"Σχεδίασα αυτό το σύστημα όπλων για να βοηθήσω τους στρατιώτες μας, να έχουν ένα μικρού μεγέθους αυτόματο όπλο όπως είχαν οι Γερμανοί".
Ο Μιχαήλ Καλάσνικοφ που αυτές τις μέρες συμπλήρωσε το 90 του χρόνια ζει εδώ και χρόνια σε ένα μικρό διαμέρισμα στο Ιζέσκ. Τα εκατομμύρια καλάσνικοφ που κυκλοφορούν ανά τον κόσμο δεν του έχουν αποφέρει σχεδόν τίποτε, αφού στον στρατιωτικό τομέα στη Ρωσία δεν κατοχυρώνονται δικαιώματα ευρεσιτεχνίας και οι δημιουργοί δεν λαμβάνουν ποσοστά αντίστοιχα με τον όγκο της παραγωγής.
Μεταξύ των παρασήμων που του έχουν επιδοθεί το σημαντικότερο είναι "το βραβείο Στάλιν που δέχθηκε για το AK 47" για το οποίο άρχισε να εργάζεται το 1947.
Το μυθυκό ΑΚ 47 εχει γίνει σύμβολο ανταρτών και επαναστατών σε Παλαιστίνη, Ανγκόλα, Βιετνάμ, Αλγερία και Αφγανιστάν. Φιγουράρει στην εθνική σημαία της Μοζαμβίκης, εκεί που οι κάτοικοι ονομάζουν τα παιδιά τους "Καλάς", ως φόρο τιμής στο όπλο και το δημιουργό του. Στο ισλαμικό φλάμπουρο της λιβανέζικης χεσμπολλάχ, το καλάσνικοφ σχηματικά ολοκληρώνει το όνομα του θεού. Ακόμα , αυτό το όπλο είναι το θέμα ενός γνωστού τραγουδιού του Γκόραν Μπρέγκοβιτς στην ταινία του Εμίρ Κουστουρίτσα "Αντεργκράουντ".
Ετσι συμπηρώνοντας τα 90 του χρόνια, η ειδησεογραφία ασχολήθηκε μαζί του και μάθαμε ότι ζει ακόμα ο δημιουργός του όπλου που κράτησαν στα χέρια τους οι επαναστάτες όλων σχεδόν των ένοπλων κινημάτων του αιώνα μας ( και βεβαίως όχι μόνο αυτοί).
