DEMO ABEE: Στρατιωτικός Νόμος

Απολύσεις και εργατικά ατυχήματα

Μόλις 10 μέρες μετά την απεργία της Γ.Σ.Ε.Ε. για το ασφαλιστικό, απολύθηκε η Φ.Κ από την φαρμακοβιομηχανία DEMO.
Η επίσημη δικαιολογία ήταν η «απρεπής συμπεριφορά στους ανωτέρους», αφού η εταιρεία δήλωνε ότι δεν έχει κανένα πρόβλημα με την δουλειά και την απόδοση της εργαζόμενης.
Η πραγματική αιτία όμως ήταν η παρέμβαση της στην εταιρεία και στην Επιθεώρηση Εργασίας για το μεροκάματο της ημέρας που χιόνισε και δεν μπόρεσαν οι εργαζόμενοι να πάνε στη δουλειά, και η εταιρεία αρνιόταν να καταβάλλει. Επίσης η παρέμβαση της στο χώρο δουλειάς για τα προβλήματα που είχαν να κάνουν με την ασφάλεια των εργαζομένων, μιας και είχε προηγηθεί σοβαρό ατύχημα ηλεκτροπληξίας εργάτριας από διαρροή ρεύματος σε μηχανή. Και φυσικά η συμμετοχή της σε όλες τις απεργίες για το ασφαλιστικό.

Επειδή η υπεράσπιση των δικαιωμάτων είναι υποχρέωση όλων των εργαζομένων, θεωρούμε την απόλυση άδικη, παράνομη, καταχρηστική και απαιτούμε την άμεση επιστροφή της στην δουλειά.

Σημειωτέον ότι η Επιθεώρηση Εργασίας Ανοίξεως έχει πάρει θετική στάση υπέρ της εργαζόμενης και καλεί την εργοδοσία να την επαναπροσλάβει. Μάλιστα στην τριμερή δεν παρευρέθηκε και έστειλε υπόμνημα λέγοντας στην ουσία ότι τα Σωματεία και οι εργαζόμενοι είναι επικίνδυνοι για την σωματική τους ακεραιότητα.

Επειδή η δημοκρατία σταματά στις πύλες των εργοστασίων και η ασυδοσία των εργοδοτών έχει ξεπεράσει κάθε όριο, θεωρούμε ότι η αλληλεγγύη είναι περισσότερο από ποτέ αναγκαία απ’ το οργανωμένο εργατικό κίνημα.

ΟΛΟΙ ΚΑΤΑΛΑΒΑΝ ΟΤΙ Η ΑΠΟΛΥΣΗ ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΚΗ – ΠΑΡΑΝΟΜΗ ΚΑΙ ΕΚΔΙΚΗΤΙΚΗ

Μετά την στάση εργασίας που συμμετείχαν οι εργαζόμενοι της εταιρίας ήρθε και η Επιθεώρηση και το Υπουργείο Εργασίας να πει το αυτονόητο. Ότι η Φ.Κ πρέπει να ξαναγυρίσει στη δουλειά.

Η Επιθεώρηση Εργασίας, πήρε θέση γραπτά :

«η Υπηρεσία συνιστά στην εργαζόμενη την προσφυγή της στα πολιτικά δικαστήρια για να κριθεί το κύρος της απόλυσης, τάσσεται υπέρ της επαναφοράς της εργαζόμενης στην εταιρεία της, κάτι που το έχει δηλώσει και προφορικά στην εταιρεία και σε αντίθετη περίπτωση κάνει γνωστό στην προσφεύγουσα και στους εκπροσώπους του συνδικαλιστικού χώρου ότι θα παραπέμψει όλα τα έγγραφα που αφορούν στην υπόθεση στον κ. Εισαγγελέα Πλημ/κων για την δική του κρίση.»

Σε αυτή την συνάντηση η εταιρεία επέλεξε να μην έρθει, επικαλούμενη αστείες δικαιολογίες.

Ακολούθησε καινούργια συνάντηση στο Υπουργείο Εργασίας
που σκοπό είχε να καταλάβει η εταιρία ότι πρέπει να ξαναπάρει πίσω την συναδέλφισσα .

Η συνάντηση έγινε με την υφυπουργό κ. Καλαντζάκου από πλευράς υπουργείου η οποία είπε και διατυπώθηκε και γραπτά :
« η Υφυπουργός ζήτησε από τον εκπρόσωπο της εταιρείας να μεταφέρει στην εταιρεία το κλίμα της σημερινής συζήτησης και να επανεξετάσει στην απόφαση της, για επαναπροσληψη της Φωτεινής Κωνσταντοπούλου.»

Ακόμα και στο υπουργείο, η εταιρεία δεν δικαιολόγησε τον λόγο της απόλυσης ενώ αργότερα σε άλλο υπόμνημα που έστειλε επικαλέστηκε την εργασιακή ειρήνη την οποία όμως η ίδια η εταιρεία
διατάραξε κάνοντας την εκδικητική και παράνομη απόλυση της Φ.Κ.

Απέναντι στην αδιαλλαξία της εταιρείας DEMO απαντάμε με συνέχιση του αγώνα για να σταματήσουν να μας θεωρούν σκουπίδια οι εταιρείες και να νομίζουν ότι είμαστε ακόμα στην χούντα.
Για να μπει φρένο στην αυθαιρεσία και να σταματήσουν να μας αντιμετωπίζουν όλους τους εργαζόμενους σαν να είμαστε ιδιοκτησία τους.

Γι αυτό έγινε και επερώτηση στη Βουλή η οποία συζητήθηκε. Και στη
Βουλή, το υπουργείο πήρε την ίδια θέση για ανάκληση της απόλυσης.
Γι αυτό θα προσφύγουμε και στα πολιτικά δικαστήρια για την ακύρωση της απόλυσης.

Η ανάκληση αυτής της απόλυσης αφορά όλους τους εργαζόμενους και το μέλλον μας σε κάθε δουλειά που θα πηγαίνουμε.

Η εταιρεία DEMO απέφυγε με αστείες αιτιολογίες να συναντηθεί απ ευθείας με την εργαζόμενη και αρνείται ακόμα και τώρα να πει τους λόγους της απόλυσης.
Αρνείται γιατί ξέρει ότι θα πει ψέματα.

ΟΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΙ ΛΟΓΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΤΟΛΜΗΣΑΜΕ ΚΑΙ ΣΗΚΩΣΑΜΕ ΚΕΦΑΛΙ.

ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΤΙΠΟΤΑ

Συνεχίζουμε μέσα και έξω από το εργοστάσιο
για κάθε πρόβλημα που υπάρχει.

USA : ΠΡΟΕΔΡΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ

Στα τελειώματα του Μπούς (δεν μπορεί να ξαναβάλει υποψηφιότητα)
η μάχη για το χρίσμα μεταξύ Ομπάμα – Χίλαρι προβλήθηκε
ως ουσιώδης, μαζί με την αυταπάτη ότι κάτι μπορεί να αλλάξει
στην πολιτική του παγκόσμιου χωροφύλακα.

Όσο και αν το ενδεχόμενο ενός μαύρου προέδρου στο Λευκό Οίκο
φαντάζει αδιανόητο για ένα μεγάλο ποσοστό αμερικάνων, κάθε υποτυπωδώς
σκεπτόμενος άνθρωπος ξέρει καλά ότι τίποτα καλό δεν έχει να περιμένει η ανθρωπότητα από την υπερδύναμη.

Παρ’ όλα αυτά μάλλον υπάρχουν και αμερικάνοι με τσίπα και χιούμορ.

Όπως κάποιοι κάτοικοι του Κονεκτικατ (γενέτειρα του Μπούς) που στην είσοδο της πόλης τους καλωσορίζοντας τους επισκέπτες, υπενθυμίζουν ότι
εκεί γεννήθηκε ο Μπούς , και φαίνεται να … ΖΗΤΑΝΕ ΣΥΓΝΩΜΗ .

Promogirls - Γυναίκες εμπορεύματα

Το παραπάνω δελτίο παραγγελίας θα μπορούσε να μείνει και ασχολίαστο. Η εικόνα του αύριο (motto της εταιρείας) είναι ήδη εδώ. Θερμά συγχαρητήρια στην Helexpro για το ευρηματικό της concept και για τον ιδιαίτερα προωθημένο τρόπο με τον οποίο εισάγει τις νέες γυναίκες στην αγορά εργασίας. Σαν εμπορεύματα Α και Β διαλογής, κοστολογούμενα αναλόγως. Εμπορεύματα που προμηθεύεται (νοικιάζει) από άλλη εταιρεία promotions και στη συνέχεια τα διαθέτει στους εκθέτες, με το αζημίωτο βέβαια.

Μάλιστα η συγκεκριμένη παροχή των promogirls (υπάρχουν μαρτυρίες εκθετών) μοιραζόταν σαν διαφημιστικό υλικό κατά τη διάρκεια της έκθεσης Infacoma (21-24 Φεβρουαρίου 2008 στη Θεσσαλονίκη). Η Helexpro προέκυψε από την Helexpo, που όπως η ίδια στην ιστοσελίδα της δηλώνει «Είναι ο εθνικός εκθεσιακός φορέας της Ελλάδας. Είναι ο μεγαλύτερος οργανωτής εκθέσεων, συνεδρίων και πολιτιστικών εκδηλώσεων στη Νοτιοανατολική Ευρώπη και έχει ως έδρα τη Θεσσαλονίκη».

Εξαιρετικά λοιπόν. Ενας κρατικός φορέας, διεθνούς βεληνεκούς και με μεγάλο εύρος δραστηριοτήτων μεταξύ των οποίων και πολιτιστικές (τρομάρα του) δεν ντρέπεται να εκδίδει φυλλάδια σαν το παραπάνω, να τα διανέμει στους εκθέτες και να τους παροτρύνει να προμηθευτούν “promogirls” «Απλά εμφανίσιμα» για τους πιο παρακατιανούς, «ιδιαίτερα εμφανίσιμα» και πιο ακριβά για όσους διαθέτουν υψηλό status. Τόσο κυνικά. Το γεγονός ότι αυτά τα promogirls δεν παύουν να είναι νέες εργαζόμενες γυναίκες, που δουλεύουν δίπλα δίπλα, στην ίδια δουλειά, τις ίδιες ώρες, έχουν τις ίδιες ανάγκες και υφίστανται την ίδια κούραση ψυχική και σωματική, αλλά αμείβονται διαφορετικά με κριτήρια καλλιστείων δεν απασχόλησε κανέναν. Κακώς, γιατί όφειλαν τα υψηλόβαθμα και διορισμένα από την πολιτεία στελέχη να ξέρουν ότι η «ίση αμοιβή για ίση εργασία» αποτελεί βασική αρχή του εργατικού δικαίου. Ντροπή στα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου της HELEXPO και στα στελέχη της θυγατρικής HELEXPRO (ντροπή και σ’ αυτούς που τα διόρισαν), γιατί η αισθητική, η κουλτούρα και εν τέλει η ηθική της εταιρείας τους κάθε άλλο παρά θετικά πρότυπα κομίζει στη χώρα μας και στην εποχή μας. Πληροφορηθήκαμε από δημοσιογράφο ότι μόλις άρχισαν οι πρώτες ενοχλήσεις προς την εταιρεία, το έντυπο τεχνικών υπηρεσιών στο οποίο περιέχονταν και το συγκεκριμένο δελτίο παραγγελίας, αφαιρέθηκε από την ιστοσελίδα της εταιρείας www.helexpo.gr, όπου ήταν αναρτημένο. Επίσης όταν ρωτήθηκαν τα στελέχη της εταιρείας σχετικά με το ζήτημα, ψευδώς απάντησαν ότι το δελτίο είναι περσινό και δεν κυκλοφορεί φέτος. Τα συμπεράσματα δικά σας.

Βασίλης Λ.

ΔΗΜΟΣ ΑΜΑΡΟΥΣΙΟΥ: Καιρός γιά ένα ΣΩΜΑΤΕΙΟ

Φτάσαμε στο μαγικό μεσοδιάστημα που οι επόμενες δημοτικές εκλογές απέχουν χρονικά περίπου όσο και οι προηγούμενες. Είναι ο καιρός που δειλά-δειλά όλοι ξαναζεσταίνουν την εκλογική (και όχι μόνο) σούπα τους. Πλησιάζει πάλι η εποχή των βαθιών αναλύσεων και των βαρυσήμαντων προθέσεων. Ασχολούμενοι μόνο με τη διοίκηση (προς το παρόν) γίναμε αποδέκτες δημοσίων απολογισμών, καρατομήσεων-παραιτήσεων στελεχών , μεταγραφικών σεναρίων κλπ.

Είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα ! Η δουλειά γίνεται υπό τους ήχους λάτιν πάρτι, τηλεοπτικών (αυτό) προβολών, και γενικώς χάπενινγκ.
Και είναι όλοι ευχαριστημένοι. Μετά είκοσι χρόνια εμφανούς λαμογιάς και χοντρής μπίζνας από τους προηγούμενους ,ετούτοι προσπαθούν να μας χαλαρώσουν, με φαινομενικά απόλυτο χαβαλέ και πολιτική αφασία.

ΕΡΩΤΗΣΗ ΤΟΥ ΚΚΕ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ

ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΑΜΑΡΟΥΣΙΟΥ

Άμεσο κίνδυνο απόλυσης μέσα στο 2008 αντιμετωπίζουν περίπου 600 εργαζόμενοι του Δήμου Αμαρουσίου, η πλειοψηφία των οποίων εργάζεται για περισσότερο από 5 χρόνια και μάλιστα κάποιοι για 10 ή και 15 χρόνια, μετά και την ανάθεση της υπηρεσίας πρασίνου σε ιδιωτική εταιρεία.

Πρόκειται για εργαζόμενους που ενώ καλύπτουν ανελλιπώς πάγιες ανάγκες του Δήμου, κινδυνεύουν να μείνουν μετέωροι επειδή προσλήφθηκαν από το φορέα «Οργανισμός Εργασίας». Ο Οργανισμός αυτός, κατασκεύασμα της προηγούμενης δημοτικής αρχής ( επρόσκειτο στο ΠΑΣΟΚ) , χρησιμοποιείται και από τη νέα δημοτική αρχή ( που πρόσκειται στη Ν.Δ) ως νομικό πρόσχημα για τη διαιώνιση μιας απαράδεκτης πίεσης σε βάρος 600 λαϊκών οικογενειών. Ασφαλές κριτήριο για την προώθηση των αυξημένων λαϊκών αναγκών είναι η μεταφορά όλων των εργαζομένων σε μόνιμες θέσεις μέσα στο δήμο και το κλείσιμο αυτού του γραφείου ενοικιάσεως εργαζομένων στο Δήμο με την επωνυμία «Οργανισμός Εργασίας».

ΕΡΩΤΑΤΑΙ ο κ. Υπουργός τι μέτρα προτίθεται να πάρει η κυβέρνηση για να αντιμετωπιστεί η συγκεκριμένη κατάσταση. Και συγκεκριμένα τι μέτρα προτίθεται να πάρει, ώστε να μεταφερθούν οι παραπάνω εργαζόμενοι σε μόνιμες θέσεις εργασίας στην υπηρεσιακή δομή του Δήμου Αμαρουσίου, όπως ήδη ισχύει για τους εργαζόμενους των δημοτικών επιχειρήσεων.

OXI NEO MALL

ΟΧΙ στο MALL ΓΑΛΑΤΣΙΟΥ
& στο MALL No 2 ΣΤΟ ΜΑΡΟΥΣΙ

Η Πρωτοβουλία Φορέων και οι Δημοτικές Παρατάξεις πέντε (5) δήμων που θίγονται από τα νέα MALL καλούν όλους τους πολίτες, τους περιοίκους, τους νέους, τα αθλητικά σωματεία, τους εμπορικούς συλλόγους και κάθε συλλογικότητα που αρνείται την επιχειρούμενη βαρβαρότητα ΝΑ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΑΜΕΣΑ, ΠΡΙΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΑΡΓΑ.

► ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΝΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ MALL ΣΤΟ ΓΑΛΑΤΣΙ ΚΑΙ ΤΟΥ MALL No 2 ΣΤΟ ΜΑΡΟΥΣΙ

► ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΠΑΞΙΩΣΗ ΤΟΥ ΑΛΣΟΥΣ ΒΕΪΚΟΥ, ΤΗΣ ΑΝΑΔΑΣΩΣΗΣ ΣΤΑ ΤΟΥΡΚΟΒΟΥΝΙΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗΣ ΜΑΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΣΤΗΝ ΟΜΟΡΦΟΚΛΗΣΙΑ

► ΟΧΙ ΣΤΗ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΚΗ ΣΥΡΡΙΚΝΩΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΩΡΟΥ

n ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΦΟΡΕΩΝ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΩΝ ΝΕΑΣ ΙΩΝΙΑΣ – ΓΑΛΑΤΣΙΟΥ
n ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ ΓΑΛΑΤΣΙΟΥ ‘ΠΟΛΙΤΕΣ ΣΕ ΔΡΑΣΗ’
n ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ ΝΕΑΣ ΙΩΝΙΑΣ ‘ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΟΧΘΗ’
n ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΑΜΑΡΟΥΣΙΟΥ ‘ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΟΝ ΚΑΙΡΟ’
n ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ ‘Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ’
n ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ ‘ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΟΥ ΧΑΛΑΝΔΡΙΟΥ’

Συνεχίστηκε το κυνηγητό με τις παράνομες κεραίες

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Ο Οικολογικός Πολιτιστικός Σύλλογος Πολίτες για την προστασία της υγείας και του περιβάλλοντος από τις νέες τεχνολογίες μετά από την Γ. Συνέλευση και τις πρώτες εκλογές για την ανάδειξη του 7μελους Δ. Σ. και την Ε. Ε. του Συλλόγου σας κάνει γνωστό το Δ. Σ.

-Πρόεδρος Χρήστος Μακαρωνης
-Αντιπρόεδρος Άννα Κυριαζοπουλου
-Γ. Γραμματέας Νασος Μπρατσος
-Ταμίας Περικλής Τσιτος
-Γ. Γραμματέας Δ. Σ. Βάσω Τζαμαλουκα
-Μέλος Αν. Γ. Γρ. Ευάγγελος Ευαγγελίου
-Μέλος Αν. Τομία Γεώργιος Κουφακος

Ο σύλλογος σας καλεί να γίνετε μέλη του και όλοι μαζί να συνεισφέρουμε στον
Αγώνα για μια καλύτερη ποιότητα ζωής και ένα καλύτερο περιβάλλον.

Πληρ. Χρήστος Μακαρωνης
κιν. 693 290 4989 φαξ 210 2759 424
www.ionianet.gr/spppe
www.spppe.gr
cmakaronis@gmail.com politesgiaaktinovoliesspppe.blogspot.com
cmakaronis@yahoo.gr
politesgiaaktinovoliesspppe@gmail.com

Aπό μέσα …κούκλα, απ’ έξω πανούκλα

Τα όπλα του καπιταλισμού που απευθύνονται στις μάζες, σήμερα λειτουργούν θαυμάσια.
Στις τράπεζες μπαίνοντας βρίσκεσαι σ’ ένα κλίμα δροσιάς, με όμορφα καθίσματα, ωραίο περιβάλλον με την μουσική να διαχέεται ευχάριστα από τα μεγάφωνα της αίθουσας. Προς στιγμή μπορεί να ξεχάσεις και τους λόγους που μπήκες μέσα. Επανέρχεσαι στην πραγματικότητα όταν πληρώνεις στο ταμείο τη δόση ή όταν υπογράφεις τις πολύμηνες δόσεις του δανείου σου.
Στα πολυκαταστήματα ακριβώς η ίδια εικόνα. Τα διαφημιστικά μηνύματα σε βομβαρδίζουν ανηλεώς. Όταν όμως βρίσκεσαι μπροστά στις τιμές, και βλέπεις ότι τα λίγα πράγματα στο «καλάθι της νοικοκυράς» σου ελαφρύνουν σημαντικά το πορτοφόλι, ξαναγυρίζεις στη πραγματικότητα. Ποια είναι αυτή; Ακρίβεια, Ανεργία, Εργασιακές συμβάσεις, Αντιεργατικα και Αντιασφαλιστικά νομοσχέδια. Ο πλούσιος πλουσιότερος και ο φτωχός φτωχότερος.

Η μεσοαστική τάξη τείνει ν’ αφανιστεί από την υπερχρέωση, προς « όφελος» της τάξης των νεόπτωχων που αυξάνεται, παγκοσμίως, με μεγάλους ρυθμούς.
Τι γίνεται με τον κόσμο όμως ; Την εργατική τάξη ; Υπάρχει αντίδραση ; Πως εκφράζεται αυτή καθημερινά ;
Υπάρχουν σποραδικές, άσφαιρες αντιδράσεις, από το οργανωμένο συνδικαλιστικό κίνημα, που σε καμία περίπτωση δεν πείθουν ότι είναι σε θέση να σταματήσουν τον κατήφορο για τον κόσμο της δουλειάς, πόσο μάλλον να τραβήξουν μπροστά για ν’ ανατρέψουν όλη αυτή τη κατάσταση. Ν’ανατρέψουν μέσα στους χώρους δουλειάς την τρομοκρατία δηλαδή, «μην κουνιέσαι, μην μιλάς, γιατί υπάρχει η απόλυση», σκύψε το κεφάλι και δούλευε χωρίς να ρωτάς να μάθεις για δικαιώματα (ο εργαζόμενος έχει μόνο υποχρεώσεις), κλέψιμο ενσήμων από τους περισσότερους εργοδότες, (ιδίως στις κατασκευές), απλήρωτες υπερωρίες, αδήλωτα εργατικά ατυχήματα, μαύρη εργασία, υπογραφή ατομικών συμβάσεων χαμηλότερων από αυτών των συλλογικών, ρεπό που δεν δίνονται, παρακολούθηση των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς.

Η εργατική τάξη πρέπει μόνη της να οργανώσει τις αντιδράσεις της, στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές. Εξάλλου αυτή κρατά στα χέρια της, μέσω της παραγωγής, τη δύναμη για ν’ ανατρέψει τον «καινούργιο» εργασιακό μεσαίωνα.
Τους έχουμε δώσει πολύ «χώρο». Ήρθε ο καιρός ν’ αντιδράσουμε.
Μην μας παραπλανούν.
Για να μας δουν και να μας ακούσουν πρέπει να είμαστε όχι πολλοί αλλά όλοι.!!!

Γ.Φ

ΤΕΛΟΣ ΤΟ ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΟΡΑ

Με επίσημο δελτίο τύπου που εξέδωσε η ΕΡΤ την Δευτέρα 12-5, ανακοίνωσε τη λήξη της συνεργασίας της με την εκπομπή. Αναλυτικά η ΕΡΤ αναφέρει:

«Έπειτα από συνάντηση του Προέδρου και Διευθύνοντος Συμβούλου της ΕΡΤ κ. Χρήστου Παναγόπουλου και του Γενικού Διευθυντή Τηλεόρασης, κ. Δημητρίου Γόντικα με τον δημοσιογράφο κ. Στέλιο Κούλογλου, ανακοινώθηκε στον κ. Κούλογλου ότι δεν θα συνεχιστούν στην επόμενη τηλεοπτική σεζόν οι εκπομπές "Θεματική Βραδιά" και "Ρεπορτάζ χωρίς Σύνορα". Η ΕΡΤ ευχαριστεί τον κ. Κούλογλου για τη συνεργασία του.»

Στη συνάντηση ο κ. Παναγόπουλος είπε στον κ. Κούλογλου ότι η συνεργασία με την εκπομπή δε θα συνεχιστεί επειδή απλά… «δεν του αρέσει».

CUBA LIBRE 2

μία πρώτη γεύση
Το καλοκαίρι του 2007, 4 μέλη της συντακτικής επιτροπής είχαμε την τύχη να βρεθούμε στην Κούβα.

ΜΕΡΟΣ Β

Εμείς μείναμε στην παλιά Αβάνα, εκεί που βρίσκονται και οι πιο φτωχές συνοικίες, το ιστορικό κέντρο και τα μουσεία. Γι΄ αυτό και το να σε πλησιάζουν, για κάποια προσφορά υπηρεσίας είναι πολύ πιο έντονο. Και αν μείνεις μόνο σ’ αυτό, θ’ αποκομίσεις την εντύπωση ότι στην Αβάνα κανείς δεν δουλεύει, όλοι ασχολούνται με τον τουρισμό, κάτι που δεν είναι η πραγματικότητα. Και λέμε πιο φτωχές συνοικίες, με την έννοια ότι τα σπίτια, και τα κτήρια γενικότερα, ακόμα και τα δημόσια είναι παλιά, πανέμορφα και ασυντήρητα, για ευνόητους οικονομικούς λόγους. Μόλις πριν λίγα χρόνια δημιουργήθηκε ένα κρατικό τουριστικό γραφείο, του οποίου τα έσοδα πηγαίνουν αποκλειστικά σ’ αυτό τον σκοπό.

Η κύρια πηγή εσόδων της Κούβας είναι πρωτίστως ο τουρισμός και μετά η βιο-έρευνα, όπου αν το καταλάβαμε σωστά, αφορά και την έρευνα στην ιατρική (που είναι πολύ ανεπτυγμένη), αλλά και έρευνα για καλλιέργειες κ.λ.π.. Η ειδίκευση αυτή αποκτήθηκε αναγκαστικά, λόγω του χημικού και βιολογικού πολέμου των Αμερικάνων, όλα αυτά τα χρόνια, στην αγροτική οικονομία, και όχι μόνο. Αντιλαμβάνεται λοιπόν κανείς πόσο δύσκολο είναι να εξασφαλίσεις σαν κράτος βασικές κοινωνικές ανάγκες, όπως η παιδεία, υγεία, δουλειά, κ.λ.π. κάτι που η Κούβα το καταφέρνει, παρά το εμπάργκο. Και βλέποντας τις συνθήκες εκεί, τότε η λέξη αυτή αποκτά πραγματικό νόημα.

Και αν δεις μόνο την Αβάνα, τότε δεν έχεις δει Κούβα.
Η εμπειρία στην επαρχία είναι κάτι διαφορετικό. Με το που βγαίνεις από την Αβάνα, η αλλαγή είναι εμφανής. Τα σπίτια είναι πιο συντηρημένα και σου δίνουν την αίσθηση ότι ζουν καλύτερα. Η πρώτη μας επαφή ήταν με την επαρχία Πινάρ ντελ Ρίο και την κοιλάδα Βινιάλες, και το πρώτο μας πέρασμα ήταν από ένα χωριό, όπου δεξιά και αριστερά στο δρόμο υπήρχαν σε πορτρέτα ζωγραφισμένοι Κουβανοί διεθνιστές κάτοικοι της περιοχής, που έδωσαν την ζωή τους πολεμώντας στην Αγκόλα, στο Κονγκό, στην Βολιβία κ.λ.π.. Περνώντας από το Λας Τεράσας συναντάς ένα βουνό κατάφυτο, με οργιώδη βλάστηση, και μένεις έκπληκτος όταν σου εξηγούν, ότι αυτό ήταν τελείως καραφλό, και με κρατικό πρόγραμμα έχει την μορφή που βλέπουμε σήμερα. Μάλιστα έχει χαρακτηριστεί από την Ουνέσκο προστατευόμενη περιοχή.

Επόμενος προορισμός ήταν το Τρινιδάδ, κεντρική Κούβα.
Αξίζει εδώ να πούμε λίγα λόγια για την μετακίνηση από πόλη σε πόλη, αλλά και μέσα σ’ αυτές. Είναι αρκετά δύσκολη και επιστρατεύεται κάθε μέσο που έχει ρόδες. Από κάρο, μέχρι νταλίκες. Στην εθνική οδό συναντήσαμε τα πάντα. Από το πιο σύγχρονο αυτοκίνητο που είναι συνήθως ταξί ή αυτοκίνητα τουριστικών γραφείων, μέχρι κάρα. Στις στάσεις υπάρχει ταξιθέτης που κρατά σειρά και τακτοποιεί τον κόσμο σε όποιο μέσο περάσει. Υπάρχουν ανοιχτά φορτηγά που έχουν φτιαχτεί με πάγκους για θέσεις και εξυπηρετούν τον κόσμο. Νταλίκες που σταματούν και παίρνουν όσο κόσμο μπορούν. Μέσα στις πόλεις το καλοκαίρι επιστρατεύονται και τα σχολικά που εκτελούν δρομολόγια λεωφορείου. Επίσης τα κρατικά αυτοκίνητα είναι υποχρεωμένα να σταματούν στις στάσεις και να παίρνουν κόσμο για τον προορισμό τους.

Το Τρινιδάδ είναι ένα πανέμορφο παραλιακό χωριό, δημοφιλής τουριστικός προορισμός, όπου τα τουριστικά γραφεία σου κάνουν ένα πέρασμα συνήθως. Παρά το έντονο τουριστικό στοιχείο, ίσως πιο έντονο και από την Αβάνα, είναι εργαζόμενη πόλη συγχρόνως. Κάθε πρωί η πόλη σφύζει από κόσμο που πηγαίνει στη δουλειά του, και κάθε βράδυ στην ονομαστή Πλάζα Μαγιόρ στήνεται ένα ολονύχτιο πάρτυ με ζωντανά συγκροτήματα.
Εκεί είχαμε την τύχη να μπούμε και στα γραφεία μιας Επιτροπής υπεράσπισης της Επανάστασης (C.D.R.), που υπάρχουν στις γειτονιές. Μας υποδέχτηκαν και μας άφησαν να τραβήξουμε φωτογραφίες.
Από το Τρινιδάδ αποφασίσαμε να επισκεφτούμε το μνημείο του Τσε, στην Σάντα Κλάρα.. Με την βοήθεια ενός Κουβανού που διέθετε αυτοκίνητο, που προσφέρθηκε να μας πάει, επί πληρωμή φυσικά. Έτσι την άλλη μέρα επιβιβαστήκαμε σε μια «λιμουζίνα», ένα παλιό Μόσκοβιτς, που τα πίσω παράθυρα ήταν σταθερά, και για χερούλια είχε σύρματα.
Πήγαμε από μια διαδρομή μέσα από τα βουνά Εσκαμπρέι, (εκεί που έδρασε ο Τσε), και όπου γυρνούσε το μάτι σου υπήρχαν ταμπέλες τεράστιες με τα συνθήματα της επανάστασης: «Επανάσταση σημαίνει αξιοπρέπεια», «Πατρίδα είναι η ανθρωπότητα» και πολλά άλλα.

Φτάνοντας στην Σάντα Κλάρα, την Πανεπιστιμιούπολη της Κούβας, σταματήσαμε να ρωτήσουμε κάποιον περαστικό που είναι το μνημείο του Τσε. Ο περαστικός σχεδόν έκατσε προσοχή, διόρθωσε τον οδηγό μας, λέγοντας του «το μνημείο του Κομαντάντε Τσε», και του έδωσε τις απαραίτητες οδηγίες.
Η άφιξη στο μνημείο σε αφήνει άφωνο. Είναι σε μια τεράστια πλατεία. Χωρίς να έχει τίποτα απρόσιτο ή μεγαλοπρεπές(όπως συμβαίνει συνήθως με τα μνημεία), είναι απλό και πολύ επιβλητικό. Γιατί τιμούν τον δικό τους άνθρωπο.
Το άγαλμα του Τσε, είναι στημένο πάνω σε μεγάλους μαρμάρινους ογκόλιθους, οι οποίοι είναι σκαλισμένοι με παραστάσεις από την ζωή του στο βουνό, κατά την διάρκεια του αντάρτικου. Στην πίσω μεριά βρίσκεται το Μαυσωλείο και το μουσείο. Το Μαυσωλείο είναι πολύ σεμνό και η επίσκεψη σου εκεί είναι σαν να επισκέπτεσαι τον τάφο κάποιου πολύ κοντινού σου προσώπου. Αυτό εκλαμβάνεις από την αντιμετώπιση της κοπέλας που είναι στην πόρτα. Σε προτρέπει να μην μιλάς όσο θα βρίσκεσαι μέσα. Δεν παραλείπει φυσικά να σε ρωτήσει από πού είσαι, όπως και σε κάθε κρατικό μουσείο που επισκέπτεσαι στην Κούβα.
Για ώρα μετά, δεν θες να συζητήσεις τις εντυπώσεις σου. Τις θέλεις μόνο για σένα. Δεν μπορείς να τις εκφράσεις με λόγια, γιατί νομίζεις ότι θα χάσουν την σημασία τους.

Επόμενος προορισμός μας ήταν το Σαντιάγκο, νότια Κούβα.
Εξίσου όμορφο, από την αρχή σου δίνει την εντύπωση της πραγματικά εργαζόμενης πόλης, με ελάχιστο τουριστικό στοιχείο, σε σχέση με τις άλλες.
Με την βοήθεια της Κουβανής φίλης μας, περπατήσαμε σε πραγματικά πολύ φτωχές συνοικίες, κρίνοντας πάντα από την κατάσταση των σπιτιών, που είχαν όμως έντονα τα συνθήματα της επανάστασης, γραμμένα με το χέρι. Σ’ αυτές τις συνοικίες είναι και το πατρικό σπίτι του Κάστρο, όπου ακόμα μένουν εκεί μέλη της οικογένειάς του.
Η επίσκεψη στο στρατόπεδο Μονκάδα (την πρώτη αποτυχημένη στρατιωτική επίθεση που έκανε ο Κάστρο, και φυλακίστηκε και εξορίστηκε), είναι επίσης αξιοσημείωτη. Μας ανέλαβε ξεναγός, που δεν ήξερε λέξη αγγλικά, και τα καταλάβαμε όλα. Εκεί είδαμε και φωτογραφίες του Κάστρο στους δρόμους, μιας και ήταν ο κύριος χώρος δράσης του (Σιέρα Μαέστρα).

Αυτή ήταν μια γρήγορη ματιά, πάνω από την Αβάνα, το Πινάρ ντελ Ρίο, το Τρινιδάδ, την Σάντα Κλάρα, και το Σαντιάγκο της Κούβας. Κάναμε συνειδητή προσπάθεια να πάμε εκεί που δεν πάνε οι τουρίστες, όσο αυτό ήταν δυνατό.
Έχουμε επιστρέψει ένα χρόνο απ’ αυτό το ταξίδι και οι συζητήσεις εξακολουθούν να είναι έντονες και νοσταλγικές, σε σημείο να σχεδιάζουμε το επόμενο.
Στο επόμενο φύλλο, θα προσπαθήσουμε να περιγράψουμε κάποια γενικά στοιχεία από την ζωή των Κουβανών, που αποκομίσαμε από συζητήσεις μαζί τους.

Συνεχίζεται…..

Λουκία Κωνσταντίνου

"Ντοπαρισμένος Αθλητισμός - "Ντοπαρισμένη κοινωνία"

Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται στον χώρο του αθλητισμού μια έξαρση του ντόπινγκ. Όλο και πιο συχνά βγαίνουν στην επιφάνεια περιπτώσεις αθλητών που έχουν κάνει χρήση διαφόρων ουσιών, οι οποίες τους βοηθούν στην απόδοσή τους και τους εξασφαλίζουν πολύ καλές επιδόσεις.
Το φαινόμενο αυτό έχει σαν «ρίζα» του τον αυξανόμενο ανταγωνισμό που καλλιεργείται στους αθλητές, καθώς επίσης και τα χρηματικά κίνητρα που τους προσφέρονται.
Αυτή είναι ίσως η κύρια αιτία του προβλήματος καθώς ο αθλητισμός στην καπιταλιστική κοινωνία έχει πλήρως εμπορευματοποιηθεί, κάτι που δημιουργεί τις συνθήκες για τέτοια φαινόμενα, επιβαρύνοντας την υγεία των αθλητών και αθλητριών.
Ένας άλλος λόγος που οι αθλητές «ντοπάρονται» είναι και η δημιουργία «καλών αθλητών» που προβάλλονται σαν πρότυπα και «εθνικοί ήρωες» από την αστική τάξη. Οι όποιες επιτυχίες λοιπόν που προέρχονται από τον χώρο του αθλητισμού χρησιμοποιούνται με σκοπό την αποχαύνωση του λαού από το παραλήρημα της «εθνικής επιτυχίας».Αυτό δεν σημαίνει ότι όσοι αθλητές είναι καλοί κάνουν χρήση αναβολικών, ωστόσο έχει αποδειχτεί ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο.

Ο ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟΣ ΝΟΜΟΣ ΚΑΙ Ο ΑΓΡΑΦΟΣ ΝΟΜΟΣ

Το κυβερνητικό νομοσχέδιο περί του ασφαλιστικού, επικυρώνει δια νόμου ορισμένες καταστάσεις που ήδη έχουν επιβληθεί με βάση τους ταξικούς συσχετισμούς και διακομματική συναίνεση. Αυτές οι καταστάσεις δεν αφορούν τον νόμο, αλλά την πραγματικότητα που πάντα είναι σχετική και εκτός νόμου. Παραδείγματος χάριν για τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα η όποια εργασία ακόμα και η μαύρη είναι πρόοδος, εδώ ο νέος νόμος είναι σχετικά προοδευτικός γι΄ αυτό δεν θα εφαρμοστεί ποτέ όπως οι προηγούμενοι. Μικρή σημασία έχει αν γίνει και πως θα γίνει ο νόμος. Σημασία έχει για όσους το κατανοούν ότι η εξουσία από τώρα προετοιμάζει εκτός κοινοβουλίου και εκτός θεσμών το επόμενο νομοσχέδιο, όπως έκανε για το παρόν.

Οι εργαζόμενοι συμφωνούν με το αίτημα για συντάξεις στα 55 χρόνια με 1300 ευρώ. Πόσες πιθανότητες έχει να γίνει νόμος; Και αν γίνει νόμος πόσες πιθανότητες έχει να εφαρμοστεί; Έχει τόσες πιθανότητες όσες ένας οικοδόμος να κολλήσει σε ένσημα όλα τα μεροκάματά του με τον υπάρχοντα νόμο, δηλαδή καμία. Ωριμάζουν λοιπόν οι προϋποθέσεις ο επόμενος νόμος να καταργήσει τα ένσημα προς όφελος των ιδιωτικών ασφαλίσεων. Ζητούμενο είναι οι πολιτικές προϋποθέσεις- συσχετισμοί δύναμης, οργάνωσης, ιδεών, στόχων, οραμάτων- σε κοινωνικό επίπεδο στα πλαίσια αναπτυξιακής πολιτικής, αυτό που λέμε αγωνιστική διαδικασία. Ποιος ασχολείται σοβαρά με αυτήν;

ΣΤΟ ΝΤΙΒΑΝΙ: 6η συνεδρία

Ψυχο:(Προβληματισμένος για την περίπτωση του ασθενούς, διαπιστώνει μηδαμινά αποτελέσματα και σκέφτεται να αναθεωρήσει την ταχτική του. Δεν του έχει ξανασυμβεί περίπτωση κομματικού στελέχους. Ίσως προσεγγίζοντας σε πολιτικό επίπεδο να γεφυρώσει τις αντιθέσεις που δημιουργήθηκαν από τις προηγούμενες συνεδρίες. Πρέπει ο πελάτης του να κατανοήσει τουλάχιστον ότι το βασανιστικό άγχος υπάρχει και χωρίς την ύπαρξη του ψυχολόγου…)
Οι σκέψεις διακόπτονται από το άνοιγμα της πόρτας.

Ασθε: (Με καλή διάθεση)Χαίρεται, κατάφερα να είμαι στην ώρα μου.

Ψυχο: (χαμογελώντας)Είναι καλό και για τους δυό μας.

Ασθε: (ξαπλώνει στο ντιβάνι) Σκέφτηκα πολύ σοβαρά όσα μου είπατε στο τέλος της προηγούμενης συνεδρίας. Βρήκα μεγάλες δόσεις αλήθειας και ομολογώ πως μου προσέφεραν στιγμές χαλάρωσης και ηρεμίας.

Ψυχο:(κρύβει επιμελώς την χαρά του και αναθεωρεί πάραυτα την εκτίμησή του περί μηδαμινών αποτελεσμάτων). Αν αυτές οι σκέψεις σας βοήθησαν είναι δικιά σας υπόθεση να συνεχίσετε αυτό το ταξίδι αυτογνωσίας. Εγώ κρατάω για τον εαυτό μου τον ρόλο του συνεπιβάτη.

Ασθε: Θεωρώ απαραίτητη την παρέα σε αυτό το ταξίδι.

Ψυχο: Ακούστε, το ταξίδι είναι δικό σας, εσείς είστε ο οδηγός, εσείς επιλέγετε αν θα είστε μόνος ή με παρέα, εσείς επιλέγετε την παρέα εσείς επιλέγετε και τον προορισμό. Είναι δικαίωμά σας, βρίσκω πως είστε σε θέση να αναλάβετε ενεργητικότερο ρόλο.

Ασθε:(σηκώνεται)Σας ευχαριστώ, είναι η πρώτη φορά που φεύγω ήρεμος, θα πρέπει να σκεφτώ το πώς και το γιατί για να συνεχίσουμε, ίσως να αργήσει η επόμενη συνεδρία, έχουμε πολύ δουλειά στο κόμμα.

Ψυχο: Είχατε σημαντική αύξηση στις εκλογές και μαθαίνω πως θα πάτε ακόμα καλύτερα, φαίνεσθε ειλικρινείς και τίμιοι άνθρωποι, λίγο προσοχή να αποφεύγετε τις εμμονές που μπορούν και δημιουργούνται παντού ακόμα και στην πολιτική.
Είμαι σε θέση να σας πληροφορήσω πως οι εμμονές ευθύνονται για πολλές ψυχικές διαταραχές καθώς και λαθεμένες πολιτικές.


Ο Ψυχόπονος

ΤΟ ΕΓΡΑΨΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΝΕ

«Η σχέσις επιρροής και κυκλοφορίας των εφημερίδων είναι ποσοτικώς μεν ανάλογος (προκειμένου περί ποσοτικής επιρροής επί μεγαλυτέρου αριθμού αναγνωστών, κατωτέρου κατ΄ ανάγκην πνευματικού επιπέδου), ποιοτικώς όμως αντιστρόφως ανάλογος (προκειμένου περί ποιοτικής επιρροής επί μικροτέρου αριθμού αναγνωστών κατ΄ ανάγκην ανωτέρου πνευματικού επιπέδου και μεγαλυτέρας κοινωνικής ισχύος)».

ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ ΛΕΜΠΕΣΗ: ΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ (σελ. 15)

ΔΙΑΔΡΟΜΗ

3ο. ΜΕΓΑΛΕΣ ΙΔΕΕΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΗ ΓΝΩΜΗ

Oι κομματικές παρουσιάσεις είναι επιστημονικές διαλέξεις μάλλον ιατρικού κλάδου.
Τα κόμματα (εσω-εξω-αντι- κοινοβουλευτικά) αναλύουν το υλικό που προσφέρει ο «ασθενής» λαός και το περιβάλλον του. Οι ειδικά επιλεγμένοι αγορητές- λιανακανελιστές- παρατηρούν τον «ασθενή» δηλαδή την κοινωνία που ζούμε. Η άριστη γνώση και χρήση της τυποποιημένης τεχνικής που περιέγραψα στο προηγούμενο 1ο κείμενο, οδηγεί τους συνειρμούς τα όνειρα και τους επιθυμητούς πόθους «των ασθενών». Όσοι θέλουν όλο και κάτι βρίσκουν για να συμφωνήσουν μέσα από το πλήθος των προσφερόμενων λύσεων. Νομίζω όμως πως πολλά και σοβαρά τους διαφεύγουν γιατί απλά δεν συνταυτίζονται, δεν μετέχουν, δεν είναι παρόντες στο κέντρο των εξελίξεων, αιωρούνται στην ατμοσφαιρική ιδεολογικοπολιτική περιφέρεια δίνοντας την εντύπωση ότι ενδιαφέρονται για τον «ασθενή» λαό, περισσότερο από όσο ενδιαφέρονται οι ίδιοι για τον εαυτό τους. Αν κάποιοι βιώσουν στο κέντρο θα δουν πράγματα που δεν έβλεπαν πριν, θα αρχίσουν να κατανοούν σιωπώντας και όχι να ερμηνεύουν αναλύοντας, θα δουν τον «ασθενή» έτσι όπως είναι και όχι όπως θα ήθελαν αυτοί να είναι. Μόνο τότε υπάρχουν ελπίδες να γίνουν από φιλάνθρωποι, συνάνθρωποι «…αλλά τότε μόνο μπορώ να είμαι αντικειμενικός, όταν δεν θέλω τίποτα για τον εαυτό μου, ούτε τον θαυμασμό του αρρώστου ούτε την υποταγή του ούτε ακόμα και την θεραπεία του…»(*)

ΚΡΙΤΙΚΗ DVD: El Greco

του Γιάννη Σμαραγδή

Ομολογώ ότι όταν πήρα να δω αυτό το DVD, δεν είχα και τις καλύτερες προθέσεις.
Τη θεώρησα σαν μια ακόμα από τις πολλές ελληνικές ταινίες που γυρίζονται τα τελευταία χρόνια, χωρίς να λένε τίποτα, η τουλάχιστον να προσπαθούν να πουν κάτι το σημαντικό. Παρότι πάνε πολύ καλά στις αίθουσες, κόβοντας αρκετά εισιτήρια.
Στην αρχή, και μέχρι τη μέση της ταινίας, θεώρησα ότι δίκαια είχα αυτή την άποψη.
Η ταινία θύμιζε ελληνική ταινία, και μάλιστα της δεκαετίας του ’70. Με πολύ καλά κοστούμια, Έλληνες ηθοποιούς, λίγο εθνικιστική, να τονώνεται το ελληνικό μας φρόνημα, και πολύ απλοϊκή. Το μόνο που δεν κατάλαβα, είναι γιατί χρησιμοποίησε ο Σμαραγδής, αγγλικούς διαλόγους. Kαι σημειωτέον, οι ηθοποιοί δολοφόνησαν την αγγλική γλώσσα. Αν θεώρησε ότι έτσι θα πάει καλά στο εξωτερικό, είναι τελείως λάθος. Το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει.

Από τη μέση της ταινίας και μετά όμως, όταν άγγιξε το θέμα της Ιεράς Εξέτασης, αυτής της χολέρας του Χριστιανικού Καθολικισμού, η ταινία απόκτησε πραγματικό ενδιαφέρον. Όχι ότι οι Ορθόδοξοι πάνε πίσω στη ξεφτίλα. Ας μην ξεχνάμε τον αφορισμό της ελληνικής επανάστασης του 1821. Αλλά η πανούκλα της Ιεράς Εξέτασης, είναι άλλο πράγμα, και νομίζω όλοι θα συμφωνήσουν σε αυτό.
Η ταινία τώρα, μιλάει για τη ζωή του El Greco, του ζωγράφου δηλαδή Δομίνικου Θεοτοκόπουλου με καταγωγή από την Κρήτη. Την αντίσταση του πατέρα του στην Κρήτη ενάντια στους Βενετούς, τον ερχομό του στη Βενετία οπού μαθήτευσε δίπλα στον Τισιάνο, και την κατάληξη του στο Τολέδο της Ισπανίας, όπου έμπλεξε με την Ιερά Εξέταση.

Ο Γιάννης Σμαραγδής επένδυσε πολύ κόπο και χρόνο σε αυτή τη βιογραφία, και το αποτέλεσμα τον δικαιώνει απόλυτα. Σε καμία περίπτωση δεν δικαιώνονται οι κριτικοί κινηματογράφου, που ανίκανοι να δουν πέρα από τη μύτη τους, θάψανε τη ταινία.
Εγώ προτείνω σε όλους να τη δουν.
Ούτε λίγο, ούτε πολύ το El Greco είναι η μεγαλύτερη και πλουσιότερη παραγωγή της ελληνικής κινηματογραφίας. Μια αστραφτερή ταινία βασισμένη στη μυθιστορηματική βιογραφία El Greco: Ο Ζωγράφος του Θεού.
Ο σκηνοθέτης του "Καβάφη" Γιάννης Σμαραγδής, μετά από εννέα χρόνια σκληρής δουλειάς, επιμονής και πίστης, έκανε πραγματικότητα το όνειρο μιας ζωής, χάρη στην αμέριστη βοήθεια πολλών ανθρώπων, Ελλήνων και ξένων. Η μεγαλύτερη κινηματογραφική παραγωγή, διεθνών προδιαγραφών του ελληνικού κινηματογράφου, η ταινία EL GRECO, αφιερωμένη στη ζωή και το έργο του μεγάλου Έλληνα, Δομήνικου Θεοτοκόπουλου, ολοκληρώθηκε.

Συντελεστές
Ένα καστ καταξιωμένων ξένων και Ελλήνων ηθοποιών δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό σε μια ταινία Χολιγουντιανών προδιαγραφών, κάτω από τις σκηνοθετικές οδηγίες του δημιουργού Γιάννη Σμαραγδή.
Πρωταγωνιστεί ο Άγγλος ηθοποιός Νικ Ασντον, που ενσαρκώνει τον μεγάλο Κρήτα δημιουργό, ο εξαιρετικά ταλαντούχος Ισπανός ηθοποιός Χουάν Ντιέγκο Μπόττο,(2 βραβεία Goya) ο οποίος υποδύεται τον Ιεροεξεταστή Νίνο ντε Γκεβάρα, ο δικός μας Λάκης Λαζόπουλος, σε μια ερμηνεία έκπληξη, υποδυόμενος τον επιστήθιο φίλο του Γκρέκο, η πολυβραβευμένη (μεταξύ άλλων και 2 βραβεία Goya) Ισπανίδα ηθοποιός Λάγια Μαρούλ, στο ρόλο της συντρόφου του Δομήνικου και η Δήμητρα Ματσούκα, η οποία υποδύεται την κόρη του Διοικητή της Κρήτης, Γιώργο Χριστοδούλου. Επίσης, ο μεγάλος ηθοποιός Σωτήρης Μουστάκας, στην τελευταία του κινηματογραφική εμφάνιση, στο ρόλο του ζωγράφου Τισιάνο.
Στην ταινία συμμετέχουν ακόμα, η Ντίνα Κώνστα σαν υπηρέτρια του El Greco στο Τολέδο, η Κατερίνα Χέλμη σαν βασανιζόμενη ισπανίδα από την Ιερά Εξέταση, η Λήδα Πρωτοψάλτη, ο Δημήτρης Καλλιβωκάς, Γιώργος Χαραλαμπίδης σαν πατέρας του El Greco, ο Ρένος Χαραλαμπίδης, ο Τάσος Παλαντζίδης, ο πρωτοεμφανιζόμενος Θοδωρής Ζουμπουλίδης σαν αδερφός του El Greco, ο Γιώργος Καραμίχος, ο Κώστας Δελακούρας κ.α. Στην ταινία εμφανίστηκαν σε χαρακτηριστικούς ρόλους και οι στενοί φίλοι του Γιάννη Σμαραγδή, Λουδοβίκος των Ανωγείων και Ψαραντώνης.
Τη μουσική της ταινίας υπογράφει ο βραβευμένος με Όσκαρ συνθέτης Βαγγέλης Παπαθανασίου, με ταινίες όπως "Οι Δρόμοι της Φωτιάς", "Blade Runner" , "1492-Conquest of Paradise" , "Αλέξανδρος", και την " Μυθωδία΄ στο βιογραφικό του.
Ο Δαμιανός Ζαρίφης υπογράφει την τελευταία του σκηνογραφία, που εκτελέστηκε με τη συνεργασία του Ισπανού Ουριόλ Πουτζ, Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Ελληνας σκηνογράφος εργάστηκε 7 ολόκληρα χρόνια για να σχεδιάσει το μεγαλύτερο εσωτερικό σκηνικό που έχει στηθεί ποτέ στον ελληνικό κινηματογράφο.
Τα αυθεντικά κοστούμια της ταινίας σχεδιάστηκαν απο την πολυβραβευμένη (2 βραβεία GOYA) Ισπανίδα Λάλα Ουέτε ("Βelle Epoque" - Oscar καλύτερης ξένης ταινίας, "Το
κορίτσι των ονείρων σου", "Στρατιώτες της Σαλαμίνας"), σχεδιάστρια των κοστουμιών της ταινίας"Ο Λαβύρινθος του Πάνα"
Η υπόθεση της ταινίας βασίζεται ελεύθερα στη μυθιστορηματική βιογραφία "El Greco – ο ζωγράφος του Θεού", του Δημήτρη Σιατόπουλου.
Το σενάριο της ταινίας υπογράφουν η Βρετανίδα Τζάκι Παβλένκο και ο Γιάννης Σμαραγδής.
Τις χορογραφίες της ταινίας επιμελήθηκε ο Κωνσταντίνος Ρήγος.
Συμπαραγωγοί της ταινίας είναι ο Ισπανός Ραϊμόν Μασλόρενςκαι ο Ούγγρος Ντένες Τζέκερες. Παραγωγός της ταινίας είναι η Ελένη Σμαραγδή. Από την Ελλάδα μετέχουν οι συμπαραγωγοί, Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, Ε.Ρ.Τ., NOVA, LE SPOT, GRAAL, MAX, και oι Δήμοι Ηρακλείου, Γαζίου και Χερσονήσου Κρήτης.
Η ταινία βγήκε στους κινηματογράφους την Πέμπτη 18 Οκτωβρίου του 2007.

ΑΝΤΩΝΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΑΤΟΣ

Δείτε την ταινία:

http://voria-movies.blogspot.com/2009/10/el-greco.html

ΚΡΙΤΙΚΗ DVD

4 μήνες, 3 εβδομάδες και δύο μέρες
του Ρουμάνου σκηνοθέτη Κριστιάν Μουνγκιού

Πρόκειται για μιά βαριά κουλτουριάρικη ταινία. Χωρίς μουσική και με γρήγορη δράση και σασπένς, με την κάμερα να τρέχει πίσω από τους ηθοποιούς. Πάντως η ταινία δεν προσφέρεται για κάποιους που περιμένουν μιά ευχάριστη βραδιά, συνηθισμένοι σε αμερικάνικες ταινίες. Η ταινία είναι δραματική, δομημένη σε μιά καφκική ατμόσφαιρα. Η ταινία τιμήθηκε και με βραβείο καλύτερης ταινίας από τη Διεθνή Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου.

Ο Μουνγκιού έγινε ο πρώτος Ρουμάνος σκηνοθέτης που κερδίζει το «Χρυσό Φοίνικα», στο φεστιβάλ των Κανών, το Μάιο του 2007, που το άξιζε κατά τη γνώμη μου. Η πρεμιέρα της ταινίας στις ελληνικές αίθουσες έγινε τον Οκτώβριο του 2007.
«4 μήνες, 3 εβδομάδες και δυο μέρες» είναι ο τίτλος της ταινίας που ξεσήκωσε τις Κάνες κι είναι η ιστορία δυο κοριτσιών, που η μία από τις δύο, η πιο αδύναμη συναισθηματικά, θέλει να κάνει έκτρωση

Το στόρι της ταινίας έχει ως εξής. Βρισκόμαστε στο 1987. Η νεαρή και άτολμη Γκαμπίτα είναι έγκυος και θέλει να κάνει έκτρωση, κάτι που απαγορεύεται από το 1966 στη Ρουμανία ως μέτρο για την καταπολέμηση της υπογεννητικότητας. Η φίλη της Οτίλια, πιο αποφασιστική, της υπόσχεται να τη βοηθήσει. Συναντάει εκείνη το γιατρό, ένα σκιτζή χασάπη, που η συμπεριφορά του δεν εμπνέει για τη συνέχεια. Μέσα στην αρρωστημένη ατμόσφαιρα της παράνομης δοσοληψίας και τους κινδύνους που κρύβει η έλλειψη υγιούς περιβάλλοντος η επέμβαση τελικά γίνεται.
O Κρίστιαν Μούντζιου επιλέγει για πρωταγωνίστρια της ιστορίας τη φίλη, παρά την έγκυο ή το γιατρό, αφού εκείνη είναι το πιο κοντινό πρόσωπο στο θεατή-παρατηρητή, ο εξωτερικός παράγοντας. Η Οτίλια είναι μέσα στο πλάνο ότι και να γίνει, βλέπουμε διαρκώς τις εκφράσεις και τις χειρονομίες τις καθώς οι υπόλοιποι κινούνται εντός κι εκτός του σταθερού κάδρου. Η κάμερα την ακολουθεί κι ενώ σημαντικά πράγματα συμβαίνουν κάπου αλλού εμείς δεν τα βλέπουμε, με συνέπεια να μοιραζόμαστε την αγωνία της κοπέλας και ν’ αντιλαμβανόμαστε ακόμα πιο έντονα τη συναισθηματική της κατάσταση. Όταν λείπει απ’ το ξενοδοχείο και κάθεται στο τραπέζι γενεθλίων της μητέρας του φίλου της, εμείς θέλουμε η κάμερα να κόψει στο δωμάτιο της Γκαμπίτα όμως ο Μούντζιου δε μας κάνει τη χάρη, όπως δεν την έκανε και στην πρωταγωνίστριά του.

Τα παπαγαλάκια, που παριστάνουν τους κριτικούς κινηματογράφου, λένε πως η ταινία είναι δομημένη ενάντια στο καθεστώς Τσαουσέσκου. Ξεχνάνε πως τα ίδια ακριβώς πράγματα γίνονται σε πολλές χώρες, και πως την απαγόρευση της άμβλωσης προωθεί η χριστιανική φονταμενταλιστική δεξιά των ΗΠΑ, και της Ευρώπης, και αν καταφέρουν κάτι τέτοιο, τότε χιλιάδες αθώες κοπέλες θα πέφτουν θύματα χασάπηδων κομπογιανιτών, και θα κινδυνεύει η ζωή τους, μακριά από τα νοσοκομεία. Άρα δεν μπορούμε να περιορίσουμε την ταινία στα στενά όρια της Ρουμανίας η στα χρονικά όρια του καθεστώτος Τσαουσέσκου.

Η ταινία είναι περιγραφική σε σχέση με το ζήτημα της έκτρωσης, δεν δίνει καμιά λύση, και πως θα μπορούσε άλλωστε. Γνώμη μου είναι ότι σταματάει κάπως απότομα. Αλλά αυτό δεν μειώνει σε τίποτα την αξία της ταινίας.


ΑΝΤΩΝΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΑΤΟΣ

ΚΡΙΤΙΚΗ DVD

Οι ζωές των άλλων
του Φλόριαν Χέγκελ Φον Ντόνερσμαρκ

Μετά από πιέσεις διαφόρων γυναικών, που μιλάγανε για μια πολύ καλή ταινία, για ένα αριστούργημα, αποφάσισα να δω και εγώ αυτή τη μάπα. Το ήξερα από την αρχή, ξέροντας πάνω κάτω την υπόθεση, ότι πρόκειται περί μεγάλης βλακείας, αλλά υπέκυψα στις επιταγές του κόσμου.

Καταρχήν, από τότε που βγήκε η ταινία στις ελληνικές αίθουσες, τον Δεκέμβρη του 2006, ακούγοντας το όνομα του σκηνοθέτη, με το υποκοριστικό Φον, που υποδηλώνει αριστοκρατική καταγωγή, και έχοντας ως δεδομένο ότι εφόσον ήταν αριστοκράτης, η οικογένεια του έχει συνεργαστεί σίγουρα με το ναζισμό, η ταινία μου προκάλεσε αποστροφή. Διαβάζοντας και την περίληψη της υπόθεσης, και τα λεφτά που πήρε από τις μυστικές υπηρεσίες της Γερμανίας, τη σύγχρονη Γκεστάπο, για να τη γυρίσει, ήμουν σίγουρος ότι δεν χρειαζόταν να τη δω. Δεν είχα ανάγκη από μια ακόμα πλύση εγκεφάλου. Αρκετές υπόκειμαι καθημερινά. Ας σκούζανε όλα τα πληρωμένα παπαγαλάκια, που παριστάνουν τους κριτικούς κινηματογράφου, ότι ήταν ένα αριστούργημα. Ήμουνα σίγουρος ότι πρόκειται για μάπα. Και επιβεβαιώθηκα.

Μέχρι που βγήκε τον Οκτώβρη του 2007 σε DVD, και μου έλεγαν γνωστοί και φίλοι, η μάλλον, γνωστές και φίλες, ότι πρόκειται για αριστούργημα και πρέπει να το δω. Οπότε πήρα την απόφαση. Μαύρη ώρα. Η μάλλον δυο ώρες χαμένες από τη ζωή μου.

Φον Ντόνερσμαρκ, στη δεξιά απολίτικη φοιτητριούλα που σε έχει ερωτευτεί, θα σε καταγγείλω πονηρέ ναζιστή!

Την υπόθεση την ξέρετε. Ένας πράκτορας της Στάζι της Ανατολικής Γερμανίας, παρακολουθεί έναν συγγραφέα και την ηθοποιό ερωμένη του, την οποία τη θέλει και ένας υπουργός της Ανατολικής Γερμανίας που έχει δώσει την εντολή παρακολούθησης, και μέσα από την παρακολούθηση ερωτεύεται τη ζωή του ζευγαριού και τους βοηθάει, ο πράκτορας τώρα, να τη γλιτώσουν!
Α ρε Φώσκολε, σχολή δημιούργησες!!!
Μιά άλλη άποψη, είναι, ότι πρόκειται για την ιστορία μιάς καριόλας, της πρωταγωνίστριας εν προκειμένω. Η οποία δεν διστάζει να καταδώσει τον αγαπημένο της, για να γλιτώσει το τομάρι της, ενώ τα έχει φτιάξει με έναν υπουργό για να ανέλθει επαγγελματικά. Τόσο καλά οι αντικαθεστωτικοί!
Μονό και μονό από την υπόθεση καταλαβαίνει κανείς για τι μάπα μιλάμε. Σκηνοθεσία χαλιά! Η κάμερα είχε πάθει αγκύλωση, αφού για να κουνηθεί έπρεπε να φύγει κάποιος από το δωμάτιο. Μουσική, ένα χάλι και μισό. Μιλάμε για μεγάλο ξενέρωμα!!!

Όσο για τον περιβόητο σκηνοθέτη; Γεννήθηκε στην Κολωνία το 1973 και μεγάλωσε στη Νέα Υόρκη, το Βερολίνο, τη Φρανκφούρτη και τις Βρυξέλες. Σπούδασε Φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Οι γονείς του ήταν από την Ανατολική Γερμανία, από την οποία διέφυγαν, την οποία επισκεπτόταν μικρός. Συνέχισε τις σπουδές του στην Ακαδημία Κινηματογράφου και Τηλεόρασης του Μονάχου, γυρίζοντας ταινίες μικρού μήκους.

Και αυτό το σούργελο, τώρα θα πρέπει να το δοξάζουμε; Ρε μαύρο......



ΑΝΤΩΝΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΑΤΟΣ

ΚΡΙΤΙΚΗ DVD

Ο έρωτας στα χρόνια της χολέρας
Του Μάικ Νιούελ από το βιβλίο του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες

Στην Κολομβία του 1857 ένας νεαρός υπάλληλος τηλεγραφείου ερωτεύεται κεραυνοβόλα την κόρη ενός εμπόρου, και στην άρνηση του πατέρα της να την παντρευτεί, μένει πιστός σε αυτόν τον έρωτα μέχρι τα βαθιά γεράματα.

Αυτό είναι το κλασικό αριστούργημα του Μάρκες. Ο Νιούελ κάνει μια προσπάθεια να το μεταφέρει στον κινηματογράφο. Αλλά όπως όλοι ξέρουν είναι σχεδόν ακατόρθωτο να μεταφερθεί ένα βιβλίο στο σινεμά, όσες καλές προθέσεις και να έχει κανείς. Στο τέλος, το βιβλίο, θα βγεί στο σινεμά, σαν κλασικό εικονογραφημένο.
Για όσους όμως δεν έχουν διαβάσει το βιβλίο, είναι μια καλή ευκαιρία να γνωρίσουν τον Μάρκες.

Ο παραγωγός Σκοτ Στάιντορφ προσπαθούσε επί χρόνια να πείσει τον μεγάλο Κολομβιανό νομπελίστα Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες να δώσει τα δικαιώματα για κινηματογραφική μεταφορά του αριστουργήματός του “Ο Έρωτας στα Χρόνια της Χολέρας”.
Υπόθεση: Ο Φλορεντίνο Αρίσα είναι ένας νεαρός που ερωτεύεται τρελά τη Φερμίνα Δάσα. Εκείνη, καταπιεσμένη από την οικογένεια και μην ξέροντας τι σημαίνει να νιώθεις ερωτευμένος, παντρεύεται τον επιφανή γιατρό Χουβενάλ Ουρμπίνο. Τα χρόνια περνούν, ο Φλορεντίνο κάνει διάφορες σχέσεις αλλά ποτέ δεν μπόρεσε να ξεπεράσει την αγάπη του για την Φερμίνα. Tελικά, το ζευγάρι ενώνεται, γέρικο κοντά στα 80 πια, μετά από 51 χρόνια, 9 μήνες και 4 μέρες, όσα ακριβώς χρόνια μετρά ο έρωτας αυτός.

To εκπληκτικό μυθιστόρημα του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, "Ο Έρωτας στα Χρόνια της Χολέρας", μεταφέρεται στη μεγάλη οθόνη έπειτα από πιέσεις ετών στον νομπελίστα συγγραφέα. Οι ηθοποιοί, ο Χαβιέ Μπαρντέμ, ο Μπέντζαμιν Μπρατ και η Τζοβάνα Μετσοτζιόρνο δίνουν σάρκα και οστά στην ιστορία που συνοψίζει ανεπανάληπτα την έννοια της απόλυτης αγάπης.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: Πέμπτη, 29 Νοεμβρίου 2007
Χρονολογία παραγωγής: 2007
Χώρα παραγωγής: ΗΠΑ


ΑΝΤΩΝΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΑΤΟΣ

ΚΡΙΤΙΚΗ DVD

Αμερική εναντίον (Vs) Τζον Λένον

Πρόκειται για ντοκιμαντέρ. Ένα ντοκιμαντέρ γεμάτο με μουσική του Τζον Λένον. Όσοι έχετε ζήσει αυτές τις εποχές, και αυτή τη μουσική, ετοιμαστείτε να χοροπηδάτε στις καρέκλες σας. Η ταινία μιλάει για τη δράση του Τζον Λένον στις ΗΠΑ.

Το 1969 οι Beatles διαλύονται. Ο Τζον Λένον έχει γνωρίσει την Γιόκο Όνο, μένει στις ΗΠΑ και προσεγγίζεται από αριστερούς της εποχής, όπως μέλη της οργάνωσης «Μαύροι Πάνθηρες» και των Yippys . Βγάζει δίσκους, κάνει διάφορα χάπενινγκ με την Όνο και εκφράζει δημοσίως την αντίθεσή του για τον πόλεμο στο Βιετνάμ.

Η μάχη του Λένον με την κυβέρνηση Νίξον είναι μια σημαντική ιστορία που έπρεπε να ειπωθεί», λένε οι σκηνοθέτες Λιφ και Σένφιλντ. Και, όπως εξηγούν, «αυτή η σύγκρουση δεν ήταν ένα μεμονωμένο επεισόδιο της ιστορίας, αλλά αφορά την πάλη για την ειρήνη και τα ανθρώπινα δικαιώματα, που παραμένει σημαντική όσο τίποτε άλλο σήμερα». Πολύ απλά οι δύο σκηνοθέτες χρησιμοποιούν την ιστορία ενός καλλιτέχνη που αφιερώθηκε στον αγώνα ενάντια στον πόλεμο του Βιετνάμ για να δείξουν ότι η ίδια κατάσταση επικρατεί και τώρα στις ΗΠΑ, όπου ένας πολεμοχαρής πρόεδρος, όπως ο Μπους, έχει αιματοκυλήσει το Ιράκ και το Αφγανιστάν. Μόνο που τώρα η ροκ σκηνή είναι πολύ μικρή σε σύγκριση με τότε, και δεν γεμίζει καθημερινά τους δρόμους. Βέβαια, το ντοκιμαντέρ δείχνει και τις ιδεοληψίες του Λένον, που θεωρούσε μεγάλους επαναστάτες τον Γκάντι και τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ. Τα παιδιά των λουλουδιών, και το κίνημα των χίπις που επικρατούσε τότε.

Παρόλα αυτά παραμένει πανέμορφο ντοκιμαντέρ, και αξίζει κάποιος να το δει. Και όπως λέει και το γνωμικό, για να θυμούνται οι παλιοί, και να μαθαίνουν οι νεότεροι.

Υπόψη πάντως.
Το DVD από την εταιρία, δεν παίζει σε πολλά μηχανήματα.
Αλλά ευτυχώς το κυκλοφόρησαν οι εφημερίδες.

Σκηνοθέτης: David Leaf John Scheinfeld
· Παραγωγής: 2006
· Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 24 Μαϊου 2007


ΑΝΤΩΝΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΑΤΟΣ

ΚΡΙΤΙΚΗ DVD

Λέοντες αντί αμνών
σκηνοθεσία Ρόμπερτ Ρέντφορντ

Για την σκηνοθετική αρτιότητα του Ρόμπερτ Ρέντφορντ κανείς δεν μπορεί να πει τίποτα. Έχει αποδείξει και από τις άλλες του ταινίες ότι μετράει σαν σκηνοθέτης.
Εδώ, έχει γυρίσει την απόλυτα πολιτική του ταινία. Με έντονα αντοπολεμικό χαρακτήρα. Δομημένη πάνω σε τρείς σκηνές. Φιλόδοξος νεαρός γερουσιαστής (Τομ Κρουζ σε ρόλο που του πάει γάντι) καλεί στο γραφείο του μια δημοσιογράφο (Μέριλ Στριπ), στην οποία εμπιστεύεται ότι τα αμερικάνικα στρατεύματα επιχειρούν με καινούρια δύναμη στο Αφγανιστάν.

Στο μεταξύ, ένας καθηγητής Ιστορίας και Πολιτικών Επιστημών (ο και σκηνοθέτης της ταινίας Ρόμπερτ Ρέντφορντ) προσπαθεί να ενεργοποιήσει την κριτική σκέψη ενός φοιτητή του, τη στιγμή που δύο φοιτητές του έχουν καταταγεί στον στρατό και συμμετέχουν στην επιχείρηση στο Αφγανιστάν. Και η τρίτη σκηνή, που σπάει τους μονόλογους στις άλλες σκηνές, αφορά τον πόλεμο των δύο φοιτητών στο Αφγανιστάν.

Είναι γνωστός ο Ρέντφορντ σαν υποστηριχτής σοσιαλδημοκρατικών απόψεων στις ΗΠΑ.
Μόνο που στις ΗΠΑ, οι σοσιαλδημοκράτες και οι φιλελεύθεροι, θεωρούνται αριστεροί. Είναι αυτοί που υποστηρίζουν ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να κόψουν τα καουμποϊλίκια, να σταματήσουν τους πολέμους διεθνώς, και να γυρίσουν τα αμερικάνικα στρατεύματα στην Αμερική, για να μην υπάρξει καινούριο Βιετνάμ.
Η πολιτική κριτική που ασκεί ο Ρέντφορντ στην Αμερική του σήμερα δείχνει καίρια και οξυδερκής, και το σεναριακό τέχνασμα της δημοσιογράφου βοηθά στο να ξεδιπλώσει ολόκληρη την καταγγελτική του γκάμα.
Η ταινία γυρίστηκε με χαμηλό προϋπολογισμό. Η εταιρεία United Artists, την οποία αγόρασε ο Τομ Κρουζ και υποστηρίζει τις ανεξάρτητες παραγωγές, μετά την χρεοκοπία της στα 1980 επιστρέφει στην ενεργό δράση, αυτήν τη φορά χάρη στα κεφάλαια του πρωταγωνιστή της Τομ Κρουζ. Το 1981, ο Ρέντφορντ ίδρυσε το Ινστιτούτο "Sundance" το οποίο έχει ως σκοπό την υποστήριξη και ανάπτυξη νέων σεναριογράφων, σκηνοθετών με όραμα, καθώς και την εθνική, αλλά και διεθνή, έκθεση του νέου ανεξάρτητου κινηματογράφου.

Και αυτό έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον για τους σινεφίλ νομίζω, απ’ ότι το ίδιο το έργο.
Μόνο και μόνο για αυτό, αξίζει να δείτε αυτή την ταινία.
Η ταινία βγήκε στους ελληνικούς κινηματογράφους στις 15 Νοέμβρη του 2007


ΑΝΤΩΝΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΑΤΟΣ