4 Φεβρουαρίου 2010

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΩΝ ΒΡΥΞΕΛΛΩΝ ΑΠΑΙΤΕΙ ΘΥΣΙΕΣ

ΟΙ  ΤΟΠΙΚΟΙ  ΕΝΤΟΛΟΔΟΧΟΙ  ΕΚΤΕΛΟΥΝ

Και ξαφνικά γίναμε όλοι συνέταιροι ! Δηλαδή συνένοχοι, και πρέπει να πληρώσουμε για να βγει “η πατρίδα από την κρίση” ,διότι –λέει- πιάσαμε πάτο.
ΟΠΩΣ ΤΑ ΚΑΝΑΜΕ, ΦΑΤΕ ΤΑ
είναι το νέο εθνικό μας σύνθημα.

Μέχρι να φτάσουμε εδώ τράπεζες, μεγάλες μονοπωλιακές επιχειρήσεις, βατοπέδια, Ευρωπαική Τράπεζα, Χρηματιστήριο κ.α , δεν προλάβαιναν να μετράνε τα κέρδη τους.  Tότε είχαμε … ανάπτυξη ! 

Οι μισθοί όμως για χρόνια απαξιώνονται, τα ασφαλιστικά ταμεία διαλύονται, με αποτέλεσμα να νοσταλγούμε την εποχή που απλώς τα φέρναμε δύσκολα.


Όταν ο μπεκρής έχει κεσάτια, κόβει από το φαί, τη διασκέδαση, ακόμα και από το τσιγάρο. Ποτέ όμως από το κρασί Έτσι κι’ αυτοί, μας λένε να τα κόψουμε όλα, εκτός βέβαια από τα κέρδη τους.

Λένε : Δεν φταίμε εμείς-,φταίνε οι ξένοι (παγκόσμια η κρίση ) και οι κερδοσκόποι ( οι τράπεζες). Όμως ακριβώς οι ξένοι γίνονται αποδεκτοί σαν επιτηρητές της κυβέρνησης για τη λήψη των αντιλαικών μέτρων που υπαγορεύουν τα υπερεθνικά καπιταλιστικά κέντρα. Η δε ανάκαμψη της οικονομίας επιχειρείται μέσω των τραπεζών, οι οποίες κατά γενική ομολογία προκάλεσαν την κρίση, και εξακολουθούν ακόμα και σήμερα να βγάζουν τεράστια κέρδη.

Η παραδοσιακή ευρωλιγούρικη κομπλεξάρα γνώριζει νέες ημέρες δόξας! Δεκάδες στελέχη και στελεχάκια της Ε.Ε, ως σύγχρονοι Σκόμπυ επιθεωρούν με δυσπιστία όλες τις “δημόσιες αρχές”, οι οποίες ευχαρίστως δίνουν λεπτομερείς αναφορές στους ανωτέρους τους ! Πολιτικά και ιδεολογικά κέντρα έχουν αναλάβει το κομμάτι που τους αναλογεί στην τρομοκράτηση μας, ώστε να αποδεχθούμε όλα τα μέτρα, και να αισθανθούμε και τυχεροί που γλυτώσαμε τα χειρότερα .

Ακόμα και ο εθνικάρας Καρατζαφύρερ, που ξεκίνησε την καριέρα του ως αντιευρωπαιστής- ευρωβουλευτής σημειώνει με σκεπτικισμό: “H EE μας δίνει 6 μήνες¨ πασχίζοντας να κρατήσει την φασίζουσα συνθηματολογία του και ταυτόχρονα να εκτελέσει το ταξικό του χρέος της στιγμής.
Η επιλογή τους λοιπόν είναι σαφής. Για να βγούμε από την κρίση, τα κέρδη ( το κρασί που λέγαμε) δεν κόβονται, αντίθετα πρέπει να ανέβουν. Για να γίνει αυτό, πρέπει να πληρώσουν όλοι οι υπόλοιποι, εκτός από αυτούς που θησαύριζαν και εξακολουθούν να θησαυρίζουν. 

Οι εποχές είναι δύσκολες, όμως αν τους περάσει, θα πάμε άκλαφτοι. Ότι μας πάρουν τώρα (λόγω… κρίσης) θα είναι μόνιμο, και δεν το ξαναπαίρνουμε πίσω. Γι’ αυτό ένας τρόπος υπάρχει για να σώσουμε ότι σώζεται.

ΝΑ ΠΑΛΕΨΟΥΜΕ να τους ΚΟΨΟΥΜΕ ΤΟ ΚΡΑΣΑΚΙ (τα κέρδη τους), να προβάλουμε σθεναρή αντίσταση, και να μην παραχωρήσουμε τίποτα.

Να ζητήσουμε και πίσω από αυτά που μας κλέβουν τόσα χρόνια, μικραίνοντας το μισθό μας, και αυξάνοντας τα κέρδη τους!