Μόνο στο Μαρούσι
φωτο δικές μας
φωτο δικές μας
Ένα ενδιαφέρον άρθρο δημοσίευσε ο γνωστός μαρουσιώτης αρχαιολόγος και ιστορικός κ. Γιώργος Πάλλης στην Αμαρύσια (9/1/10) με τίτλο «Πλατεία Ηρώων: οι μεταμορφώσεις ενός δημόσιου χώρου» και με αυτό τα χώνει με το γάντι στη διοίκηση του Δήμου Αμαρουσίου, τόσο για τους γρανίτες του «νεκροταφείου», όσο και για τη μοκέτα, αλλά και για το σκέπαστρο σκοπιμότητας, ώστε να βολευτεί γνωστό σουβλατζίδικο, το οποίο πρόσφατα τοποθέτησε και νάιλον προπετάσματα και έκανε την πλατεία… σαλόνι κατοικήσιμο και για τις κρύες μέρες. Δεν θα σταθώ σ’ αυτό γιατί πολλά έχουν γραφτεί εδώ.
Θα μείνω στις παραγράφους που αναφέρονται στο Ηρώο, για το οποίο γνωστό φερέφωνο προσπαθεί να μας πείσει ότι είναι μνημείο ΟΛΩΝ των ηρώων, ενώ δεν είναι. Είναι «ορισμένων» και καλά κάνουν μερικοί και ζητούν Μνημείο Εθνικής Αντίστασης.
Γράφει λοιπόν, ο κ. Πάλλης:
«Κεντρικό σημείο της πλατείας αποτελεί το μαρμάρινο Ηρώο, όπου τελούνται οι εθνικές γιορτές. Το ιστορικό της κατασκευής του το 1923 αναφέρεται σε διακριτικές επιγραφές στη βάση του: (…). Είναι έργο του γλύπτη Νικολάου Γεωργαντή, ενός καλλιτέχνη που επιδόθηκε ιδιαίτερα στη φιλοτέχνηση ηρώων και μνημείων ακαδημαϊκού χαρακτήρα. Το Ηρώο του Μαρουσιού αποτελείται από μια κυβική στήλη, στην όψη της οποίας εικονίζεται αρχαιοπρεπής γυναικεία μορφή, μέτριας καλλιτεχνικής ποιότητας. Κάτω από το χέρι της συμβολικής αυτής μορφής, αναγράφονται τα ονόματα των πεσόντων των πολέμων του 1912 - 1921. Κατόπιν προστέθηκαν στο πλάι τα ονόματα των Μαρουσιωτών που έπεσαν στο Αλβανικό Μέτωπο και τελευταία εκείνα των θυμάτων του Εμφυλίου Πολέμου (1946 – 1949) από τις τάξεις του εθνικού στρατού».
Γράφει και άλλα ο κ. Πάλλης για τη μορφή του βασιλιά Γεωργίου του Α’, που υπάρχει στο Μνημείο και για «την προσήλωση των Μαρουσιωτών στη Μοναρχία» και για τα ονόματα των… Αθμονέων του 1821, ενώ Αθμονείς ονομάζονταν προ Χριστού. Τέλος πάντων.
Εγώ θα μείνω, στο ότι τα ονόματα των πεσόντων του Εμφυλίου Πολέμου είναι «εκείνα των θυμάτων του Εμφυλίου Πολέμου (1946 – 1949) από τις τάξεις του εθνικού στρατού».
Συνοψίζω από τα γραφόμενα του πλέον έγκυρου ιστορικού της πόλης μας (έχει εκδοθεί και βιβλίο του για την πόλη, στα ελληνικά και στα αγγλικά).
Το Μνημείο της πλατείας Ηρώων κτίστηκε:
1. Για τους πεσόντες των πολέμων 1912 και 1921.
2. Για τους πεσόντες στο Αλβανικό Μέτωπο (1940-41).
3. Για τα θύματα «του Εμφυλίου Πολέμου (1946 – 1949) από τις τάξεις του εθνικού στρατού».
4. Για τους πεσόντες… Αθμονείς κατά το 1821.
Συμπέρασμα: Το ομώνυμο Μνημείο στην πλατεία Εθνικής Αντιστάσεως κρίνεται απαραίτητο πλέον και πρέπει να αφορά ΟΛΟΥΣ όσοι αντιστάθηκαν κατά των Γερμανών στον πόλεμο του 1940.
Δεν μπορεί να τιμώνται αυτοί που έπεσαν στον Εμφύλιο από τις τάξεις του εθνικού στρατού (μόνο, της μιας πλευράς του Εμφύλιου δηλαδή) και να μη τιμώνται ΟΛΟΙ οι αντιστασιακοί κατά των κατακτητών.
