Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται στον χώρο του αθλητισμού μια έξαρση του ντόπινγκ. Όλο και πιο συχνά βγαίνουν στην επιφάνεια περιπτώσεις αθλητών που έχουν κάνει χρήση διαφόρων ουσιών, οι οποίες τους βοηθούν στην απόδοσή τους και τους εξασφαλίζουν πολύ καλές επιδόσεις.
Το φαινόμενο αυτό έχει σαν «ρίζα» του τον αυξανόμενο ανταγωνισμό που καλλιεργείται στους αθλητές, καθώς επίσης και τα χρηματικά κίνητρα που τους προσφέρονται.
Αυτή είναι ίσως η κύρια αιτία του προβλήματος καθώς ο αθλητισμός στην καπιταλιστική κοινωνία έχει πλήρως εμπορευματοποιηθεί, κάτι που δημιουργεί τις συνθήκες για τέτοια φαινόμενα, επιβαρύνοντας την υγεία των αθλητών και αθλητριών.
Ένας άλλος λόγος που οι αθλητές «ντοπάρονται» είναι και η δημιουργία «καλών αθλητών» που προβάλλονται σαν πρότυπα και «εθνικοί ήρωες» από την αστική τάξη. Οι όποιες επιτυχίες λοιπόν που προέρχονται από τον χώρο του αθλητισμού χρησιμοποιούνται με σκοπό την αποχαύνωση του λαού από το παραλήρημα της «εθνικής επιτυχίας».Αυτό δεν σημαίνει ότι όσοι αθλητές είναι καλοί κάνουν χρήση αναβολικών, ωστόσο έχει αποδειχτεί ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο.
Η χρήση των αναβολικών έχει φτάσει εδώ και πολλά χρόνια και στην Ελλάδα, με διάφορες αποκαλύψεις για αθλητές, με τελευταία την περίπτωση χρήσης αναβολικών από 11 αθλητές της ελληνικής εθνικής ομάδας της άρσης βαρών. Η ομάδα αυτή είναι ένα τρανταχτό παράδειγμα της κατάστασης αυτής, καθώς και στο παρελθόν έχουν υπάρξει διάφορα κρούσματα.
Το πρώτο που σημειώθηκε ήταν τον Σεπτέμβριο του 1979 όταν ο κατηγορούμενος τώρα και αθλητής τότε Χρήστος Ιακώβου είχε καταγγείλει τον ομοσπονδιακό προπονητή και τον βοηθό του για χορήγηση χαπιών. ‘Όμως στην συνέχεια υπήρξαν και άλλα κρούσματα όπως στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1984 με τον αρσιβαρίστα Σ. Γραμματικόπουλο, το 1991 τον αρχηγό της ομάδας αυτής Π. Σαλτσίδη που τελικά με δεύτερο έλεγχο αθωώθηκε, το 1997 με την καταγγελία του Χρ. Κωνσταντινίδη πως ο Ιακώβου χορηγούσε αναβολικά και το 2004 στους ολυμπιακούς αγώνες της Αθήνας με την αφαίρεση του μεταλλίου από τον Λ. Σαμπάνη. Το ντόπινγκ υπάρχει σε μεγαλύτερο βαθμό στον στίβο, με πληθώρα περιπτώσεων από αθλητές που θεωρούνται υψηλού επιπέδου αλλά και χαμηλότερου, που είτε αποδείχτηκε κάτι τέτοιο είτε τελικά σταμάτησε σε ορισμένο σημείο (υπόθεση Κεντέρη-Θάνου-Τσέκου, φυλάκιση Μάριον Τζόουνς, σκάνδαλο Βalco κ.α.)
Αυτά τα γεγονότα λοιπόν φανερώνουν ότι το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα έχει ανάγκη τις αθλητικές «επιτυχίες» ως μέσον χειραγώγησης και προπαγάνδας. Αυτό βέβαια είχε εμφανισθεί νωρίτερα σε κράτη όπως η Ανατολική Γερμανία και η Σοβιετική Ένωση, που δεν υπήρχε το συγκεκριμένο κοινωνικό σύστημα, αλλά οι σκοποί που χρησιμοποιούσαν το ντόπινγκ ήταν διαφορετικοί.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΒΑΣΣΗΣ
