»Γεννήθηκα το 1910. Ήταν καλοκαίρι. Μετά από λίγο, ο Εμιλιάνο Ζαπάτα, el Gran Insurrecto, θα ξεσήκωνε το Νότο.
»Ήμουν, λοιπόν, τυχερή: το 1910 ήταν η χρονολογία γέννησής μου».
Στο Παρίσι, το 1939, τη Φρίντα Κάλο περιστοίχισε πλήθος θαυμαστών, ανάμεσα στους οποίους ήταν ο Πικάσο, ο Μπρετόν, ο Ντισάμπ, ο Καντίνσκι.
Στη ζωή της, η γυναίκα και η ζωγράφος είναι αδιαχώριστες, οδηγούμενες από μια μοίρα που κυριαρχείται από τον πόνο και την αρρώστια. Ο Ντιέγκο Ριβέρα έγραψε σχετικά: «Η Φρίντα είναι το μοναδικό παράδειγμα στην ιστορία της τέχνης κάποιου που κατακερμάτισε το στήθος και την καρδιά του για να δείξει τη βιολογική αλήθεια όσων αισθάνεται».
Βασισμένο στις πιο αξιόπιστες πηγές, γραμμένο με πάθος και ευαισθησία, το βιβλίο αυτό σκιαγραφεί το πορτρέτο μιας μοναδικής γυναίκας, παρουσιάζοντας, παράλληλα, ανάγλυφα την ατμόσφαιρα μιας ολόκληρης εποχής, από το επαναστατημένο Μεξικό μέχρι τα νεοϋρκέζικα σαλόνια, περνώντας μέσα από τις σουρεαλιστικές εκθέσεις στο Παρίσι της δεκαετίας του 1930.
«Γεννήθηκα μαζί με μια επανάσταση. Αυτό ας το μάθουν όλοι. Γεννήθηκα μέσα στη φωτιά, πρωτοείδα τον κόσμο μέσα στη θέρμη του ξεσηκωμού. Εκείνη η καυτή μέρα θα με κρατάει πάντα μες στην αγκαλιά της. Ως παιδί, εκπυρσοκρότησα. Ως ενήλικος, πυρπολήθηκα. Είμαι χωρίς αμφιβολία παιδί αυτής της επανάστασης και ενός γέρου θεού που λάτρευαν οι πρόγονοί μου.
