ΤΟΠΙΟ ΣΕ ΚΡΙΣΗ – σε πέντε πράξεις, εισαγωγή και επίλογο (3/7)

mastrogiani

Δεύτερη πράξις 

Καλούς απογόνους

Η σκηνή ανοίγει με πλάνα που πέφτουν «ντόμινο». Βαλκανικά τοπία με ιστορικά δρώμενα, υπάρχουν έτοιμα πλάνα ότι πρέπει, θα καταλάβετε εύκολα από πού και από ποιόν. Λίγο από εμπόλεμο Σεράγεβο με ελεύθερους σκοπευτές, λίγο από Έβρο και τον γάμο με τη νύφη και το γαμπρό στις απέναντι όχθες, λίγο τον συνάδελφο και συνονόματο κατά το ήμισι Μαρτσέλο Μαστρογιάννη ντυμένο μελισσοκόμο, λίγο ο Κατράκης- στο Ταξίδι στα Κύθηρα -να μην πουλάει τη γη του στους ξένους για να το κάνουν χιονοδρομικό κέντρο και να μιλάει με τους παλιούς του συντρόφους πάνω στους τάφους τους, λίγο με το χωριό που χάνεται κάτω από τα νερά, κάτι με Μεγαλέξαντρους και Βελουχιώτηδες να ξεθάβονται από Κυνηγούς καλοσυντηρημένοι από τα χιόνια, κάτι που είμαστε και λίγο ψυλλιασμένοι, μπαίνουμε κάπως στο πνεύμα του έργου που δεν έχει άλλο αντικείμενο από την ιστορία που δια της τέχνης γίνεται ζώσα, δηλαδή Γεωπολιτική. 

Ως γνωστό στην Ελλάδα Γεωπολιτική εφαρμόζουν οι καλλιτέχνες οι φιλόσοφοι και οι ποιητές καθ΄ ότι έχουν φαντασία και γνωρίζουν πως η ιστορία γράφεται πίσω από παρελάσεις και διπλωματικές επισημότητες, ενώ οι καθ΄ ύλην αρμόδιοι πολιτικοί είναι παντελώς άσχετοι καθ΄ ότι παντελώς α-φάνταστοι. Σε αυτό λοιπόν το Γεωπολιτικό ταξίδι της ιστορικής μνήμης, ο ελληνισμός χωρίς «εθνικά» σύνορα θριαμβεύει για αιώνες εκπολιτίζοντας την Ευρώπη, Μεσόγειος, Αιγαίο, Εύξεινος Πόντος, Δούναβης. Σε αυτό λοιπόν το «διεθνικό θηρίο» βάλανε κρατικά σύνορα που ονόμασαν Ελλάδα και το κρατάνε μαντρωμένο, καρφωμένο, στο νοτιότερο άκρο της βαλκανικής, ανίκανο να δημιουργήσει πνευματικές και υλικές αξίες, εκείνοι τον ξεριζώνουν αυτός ξαναφυτρώνει. 

Ο Ελληνισμός πλέον ανήκει σε όποιον τον «καλλιεργεί» όπου γης - χρησικτησία - όχι σε εκείνους τους ανθέλληνες που τον μοστράρουν κάνοντάς τον «κρατικό» άγονο οικόπεδο για τους τουρίστες. (Μουσική υπόκρουση) «…αχ, και στην Αμερική, Ελλάδα σαν αγριόχορτο φύτρωσες και κει…» τραγουδάει σαν να κλαίει ο Σωκράτης το τραγούδι του Θανάση. Τελευταία εικόνα από τα πλάνα ντόμινο, το γνωστό μας καράβι με το ρεσαλταρισμένο πλήρωμα που μεταφέρει την αποκαθηλωμένη από κάποιο βάθρο προτομή του Λένιν, τώρα βγαίνει από το δέλτα του Δούναβη στην ανοιχτή θάλασσα. Και να, το πλάνο αλλάζει βλέπουμε το καράβι αραγμένο σε μια παραθαλάσσια περιοχή μάλλον νησί. Γενικό πλάνο μακρινό ακίνητο του σημείου προσάραξης. 

Στο νοτιότερο μέρος της Βαλκανικής άλλος κόσμος το Αιγαίο, ήλιος τιρκουάζ νερά, ελιές αμπέλια λεμονοπορτόκαλα και κάτι δενδρύλλια τρίφυλλα, πρασινάδα άλλο πράγμα ,…η χαρά του βιολογικού και της ηλιοθεραπείας. Οι ηθοποιοί; Ε… καλά τώρα μη το ψάχνετε. Είναι πασίγνωστό στους σοβαρούς καλλιτεχνικούς κύκλους ότι οι ηθοποιοί στις ταινίες τέχνης δεν είναι παρά οι ζωντανές προεκτάσεις του ντεκόρ και συνεπώς η συμβολή τους μετράει μόνο στα πλαίσια μιας ολότητας. Εδώ με λίγη φαντασία θα τους «δείτε» μακρινές ακίνητες φιγούρες, κάποιοι πάνω στο καράβι κάποιοι έξω στη παραλία. Αυτή είναι η Δεύτερη πράξις, με τα πλάνα ντόμινο και την εντελώς ακίνητη ή φωτογραφική γενική άποψη από το νοτιοαιγαιοπελαγήτικο τοπίο. Της δίνω δέκα έξι (16) λεπτά της ώρας κινηματογραφικό χρόνο.