Οι Ονδουρένιος έχουν δει απίστευτα πράγματα όλα αυτά τα χρόνια: το υποτειθέμενο άγαλμα του απελευθερωτή της χώρας δεν απεικονίζει τον ίδιο αλλά κάποιο άσχετο Γάλλο. Το κτίριο του Κοινοβουλίου παλαιότερα βαφόταν ανάλογα με το ποιος ήταν στην εξουσία. Και οι εκλογές ήταν συνήθως η μία παρωδία πιο κωμικοτραγική από την άλλη. -Το μεγάλο άγαλμα του απελευθερωτή Francisco Morazán έξω από το Κοινοβούλιο, είναι λένε ένα άγαλμα κάποιου Γάλλου στρατηγού που βρήκαν σε μια αποθήκη στο Παρίσι καθώς η απεσταλμένη για την παρασκευή του αγάλματος Ονδουριανή αντιπροσωπεία…ήπιε όλα τα λεφτά της παραγγελίας στο Παρίσι και έπρεπε να επιστρέψει με κάποιο…άγαλμα στην χώρα… Πήγαν λοιπόν σε μια αποθήκη και βρήκαν ένα τυχαίο άγαλμα.
Έκτοτε κάνουν τα πάντα για να διαψεύσουν αυτή την ιστορία…Λάξευσαν και την ασπίδα ώστε το άγαλμα του Μοραζάν να…παριστάνει τον Μοραζάν και είμαστε εντάξει.
Έκτοτε κάνουν τα πάντα για να διαψεύσουν αυτή την ιστορία…Λάξευσαν και την ασπίδα ώστε το άγαλμα του Μοραζάν να…παριστάνει τον Μοραζάν και είμαστε εντάξει.
Και του Μοραζάν να είναι το άγαλμα όμως σκεφτείτε ότι πιο παλιά λέγεται ότι… -το κτίριο του Κοινοβουλίου βαφόταν ανάλογα με το ποιος κυβερνούσε. Χακί όταν είχε στρατιωτική χούντα, ένα ελαφρύ κόκκινο όταν κυβερνούσαν οι Φιλελεύθεροι (Liberal) και μπλε όταν κυβερνούσε το Εθνικό (Nacional)! Η γραφικότητα δηλαδή σε όλο της το μεγαλείο.
Γραφικότητα και για τις επικείμενες εκλογές-παρωδία της Κυριακής για την οποία η Ουάσινγκτον θεωρώντας τα όλα καλώς καμωμένα ανακοίνωσε ότι θα στείλει παρατηρητές. Αμ τι..!
Πάνω στην νομιμότητα που προσέδωσε από την πρώτη στιγμή ο Λευκός Οίκος και με την βοήθεια της ντόπιας και εξωτερικής (ιδίως των γειτονικών χωρών) οικονομικής ελίτ, η δεξιά πετυχαίνει μια εκλογική διαδικασία όπως ακριβώς την διεξήγαγε επί τόσες δεκαετίες για να βρίσκεται στην εξουσία: μια διαδικασία παρωδία με την νοθεία σίγουρη, με τον κόσμο απηυδισμένο και με τεράστια αποχή.
Τώρα βέβαια τα πράγματα είναι κάπως διαφορετικά: υπάρχει ο –έστω και ξεπερασμένος από την τραχύτητα των γεγονότων- Manuel Zelaya ο οποίος ότι και αν του προσάψουμε δεν έπαψε να πιστεύει –ο αφελής- ότι και η Ονδούρα μπορεί να πάει σε ανοιχτές και ελεύθερες εκλογές.
Και το σημαντικότερο ένα Μέτωπο, το Frente de la Resistencia το οποίο διαμορφώνει μια νέα δυναμική απέναντι στο παρακράτος-παρωδία.
Zelaya και Μέτωπο ενάντια στο πραξικόπημα (Frente de la Resistencia) θα μποϋκοτάρουν αυτό το φτηνό παιχνίδι στο οποίο μάλιστα ο χουντοπρόεδρος Micheletti προσπαθεί να δώσει νομιμότητα, λέγοντας ότι θα σεβαστεί το αποτέλεσμα και αποσύρεται, κτλ… Ο εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου Ian Kelly μάλιστα μας πληροφόρησε ότι «αξιολογείται θετικά» η κίνηση αποχώρησης του Micheletti. Τι μας λες…
Ο εκπρόσωπος του Μετώπου Juan Barahona λέει ότι ο αγώνας έχει οργανωθεί σε 18 διαμερίσματα της χώρας την ώρα που οι δυνάμεις ασφαλείας προσπαθούν να πείσουν με τον καλό ή τον κακό τρόπο για την νομιμότητα της διαδικασίας-παρωδίας σε μια χώρα-παρωδία. Οι διαδηλωτές είδαν μέσα στον όλο χαμό και άλλο ένα πισώπλατο (;) χτύπημα από την UD (Unificación Democrática) η οποία το παίζει αριστερά και δεν συμμαζεύεται: ο υποψήφιός της César Ham θα κατέβει κανονικά και με τον…νόμο ως υποψήφιος αφήνοντας το Μέτωπο να πάει να…κουρευτεί. Δεν είναι μακριά οι μέρες που έκαναν σουρωτήρι τον Roger Iván Bados, μέλος της UD…Ήταν μέσα Ιουλίου. Δεν ήμουν ο μόνος που πίστευε ότι το Μέτωπο μπορεί να εξελιχθεί σε έναν –έστω και ετερόκλητο- πολιτικό σχηματισμό. Αυτό εκ των πραγμάτων ήταν ιδιαίτερα δύσκολο βέβαια…
Ο Elvin Santos υποψήφιος του κόμματος από το οποίο προέρχονται αμφότεροι, τόσο ο έκπτωτος νόμιμος (Zelaya) όσο και ο νυν χουντοπρόεδρος (Micheletti) έκλεισε λέει την προεκλογική του καμπάνια την Κυριακή, όπως και ο μεγάλος του αντίπαλος και μέλλων Πρόεδρος σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις αυτής της οργανωμένης φάρσας Porfirio Lobo Sosa του Partido Nacional.
Εν τω μεταξύ ο Manu Zelaya δηλώνει «απογοητευμένος» και από τις Ηνωμένες Πολιτείες και το Μπαράκ Ομπάμα και από την βραζιλιάνικη πρεσβεία στέλνει γράμμα σε Ουάσινγκτον, Ηνωμένα Έθνη, Οργανισμό Αμερικανικών Κρατών και Ε.Ε.
Ο στρατηγός Romeo Vázquez που διηύθυνε το πρακτικό σκέλος της όλης ιστορίας από το πραξικόπημα της 28ης Ιουνίου τρίβει τα χέρια-πλοκάμια του στο γραφείο του: έχει τον στρατό σε πλήρη κινητοποίηση, καλόπαιδα από την αγαπημένη Κολομβία στους δρόμους και τις εξοχές να πουλάνε νταηλίκια με περίστροφα περασμένα από τους ώμους και έναν στόλο μαχητικών ελικοπτέρων που μπορούν λέει ανά πάσα στιγμή να επιβάλλουν την τάξη «καθ’ άπασαν την Επικράτειαν» … Μήπως να αναφωνήσουμε όλοι μαζί χτυπώντας πρώτα παλαμάκια ότι η Ονδούρα «βρίσκεται επί της χειρουργικής κλίνης!»..?
ΥΓ: Ο τίτλος προέρχεται από μία πρόταση σε ένα ρεπορτάζ του Prensa Latina, το οποίο πάντα έχει τον τρόπο του…
