- ΕΔΩ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ (των τραπεζιτών)- ΕΚΕΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ (της αρπαχτής και της ρεμούλας)
- ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ? (πρόνοιας)
Στη χώρα μας οι εκπρόσωποι της αστικής τάξης (δυστυχώς όχι μόνο ), στο ελληνικό κοινοβούλιο, καλούνται να προασπίσουν τους πολίτες.
Από τι; Από ποιους ;
Έβαλαν τον λύκο στο μαντρί να φυλάει τα πρόβατα.
Σήμερα που μπορεί ο έλληνας πολίτης ν’ απευθυνθεί και να ζητήσει το δίκιο του ;
Σε κάθε περίπτωση αντιμετωπίζεται από την κρατική μηχανή με δυσπιστία στην καλύτερη και σαν παράνομος και τρομοκράτης στη χειρότερη, όπως μαθαίνουμε καθημερινά από τις εφημερίδες και τις ανακοινώσεις-καταγγελίες..
Να ποια είναι η πραγματικότητα σήμερα.
Εδώ και πολύ καιρό παρακολουθούμε τις επιπτώσεις στους εργαζόμενους από τα διαχειριστικά λάθη των τραπεζιτών στην άλλη όχθη του Ατλαντικού, στις Η.Π.Α. Έχει ξαναδιατυπωθεί ότι μάζεψαν τα χρήματα από τον κόσμο , πλούτισαν μερικοί και τώρα στην ζημιά τους καλούν - οι κυβερνήσεις- τον κόσμο να ξαναπληρώσει. 28 δις. ευρώ “παρακαλά” η κυβέρνηση να μοιράσει στους ντόπιους τραπεζίτες οι οποίοι με τη σειρά τους θα τα δώσουν στους καταναλωτές -έντοκα φυσικά- για να “αναθερμανθεί” η αγορά.
Δικά μας χρήματα λοιπόν θα δοθούν στα ελληνικά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, γιατί οι τόκοι ( οι υψηλότεροι στην Ευρώπη) και τα κέρδη τους δεν τους φτάνουν .
Σαν τα αρπακτικά που μύρισαν αδύναμα θηράματα. Και να σκεφτεί κανείς ότι τα χρήματα αυτά το κράτος θα μπορούσε να τα μοιράσει στους ασθενέστερους οικονομικά πολίτες (3.000 ευρώ) για να μπορεσουν ν’ανταπεξέλθουν στην κρίση.
Επαναφορά στον “εργασιακό μεσαίωνα ! Και μη χειρότερα!
Απολύσεις, πλήρη καταπάτηση των εργασιακών δικαιωμάτων.
Ανασφάλιστη εργασία με τη σφραγίδα του κράτους (προγράμματα stage, ωρομίσθιοι, ανοχή αδήλωτων ημερομισθίων).
Και όταν κάποιοι φτάνουν επιτέλους στην ώρα της συνταξιοδότησης, μαθαίνουν ότι τα χρήματα τους θ’ αργήσουν να τα πάρουν γιατί οι αποδόσεις των χρηματιστηρίων ήταν αρνητικές και έχουν χαθεί πολλά εκατομμύρια ευρώ.
Δεν ακούσαμε όμως ποτέ να πάει κάποιος φυλακή από τους διαχειριστές αυτών των χρημάτων. Αντίθετα οδηγούνται σ’ αυτήν πολίτες που οφείλουν λίγα ευρώ.
Που θα βρει λοιπόν κανείς το δίκιο του ;
Στην δικαιοσύνη που είναι “τυφλή”; Εδώ και χρόνια ενημερωνόμαστε για τη “διαφυγή” των επίορκων και την παρεμπόδιση του έργου των ευσυνείδητων.
Τι γίνεται με την εκκλησιαστική και μοναστηριακή περιουσία ;
Να δοθούν όλα στο ελληνικό δημόσιο. Θα έφταναν και θα περίσσευαν για να μοιραστούν στους ακτήμονες και άστεγους.
Τι απληστία πια!
Τα δικά μας-δικά μας και τα δικά σας δικά μας.
Στις μεγάλες πυρκαγιές του 2007, ανθρώπινες ζωές και περιουσίες χάθηκαν. Μετά από συλλογικές προσπάθειες μαζεύτηκαν εκατομμύρια ευρώ, που θα μπορούσαν τουλάχιστον ν’ αποκαταστήσουν ένα μέρος της ζημιάς των ανθρώπων αυτών. Δυστυχώς δεν έχει γίνει σχεδόν τίποτε.
Η εκμετάλλευση των εθνικών οδών έχει δοθεί σε ιδιωτικές εταιρείες που έσπευσαν ν’ αυξήσουν τα διόδια με το αιτιολογικό νέων έργων, που όμως κανείς δεν τα έχει δει.
Θα μπορούσαν ν΄ αναφερθούν πολλά παραδείγματα ανυπαρξίας κοινωνικού κράτους και πρόνοιας. Καθημερινά ο καθένας μας τα βιώνει στο χωρο δουλειάς και στην επαφή του με τους εκφραστές του συστήματος.
Τι πρέπει να κάνουν όμως από την άλλη οι πολίτες ;
Η αστική τάξη έχει πετύχει τη διάλυση στους χώρους δουλειάς των οργανώσεων εργατών και εργαζόμενων και την αποδυνάμωση και το ξεπούλημα κατ’ επέκταση των σωματείων και συνδικάτων. Η δύναμη υπάρχει στα χέρια της εργατικής τάξης. Αρκεί να το καταλάβει και η ίδια. Αυτό είναι που φοβάται περισσότερο και το γνωρίζει η αστική τάξη.
Μήπως ήρθε ο καιρός να το δει και στη πράξη ;
Γ.Φ.
