ΟΧΙ ΣΤΗ ΝΕΑ ΚΑΤΟΧΗ

Εξω το ΕΥΡΩ , Εξω  από την Ε.Ε  

Στάση Πληρωμών στο «χρέος», 

Kρατικοποίηση των Τραπεζών

• Τη δεκαετία του 80 - που τότε δεν δυστυχούσαμε - κληθήκαμε να κάνουμε θυσίες για να μπούμε στην ΕΟΚ, που “θα τρώγαμε με χρυσά κουτάλια». Από τότε μέχρι σήμερα  οι μισθοί και η  αγοραστική μας δύναμη  έχασε  πάνω από το 60% της αξίας της.

• Την δεκαετία του 90 μας είπανε πως θα γίνουμε οι ευρωπαίοι μεγαλοντίλερ των Βαλκανίων, στις καταρρέουσες   γειτονικές χώρες.  Η πρώτη εισροή τότε των χιλιάδων μεταναστών έκανε τους μισούς Έλληνες αφεντικά, και τα χρυσά κουτάλια γίνανε πάλι της μόδας.

• Το 2000 μας είπανε πως επιτέλους μπαίνοντας στην ευρωζώνη και στο ευρώ, ήρθε η πολυπόθητη  στιγμή,  και τότε κάποιοι  εξακολούθησαν να ψάχνουν τα χρυσά κουτάλια στο χρηματιστήριο , και στην  εύκολη μπίζνα. 

Όλα αυτά τα χρόνια οι εργαζόμενοι  αργά και σταθερά  χάνανε καθημερινά λίγο-λίγο το μισθό και  τις κατακτήσεις τους  βλέποντας  τα τρένα  να περνούν και να φεύγουν.

Και  ξαφνικά, άνθρακες ο Θησαυρός!  Η αγορά, το χρήμα, όλες οι σύγχρονες θεότητες κατέρρευσαν σαν χάρτινος πύργος!  Η φούσκα του χρηματιστηρίου πριν λίγα χρόνια, ήταν απλά η μπουρμπουλήθρα της μεγάλης φούσκας που έσκασε σε όλο το σύγχρονο κόσμο. Ο  παράδεισος της Ε.Ε αποδείχθηκε η δική μας κόλαση, αλλά  και  πάλι  οι πατέρες του έθνους βλέπουν το μέλλον  μας σε αυτήν  την σφηκοφωλιά  ! 

Και  τα χρυσά κουτάλια γίνανε ξαφνικά  αναγκαστική δίαιτα. Αυτοί που πληρώνανε όλα τα χρόνια, αυτοί που  δούλευαν για να συσσωρεύουν τα κέρδη τους   Τράπεζες, Βιομήχανοι, Χρηματιστές και Έμποροι καλούνται πάλι να πληρώσουν.

Η Κυβέρνηση από απλός διαχειριστής της πολυκατοικίας, έγινε τώρα απλός εκπρόσωπος  του ”ευρωπαικού  γραφείου διαχείρισης των κοινοχρήστων”. Ο πρωθυπουργός δηλώνει  με κάθε φυσικότητα, ότι” το μνημόνιο δεν το γράψαμε εμείς, αλλά η τρόικα”.

 Ο δε « υπεύθυνος πολιτικός κόσμος» ,  δεν χάνει  ευκαιρία να δηλώσει για άλλη μια φορά την υποτέλειά του, δηλώνοντας σε όλους τους τόνους ότι το «μέλλον της  χώρας είναι στην Ευρώπη».  ΜΜΕ και λοιπά κέντρα σκίζονται να μας πείσουν ότι  είμαστε συνένοχοι σε αυτά που μας κλέψανε ,και ζητάνε απλά  να πέσει κάποιο κεφάλι  ενόχου, προκειμένου να σωθούν οι υπόλοιποι.

Από την άλλη, εμείς είμαστε απροετοίμαστοι να τους αντιμετωπίσουμε.  Φρόντισαν  πολλοί γι ’αυτό. Πρέπει όμως να οργανωθούμε, πρέπει να αντισταθούμε. 

Αυτός είναι ο δικός μας μονόδρομος, γιατί δεν έχουμε τίποτα άλλο να χάσουμε.
 Η οργάνωση είναι αυτή που θα κρίνει τόσο το παρόν, όσο και το μέλλον του αγώνα μας.  

Όπως και να έχει , ο καθένας μας σήμερα βροντοφωνάζει : 

“ Συνένοχο στο φόνο δεν θα μ’έχετε»