ΝΑΥΤΙΛΟΣ
ΣΤΑΘΗΣ Σ. 24.IV.2010 stathis@enet.gr
στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
Τον Ιούνιο του 1955 γεννήθηκα
Ελληνας ελεύθερος (ύστερα από τους αγώνες του πατέρα μου του παππού μου και του προπαππού μου).
Χθές Παρασκευή 23 Απριλίου του 2010 ο κ. Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ με ανακήρυξαν πάλι ραγιά.
Δεν το δέχομαι.
Αποφράς ημέρα.
Χθες Παρασκευή, 23 Απριλίου 2010 ο κ. Γεώργιος Ανδρέα Παπανδρέου από το Καστελόριζο, που του χρησίμευε ως ένα άθλιας πασοκιάς μελό εθνικό τάχα σκηνικό
γεμάτο συμβολισμούς για κουτούς,
ανακοίνωσε στην Ελλάδα και τους Ελληνες ότι ζήτησε να ενεργοποιηθεί ο «μηχανισμός»!
Ο μοιραίος αυτός άνθρωπος
δειλός ώς την τελευταία στιγμή, κρύφθηκε πίσω απ' το δάκτυλό του, ξεπέφτοντας σε επικοινωνιακές μαλαγανιές της δεκάρας, προκειμένου να μην προφέρει την καταραμένη λέξη ΔΝΤ.
Οχι όμως μόνον δειλός, αλλά και ψεύτης.
Ηδη ο μηχανισμός του ΔΝΤ είχε ενεργοποιηθεί από δεκαημέρου ύστερα από επιστολή εξ Ελλάδος
που μάλλον δεν την έστειλε η θεία μου η Φωτούλα.
Χθες, ημέρα αποφράδα
ο ελλαδίτικος ελληνισμός δέχθηκε σφοδρό χτύπημα κι άλλαξε κατηγορία στην τάξη των εθνών.
Η βόμβα της ήσσονος προσπάθειας, του λαϊκού καρκατσουλιού και της ασυδοσίας των αστών που πρώτος έθεσε στα θεμέλια της χώρας, μάλιστα στο όνομα του σοσιαλισμού, ο Ανδρέας Παπανδρέου, εξερράγη στα χέρια του γιου του.
Τη βόμβα αυτή κλώσησε ο κ. Σημίτης, ο οποίος, αντί να εκσυγχρονίσει την Ελλάδα, τη βύθισε στην πιο βαθειά διαπλοκή και την πιο αισχρή εξάρτηση.
Την ίδια βόμβα, που όλο και φόρτωνε εκρηκτική ύλη, την έκανε ο κ. Καραμανλής βόμβα μεγατόνων, εξαπατώντας σε έσχατο, προδοτικό βαθμό τον λαό και παραδίδοντας το κράτος που θα «επανίδρυε» ολότελα και ολοκληρωτικά στους «νταβατζήδες» που θα ακύρωνε.
Και φθάσαμε στον Γιώργο με πολλούς να ελπίζουν ότι δεν είναι Γιωργάκης.
Και ο γιος του Αντρέα αντί αμέσως να σύρει μάχαιραν άρχισε τα καραγκιοζιλίκια. Οχι μόνον χάνοντας πολύτιμο χρόνο, όχι μόνον δείχνοντας ανέτοιμος
όχι μόνον επειδή άρχισε τις ανεκδιήγητες τραγικοκωμικές κορώνες για την κατάσταση της χώρας, σαν αποτυχημένος ηθοποιός στην Επίδαυρο
όχι μόνον διότι οι παρλαπίπες όλων για όλα πήγαν σύννεφο, αλλά κυρίως διότι
δεν είχε σχέδιο και στρατηγική. Για τίποτα.
Και οι αγορές ξεσάλωσαν.
Και -σε αυτό έχει δίκιο ο κ. Σαμαράς- η κρίση του χρέους και των ελλειμμάτων μετατράπηκε σε δραματική κρίση δανεισμού. Η χώρα βρέθηκε με το
μαχαίρι στον λαιμό και τον πρωθυπουργό της να λέει κουταμάρες, να υπεκφεύγει και να συνεχίζει
απτόητος μια καταραμένη παράσταση προπαγάνδας
της ελεεινής μορφής.
Ολοι ξέρουμε ότι τώρα αρχίζουν τα δεινά στα γερά. Και όλοι τώρα πια ξέρουμε ότι στο τιμόνι της χώρας είναι Οδυσσείς της πλάκας, όχι πολυμήχανοι αλλά αμήχανοι. Κι όχι μόνον! Πονηροί! Κουτοπόνηροι! Που έχουν πιαστεί να λένε ψέματα διαρκώς για όλα. Που συνεχίζουν να προστατεύουν τους φοροφυγάδες
τα λαμόγια, τους παλιανθρώπους.
Μια μακρά σειρά ανίκανων ηγετών που στα δύσκολα την κοπάναγαν, ενδοτικοί, που ακολούθησαν πολιτική κατευνασμού προς εχθρούς κι εχθρούς, που αποδόμησαν τη χώρα, που αιχμαλώτισαν τον λαό στην πίστωση και την υπερκατανάλωση, που τον αποβλάκωσαν με την τηλεόραση και τα παπαγαλάκια τους
που τον καταλήστεψαν με το Χρηματιστήριο και τη δημιουργική λογιστική, ηγέτες ξενόδουλοι, που λεηλάτησαν τη χώρα, τώρα με τελευταίον στη σειρά και τις δυνάμεις τον Γιωργάκη, αυτόν τον μοιραίο,
παραδίδουν (και προδίδουν) τη χώρα «κληρονομιά στη Ρώμη» σαν τον προδότη κι ανίκανο Ατταλο τον Γ', σαν το μπαίγνιο εκείνο τον Πτολεμαίο τον Αυλητή, που ήξερε μόνον να παίζει τον αυλό, όπως ο δικός μας ξέρει μόνον να τρέχει τζόκινγκ τρεις ώρες κάθε πρωί ή να κάνει άλλες τόσες ποδήλατο...
Ομως οι Ελληνες θα σηκώσουν πάλι κεφάλι. Δείχνοντας τα δόντια τους και τις γροθιές τους. Η χώρα είναι πλούσια. Αυτοί που την έκλεβαν, μας μαράζωσαν. Αλλά το μαράζι είναι σαν τη νύχτα πριν την αυγή...
