Πριν 2 χρόνια περίπου, όταν αποφασίσαμε να συνεχίσουμε την προσπάθεια που είχε ξεκινήσει μέσω της εφημερίδας ΑΙΧΜΗΣ, με ότι αυτή αντιπροσώπευε, εκφράσαμε τις προθέσεις μας ως εξής:
«Δύο διαφορετικοί κόσμοι ζουν βόρεια της Αθήνας. Λίγα μόλις χιλιόμετρα από το Κεφαλάρι είναι τα εργοστάσια και τα προσφυγικά της Ν.Ιωνίας, η Μεταμόρφωση, οι εργατικές κατοικίες της Κάτω Κηφισιάς. Πίσω από το λούστρο της βιτρίνας Β.Π.(Βόρεια Προάστια) υπάρχει ένας άλλος κόσμος, ο πραγματικός.» «Εμείς θέλουμε η εφημερίδα μας να προβάλλει αυτά που γίνονται σε αυτόν τον πραγματικό κόσμο. Γιατί γίνονται πολλά.
Τίποτα από αυτά όμως, δεν γράφτηκε στον τοπικό τύπο των βορείων προαστίων»
Σ’ αυτά τα πλαίσια κινηθήκαμε. Με άρθρα που αφορούσαν απολύσεις εργαζομένων
(DEMO,ΠΑΤΑΚΗ, JUMBO), για την επίθεση στην Κωνσταντίνα Κούνεβα, για τις τελευταίες εξελίξεις στο ζήτημα των εργαζομένων στο Δήμο Αμαρουσίου, προσπαθώντας να προβάλλουμε πάντα αυτό που οι ίδιοι οι εργαζόμενοι κάνουν, με τον τρόπο που το παλεύουν και με τα αποτελέσματα που έχουν .
Αυτή μας η θέση δεν εκφράζει απλά αλληλεγγύη, θεωρούμε ότι εκφράζει και το δικό μας συμφέρον, σαν εργαζόμενων αλλά και σαν κατοίκων.
(DEMO,ΠΑΤΑΚΗ, JUMBO), για την επίθεση στην Κωνσταντίνα Κούνεβα, για τις τελευταίες εξελίξεις στο ζήτημα των εργαζομένων στο Δήμο Αμαρουσίου, προσπαθώντας να προβάλλουμε πάντα αυτό που οι ίδιοι οι εργαζόμενοι κάνουν, με τον τρόπο που το παλεύουν και με τα αποτελέσματα που έχουν .
Αυτή μας η θέση δεν εκφράζει απλά αλληλεγγύη, θεωρούμε ότι εκφράζει και το δικό μας συμφέρον, σαν εργαζόμενων αλλά και σαν κατοίκων.
«Γιατί πεποίθησή μας είναι ότι όποιος αγώνας για τα προβλήματα των συνθηκών ζωής μας, αν δεν ευθυγραμμιστεί με τον αγώνα αυτού του πραγματικού κόσμου (των εργαζόμενων στην περιοχή), το πιθανότερο είναι να εξυπηρετήσει συμφέροντα άλλων (συντεχνιακά, οικονομικά, πολιτικά), και θα παραμείνει αγώνας των κατοίκων «γενικώς», ή ενός μεμονωμένου κομματιού από αυτούς».
Η άποψη δεν μας λείπει. Ούτε θελήσαμε να είμαστε «αντικειμενικοί ανταποκριτές» . Η αρθρογραφία μας, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, παίρνει θέση σε αυτά που συμβαίνουν και πολλές φορές όχι ενιαία. Αυτό εμείς το θεωρούμε υγιές και το επιδιώκουμε.
Η ανοιχτή συζήτηση και η ενεργητική προβολή των απόψεων για τα ζητήματα της πάλης, του κινήματος, εν τέλει της πολιτικής, από την σκοπιά των μαχόμενων αγωνιστών, είναι συνειδητή και επίμονη προσπάθειά μας . Θεωρούμε ότι με την δική μας αντίληψη, συμβάλαμε έστω και λίγο στην προβολή απόψεων για γεγονότα όπως του Δεκέμβρη, για τα προβλήματα των μεταναστών, γι’ αυτά που συμβαίνουν γύρω μας και όχι μόνο στην περιοχή μας. Το πόσο τα καταφέρνουμε ή όχι είναι προς κρίση. Θεωρούμε όμως ότι υπάρχει ανταπόκριση και ανάγκη για μια τέτοια εφημερίδα και θα συνεχίσουμε την προσπάθειά μας.
Η διακίνηση στο ΙΝΤΕΡΝΕΤ μέσω του ομώνυμου BLOG τους τελευταίους 6 μήνες, έδωσε νέα ώθηση στην εφημερίδας μας ,η οποία κυκλοφορεί σήμερα σε ηλεκτρονική μορφή με εβδομαδιαία περιοδικότητα. Οι φίλοι και συνδρομητές μας που διαθέτουν ηλεκτρονικό ταχυδρομείο λαμβάνουν την εφημερίδα κάθε εβδομάδα. Σ’ αυτό το διάστημα των 6μηνών πάνω από 8.000 διαφορετικοί επισκέπτες από την Ελλάδα και το εξωτερικό ,μπήκαν και διάβασαν τις πάνω από 300 (αυτό το διάστημα) δημοσιεύσεις μας. Γνωρίζουμε βέβαια ότι η κλασική έντυπη έκδοση της εφημερίδας είναι πολύ πίσω από τις απαιτήσεις, και καταβάλουμε προσπάθεια με την βοήθεια των φίλων μας να ξεπεραστούν οι ευνόητες δυσκολίες, ώστε να μικρύνει η απόσταση που χωρίζει σήμερα την ηλεκτρονική από την έντυπη έκδοση.
Είναι προφανές ότι στην επέτειο για τα 2 χρόνια της εφημερίδας μας, στον απόηχο των γεγονότων του Δεκέμβρη που συντάραξαν όλη την Ελλάδα και όχι μόνο, δεν κάνουμε έναν επετειακό απολογισμό έχοντας περάσει σε περίοδο ηρεμίας και περισυλλογής.
Η ένταση της κρατικής και εργοδοτικής καταστολής βρίσκεται σε εξέλιξη καθώς οι επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης κάνουν τη ζωή εργαζόμενων, νεολαίας, και ανέργων, ακόμα πιο δύσκολη και νέοι αγώνες ξεκινάνε ή συνεχίζονται. Οι δικαστικές διώξεις ενάντια στους συλληφθέντες του Δεκέμβρη, ενάντια σε εργαζόμενους και συνδικαλιστές, είναι πια η καθημερινότητα του κινήματος. Η βία και καταστολή που υπήρχε πάντα στους εργασιακούς χώρους , φτάνει πια και έξω από αυτούς.
Η ένταση της κρατικής και εργοδοτικής καταστολής βρίσκεται σε εξέλιξη καθώς οι επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης κάνουν τη ζωή εργαζόμενων, νεολαίας, και ανέργων, ακόμα πιο δύσκολη και νέοι αγώνες ξεκινάνε ή συνεχίζονται. Οι δικαστικές διώξεις ενάντια στους συλληφθέντες του Δεκέμβρη, ενάντια σε εργαζόμενους και συνδικαλιστές, είναι πια η καθημερινότητα του κινήματος. Η βία και καταστολή που υπήρχε πάντα στους εργασιακούς χώρους , φτάνει πια και έξω από αυτούς.
Η καθημερινή αστυνομική αυθαιρεσία ενάντια σε εργαζόμενους μετανάστες, νεολαία πια δεν τους αρκεί. Γι’ αυτό το παρακράτος αναλαμβάνει αναβαθμισμένο ρόλο, και τα μαφιόζικα χτυπήματα σαν αυτό που υπέστη η Βουλγάρα καθαρίστρια του ΗΣΑΠ Αμαρουσίου Κωνσταντίνα Κούνεβα, και οι Πακιστανοί στη Νέα Ιωνία είναι η νέα καθημερινότητα . Το παρακρατικό χτύπημα στο δημοτικό συμβούλιο Αμαρουσίου υπό τις ευλογίες του δημάρχου, ήταν απλώς ο απόηχος της γενικότερης βίας και καταστολής , και έγινε ενώ βρισκόταν σε εξέλιξη ο αγώνας των εργαζόμενων στο Δήμο Αμαρουσίου για τη ματαίωση των σχεδιαζόμενων απολύσεων. Αγώνας που βρίσκεται σε εξέλιξη και κλιμακώνεται μετά την επιτυχία της τελευταίας απεργιακής τους κινητοποίησης.
Ταυτόχρονα συνεχίζεται μέσα στην αναμπουμπούλα το (υπερ)τοπικό άθλημα της περιοχής, που γνώρισε στο παρελθόν ημέρες Ολυμπιακής δόξας (Mall κ.α).
Δήμος και μεγαλοκατασκευαστές συνεχίζουν την εκποίηση των φιλέτων που απέμειναν, βγάζοντας νέα υπερκέρδη, καταπατώντας και τους τελευταίους εμπορικά αναξιοποίητους χώρους.
Όλα αυτά, δυναμώνουν την πεποίθησή μας ότι πρέπει να συνεχίσουμε στην ίδια κατεύθυνση.
Με τις δυνάμεις που διαθέτουμε, μαζί με όλους τους αγωνιζόμενους στην περιοχή μας, τα ΒΟΡΕΙΑ της Αθήνας θα είναι και στο μέλλον ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΑ ΕΔΩ.
Η Συντακτική Επιτροπή
