Μία άρτια καλλιτεχνική δημιουργία, του μεγάλου πολωνού σκηνοθέτη, που γυρίστηκε το 2007. Ότι και να λένε οι κριτικοί κινηματογράφου, ο Βάϊντα παραμένει κορυφαίος. Είναι μια ποιοτική ταινία, που βλέπεται άνετα, ακόμα και αν έχεις αντιρρήσεις στα συμπερασματά της.
Κατ' αρχήν να πάρουμε υπ' όψιν ότι ο Βάϊντα έχασε τον πατέρα του στο Κατίν όταν ήταν 12 χρονών. Ο πατέρας του ήταν αξιωματικός του πολωνικού στρατού. Κάτι που σημαίνει, ότι δεν μπορεί να αμφισβητήσει κανείς τον Βάϊντα, σχετικά με το συμπερασμά του, ότι οι σοβιετικοί ήταν αυτοί που σκότωσαν τους πολωνούς αξιωματικούς. Το έχει ψάξει το ζήτημα, πολύ περισσότερο από τον καθένα. Ήταν μεγάλη βλακεία των σοβιετικών να πούνε ότι το έγκλημα το έκανα οι γερμανοί ναζιστές. Η αλήθεια κάποτε θα έβγαινε στο φως.
Οι ενστάσεις μου είναι κάποιες άλλες. Κάποια πράγματα που αποφεύγει να τα πει στην ταινία του ο Βάϊντα. Γιατί, ας πούμε, όπως παρουσιάζει στη ταινία του, κάποιος αξιωματικός τη γλιτώνει; Μαζί με κάποιους άλλους. Ενώ τους υπόλοιπους τους σκοτώνουν στο Κατίν οι σοβιετικοί;
Η αλήθεια είναι, ότι τους πολωνούς αξιωματικούς τους σκότωσαν στο Κατίν, γιατί αρνήθηκαν να πολεμήσουν τη ναζιστική γερμανία. Όσοι δέχτηκαν να την πολεμήσουν, εντάχθηκαν στο σοβιετικό στρατό. Και δεύτερο και σημαντικότερο, να μην ξεχνάμε ότι η Πολωνία μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο κατείχε εδάφη της Ρωσίας, είχε επιβάλλει τη μπότα της σε ανθρώπους που δεν μιλούσαν πολωνικά, και προσπαθούσε να τους επιβάλλει τη γλώσσα της και την εξουσία της. Αυτά τα εδάφη απελευθέρωσαν οι σοβιετικοί το 1940. Δεν έκαναν κατάληψη στη Πολωνία. Δικά τους εδάφη και ανθρώπους απελευθέρωναν. Και αυτό δεν μπορούσαν να το δεχτούν με τίποτα οι πολωνοί αξιωματικοί. Και αυτό φυσικά δεν το αναφέρει με τίποτα ο Βάϊντα στην ταινία του.
Παρ' όλα αυτά, τη θεωρώ άρτια σκηνοθετικά ταινία, αντάξια ενός Βάϊντα, ότι και αν λένε οι πικρόχολοι κριτικοί, ότι ο Βάϊντα έχει γεράσει, και οι ταινίες του δεν αξίζουν πλέον, και άλλα τέτοια
ΑΝΤΩΝΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΑΤΟΣ
