σε σκηνοθεσία Νιλς 'Αρντεν Όπλεφ με τους: Μάικλ Νίκβιστ, Νούμι Ραπάσε, Λένα Έντρε
Ένας δημοσιογράφος, ο οποίος σύντομα θα μπει φυλακή καταδικασμένος για συκοφαντική δυσφήμιση, αναλαμβάνει να ερευνήσει την προ σαράντα ετών εξαφάνιση της γόνου μιας πανίσχυρης οικονομικά σουηδικής οικογένειας. Μια χάκερ με προσωπικά προβλήματα θα προσφερθεί απρόσμενα να τον βοηθήσει.
Το σκηνοθετικό πόνημα του Niels Arden αποτελεί με τον δικό του ιδιότυπο τρόπο ένα έμμεσο σχόλιο στο μισογυνισμό, την οικονομική διαφθορά, το φασισμό.
ΚΑΛΟΓΡΑΜΜΕΝΟ, ΚΑΛΟΣΚΗΝΟΘΕΤΗΜΕΝΟ ΚΑΙ ΚΑΛΟΠΑΙΓΜΕΝΟ (ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΗ Η ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΝΟΥΜΙ ΡΑΠΑΣΕ) ΘΡΙΛΕΡ ΠΟΥ ΣΕΒΕΤΑΙ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ ΤΟΥ ΕΙΔΟΥΣ, ΕΜΒΑΘΥΝΟΝΤΑΣ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΣΤΗΝ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΩΝ ΚΑΙ ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΜΕΡΙΚΕΣ ΠΟΛΥ ΕΥΣΤΟΧΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΑΝΑΦΟΡΕΣ.
Αποτελεί μέρος μιάς τριλογίας. Βασίζεται σε βιβλία, σε μια τριλογία του Στιγκ Λάρσον, με το όνομα Millenium. Ακολουθούν δύο ακόμη ταινίες, Το κορίτσι που έπαιζε με τη φωτιά, και, Το κορίτσι στη φωλιά της σφήκας (οπου ασχολήται με αγώνα εναντίον Σοβιετικών κατασκόπων). Ως συνήθως, η δεύτερη και τρίτη ταινία, όπως έχουμε μάθει πια από το Matrix και το Robocup, είναι μάπες και βλακείες, φασιστικών αποχρώσεων. Θα ασχοληθούμε λοιπόν με το πρώτο μέρος, Το κορίτσι με το τατουάζ, το οποίο μου το συστήσανε σαν μια καταπληκτική και φοβερή ταινία.
Μόνο που παραλήψανε να μου πούνε, ότι είναι αστυνομική ταινία. Η θρίλερ, όπως το συστήνουνε οι κριτικοί. Και εμένα οι αστυνομικές ταινίες, δεν μου αρέσουν. Οπότε, παρακαλώ, οι απόψεις μου, και η κριτική μου να μην ληφθούν σοβαρά υπόψη, από τους φίλους του είδους.
Βέβαια, η ταινία κάνει καποια αναφορά στο ναζιστικό παρελθόν της Σουηδίας. Η εξαφάνιση οδηγεί σε φόνους, φόνους που τους έχουνε κάνει ναζιστές. Κατ αρχήν, η ταινία, για μένα πάντοτε, είναι ψυχρή, σαν τα χιόνια του σουηδικού βορρά. Η αναφορά της στο ναζισμό της Σουηδίας, είναι τελείως επιδερμική. Σήμερα είναι γνωστό σε όσους έχουν ασχοληθεί, ότι ο Χίτλερ δεν εισέβαλλε ποτέ στη Σουηδία, για τον απλούστατο λόγο, ότι ήταν συμμαχός του και τον τροφοδοτούσε με πετρέλαιο και σίδερο και βιομηχανικά προϊόντα. Είναι μύθος που καλλιεργήθηκε από τους δυτικούς, ότι ήταν ουδέτερη. Όπως και η Ελβετία άλλωστε, που στις τραπεζές της ο Χίτλερ είχε τα χρήματα της Γερμανίας, και έπαιρνε δάνεια σε όλη τη διάρκεια του πολέμου. Και επίσης έχει γίνει γνωστό, ότι η περιβόητη "σοσιαλδημοκρατική" Σουηδία είχε σε εφαρμογή το ναζιστικό πρόγραμμα της ευγονικής μέχρι το 1985! Δολοφονούσαν δηλαδή τους καθυστεριμένους, 40 χρόνια μετά την πτώση υποτίθεται του ναζισμού! Και αυτό το κάναν οι "σοσιαλδημοκράτες".
Αυτά έχω να πω, για μια ταινία που ανήκει στο είδος που δεν είμαι φίλος. Για εμένα, πρόκειται για αστυνομική ταινία. Καλογυρισμένη, καλοσκηνοθετιμένη, με ωραίο καστ ηθοποιών, αλλά όπως είπαμε δεν είμαι φίλος του είδους, γιαυτό και δεν μου προξένισε εντύπωση. Και πάλι όμως το ξαναλέω, ότι μιας και δεν είμαι φίλος του είδους, η κριτική μου να μην ληφθεί υπόψη.
