Ο ηγέτης της Κουβανικής Επανάστασης Fidel Castro, θέτει σαν θέμα, ότι η πιο εκπληκτική αντίθεση της εποχής μας είναι αυτή ανάμεσα στην ιμπεριαλιστική αστική ιδεολογία και την επιβίωση του ανθρώπινου είδους.
Δεν πρόκειται πια για την ύπαρξη δικαιοσύνης στην ανθρωπότητα, περισσότερο εφικτή σήμερα. Αλλά για το δικαίωμα και τις δυνατότητες επιβίωσης εμάς των ίδιων. To άρθρο δημοσιεύτηκε στο http://www.cubadebate.cu/ και η (ελεύθερη) μετάφραση είναι δική μας.
Δεν πρόκειται για ένα ιδεολογικό ερώτημα, σχετικό με την ακατανίκητη ελπίδα, ότι ένας καλύτερος κόσμος είναι και πρέπει να είναι εφικτός. Είναι γνωστό ότι ο homo sapiens υπάρχει εδώ και 200.000 χρόνια, διάστημα ελάχιστο στον χρόνο που έχει παρέλθει, από τότε που εμφανίστηκαν οι πρωταρχικές μορφές ζωής στον πλανήτη μας, εδώ και περίπου 3.000.000 χρόνια.
Οι απαντήσεις πάνω στα πιο άδυτα μυστήρια της ζωής και της φύσης είχαν αρχικά θρησκευτικό χαρακτήρα. Και χωρίς να υποτιμάμε το συναισθηματικό του βάρος, έχω την πεποίθηση, ότι δεν θα παραμείνουν τέτοιες. Εντωμεταξύ, η επιστήμη εμβαθύνοντας περισσότερο στην εξήγηση του σύμπαντος, του χώρου, του χρόνου, των πρώτων υλών και της ενέργειας, τους άπειρους γαλαξίες και στις θεωρίες για την προέλευση των αστερισμών και των άστρων, των ατόμων και των μερών που αποτελούν εμάς τους ίδιους, εξήγησε την απαρχή της ζωής και την συντομία της ύπαρξης. Και τα εκατομμύρια των εκατομμυρίων δευτερευόντων συνδυασμών που αφορούν την ύπαρξη θα δημιουργήσουν περισσότερα ερωτηματικά στον άνθρωπο, σχετικά με την αναζήτηση εξηγήσεων, που θα είναι κάθε φορά πιο περίπλοκα και πιο δύσκολα.
Κι ενώ οι άνθρωποι εμβαθύνουν περισσότερο στην αναζήτηση απαντήσεων για τις τόσο βαθιές και περίπλοκες διεργασίες της λειτουργίας της νοημοσύνης, θ’ άξιζε περισσότερο τον κόπο να εστιάσουν τις προσπάθειές τους, για να βγουν από την τεράστια άγνοια, σχετικά με το τι δυνητικά το νοήμων είδος μας έχει δημιουργήσει και είναι ικανό να δημιουργήσει. Το να ζεις και να το αγνοείς είναι η απόλυτη άρνηση της ανθρώπινης υπόστασής μας.
Παρ’ όλα αυτά, ένα είναι απόλυτα σίγουρο, ότι πολλοί λίγοι φαντάζονται πόσο κοντά μπορεί να είναι η εξαφάνιση του είδους μας. Πάνε σχεδόν 20 χρόνια, όπου σε μια παγκόσμια συνάντηση κορυφής για το Περιβάλλον στο Rio de Janeiro, επεσήμανα αυτόν τον κίνδυνο, σε μια συνάντηση των Αρχηγών Κρατών, όπου άκουσε με σεβασμό και ενδιαφέρον, αν και τίποτα δεν προμήνυε αυτόν τον κίνδυνο που ερχόταν με χρονοδιάγραμμα εκατονταετιών. Για κείνους, με βεβαιότητα, η τεχνολογία και η επιστήμη, με περισσότερη συναίσθηση πολιτικής υπευθυνότητας, θα ήταν ικανές να τον αντιμετωπίσουν. Έκλεισαν εκείνη την σημαντική συνάντηση κορυφής ευτυχισμένοι, με μια μεγάλη φωτογραφία από σημαντικές προσωπικότητες, έχοντας ανάμεσά τους, τους πιο ισχυρούς και με επιρροή ηγέτες. Δεν υπήρχε κάποιος κίνδυνος.
Η κλιματική αλλαγή δεν αναφερόταν σχεδόν καθόλου. Ο Τζορτζ Μπους, ο πατέρας, και άλλοι πεφωτισμένοι ηγέτες της Ατλαντικής συμμαχίας απολάμβαναν την επικράτησή τους, πάνω στα ευρωπαϊκά σοσιαλιστικά εδάφη. Η Σοβιετική Ένωση ήταν διαλυμένη και κατεστραμμένη. Μια τεράστια περιουσία ρωσικών κεφαλαίων πέρασε στις Δυτικές τράπεζες, η οικονομία της αποσυντέθηκε και η αμυντική της ασπίδα απέναντι στις στρατιωτικές βάσεις του ΝΑΤΟ είχε παροπλιστεί.
Στην παλιά υπερδύναμη, που συνεισέφερε στον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο με την ζωή πάνω από 25.000.000 από τα παιδιά της, της έμεινε μόνο η στρατηγική ικανότητα της πυρηνικής δύναμης, που είχε υποχρεωθεί να δημιουργήσει, μετά που οι Ηνωμένες Πολιτείες εξέλιξαν ένα μυστικό όπλο, που εξαπέλυσαν πάνω σε 2 Ιαπωνικές πόλεις, όταν ο νικημένος αντίπαλος, από την ασυγκράτητη προέλαση των συμμαχικών δυνάμεων, δεν ήταν σε θέση πια να πολεμήσει.
Εγκαινιάστηκε έτσι ο ψυχρός πόλεμος και η παραγωγή χιλιάδων θερμοπυρηνικών όπλων, κάθε φορά πιο καταστροφικών και με περισσότερη ακρίβεια, ικανά να καταστρέψουν πολλές φορές τον πληθυσμό του πλανήτη. Η πυρηνική αναμέτρηση, παρ’ όλα αυτά συνεχίστηκε, τα όπλα γίνονταν κάθε φορά πιο ακριβή και πιο καταστροφικά. Η Ρωσία δεν αποδεχόταν τον διπολικό κόσμο, που προτίθετο να επιβάλλει η Ουάσιγκτον. Έτσι, άλλα έθνη, όπως η Κίνα, η Ινδία και η Βραζιλία αναδύονται με ασυνήθιστη οικονομική δύναμη.
Για πρώτη φορά, το ανθρώπινο είδος, σ’ έναν παγκοσμιοποιημένο κόσμο και γεμάτο αντιθέσεις έχει δημιουργήσει την δυνατότητα να καταστρέψει τον εαυτό του. Σ’ αυτό προστίθενται βάρβαρα όπλα, χωρίς προηγούμενο, όπως τα βακτηριολογικά και τα χημικά, αυτά των ναπάλμ και του ενεργού φώσφορου, που χρησιμοποιούνται ενάντια στον άμαχο πληθυσμό και απολαμβάνουν της πλήρους ατιμωρησίας, καθώς και τα ηλεκτρομαγνητικά ή άλλες μορφές εξολόθρευσης. Καμιά γωνιά της στεριάς και της θάλασσας δεν θα μείνει έξω από το βεληνεκές των πολεμικών επιχειρήσεων.
Είναι γνωστό ότι με τέτοια μέσα έχουν κατασκευαστεί δεκάδες χιλιάδες πυρηνικές κατασκευές, συμπεριλαμβανομένων και των φορητών όπλων.
Ο μεγαλύτερος κίνδυνος προκύπτει από την απόφαση των ηγετών, να εξουσιοδοτούν άλλους για το πάρσιμο της απόφασης, όπου το λάθος και η παραφροσύνη, τόσο συχνά στην ανθρώπινη φύση, μπορούν να οδηγήσουν σε απίστευτες καταστροφές.
Έχουν περάσει σχεδόν 65 χρόνια, από τότε που εξερράγησαν οι 2 πρώτες πυρηνικές κατασκευές, από την απόφαση ενός μέτριου υποκειμένου, όπου μετά τον θάνατο του Roosevelt, έμεινε στα χέρια του η εξουσία και το πλούσιο δυναμικό της Βόρειας Αμερικής. Σήμερα είναι 8 οι χώρες, που στην πλειοψηφία τους υποστηρίζουν τις Ηνωμένες Πολιτείες, που διαθέτουν τέτοια όπλα και πολλές περισσότερες που απολαμβάνουν την τεχνολογία και τις απολαβές από την παραγωγή τους, σε ελάχιστο χρόνο. Τρομοκρατικές ομάδες, που διακατέχονται από μίσος, θα ήταν ικανές να προστρέξουν σ’ αυτά, με την ίδια διάθεση που τρομοκρατικές και ανεύθυνες κυβερνήσεις δεν θα δίσταζαν να τα χρησιμοποιήσουν, ρισκάροντας την ανεξέλεγκτη συμπεριφορά τους και τις διαθέσεις γενοκτονίας που τις διακρίνουν.
Η στρατιωτική βιομηχανία είναι η πιο ανθηρή απ’ όλες και οι Ηνωμένες Πολιτείες ο μεγαλύτερος εξαγωγέας όπλων.
Αν λυτρώνεται το είδος μας απ’ όλους τους κινδύνους που αναφέρθηκαν, υπάρχει ένας ακόμα πιο μεγάλος ή το λιγότερο, πιο αδιόρατος, η κλιματική αλλαγή.
Η ανθρωπότητα μετράει σήμερα 7 δις κατοίκους και σύντομα, σ’ ένα χρονικό διάστημα 40 χρόνων, θα φτάσει 9 δις, ένα νούμερο 9 φορές μεγαλύτερο, στα μόλις 200 χρόνια. Την εποχή της αρχαίας Ελλάδας, τολμώ να υποθέσω, ότι ήμασταν γύρω στις 40 φορές λιγότερο, σ’ όλο τον πλανήτη.
Το πιο εκπληκτικό της εποχής μας είναι η αντίθεση ανάμεσα στην αστική ιμπεριαλιστική ιδεολογία και την επιβίωση του είδους. Δεν πρόκειται πια για την ύπαρξη της δικαιοσύνης στην ανθρωπότητα. Αλλά και για το δικαίωμα και τις πιθανότητες επιβίωσης εμάς των ίδιων.
Όταν ο ορίζοντας των γνώσεων διευρύνεται σε ασύλληπτα όρια, πλησιάζει περισσότερο η άβυσσος που οδηγείται η ανθρωπότητα. Όλα τα δεινά που γνώρισε μέχρι σήμερα η ανθρωπότητα είναι μόλις η σκιά αυτών που μπορεί να ακολουθήσουν στο μέλλον.
3 γεγονότα συνέβησαν σε μόνο 71 ημέρες, τα οποία η ανθρωπότητα δεν μπορεί να τα περάσει στα ψιλά.
Στις 18 Δεκεμβρίου του 2009, η παγκόσμια κοινότητα υπέφερε από το μεγαλύτερο πλήγμα της ιστορίας, στην πρόθεσή της ν’ αναζητήσει λύσεις στο πιο σοβαρό πρόβλημα που απειλεί τον κόσμο αυτή την στιγμή: την αναγκαιότητα να βάλει σύντομα τέλος στην έκλυση αερίων, με συνέπεια το φαινόμενο του θερμοκηπίου, που προκαλούν το πιο σοβαρό πρόβλημα που έχει ν’ αντιμετωπίσει μέχρι σήμερα η ανθρωπότητα. Όλες οι ελπίδες εναποτέθηκαν στην συνάντηση κορυφής της Κοπεγχάγης, μετά από χρόνια προετοιμασίας με μεταγενέστερο το πρωτόκολλο του Κιότο, όπου η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών, ο μεγαλύτερος παραγωγός ρύπων του κόσμου είχε την πολυτέλεια να το αγνοεί. Η υπόλοιπη παγκόσμια κοινότητα, 192 χώρες, κάθε φορά συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών είχαν δεσμευτεί να προωθήσουν μια καινούρια συμφωνία. Ήταν τόσο αισχρή η προσπάθεια των βορειοαμερικανών να επιβάλλουν τα ηγεμονικά τους συμφέροντα, που παραβιάζοντας βασικές δημοκρατικές αρχές, προσπάθησε να εγκαθιδρύσει απαράδεκτες συνθήκες για τον υπόλοιπο κόσμο, με αντιδημοκρατικό τρόπο, έχοντας την δυνατότητα διμερών δεσμεύσεων με μια ομάδα χωρών, με την πιο μεγάλη επιρροή στα Ηνωμένα Έθνη.
Τις Ηνωμένες Πολιτείες όπου ενσωματώνονται στο διεθνή οργανισμό τις προσκάλεσαν να υπογράψουν ένα έγγραφο που αποτέλεσε νόμο, στον οποίο αναφέρεται θεωρητική μελλοντική συνεισφορά, για ν’ αντιμετωπίσουν την κλιματική αλλαγή.
Δεν είχαν περάσει ακόμα 3 εβδομάδες, όταν το απόγευμα της 12ης Ιανουαρίου, η Αϊτή, η πιο φτωχή χώρα του ημισφαιρίου και η πρώτη χώρα που έβαλε τέλος στο μισητό σύστημα της σκλαβιάς, υπέφερε από την μεγαλύτερη φυσική καταστροφή στην γνωστή ιστορία αυτής της περιοχής του κόσμου. Ένας σεισμός, 7,3 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ, με μόνο 10 χιλιόμετρα βάθος και σε πολύ κοντινή απόσταση από τις ακτές της, έπληξε την πρωτεύουσα της χώρας. Με σπίτια φτιαγμένα από λάσπη όπου ζούσε στην μεγαλύτερη πλειοψηφία του ο κόσμος κατέληξαν νεκροί και τραυματίες. Μια χώρα ορεινή και διαβρωμένη κατά 27 τετραγωνικά χιλιόμετρα, όπου το ξύλο αποτελεί πρακτικά την μοναδική πηγή οικιακού καύσιμου για 9 εκατομύρρια ανθρώπους.
Αν κάποιο μέρος του πλανήτη έχει υποστεί μια φυσική καταστροφή, μια τεράστια τραγωδία ήταν η Αϊτή, σύμβολο της φτώχειας και της υπανάπτυξης, όπου ζουν οι καταφρονημένοι της Αφρικής, οι οποίοι μεταφέρθηκαν από τους αποίκους, για να δουλέψουν σαν σκλάβοι στους λευκούς αφέντες.
Το γεγονός συγκλόνισε τον κόσμο σ’ όλες τις γωνιές του πλανήτη, ταραγμένος από τις, σαν ταινία, εικόνες ,που δημοσιοποιήθηκαν και που χαραχτήκαν σαν τις πιο απίστευτες. Οι πληγέντες, μέσα στα αίματα, κινούνταν ανάμεσα στα πτώματα ζητώντας βοήθεια. Κάτω από τα ερείπια, κείτονταν τα σώματα των αγαπημένων, χωρίς ζωή πια. Το νούμερο των νεκρών θυμάτων, σύμφωνα με επίσημη καταμέτρηση, ξεπέρασε τις 200.000 ανθρώπους.
Στην χώρα πια είχαν παρέμβει οι δυνάμεις της Minustah, που έστειλαν τα Ηνωμένα Έθνη, για ν’ αποκαταστήσουν την τάξη που είχε ανατραπεί, από δυνάμεις μισθοφόρων της Αϊτής, όπου υποκινούμενες από την κυβέρνηση του Μπους, κινούνταν ενάντια στην εκλεγμένη κυβέρνηση από τον Αϊτινό λαό. Κάποια κτίρια όπου κατείχαν στρατιώτες και αξιωματικοί των ειρηνευτικών δυνάμεων επίσης κατέρρευσαν, προκαλώντας θύματα.
Επίσημα χείλη εκτιμούν ότι, εκτός από τους νεκρούς, γύρω στους 400.000 Αϊτινοί επλήγησαν και πολλές χιλιάδες, σχεδόν ο μισός γενικός πληθυσμός, υπέστησαν τις συνέπειες. Ήταν μια απόδειξη της αλήθειας για την παγκόσμια κοινότητα, όπου μετά την ντροπιαστική συνάντηση κορυφής της Δανίας, είχε το καθήκον να δείξει, ότι οι ανεπτυγμένες και πλούσιες χώρες θα ήταν ικανές ν’ αντιμετωπίσουν τις απειλές της κλιματικής αλλαγής στην ζωή του πλανήτη μας. Η Αϊτή πρέπει ν’ αποτελεί παράδειγμα αυτού που οι πλούσιες χώρες όφειλαν να κάνουν για τα έθνη του Τρίτου κόσμου, μπροστά στην κλιματική αλλαγή.
Είτε το πιστεύει κανείς, είτε όχι, κατά την γνώμη μου, προκαλώντας τα στοιχεία των πιο σοβαρών επιστημόνων του πλανήτη και την μεγάλη πλειοψηφία των πιο σοβαρών και εκπαιδευμένων του κόσμου, οι οποίοι πιστεύουν ότι ο σημερινός ρυθμός υπερθέρμανσης, λόγω των αερίων και του φαινομένου του θερμοκηπίου, θ’ αυξήσουν την θερμοκρασία του πλανήτη, όχι μόνο 1,5 βαθμό, αλλά και μέχρι 5 βαθμούς και ότι η μέση πια θερμοκρασία είναι η πιο ψηλή, στα τελευταία 600.000 χρόνια, δηλ. πολύ πριν να υπάρξουν οι άνθρωποι σαν είδος στον πλανήτη.
Είναι απόλυτα αδιανόητο, ότι 9.000.000 άνθρωποι που θα κατοικούν τον κόσμο το 2050, να μπορούν να επιζήσουν σε μια παρόμοια καταστροφή. Μένει η ελπίδα, η αντίστοιχη επιστήμη να βρει λύση στο πρόβλημα της ενέργειας, όπου σήμερα υποχρεώνει να καταναλώσουμε σε πάνω από 100 χρόνια, το υπόλοιπο των καυσίμων αερίου, υγρού ή στερεού, όπου η φύση έκανε 400.000 χρόνια να δημιουργήσει. Η επιστήμη κάθε φορά μπορεί να βρει λύση στην ενέργεια που χρειάζεται. Το ερώτημα θα ήταν να γνωρίζουμε πόσο καιρό και με ποιο κόστος η ανθρωπότητα θα μπορεί ν’ αντιμετωπίσει το πρόβλημα, που δεν είναι το μοναδικό, μιας και υπάρχουν πολλές άλλες φυσικές, μη ανανεώσιμες πηγές, και πολλά άλλα σοβαρά προβλήματα που απαιτούν ξανά λύση. Για ένα πράγμα μπορούμε να είμαστε σίγουροι, εκτός από όλες τις θεωρίες, που είναι γνωστές μέχρι σήμερα: ότι ο πιο κοντινός αστερισμός είναι 4 έτη φωτός από τον ήλιο μας, με μια ταχύτητα 300.000 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο. Ένα διαστημικό σκάφος, κάθε φορά διατρέχει αυτή την απόσταση σε 1.000 χρόνια. Ο άνθρωπος δεν έχει άλλη εναλλακτική, από το να ζήσει σ’ αυτόν τον πλανήτη.
Δεν θα φαινόταν αναγκαίο να προσεγγίσουμε το θέμα, αν σε μόνο 54 ημέρες από τον σεισμό της Αϊτής, δεν συνέβαινε ένας άλλος, απίστευτος σεισμός των 8,8 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ, του οποίου το επίκεντρο βρισκόταν στα 150 χιλιόμετρα απόσταση και 47,4 βάθος στα βορειοανατολικά της πόλης της Concepcion. Άλλη μια ανθρώπινη καταστροφή στη Χιλή. Δεν ήταν ο μεγαλύτερος στην ιστορία, αυτής της αδελφής χώρας, λέγεται ότι ένας άλλος προηγήθηκε των 9 βαθμών, αλλά αυτή τη φορά δεν ήταν μόνο ένα φαινόμενο σεισμικό: ενώ στην Αϊτή σε διάρκεια ωρών αναμενόταν μετασεισμός ο οποίος δεν προκλήθηκε, στην Χιλή, ο σεισμός ακολουθήθηκε από ένα τεράστιο τσουνάμι, που εξαφάνισε τις ακτές της μέσα σχεδόν σε 30 λεπτά και μια ώρα μετά, σύμφωνα με την απόσταση και στοιχεία που ακόμα δεν είναι γνωστά με όλη την ακρίβειά τους, τα κύματα έφτασαν μέχρι την Ιαπωνία. Αν δεν ήταν η Χιλιανή εμπειρία απέναντι στους σεισμούς, οι πιο στέρεες κατασκευές της και τα μεγάλα της μέσα, το φυσικό φαινόμενο θα είχε κοστίσει την ζωή σε δεκάδες χιλιάδες ή ακόμα και εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπων. Παρ’ όλα αυτά, υπήρξαν γύρω στα 1000 νεκρά θύματα, σύμφωνα με επίσημα δημοσιοποιημένα στοιχεία, χιλιάδες πληγέντες και ακόμα, πάνω από 2 εκατομμύρια άνθρωποι υπέστησαν υλικές ζημιές. Σχεδόν το σύνολο του πληθυσμού 17.094.275 κάτοικοι, υπέφερε τρομερά και επομένως πάσχει από τις συνέπειες του σεισμού, που διήρκεσε περισσότερο από 2 λεπτά και από τους επανειλλημένους μετασεισμούς και τις φοβερές σκηνές και καταστροφές που άφησε το τσουνάμι σε απόσταση των χιλιάδων χιλιομέτρων των ακτών της. Η πατρίδα μας είναι πλήρως αλληλέγγυα και υποστηρίζει ηθικά την υλική προσπάθεια, που η παγκόσμια κοινότητα έχει το καθήκον να προσφέρει στην Χιλή. Αν κάτι περνάει από το χέρι μας, αλλά και πέρα απ’ αυτό, για τον αδελφό Χιλιανό λαό, ο λαός της Κούβας δεν θα διστάσει να το κάνει.
Σκέφτομαι ότι η παγκόσμια κοινότητα οφείλει να πληροφορήσει, με αντικειμενικότητα, την τραγωδία που υπέστησαν και οι 2 λαοί. Θα ήταν βάρβαρο άδικο και ανεύθυνο ν’ αφήσει να εκπαιδευτούν οι λαοί του κόσμου, από τους κινδύνους που μας απειλούν.
Μακάρι να υπερισχύσει η αλήθεια, πάνω από την μικροπρέπεια και τα ψέματα με τα οποία ο ιμπεριαλισμός εξαπατά και αποπροσανατολίζει τους λαούς!
Fidel Castro Ruz
Marzo 7 de 2010
9 y 27 p.m.
