Όντας άθεος όμως με ενοχλεί αφάνταστα να κυκλοφορώ στην πόλη
και να βλέπω θρησκευόμενους με παθιασμένη κατάνυξη να προσεύχονται, να έχουν
καταλάβει δημόσιους χώρους και να αποπνέουν ατμόσφαιρα θεοκρατικού καθεστώτος.
Φανταστείτε ρασοφόρους ορθόδοξους με το ποίμνιό τους και τα λιβανιστήρια τους
να προσεύχονται στην πλατεία Κοτζία˙ ούτε φίδι στον κόρφο μας.
Για να μην αναφερθώ στα Προπύλαια και στην τραγικότητα της
όλης ιστορίας. Εδώ έχουμε να κάνουμε με το σύμβολο της γνώσης, το Πανεπιστήμιο,
που προάγει υποτίθεται τον ορθολογισμό και την ελευθερία της επιλογής και όχι
το φανατισμό και το σκοταδισμό που θεωρώ ότι προωθεί η οποιαδήποτε θρησκεία. Με
ενοχλεί λοιπόν αφάνταστα να βλέπω αυτό το χώρο να γίνεται πεδίο έκφρασης του
συντηρητισμού γιατί δεν έχουμε ως χώρα κάνει το αυτονόητο: να χτίσουμε ένα
τζαμί.
Θυμώνω όταν η θρησκεία καταλαμβάνει το δημόσιο χώρο ενός
(υποτίθεται) κοσμικού κράτους. Δε θέλω να ενοχλώ τους πιστούς αλλά ούτε και
αυτοί εμένα. Θέλω να έχουν το δικό τους χώρο και την επιλογή να προσεύχονται
αλλά και εγώ να έχω την επιλογή να αγνοώ την ύπαρξη της θρησκευτικότητάς τους.
Οι φανατικοί πιστοί που προσεύχονται στους δημόσιους χώρους δεν είναι μια
γραφική εικόνα αλλά αποτελούν μέρος μιας θρησκευτικής κοινότητας και
μοιράζονται τις ίδιες αρχές, οι οποίες συνοψίζονται στη φράση του γάλλου
φιλοσόφου Μισέλ Ονφρέ: " Το ίδιον της θρησκείας, όλων των θρησκειών, είναι η
αποδοκιμασία του ορθολογικού και φιλοσοφικού λόγου προς όφελος μιας μαγικής
σκέψης στην οποία όλα επιτρέπονται.“
Γι’ αυτό λοιπόν απαιτώ την ανέγερση τζαμιού. Γιατί
είμαι άθεος!
