ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΟ ΤΡΟΠΙΚΟ ΝΗΣΙ ΤΗΣ ΚΑΡΑΪΒΙΚΗΣ
Kείμενα - φωτογραφίες: Μυρσίνη Τσακίρη
Δρόμος στην Τρινιδάδ
Πραγματικά ‘ανατριχιασμένη’ και κατειλημμένη από δέος λόγω της ατμόσφαιρας και της ενέργειας που εκπέμπει το μέρος, κατευθύνομαι στο σημείο της πόλης στο οποίο βρίσκεται η στρατιωτική αμαξοστοιχία του Μπατίστα, την οποία είχε εκτροχιάσει ο Τσε κατά τη διάρκεια της μάχης και η οποία παραμένει μέχρι και σήμερα στην ίδια ακριβώς θέση, με τα βαγόνια της σκόρπια άτακτα παντού τριγύρω ως αποτέλεσμα αυτού του εκτροχιασμού.
Απόγευμα πια συνεχίζω για τη πόλη Τrinidad. Έπειτα από μια θαυμάσια διαδρομή μερικών ωρών φτάνω σε αυτή τη τόσο όμορφη πόλη που βρίσκεται στη Νότια πλευρά της Κούβας και βρέχεται από τη Καραϊβική θάλασσα. Αν και αρκετά κουρασμένη, απολαμβάνω μια νυχτερινή βόλτα στη παραλία κάτω από τον έναστρο ουρανό, συντροφιά με ένα mojito και μουσικής προερχόμενης από το μπαρ του ξενοδοχείου.
Την επόμενη ημέρα είμαι έτοιμη να γνωρίσω τη πόλη, η οποία ανακηρύχθηκε από την UNESCO το 1988 ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς. Πράγματι, είναι μια πόλη ξεχωριστή, δικαίως χαρακτηρισμένη από πολλούς ως ‘υπαίθριο μουσείο’. Περπατώντας στα πλακόστρωτα δρομάκια της νιώθεις να πηγαίνεις πίσω στο χρόνο, στο 1850. Η πόλη είχε χτιστεί με τις περιουσίες από τα ζαχαροκάλαμα.
Η κεντρική πλατεία της πόλης είναι η Plaza Mayor. Εδώ βρίσκεται το Palacio Brunet/Museo Romantico(Ρομαντικό Μουσείο). Κτισμένο το 1740 και αναπαλαιωμένο το 1808. Ιδιοκτήτης ήταν η οικογένειαConde de Brunet, η πλουσιότερη του Trinidad, και το σπίτι αυτό είναι μια ζωντανή μέχρι και σήμερα επίδειξη της ισχύος και του τεράστιου πλούτου της. Το μουσείο εκθέτει έπιπλα, διακοσμητικά αντικείμενα, πίνακες ζωγραφικής, πορσελάνες, γλυπτά, κτλ.
Ο Ναός της Γεμαγιά
Συνεχίζω με μια επίσκεψη στο ναό της Yemaya (Γεμαγιά), θεότητα της θρησκείας Σαντερία. Η Γεμαγιά είναι σύμβολο της θάλασσας και της μητρότητας, πάντα ντυμένη σε χρώματα μπλε και λευκό. Στο ιερό αυτό οι πιστοί προσφέρουν λουλούδια και φρούτα.
Τέλος, κάνω μια στάση στο μπαρ Canchanchara για να γευτώ το περίφημο ποτό που έδιναν στους σκλάβους για να αντέχουν την σκληρή δουλειά κάτω από τον καυτό ήλιο στις φυτείες, και κατευθύνομαι προς το Varadero με μια στάση όμως πρωτίστως στη πόλη Cienfuegos.
Eίναι μια από τις πιο γρήγορα αναπτυσσόμενες πόλεις και το λιμάνι της είναι το τρίτο μεγαλύτερο του νησιού. Είναι σημαντικό κέντρο βιομηχανίας και εμπορίου. Οι πολιτιστικές επιρροές, αποτέλεσμα του διεθνούς εμπορίου και σχέσεων της, συνθέτουν ένα ποικίλο πολιτιστικό σκηνικό αισθητό παντού.
Στην κεντρική πλατεία της πόλης, την Plaza de Armas, βρίσκεται το πάρκο José Martí και τριγύρω διάφορα ενδιαφέροντα αξιοθέατα. Ένα από αυτά, είναι και το Teatro (θέατρο) Tomas Terry. Είναι το πιο διάσημο κτίριο στην πόλη. Εδώ έχουν πραγματοποιηθεί μεγάλες παραστάσεις με πολλούς και διάσημους ηθοποιούς.
Το περίφημο μπαρ Φλοριδίτα στην Αβάνα
Αργά το απόγευμα φτάνω στο Varadero, το οποίο ήδη από το 1940 είχε αρχίσει να αναπτύσσεται ως θέρετρο διακοπών. Γνωστό για την 20χλμ. τροπική ακτή του και προτιμητέο από πολλούς για ήρεμες και χαλαρές διακοπές. Εδώ υπάρχουν σύγχρονες τουριστικές εγκαταστάσεις, μεγάλη ποικιλία εστιατορίων και μπαρ, υπαίθριες αγορές, εμπορικά κέντρα και γενικά το Varadero προσφέρει πολλές υπηρεσίες και μεγάλη γκάμα δραστηριοτήτων.
Την επόμενη ημέρα, έχοντας ξυπνήσει από πολύ νωρίς, απολαμβάνω μια πρωινή βόλτα στην καταπληκτική παραλία την ώρα που ανατέλλει ο ήλιος. Το τοπίο πραγματικά φανταστικό και αν και τα νερά του ατλαντικού κρύα, είναι ήρεμα και το έντονο γαλάζιο χρώμα τους - ικανό να σαγηνεύσει και τους μη οπαδούς της θάλασσας.
Αποφασίζω σήμερα απλά να απολαύσω τη θάλασσα και να χαρώ τον ήλιο. Την προσοχή μου όμως αμέσως τραβάει μια επιβλητική βίλλα πράσινου χρώματος κτισμένη στο ύψωμα της παραλίας. H ακαταλάγιαστη επιθυμία μου για εξερεύνηση με οδηγεί προς τα εκεί. Αντιλαμβάνομαι πως πρόκειται για τη περίφημη Villa Xanadu ή αλλιώς Casa Dupont.
Η βίλα σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε το 1929, από τον ίδιο αρχιτέκτονα που σχεδίασε και το Καπιτώλιο, για λογαριασμό ενός πλούσιου γαλλο-αμερικανού φαρμακοβιομήχανου, ο οποίος καθώς είχε αποσυρθεί από την επιχείρηση του όντας πια σε μια ηλικία και ψάχνοντας μέρος για να περάσει την υπόλοιπη ζωή του, αγόρασε την χερσόνησο του Varadero από τους αρχικά Ισπανούς ιδιοκτήτες.
Σήμερα χρησιμοποιείται ως εστιατόριο και το καλύτερο γήπεδο γκολφ στην Κούβα βρίσκεται δίπλα ακριβώς στη βίλα.
Εκπληκτική φιγούρα στο σώου στο Δελφινάριο. Βαραδέρο
Το Δελφινάριο
Συνεπαρμένη από τη θέα του ατλαντικού ωκεανού και μιας και η μέρα είναι αφιερωμένη στη χαλάρωση και τη διασκέδαση, αποφασίζω να επισκεφτώ το δελφινάριο. Bρίσκεται μέσα σε ένα φυσικό πάρκο και με την καθοδήγηση εκπαιδευτών τα δελφίνια παρουσιάζουν ένα υπέροχο θέαμα. Επίσης, με εξτρά χρέωση επιτρέπεται στους επισκέπτες να κολυμπήσουν μαζί με αυτά τα πανέξυπνα όντα. Για τους μη και τόσο τολμηρούς υπάρχει η δυνατότητα ενός φιλιού για μια φωτογραφία. Μαγεμένη από τα όσα είχα παρακολουθήσει, αποχαιρετώ τη μέρα με ιππασία και βόλτα στη παραλία, κουβανέζικη μουσική, σάλσα και αρκετά Mojitos!
Επόμενη ημέρα και ήρθε η ώρα να επισκεφτώ τα αξιοθέατα του Varadero και γι’ αυτό κατευθύνομαι προς το κέντρο με μια άμαξα για να θαυμάσω και τη διαδρομή. Πρώτη στάση στο Museo Municipal deVaradero. Είναι ένα παραλιακό σπίτι το οποίο χτίστηκε το 1921 ως καλοκαιρινή κατοικία και το 1980 μετατράπηκε σε μουσείο. Εκθέτει αντικείμενα που διηγούνται την ιστορία της πόλης, έπιπλα, ταριχευμένα ζώα και ψάρια, καθώς και ένα σκελετό ενός άνδρα ινδιάνου (ηλικίας 20-30) και ο οποίος παρουσιάζει σημάδια σύφιλης και αναιμίας.
Αμέσως όμως το ενδιαφέρον μου κεντρίζει το Josone Park. Ένα πάρκο με μία τεράστια λίμνη στο κέντρο ακριβώς του Varadero. Χρονολογείται από το 1930, όταν ο Βασκικής καταγωγής Ηurroz Fermin Jose, τότε διευθυντής ενός εργοστασίου ρούμι, αγόρασε το πρώτο κομμάτι γης γύρω από τη λίμνη. Το πάρκο ολοκληρώθηκε το 1942 και σήμερα πολλοί ντόπιοι περνάνε εδώ αρκετές ώρες ηρεμίας και χαλάρωσης. Απόγευμα πλέον και επιστρέφω στο ξενοδοχείο μου εγκαίρως για να προλάβω το ραντεβού μου στο spa.
Ο Κόλπος Χιρόν
 |
| η συντάκτρια του americalatina.com.gr Μυρσίνη Τσακίρη στο Μουσείο του Κόλπου Χιρόν) |
Προτελευταία ημέρα σήμερα στη Κούβα και θα την εκμεταλλευτώ στο έπακρο. Έχω ήδη κανονίσει οδηγό να με μεταφέρει στη Χερσόνησο Ζαπάτα, στον Κόλπο Χιρόν. Επισκέπτομαι το Museo dePlaya Giron, το οποίο είναι αφιερωμένο στην κουβανική νίκη εναντίον 1.500 εξόριστων Κουβανών αντι-επαναστατών, οι οποίοι εκπαιδευμένοι, εξοπλισμένοι και πληρωμένοι από τη CIAπροσπάθησαν να κάνουν απόβαση τον Απρίλιο του 1961, με σκοπό την πλήξη και την ανατροπή της Κυβέρνησης του Κάστρο.
Πραγματικά έκπληκτη από τα όσα είδα και διάβασα στο μουσείο, (έκπληκτη όχι λόγω διαπίστωσης της συμμετοχής, εμπλοκής και ανάμειξης της CIA στο όλο θέμα αλλά λόγω της ταχείας πολιτικο-στρατιωτικής εκτίμησης και αντιμετώπισης της κατάστασης με αποτέλεσμα την ταχύτατη και άμεση αποτροπή της απόβασης εντός μόλις 72 ωρών), παίρνω τον δρόμο επιστροφής για τοVaradero, μα ενδιάμεσα της διαδρομής πραγματοποιώ και άλλες επισκέψεις σε ενδιαφέροντα αξιοθέατα.
Πρώτη στάση στη Caleta Buena (Cueva de los Peces), 8χλμ. από τη Playa Giron. Είναι μια φυσική πισίνα και μια υπόγεια σπηλιά την συνδέει με το Κουβανικό Αρχιπέλαγος. Εδώ απολαμβάνω τα πεντακάθαρα νερά και θαυμάζω μια μεγάλη ποικιλία τροπικών ψαριών διαφόρων χρωμάτων που κολυμπούν τριγύρω μου.
Η ιστορία του Ελιάν
Την επόμενη στάση την πραγματοποιώ στη πόλη Cardenas. Είναι μια πανέμορφη πόλη, 13χλμ. νότια του Varadero, γνωστή και ως «Η πόλη της σημαίας» (επειδή εδώ πρωτο-υψώθηκε η Κουβανική σημαία στις 19 Μαΐου 1850). Θαυμάζω το άγαλμα του Χριστόφορου Κολόμβου στο Parque Colon, επισκέπτομαι στην Plaza Molocoff την υπαίθρια αγορά φρούτων και λαχανικών και στη συνέχεια καταλήγω στο Museo a la Batalla de Ideas, το οποίο είναι κυρίως αφιερωμένο στην εκστρατεία της Κούβας για τον επαναπατρισμό του Elian Gonzalez, μιας και το Cardenas είναι η γενέτειρα πόλη αυτού του παιδιού που υπήρξε αιτία μιας έντονης διαμάχης ανάμεσα στην Κούβα και τις ΗΠΑ.
Τον Νοέμβριο του 1999, ο Elian (6 ετών) ήταν μαζί με τη μητέρα του όταν αυτή προσπάθησε παράνομη μετανάστευση φεύγοντας από την Κούβα με μια μικρή βάρκα. Ναυάγησαν στα ανοιχτά. Η μητέρα πνίγηκε. Ο Elian επέπλεε στη θάλασσα, ώσπου διασώθηκε από ένα ψαρά, ο οποίος τον παρέδωσε στην Αμερικανική Ακτοφυλακή. Ο πατέρας του όμως και η Κούβα τον διεκδικούσαν και απαιτούσαν το παιδί να επιστραφεί στη Κούβα. Τελικά το 2000 ο Elian επέστρεψε στην πατρίδα του.
