Σπύρος ΚιτσινέληςΣημείωμα του συγγραφέα για τις δυο χώρες
Δεν μπορώ να θυμηθώ πότε ή που άκουσα το συγκεκριμένο θρύλο, αλλά οι λέξεις σίγουρα αποτυπώθηκαν στο μυαλό μου. Σύμφωνα με αυτόν, τα εδάφη της Ιαπωνίας είναι τέσσερις σταγόνες θειου αίματος που στερεοποιήθηκαν στον ωκεανό. Δίχως να αναρωτηθώ αν αυτό ήταν κάποιος γνωστός μύθος ή απλά το αποκύημα της φαντασίας κάποιου, αμέσως άρχισα να φαντάζομαι αρχαίους ιαπωνικούς θεούς παρόμοιους με αυτούς της δικής μας ελληνικής μυθολογίας, να διασταυρώνουν τα ξίφη τους σε επικές μάχες στους αιθέρες. Φαντάστηκα εκτυφλωτικά ιαπωνικά σπαθιά φτιαγμένα από θεία χέρια να σκίζουν τον ουρανό με ταχύτητα αστραπής. Οι σταγόνες ζωής των πληγωμένων θεών ή του ουρανού θα έπεφταν στο γη με τον ίδιο τρόπο που ο δικός μας δυτικός κόσμος δημιουργήθηκε και διαμορφώθηκε μέσα από τις δράσεις των αρχαιοελληνικών θεών. Το άνθισμα των κερασιών θα το απέδιδαν σε ευχαριστημένους θεούς και το κούνημα της γης σε εξοργισμένους.
Μέχρι σήμερα η πνευματικότητα του ιαπωνικού λαού εκφράζεται μέσα από τους τρόπους του σιντοϊσμού. Αυτή η λατρεία της φύσης και των προγόνων μου θυμίζει το πώς και οι αρχαίοι Έλληνες απέδιδαν θεϊκές ιδιότητες και προσωπικότητα σε όλα τα φυσικά πράγματα. Καθώς συνεχίζω τη σκέψη μου ανακαλύπτω όλο και περισσότερες ομοιότητες. Από τον κοινό πολεμικό και ηθικό κώδικα των αρχαίων Σπαρτιατών και των παλαιών Σαμουράι έως τις δυνατές οικογενειακές αξίες που αποτελούν τα θεμέλια των δύο κοινωνιών, βρίσκω ότι οι δύο χώρες μοιράζονται το ίδιο πνεύμα.
Από την αγάπη τους για τη θάλασσα και την εξάρτησή τους από αυτή έως την καταπληκτική ανασυγκρότηση έπειτα από πολέμους και φυσικές καταστροφές, βλέπω το ίδιο αίσθημα υπερηφάνειας και ιστορικής συνείδησης. Τόσο μακριά και όμως τόσο παρόμοιες βρίσκω αυτές τις δύο χώρες. Τόσο διαφορετικές και όμως τόσο κοντά αισθάνομαι ότι είναι. Υπάρχουν τόσα πολλά που θα μπορούσαν να μάθουν οι Έλληνες για την Ιαπωνία και οι Ιάπωνες για την Ελλάδα αν μόνο κάποιος τους έδειχνε όλα αυτά που μοιράζονται.
