Αναδημοσίευση από
http://babylonmedia.wordpress.com/
ΜΕΡΟΣ Α
Β: Σε τι κατάσταση βρίσκεται τώρα η υγεία της Κωνσταντίνας και πως προχωράει η αποθεραπεία των πληγών της ;
Τ: Η Κωνσταντίνα έχει κάνει προς το παρόν δύο πλαστικές στο πρόσωπο, είχαν επιτυχία και αύριο πάει στο Γενικό Κρατικό Αθηνών για το μάτι της, δηλαδή για το ένα από τα δύο μάτια της που παλεύουμε να σωθεί, καθώς το άλλο το έχει χάσει. Πρόσφατα, της βγάλανε την τραχειοτομή και μπορεί να μιλάει με τη βοήθεια κάποιου μηχανήματος. Ευτυχώς η ζημιά στις φωνητικές της χορδές δεν είναι τόσο μεγάλη όσο αρχικά φανταζόμασταν. Για τα εσωτερικά της όργανα, στομάχι, έντερα, δεν ξέρουμε ακόμα σε τι κατάσταση βρίσκονται, γιατί εξαιτίας της κατάστασης της δεν ήταν δυνατόν να γίνουν οι απαραίτητες εξετάσεις. Κοιτάξτε, η Κωνσταντίνα έχει ακόμα πολύ δρόμο μπροστά της, θα χρειαστεί πολλές επεμβάσεις, πιθανώς θα χρειαστεί να πάει και στο εξωτερικό
Β: Την έχετε δει δηλαδή ;
Τ: Όχι, της ζήτησα να τη δω και μου είπε ότι δεν είναι ακόμα ψυχολογικά έτοιμη για να τη δούμε και όταν την άκουσα….τρελάθηκα, δεν ξέρουμε πως θα εξελιχθεί η κατάσταση της, αυτό που ξέρουμε είναι ότι δε θα είναι ποτέ ξανά η Κωνσταντίνα που ήτανε… θα έχει μεγάλα προβλήματα. Μιλάμε με τον Σάββα τον Μιχαήλ τον ακτινολόγο και την Κατερίνα Μάντζα την ψυχολόγο, που την παρακολουθούν και βρίσκονται κάθε μέρα στο πλευρό της. Ο Μιχαήλ μου είπε ότι μπορεί να χρειαστούν μέχρι και δύο χρόνια για να πούμε ότι η Κωνσταντίνα έχει διαφύγει κάθε κίνδυνο για τη ζωή της. Κι αν είναι μέχρι σήμερα μαζί μας είναι γιατί έχει θάρρος και δύναμη. Θέλει να γίνει καλά και να συνεχίσει να δίνει αγώνα για τους συναδέλφους της, όπως και πριν.
Β: Από την «ιατρική κοινότητα», σας έχει πλησιάσει κανένας φορέας για να σας συμπαρασταθεί ;
Τ: Κοιτάξτε, μέσα στον Ευαγγελισμό έχουμε επαφή και με τον διευθυντή και με τον υποδιευθυντή, μιλάμε μαζί τους και μας βοηθάνε, έχουν ανταποκριθεί, ήρθαν γιατροί ακόμα και από την Κέρκυρα ακόμη και από όλα σχεδόν τα νοσοκομεία των Αθηνών.Υπάρχει γενικά μεγάλη ανταπόκριση από τους γιατρούς και θα ήταν αχαριστία να πούμε ότι έχουμε πρόβλημα από τη στάση τους. Θέλω τα πράγματα να τα λέω όπως είναι.
Τ: Κοιτάξτε, μέσα στον Ευαγγελισμό έχουμε επαφή και με τον διευθυντή και με τον υποδιευθυντή, μιλάμε μαζί τους και μας βοηθάνε, έχουν ανταποκριθεί, ήρθαν γιατροί ακόμα και από την Κέρκυρα ακόμη και από όλα σχεδόν τα νοσοκομεία των Αθηνών.Υπάρχει γενικά μεγάλη ανταπόκριση από τους γιατρούς και θα ήταν αχαριστία να πούμε ότι έχουμε πρόβλημα από τη στάση τους. Θέλω τα πράγματα να τα λέω όπως είναι.
Β: Υπάρχει κάποιος κρατικός φορέας, κάποιο υπουργείο, κάποια συνδικαλιστική οργάνωση ή η ΓΣΕΕ που να έδωσε χρήματα ή να δεσμεύτηκε για την κάλυψη των εξόδων της ιατρικής περίθαλψης της Κωνσταντίνας ;
Τ: Είκοσι μέρες μετά την επίθεση στην Κωνσταντίνα, η Πετραλιά κάλεσε την μητέρα της και τη συνόδευσα εγώ σαν αντιπρόεδρος του σωματείου. Εκεί, η Πετραλιά μας είχε πει ότι θα τα πληρώσει όλα το υπουργείο εργασίας και μάλιστα της υποσχέθηκε ότι θα της δώσουν και σπίτι…τελικά βέβαια δεν ανταποκρίθηκε. Ξέρετε, η οικονομική στήριξη είναι πολύ σημαντικό θέμα. Σήμερα η Κωνσταντίνα είναι διασωληνομένη και στην κατάσταση της χρειάζεται δίπλα της κάποια άτομα που έχουν την αντίστοιχη εμπειρία. Οι αποκλειστικές νοσοκόμες της Κωνσταντίνας παίρνουν 300 ευρώ τη μέρα… πως θα τα βρει αυτά τα χρήματα η οικογένεια της. Αυτή η οικογένεια ζούσε από το μισθό της Κωνσταντίνας…. Δηλαδή από 560 ευρώ και από αλλά 150 ευρώ που έπαιρνε η μητέρα της…. από μια σύνταξη της πείνας….
Από τις 10:00 το πρωί μέχριτις 8:00 το βράδυ δίπλα στην κόρη της
Η μάνα της Κωνσταντίνας τον Σεπτέμβριο έκανε μια εγχείρηση για τον καρκίνο, ενώ έχει και μεγάλα προβλήματα καρδιάς και είναι από τις 10:00 το πρωί μέχρι τις 8:00 το βράδυ δίπλα στην κόρη της…. κάποιες φορές χρειάζεται να φύγει για να φροντίσει και τον εγγονό της, γιατί το παιδί είναι μόνο του και όπως ξέρετε έχει κι αυτό προβλήματα με την καρδιά του….εγώ τη θαυμάζω που στέκεται ακόμη στα πόδια της…Πέρα από τον απλό κόσμο, που όπως ξέρετε ενισχύει σημαντικά την Κωνσταντίνα, χρήματα για τις αποκλειστικές νοσοκόμες μας έχει δώσει μια ομάδα από μια επιτροπή αλληλεγγύης κάποιων γιατρών, ενώ μέχρι στιγμής έχει δώσει χρήματα και η ΑΔΕΔΥ. Ο πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ ο κύριος Παπασπύρου, ανταποκρίθηκε από την πρώτη στιγμή… εγώ βγήκα και τον ευχαρίστησα γιατί είναι ένας άνθρωπος που βοηθάει την Κωνσταντίνα και είμαι υποχρεωμένη να τον ευχαριστήσω, αλλά και αυτός τελικά αντιμετώπισε μεγάλο πρόβλημα εξαιτίας της στάσης του. Μέσα στο ΔΣ της ΑΔΕΔΥ, η ΠΑΣΚΕ και η ΔΑΚΕ δεν θέλανε να συνεχιστεί η βοήθεια προς την Κωνσταντίνα…. Οπότε, πάλι με παρέμβαση δικιά μας ανέλαβε τελικά να πληρώσει κάποια έξοδα ο ΗΣΑΠ και το ΙΚΑ. Η ΓΣΕΕ από την άλλη, ακόμη δεν πήρε θέση για το ζήτημα, για την επίθεση που δέχτηκε η Κωνσταντίνα….
Τ: Είκοσι μέρες μετά την επίθεση στην Κωνσταντίνα, η Πετραλιά κάλεσε την μητέρα της και τη συνόδευσα εγώ σαν αντιπρόεδρος του σωματείου. Εκεί, η Πετραλιά μας είχε πει ότι θα τα πληρώσει όλα το υπουργείο εργασίας και μάλιστα της υποσχέθηκε ότι θα της δώσουν και σπίτι…τελικά βέβαια δεν ανταποκρίθηκε. Ξέρετε, η οικονομική στήριξη είναι πολύ σημαντικό θέμα. Σήμερα η Κωνσταντίνα είναι διασωληνομένη και στην κατάσταση της χρειάζεται δίπλα της κάποια άτομα που έχουν την αντίστοιχη εμπειρία. Οι αποκλειστικές νοσοκόμες της Κωνσταντίνας παίρνουν 300 ευρώ τη μέρα… πως θα τα βρει αυτά τα χρήματα η οικογένεια της. Αυτή η οικογένεια ζούσε από το μισθό της Κωνσταντίνας…. Δηλαδή από 560 ευρώ και από αλλά 150 ευρώ που έπαιρνε η μητέρα της…. από μια σύνταξη της πείνας….
Από τις 10:00 το πρωί μέχριτις 8:00 το βράδυ δίπλα στην κόρη της
Η μάνα της Κωνσταντίνας τον Σεπτέμβριο έκανε μια εγχείρηση για τον καρκίνο, ενώ έχει και μεγάλα προβλήματα καρδιάς και είναι από τις 10:00 το πρωί μέχρι τις 8:00 το βράδυ δίπλα στην κόρη της…. κάποιες φορές χρειάζεται να φύγει για να φροντίσει και τον εγγονό της, γιατί το παιδί είναι μόνο του και όπως ξέρετε έχει κι αυτό προβλήματα με την καρδιά του….εγώ τη θαυμάζω που στέκεται ακόμη στα πόδια της…Πέρα από τον απλό κόσμο, που όπως ξέρετε ενισχύει σημαντικά την Κωνσταντίνα, χρήματα για τις αποκλειστικές νοσοκόμες μας έχει δώσει μια ομάδα από μια επιτροπή αλληλεγγύης κάποιων γιατρών, ενώ μέχρι στιγμής έχει δώσει χρήματα και η ΑΔΕΔΥ. Ο πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ ο κύριος Παπασπύρου, ανταποκρίθηκε από την πρώτη στιγμή… εγώ βγήκα και τον ευχαρίστησα γιατί είναι ένας άνθρωπος που βοηθάει την Κωνσταντίνα και είμαι υποχρεωμένη να τον ευχαριστήσω, αλλά και αυτός τελικά αντιμετώπισε μεγάλο πρόβλημα εξαιτίας της στάσης του. Μέσα στο ΔΣ της ΑΔΕΔΥ, η ΠΑΣΚΕ και η ΔΑΚΕ δεν θέλανε να συνεχιστεί η βοήθεια προς την Κωνσταντίνα…. Οπότε, πάλι με παρέμβαση δικιά μας ανέλαβε τελικά να πληρώσει κάποια έξοδα ο ΗΣΑΠ και το ΙΚΑ. Η ΓΣΕΕ από την άλλη, ακόμη δεν πήρε θέση για το ζήτημα, για την επίθεση που δέχτηκε η Κωνσταντίνα….
Β: Η οικονομική ενίσχυση που παρέχεται μέχρι στιγμής από το κίνημα αλληλεγγύης, είναι επαρκής ;
Τ: Η προσπάθεια του κόσμου που μας στηρίζει συνεχίζεται και… ευτυχώς που υπάρχει… εγώ προσωπικά έμεινα άναυδη που υπήρξε τόσο μεγάλη και άμεση ανταπόκριση από τον κόσμο… στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό… παντού… και ιδιαίτερα από τα νέα παιδιά. Αυτό που με ενθουσιάζει και με εμπνέει είναι το ότι τα νέα παιδιά σταθήκανε δίπλα στην Κωνσταντίνα ,προσπαθούν και τρέχουν κάθε μέρα και βγάζουν στο internet συνέχεια το θέμα για να μην ξεχαστεί.
Τ: Η προσπάθεια του κόσμου που μας στηρίζει συνεχίζεται και… ευτυχώς που υπάρχει… εγώ προσωπικά έμεινα άναυδη που υπήρξε τόσο μεγάλη και άμεση ανταπόκριση από τον κόσμο… στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό… παντού… και ιδιαίτερα από τα νέα παιδιά. Αυτό που με ενθουσιάζει και με εμπνέει είναι το ότι τα νέα παιδιά σταθήκανε δίπλα στην Κωνσταντίνα ,προσπαθούν και τρέχουν κάθε μέρα και βγάζουν στο internet συνέχεια το θέμα για να μην ξεχαστεί.
Β: Πόσο καιρό γνωρίζετε την Κωνσταντίνα; Μπορείτε να μας πείτε δυο λόγια για την συμμετοχή της στην ΠΕΚΟΠ ;
Τ: Η Κωνσταντίνα ήρθε στο τέλος του 2002. Όταν έπιασε δουλειά εδώ, έψαξε αμέσως να βρει τα συνδικάτα, γιατί στη Βουλγαρία, όπου ζούσε πριν, τα συνδικάτα δουλεύουν για τους εργαζόμενους και όχι για την τσέπη τους…. όπως κάνουν οι δικοί μας μεγαλοσυνδικαλιστάδες. Βρήκε το σωματείο μας και ήρθε. Φάνηκε αμέσως ότι είναι μια κοπέλα με μόρφωση, με θέληση, με πυγμή, με πείσμα για τον συνδικαλισμό και της προτείναμε να μπει στο σωματείο. Στην αρχή μας είπε ότι ήθελε να μπει στο σωματείο αλλά ότι δεν ήξερε ελληνικά. Της απαντήσαμε ότι δεν πειράζει και ότι σιγά σιγά θα τα μάθαινε τα ελληνικά. Τελικά γράφτηκε και αυτή και η μητέρα της. Το 2004 κάναμε εκλογές και η Κωνσταντίνα εξελέγη στο ΔΣ του σωματείου. Με το που έγινε αυτό, εμείς δεν μεταβιβάσαμε φυσικά την είδηση στην εταιρία της γιατί ξέραμε ότι θα της δημιουργούσαν προβλήματα. Θέλαμε να την προστατεύσουμε, καθώς είχε και ένα παιδί με πρόσφατη εγχείρηση καρδιάς. Έτσι, τον πρώτο καιρό, μας βοηθούσε με τον τρόπο που μπορούσε, ήταν δίπλα στο σωματείο, με πείσμα δίπλα στο σωματείο…πάλευε…. Παρόλα αυτά, μέχρι το 2006 δεν είχε κανένα σοβαρό πρόβλημα στη δουλειά της.Το 2006, αντιμετώπισε ένα πρόβλημα στη δουλειά της αφενός με το πενθήμερο, αλλά και με μια εγκύκλιο του ΙΚΑ που έλεγε ότι για κάτω από τριάντα ώρες δουλειάς, ο εργαζόμενος «φεύγει» από τα βαρέα ένσημα και «υποβιβάζεται» στα μεικτά.
Η ΟΙΚΟΜΕΤ …και τα κόλπα του Οικονομάκη
Η εταιρία του Οικονομάκη (η ΟΙΚΟΜΕΤ) έβγαλε μια απόφαση που επέβαλε στους εργαζόμενους μισή ώρα διάλειμμα και έτσι τους κατέβασε το ωράριο από τις 6 ώρες στις 5:30, με αποτέλεσμα να τους «κατεβάσει» τα ένσημα από βαρέα σε μεικτά… παράλληλα τους μείωσε και τις αποδοχές, καθώς ενώ το 2004 και 2005, η Κωνσταντίνα έπαιρνε 720 ευρώ , αυτά ξαφνικά μειώθηκαν στα 560. Στα μέσα του 2006, έγινε άλλη μια “φασαρία” γιατί προσπαθούσε η Κωνσταντίνα να διεκδικήσει το δίκιο της… οι “κύριοι” αυτοί δεν υπέγραψαν με τον ΗΣΑΠ καινούργια σύμβαση, η σύμβαση με την οποία δούλευε το προσωπικό τους ήταν η ίδια με πριν και ενώ λοιπόν προέβλεπε 6 ώρες εργασίας και η ΟΙΚΟΜΕΤ πληρωνόταν για αυτές, στη συνέχεια πλήρωνε τους εργαζόμενους για 5:30 ώρες. Εμείς αρχίσαμε να κάνουμε τριμερείς συναντήσεις αλλά δεν βρίσκαμε ανταπόκριση. Στην δεύτερη τριμερή που κάναμε στην επιθεώρηση του Πειραιά, παρουσία εκπροσώπου της εταιρίας, του είπαν ότι η ΟΙΚΟΜΕΤ έχει υπογράψει με τον ΗΣΑΠ για 6ωρη εργασία… και έτσι, αφού πλήρωνε τους υπαλλήλους του για 5:30 ώρες, ήταν παράνομη και έπρεπε κανονικά να την «βγάλουν» από τον ΗΣΑΠ…. Αυτά όμως, δεν γραφτήκανε στο δελτίο, γιατί ο επιθεωρητής δεν τα έγραψε. Πήγαμε λοιπόν στη ΓΣΕΕ, τους δώσαμε τα στοιχεία και ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ ζήτησε από τον γενικό γραμματέα, τον κύριο Κοντό, να κάνουν μια τριμερή συνάντηση. Η συνάντηση αυτή, κανονίστηκε για τις 26 Νοεμβρίου.
Δεν έχω ξαναζήσει κάτι παρόμοιο
Εκείνο το πρωί, κατά τις 10:00, πραγματοποιήθηκε η συνάντηση, στην οποία παρευρέθηκαν το εργατικό κέντρο, η ΓΣΕΕ, η ομοσπονδία και το εργατικό κέντρο Πειραιά…. όταν φτάσαμε εκεί βρεθήκαμε αντιμέτωπες με μια κατάσταση που εγώ προσωπικά που είμαι στο συνδικαλιστικό κίνημα από 1984, δεν έχω ξαναζήσει παρόμοιά της. Ήταν απ’ έξω 100 εργαζόμενοι με πανό της ΟΙΚΟΜΕΤ και μας έβριζαν…. πάθαμε ένα σοκ… η πρόεδρος μας, δεν ήθελε να μπει μέσα… άρχισε να κλαίει και μας έλεγε ότι δεν είναι δυνατόν να ερχόμαστε εδώ να αγωνιστούμε για το συμφέρον τους και αυτοί να μας βρίζουν…. τελικά αποφασίσαμε να μπούμε μέσα και να διεκδικήσουμε το δίκιο μας… ανεβήκαμε λοιπόν επάνω και καθίσαμε εκεί τέσσερις ώρες… ενώ η συζήτηση ήταν στην αρχή υπέρ μας, κάποια στιγμή χτύπησε το κινητό του κυρίου Κοντού, δεν ξέρουμε ποιος του τηλεφώνησε, αλλά με το που γύρισε μέσα, η κουβέντα «γύρισε» κι αυτή υπέρ της εταιρίας… άρχισαν να μας «σφάζουνε.
Υποχρέωναν τους εργαζόμενους να υπογράψουν κείμενο που δεν ήξεραν το περιεχόμενο του
Ο πρόεδρος του εργοδοτικού, επιχειρησιακού σωματείου της ΟΙΚΟΜΕΤ έφερε 200 υπογραφές εργαζομένων που συμφωνούσαν να γίνουν τα ένσημα τους μεικτά και να μειωθούν οι αποδοχές τους…. Ουσιαστικά, αυτό που έκαναν ήταν να πηγαίνουν στους εργαζόμενους ένα κείμενο, το περιεχόμενο του οποίου το σκέπαζαν και τους έλεγαν να υπογράψουν… Με το που κατεβήκαμε κάτω, οι εργαζόμενοι της ΟΙΚΟΜΕΤ μας πήγαν, φτύνοντας και βρίζοντας μας, μέχρι την Ομόνοια. Την άλλη μέρα η Κωνσταντίνα πήγε στη ΓΣΕΕ και διαμαρτυρήθηκε ζητώντας τους να πάρουν τουλάχιστον μια θέση για τα γεγονότα, να βγάλουν δηλαδή έστω μια ανακοίνωση που να καταδικάζει το γεγονός…. Καμία ανταπόκριση… στου κουφού την πόρτα, όσο θέλεις βρόντα που λένε. Τελικά, εφόσον δεν βρήκαμε ανταπόκριση, ακούσαμε ένα πρωί στο ραδιόφωνο ότι έχει γίνει κατάληψη στη ΓΣΕΕ και είπαμε και εμείς να πάμε από εκεί να δούμε τι γίνεται. Πήγαμε από εκεί και βρήκαμε έναν αριστερό δημοσιογράφο που μας είπε ότι είχε το βράδυ συνέλευση. Έτσι, συναντηθήκαμε το βράδυ να πάμε στη συνέλευση εγώ, η πρόεδρός του σωματείου και η Κωνσταντίνα, που είχε ρεπό εκείνη τη μέρα.
Η κυρία της ΓΣΕΕ…και τα τσαλίμια των εργατοπατέρων
Πηγαίνοντας στη συνέλευση συναντήσαμε εκείνη την κυρία της ΓΣΕΕ που μας “αποκεφάλισε” στο υπουργείο. Όταν της είπαμε που πάμε, μας είπε ότι οι καταληψίες της ΓΣΕΕ δεν είναι εργάτες, ότι κρατάνε ρόπαλα και πέτρες, μόνο περίστροφα δεν μας είπε ότι έχουν. Την ρωτήσαμε τότε και εμείς τι είναι τελικά αυτοί οι άνθρωποι και μας απάντησε ότι είναι κυρίως φοιτητές και καθηγητές. Είπαμε και εμείς τότε ότι αφού είναι μορφωμένα παιδιά, μπορεί να μπορούν να μας βοηθήσουν να λύσουμε το πρόβλημα με το εξάωρο. Τελικά, όταν μπήκαμε μέσα στη συνέλευση καταλάβαμε ότι επρόκειτο κυρίως για σωματεία εργαζομένων αλλά και απλούς ανθρώπους που δεν έχουν βρει ανταπόκριση από τη ΓΣΕΕ. Φυσικά ούτε ζημιές κάνανε ούτε τίποτα τέτοιο, άλλωστε το κτίριο αυτό είναι ένα ωραίο νεοκλασικό κτίριο και αυτά τα κτίρια τα προστατεύουμε. Από την άλλη μέρα μας χαρακτήρισαν αναρχικές… και δεν είχαμε καμία ανταπόκριση από τον πρόεδρο της ΓΣΕΕ.
Τ: Η Κωνσταντίνα ήρθε στο τέλος του 2002. Όταν έπιασε δουλειά εδώ, έψαξε αμέσως να βρει τα συνδικάτα, γιατί στη Βουλγαρία, όπου ζούσε πριν, τα συνδικάτα δουλεύουν για τους εργαζόμενους και όχι για την τσέπη τους…. όπως κάνουν οι δικοί μας μεγαλοσυνδικαλιστάδες. Βρήκε το σωματείο μας και ήρθε. Φάνηκε αμέσως ότι είναι μια κοπέλα με μόρφωση, με θέληση, με πυγμή, με πείσμα για τον συνδικαλισμό και της προτείναμε να μπει στο σωματείο. Στην αρχή μας είπε ότι ήθελε να μπει στο σωματείο αλλά ότι δεν ήξερε ελληνικά. Της απαντήσαμε ότι δεν πειράζει και ότι σιγά σιγά θα τα μάθαινε τα ελληνικά. Τελικά γράφτηκε και αυτή και η μητέρα της. Το 2004 κάναμε εκλογές και η Κωνσταντίνα εξελέγη στο ΔΣ του σωματείου. Με το που έγινε αυτό, εμείς δεν μεταβιβάσαμε φυσικά την είδηση στην εταιρία της γιατί ξέραμε ότι θα της δημιουργούσαν προβλήματα. Θέλαμε να την προστατεύσουμε, καθώς είχε και ένα παιδί με πρόσφατη εγχείρηση καρδιάς. Έτσι, τον πρώτο καιρό, μας βοηθούσε με τον τρόπο που μπορούσε, ήταν δίπλα στο σωματείο, με πείσμα δίπλα στο σωματείο…πάλευε…. Παρόλα αυτά, μέχρι το 2006 δεν είχε κανένα σοβαρό πρόβλημα στη δουλειά της.Το 2006, αντιμετώπισε ένα πρόβλημα στη δουλειά της αφενός με το πενθήμερο, αλλά και με μια εγκύκλιο του ΙΚΑ που έλεγε ότι για κάτω από τριάντα ώρες δουλειάς, ο εργαζόμενος «φεύγει» από τα βαρέα ένσημα και «υποβιβάζεται» στα μεικτά.
Η ΟΙΚΟΜΕΤ …και τα κόλπα του Οικονομάκη
Η εταιρία του Οικονομάκη (η ΟΙΚΟΜΕΤ) έβγαλε μια απόφαση που επέβαλε στους εργαζόμενους μισή ώρα διάλειμμα και έτσι τους κατέβασε το ωράριο από τις 6 ώρες στις 5:30, με αποτέλεσμα να τους «κατεβάσει» τα ένσημα από βαρέα σε μεικτά… παράλληλα τους μείωσε και τις αποδοχές, καθώς ενώ το 2004 και 2005, η Κωνσταντίνα έπαιρνε 720 ευρώ , αυτά ξαφνικά μειώθηκαν στα 560. Στα μέσα του 2006, έγινε άλλη μια “φασαρία” γιατί προσπαθούσε η Κωνσταντίνα να διεκδικήσει το δίκιο της… οι “κύριοι” αυτοί δεν υπέγραψαν με τον ΗΣΑΠ καινούργια σύμβαση, η σύμβαση με την οποία δούλευε το προσωπικό τους ήταν η ίδια με πριν και ενώ λοιπόν προέβλεπε 6 ώρες εργασίας και η ΟΙΚΟΜΕΤ πληρωνόταν για αυτές, στη συνέχεια πλήρωνε τους εργαζόμενους για 5:30 ώρες. Εμείς αρχίσαμε να κάνουμε τριμερείς συναντήσεις αλλά δεν βρίσκαμε ανταπόκριση. Στην δεύτερη τριμερή που κάναμε στην επιθεώρηση του Πειραιά, παρουσία εκπροσώπου της εταιρίας, του είπαν ότι η ΟΙΚΟΜΕΤ έχει υπογράψει με τον ΗΣΑΠ για 6ωρη εργασία… και έτσι, αφού πλήρωνε τους υπαλλήλους του για 5:30 ώρες, ήταν παράνομη και έπρεπε κανονικά να την «βγάλουν» από τον ΗΣΑΠ…. Αυτά όμως, δεν γραφτήκανε στο δελτίο, γιατί ο επιθεωρητής δεν τα έγραψε. Πήγαμε λοιπόν στη ΓΣΕΕ, τους δώσαμε τα στοιχεία και ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ ζήτησε από τον γενικό γραμματέα, τον κύριο Κοντό, να κάνουν μια τριμερή συνάντηση. Η συνάντηση αυτή, κανονίστηκε για τις 26 Νοεμβρίου.
Δεν έχω ξαναζήσει κάτι παρόμοιο
Εκείνο το πρωί, κατά τις 10:00, πραγματοποιήθηκε η συνάντηση, στην οποία παρευρέθηκαν το εργατικό κέντρο, η ΓΣΕΕ, η ομοσπονδία και το εργατικό κέντρο Πειραιά…. όταν φτάσαμε εκεί βρεθήκαμε αντιμέτωπες με μια κατάσταση που εγώ προσωπικά που είμαι στο συνδικαλιστικό κίνημα από 1984, δεν έχω ξαναζήσει παρόμοιά της. Ήταν απ’ έξω 100 εργαζόμενοι με πανό της ΟΙΚΟΜΕΤ και μας έβριζαν…. πάθαμε ένα σοκ… η πρόεδρος μας, δεν ήθελε να μπει μέσα… άρχισε να κλαίει και μας έλεγε ότι δεν είναι δυνατόν να ερχόμαστε εδώ να αγωνιστούμε για το συμφέρον τους και αυτοί να μας βρίζουν…. τελικά αποφασίσαμε να μπούμε μέσα και να διεκδικήσουμε το δίκιο μας… ανεβήκαμε λοιπόν επάνω και καθίσαμε εκεί τέσσερις ώρες… ενώ η συζήτηση ήταν στην αρχή υπέρ μας, κάποια στιγμή χτύπησε το κινητό του κυρίου Κοντού, δεν ξέρουμε ποιος του τηλεφώνησε, αλλά με το που γύρισε μέσα, η κουβέντα «γύρισε» κι αυτή υπέρ της εταιρίας… άρχισαν να μας «σφάζουνε.
Υποχρέωναν τους εργαζόμενους να υπογράψουν κείμενο που δεν ήξεραν το περιεχόμενο του
Ο πρόεδρος του εργοδοτικού, επιχειρησιακού σωματείου της ΟΙΚΟΜΕΤ έφερε 200 υπογραφές εργαζομένων που συμφωνούσαν να γίνουν τα ένσημα τους μεικτά και να μειωθούν οι αποδοχές τους…. Ουσιαστικά, αυτό που έκαναν ήταν να πηγαίνουν στους εργαζόμενους ένα κείμενο, το περιεχόμενο του οποίου το σκέπαζαν και τους έλεγαν να υπογράψουν… Με το που κατεβήκαμε κάτω, οι εργαζόμενοι της ΟΙΚΟΜΕΤ μας πήγαν, φτύνοντας και βρίζοντας μας, μέχρι την Ομόνοια. Την άλλη μέρα η Κωνσταντίνα πήγε στη ΓΣΕΕ και διαμαρτυρήθηκε ζητώντας τους να πάρουν τουλάχιστον μια θέση για τα γεγονότα, να βγάλουν δηλαδή έστω μια ανακοίνωση που να καταδικάζει το γεγονός…. Καμία ανταπόκριση… στου κουφού την πόρτα, όσο θέλεις βρόντα που λένε. Τελικά, εφόσον δεν βρήκαμε ανταπόκριση, ακούσαμε ένα πρωί στο ραδιόφωνο ότι έχει γίνει κατάληψη στη ΓΣΕΕ και είπαμε και εμείς να πάμε από εκεί να δούμε τι γίνεται. Πήγαμε από εκεί και βρήκαμε έναν αριστερό δημοσιογράφο που μας είπε ότι είχε το βράδυ συνέλευση. Έτσι, συναντηθήκαμε το βράδυ να πάμε στη συνέλευση εγώ, η πρόεδρός του σωματείου και η Κωνσταντίνα, που είχε ρεπό εκείνη τη μέρα.
Η κυρία της ΓΣΕΕ…και τα τσαλίμια των εργατοπατέρων
Πηγαίνοντας στη συνέλευση συναντήσαμε εκείνη την κυρία της ΓΣΕΕ που μας “αποκεφάλισε” στο υπουργείο. Όταν της είπαμε που πάμε, μας είπε ότι οι καταληψίες της ΓΣΕΕ δεν είναι εργάτες, ότι κρατάνε ρόπαλα και πέτρες, μόνο περίστροφα δεν μας είπε ότι έχουν. Την ρωτήσαμε τότε και εμείς τι είναι τελικά αυτοί οι άνθρωποι και μας απάντησε ότι είναι κυρίως φοιτητές και καθηγητές. Είπαμε και εμείς τότε ότι αφού είναι μορφωμένα παιδιά, μπορεί να μπορούν να μας βοηθήσουν να λύσουμε το πρόβλημα με το εξάωρο. Τελικά, όταν μπήκαμε μέσα στη συνέλευση καταλάβαμε ότι επρόκειτο κυρίως για σωματεία εργαζομένων αλλά και απλούς ανθρώπους που δεν έχουν βρει ανταπόκριση από τη ΓΣΕΕ. Φυσικά ούτε ζημιές κάνανε ούτε τίποτα τέτοιο, άλλωστε το κτίριο αυτό είναι ένα ωραίο νεοκλασικό κτίριο και αυτά τα κτίρια τα προστατεύουμε. Από την άλλη μέρα μας χαρακτήρισαν αναρχικές… και δεν είχαμε καμία ανταπόκριση από τον πρόεδρο της ΓΣΕΕ.
Θάνος Γεωργιλάς
Άννα Μποζοπούλου,
Κυριάκος Φαλελάκης
Άννα Μποζοπούλου,
Κυριάκος Φαλελάκης
η συνέχεια αύριο
